Vandaag is mijn schoonmoeder jarig. Gek he...ik heb nog nooit dit woord gebruikt. En nu doe ik het zomaar. En dus ga ik zo dadelijk een kopje koffie drinken, zomaar midden op de dag. Aansluitend heb ik een ontmoeting met een meneer in een hotel in Den Haag. Een zakelijke ontmoeting. Spannend...want het is echt heel spannend. Later meer. Ondertussen mailde ik vanmorgen met iemand die in het ziekenhuis ligt, al een hele tijd, jawel weer die k....kanker. En dan realiseer ik me, dat vrolijkheid en verdriet zo dichtbij elkaar ligt. Dat merk je zo vaak, ook in coachgesprekken. Iemand die hier binnenkomt, straalt als hij of zij kijkt naar het prachtige doek van Annemarie wat hier voor me hangt, groots, vrolijk, fris en blij...en in een gesprek opeens in tranen uitbarst. Loskomt, zich losmaakt van iets wat al jaren als een juk om je schouders hangt.
Morgen dan hoort Jan de uitslag, een bloedspannend verhaal. Want die uitslag bepaalt eigenlijk je perspectief in dit leven. En dus fietsen mijn gedachten van opdrachten naar ziek zijn naar afscheid nemen(schoonmoeder van vriendinnetje van mij is aan kanker overleden afgelopen vrijdag) en nog meer van dit soort gekke dingen en zit ik hier gewoon maar simpelweg gezond te zijn. Ik eet mijn bruine boterham met ham, drink mijn nespresso en geniet van de zon die door het raam naar binnen schijnt. Ik mag op vakantie en ben bezig met het verkrijgen van nieuwe opdrachten. Ik vind het leven zo ingewikkeld...maar vandaag vieren we feest want Emmy is jarig! Proficiat lieve vrouw!
Anita
