Jawel, dit is de komende weken onze verblijfplaats. Heerlijk, omringd door stilte, krekels, met prachtige zonsondergangen, ons eigen lieve kleine zwembad, veel meer hoeven we niet lijkt me. Het leven heeft hier een heel andere cadans dan thuis. We staan op, drinken koffie, lezen wat, omringd door de stilte. Genieten van de zon, de zee, het uitzicht en elkaar. Soms gaan we in de avond even naar het dorpje, waar ongeveer de gehele omgeving, grootouders, ouders met kinderen, uitgelopen lijkt te zijn. En dan is er daar die prachtige wijnbar, met uitzicht op zee. Mooie muziek, en jawel Villa Maria, een heerlijke nieuwzeelandse sauvignon blanc. Genieten dus. Niet zoveel anders. Een simpel leven, met fruit, eenvoudig eten, en vooral veel rust.
Soms gaan we met de auto, een ritje maken, door de bergen, en kom je zomaar uit, bij een lieflijk klein strandje, waar de oudere mannen uit het dorp allemaal gaan zwemmen, en dan met elkaar koffie drinken. Herinneringen aan vroeger, anders, maar van eenzelfde karakter, mijn vader, die naar het café ging en soms mocht ik mee. Dan kwamen er allemaal mannen even langs, een biertje, een borrel, een praatje en ze gingen weer. De gebeurtenissen van de dag even met elkaar doornemen. Leuk, ongedwongen en fijn. Ondertussen praten wij, over de toekomst, ons nieuwe leven. En tussendoor lees ik gewoon wat mails, handel ik wat af. Zo ben ik bezig met mijn eigen wijn, met eigen etiket, een 'levenskunst' wijn. Mooi voor onze gasten, voor onze vrienden, levenskunst wordt een thema, dat ik door ga voeren in heel veel dingen. In gesprekken, trainingen, lezingen, wijnproeverijen, gesprekken over hoe je verder kunt met leven, na ingewikkelde ervaringen uit je leven. Je hart volgen, of weer volgen. Ik ga je erbij helpen. Ik voel me zo ongekend rijk, dat ik dit concept - Anita van Loon - Levenskunst - mag uitwerken en gaan uitoefenen in mijn leven.
Mooi he, deze foto. Wel een symboliek voor het leven. Ingewikkeld, hoe bereik ik mijn doel, soms moet ik springen, zonder te weten waar ik ga landen. Maar uiteindelijk kom ik ergens uit, en ik, alleen ik bepaal waar ik uit ga komen. Lastige opdracht soms voor mensen, is om vanuit deze gedachte te leven. Maar volgens mij ben jij altijd de regisseur. Ik hoorde mezelf zeggen toen ik ziek werd in 2007 (2007 alweer!!!)'ik, ik ga niet dood'. En ik begon te huilen, en wist dat ik alles wat ik in me had, zou inzetten, om niet dood te gaan. En ja, ik hoor u denken, of de wat minder positievelingen onder u, 'ja dat kun je nu wel zeggen, maar....'. Volgens mij begint alles met de grondhouding om iets wel te doen of te laten slagen. En volgens mij ben ik uit dit soort hout gesneden. En met een glimlach denk ik nu terug aan Ma van Loon. Ooit, mocht ik haar begeleiden naar Ibiza. Waar een nicht van mijn vader een huis had, met zwembad. En mijn moeder mocht daar herstellen van haar chemo, samen met tante Tanneke en ik, ik mocht mee. Met een vriendin. Heerlijk was dit. Een soortgelijk huis als dit, groot, ruim, met prachtig uitzicht vanaf de veranda, het terras. Mijn moeder nog ziek, genoot intens. Van het uitzicht (iets anders dan de Oostmoerpolder), de rust, het gezelschap, het plezier, zij genoot van het leven. Terwijl haar leven verre van prettig was, zij was altijd ziek, ruim 20 jaar. En steeds weer koos zij ervoor, om het leven te leven. Dat is nog eens levenskunst, daar heb ik het van geleerd. Van deze prachtige vrouw. Terwijl er zachtjes Griekse muziek uit het huis klinkt, een hondje buiten loopt, zit ik aan het zwembad deze blog te schrijven. Zondagochtend, we werden wakker van kerkklokken, in de verte. Heerlijk, aan de slaapkamers zit een groot balkon en dan zie je de kalme zee voor je. Genieten, simpelweg genieten. Kalma Villas heet het hier, zes huizen op een berg, een soort paradijsje in Chalkidiki. Mooi, dit alles heeft het leven voor mij in petto. En terwijl ik hier ben, lees ik het ene boek na het andere, kleurt mijn huid wat mooier bij, drinken we minder alcohol en eten we gezond. Mooi, hoe het leven hier zijn weg vindt, juist op dit moment in ons leven. Het huis in Wassenaar wordt veel gevonden, gezien, ik ben benieuwd wat dit gaat doen. Dus volgens mij komt alles wel goed. Het leven kiest zijn weg, en jij bepaalt of je hierin mee wilt gaan of niet. Ik, ik heb al gekozen, en ik hoop dat jullie met mij meegaan.
Voor nu, voor iedereen, een hele fijne zondag gewenst. Geniet ervan...
