Gisterenochtend ging ik naar de slager, ik, ik bedoel wij, want Annemarie en ik gingen boodschappen doen samen, de een ging hierheen en de ander daarheen, en ik, ik kwam bij de slager. Zo'n slager waar de mensen bijna buiten staan te wachten, hier in het dorp...zo druk, maar ook een slager, waar je echt niet kunt kiezen wat je wilt nemen, want alles, werkelijk alles is heerlijk. En omdat ik vandaag de kok ben, de kok voor Jannie en Ada en hun mannen, zocht ik ongekend lekkere dingen. Want weet je die twee dames, die nu bij ons komen eten, die kunnen zelf koken als de beste en ik, ik ben slechts een hobbykok, dus ik wilde wel eens een beetje voor de dag komen. En die slager, die pakte me helemaal in, hij liet me een plakje spaanse ham proeven, een plakje vlees met honing en kruidensmaak, en hij vertelde erbij over wijnen en werkelijk zelfs een simpele gehaktbal, gemaakt van zijn gehakt, smaakt anders. Ik genoot van de passie van deze slager en kwam helemaal in mijn rol als kok. Dus vandaag is het zover, en ga ik mijn vriendinnen verrassen met overheerlijke hapjes, niet te veel, want we dunchen (combinatie van lunch en diner, vanaf een uur of twee). We beginnen met wat kleine hapjes, dan een paar kleine gerechten, geen grote hoeveelheden en daarbij een soort keuze uit wijnen, leuk vind ik dat...gezellig zeker...en ik hoop toch zo, dat Joost eventjes achter de piano kruipt en ons wat geweldige muziek laat horen...wat een feestje.
Bij die slager kocht ik ook voor Pa van Loon het nodige. Een cordon blue, want daar is hij gek op. En die heb ik hier thuis al lekker gebakken voor hem, omdat anders de geur zo blijft hangen in zijn appartement. En toen ik al redelijk vroeg bij hem binnenstapte, had hij net een heel klein beetje gegeten. Want de zuurkool wat waterige drap en heeft hij niet opgegeten. En daar kwam ik met mijn cordon blue en die ging eventjes de magnetron in en hij zat ongekend te smullen, te genieten. En het bleef maar doorgaan, met een gevulde koek (klein formaat, want hij eet rustig twee grote na elkaar op) bij de koffie, en toen kwam Annemarie nog met een warme oliebol, welnu hij genoot. Hans een medebewoner erbij, Marieke een verzorgster erbij en het was meer dan gezellig. Frans Bauer in Zuid Afrika op de DVD en daarna Andre Rieu, waarvan hij altijd zegt 'die man heeft zo'n leuke vrolijke kop met haar'. En hij genoot, en wij dus ook. Daarna reden Annemarie en ik op de navigatie naar een locatie, waar ik 'last minute' een geweldig diner had geboekt, waarom, omdat wij volgende week 6 jaar getrouwd zijn. Eigenlijk bedacht ik dit gisteren, dat wij die dag niets doen, omdat ik moet spreken op een congres, en aansluitend naar mijn vader ga. Omdat ons 6-jarig samenzijn zomaar in het water valt dan...en vooral omdat ik vind, dat je af en toe eens een avond samen moet zijn, zomaar om met elkaar te praten over de dingen die je doet. Over onze toekomst, ons samenzijn, over alles...en die avond, die was meer dan geslaagd. En nu, eventjes in mijn kantoortje, omdat we net gezogen en gedweild hebben, en de gang nog nat is, schrijf ik deze blog. Roos komt zo om huiswerk te doen met Annemarie en ik, ik mail wat, schrijf wat en ben bezig. Heerlijk...en eigenlijk is het weer om de kap van je auto te laten zakken, om met de zon op je toet, mooie tochten te maken. Gisteren ben ik over de dijk, langs het Haringvliet, achter Stad langs, naar mijn vader gereden, herinneringen ophalend naar Annemarie toe. Over waar ik als meisje van 6 jaar mijn boterhammetjes opat tussen de middag, en waar de koekjesfabriek stond, en waar ik ging zwemmen in het Haringvliet. Leuk is dat, om nu als dame van 53 jaar, zo terug te kijken naar je leven als jong meisje op Goeree en Overflakkee. Ook vind ik dat wel oud zijn, soms, omdat je al zoveel dingen terug kunt halen, omdat je leven al zo gevuld is. Deze week heeft Noor haar eerste rijles en wordt Florine 18 jaar. Een bijzonder moment in je leven, rijles krijgen en 18 worden. Floor is ook al bezig en vindt het heel erg leuk. En ik weet nog van mijzelf, hoe gaaf ik het vond, rijles in Den Haag. Een fijne zondag, ik vertel jullie later over mijn diner....Anita
