Goedemorgen allemaal! Het is vandaag Vaderdag, en ik ga in gedachten, zo dadelijk de auto in, op weg naar mijn vader. Ik zou hem verwennen met een mooie fles wijn, een heerlijk geurtje, maar vooral zou ik zomaar simpel hand en hand met hem zitten. En ik zou met hem praten, over wat er allemaal met mij gebeurt op dit moment. Hoe ik me voel, ik zou hem geruststellen en zeggen, dat ik gelukkig ben en gezond. Want daar zat altijd zijn grootste zorg, of ik gelukkig ben met Annemarie (waar hij dol op is, was) en of ik gezond ben (want hij was 'als de dood' voor het feit, dat ik ooit zomaar kanker kreeg en heel ziek werd, oh wat was hij bang dat deze rotziekte ooit weer terug zou komen). En als hij eenmaal gerustgesteld zou zijn, dat dit allemaal okay is, dan zou ik met hem in gesprek gaan. En in gedachten voer ik vaak gesprekken met hem. Over hoe het met mij is, hoe ik me iedere dag weer voel. En nee, geen zorgen, ik ben niet depressief. Ik ben een super opgewekt mens, maar soms zijn er dingen in het leven, waar ik moeite mee heb. En een van die dingen is, hoe wij mensen het leven met elkaar leven. Hoe we samenwerken, hoe we vanuit integriteit, met elkaar bezig zijn. En als dit soort dingen niet kloppen, als het hier ergens een beetje gaat schuren, dan schuurt het ook in mij. Dan ga ik slechter slapen, ga ik piekeren in de auto. En ik ken mezelf, dan word ik intens moe. Dan wil ik eigenlijk een ding en dat is slapen. En dan slaap ik overdag, omdat ik het in de nacht niet kan. De nachten lijken dan lang en stil. En eenzaam soms, terwijl ik echt niet eenzaam ben. Ik voel me omringd, door een lieve groep mensen, trouwe vrienden, mensen die al heel lang bij me zijn. Ik heb het al eerder gezegd, vriendschappen van 40 jaar, 30 jaar en ga zo maar door. Trouwe zielen, die altijd ergens bij me in de buurt zijn. Soms wat verder weg, soms dichterbij. Dus als je mijn kaarten nu legt, en dat hebben we gisteren gedaan op het terras bij Mila, dan liggen mijn kaarten best goed. En dus sta ik open voor alles wat voor mij ligt. Gisteren hadden we de voor leden toegankelijke ledenraadsvergadering in Almere bij van der Valk. Het leuke was, dat ik op weg naar van der Valk, in onze cabrio voor Ron, mijn directeur uitreed. En we belden elkaar. Hoe fijn is dat altijd. Deze telefoongesprekken zijn waardevol, grappig ik open rijdend, Ron in zijn knalblauwe Volvo achter me aan, op weg naar van der Valk. Ron gaat daar altijd een yoghurt eten met fruit, ik had een vroege bijeenkomst en aansluitend de Ledenraad en ook daar zitten we weer naast elkaar. Leuk, deze keer met publiek. Sabrina, Serge, Edward, Wouter, Jeannet, en nog veel meer gasten in de zaal. Afscheid van Ledenraadsleden en verwelkomen van nieuwe Ledenraadsleden. Vragen beantwoorden, soms niet goed luisteren, doordat ik met Ron zat te kletsen, ach, het was goed. Maar nog leuker is het, dat op deze openbare bijeenkomst wij altijd een gast in ons midden hebben en deze keer was dit Jitske Kramer. Ik heb Jitske ontmoet, en haar lezing is inspirerend en bijzonder.
En het publiek was laaiend enthousiast. Fijn en leuk. En ik geloof zomaar, dat Jitske uitgenodigd wordt bij veel bedrijven weer, na deze sessie.
Jitske liet ons wederom zien, dat het goed is om een Harry in je midden te hebben. Iemand, die op een andere manier naar het leven en de dingen kijkt. Ik voel mij in dit leven, maar hier schreef ik al eerder over, een Harry. En gisteren was ik dit samen met Ron. Inspirerend en enthousiast, gevoed door een positieve energie, vertrok iedereen huiswaarts. Ik stapte in de auto, kap naar beneden en ik reed terug naar mijn Wassenaar, heerlijk! Het fijne is, dat ik eenmaal thuis, mijn gewone kloffie weer aan kon doen, ik had namelijk gisteren mijn supermooie pak aan. Mijn pak, speciaal voor mij gemaakt, in Amsterdam. En ik weet nu al, dat ik er nog een ga bestellen. Want ik voel me wel heel erg mooi met dat pak. Haha, ik moet glimlachen, omdat ik hier normaal gesproken niet zo van ben. Maar gisteren kwam ik in Almere uit die cabrio, met dat mooie pak (colbert lag achter in) en toen had ik een enorm woeste bos met haar, door het open rijden. Dus ik was gewoon heel erg Anita, maar dan in het net. Ik glimlach terwijl ik dit schrijf, want dit is zo wie ik ben. En daarna ging ik even bij Mila het diner voor a.s. donderdag bespreken.
Donderdag vergaderen mijn team en ik hier thuis, en daarna gaan we 'uit' naar Mila, waar een live optreden is die avond van Joke Bruijs en de bigband van Frits Landesbergen. Geweldig, wij gaan daar als team van genieten. En altijd als ik bij Mila ben, dan kriebelt het weer. En gisteren hebben we gesproken met elkaar, of ik niet weer wat wil gaan werken in de wijnbar. En ik heb 'ja' gezegd. Even dit goed regelen, en inpassen in mijn agenda. Ik word blij van het bedienen van mijn vriendinnen, van het zorgen voor mijn medemens. En bij Mila en Simone, voel ik me altijd heel welkom. Dus we gaan het weer doen. Het lijkt, door al mijn gepieker, alsof de pijn in mijn been minder opspeelt. Zou het stress zijn? Wat zou het zijn, de dokters weten het niet. Ik al helemaal niet. Het is er nog, maar anders...ach laat maar. Met mijn gezondheid zit het wel goed. Dus Pa, je kunt gerust zijn. Het komt goed met je kind, of nee het is al heel goed met je kind. En wat de toekomst brengen moge, dat hoor je nog wel...maar het leven gaat er voor mij anders uit zien, daar ben ik van overtuigd. Ik kom er vanzelf op terug...
Vaderdag...
he lieve Pap, er is nog een vader, die ik even wil eren nu. En dat is Reynaud, mijn tweede schoonvader, An's vader is helaas ook overleden, maar Reynaud, is voor mij een bijzonder mens. En speciaal voor hem heb ik gisteren een meer dan bijzondere fles wijn gehaald, die hij samen met Emmy, mag opdrinken, op een feestelijk moment. Soms zijn er van die momenten in je leven, waarop het fijn is, dat ene bijzondere glas wijn te drinken. En voor zo'n moment, heb ik voor hem een fles wijn gekocht. Weet je zomaar moet je soms mensen, die je in je hart een bijzondere plek geeft, eventjes bij leven eren. Even gewoon eens tegen elkaar zeggen, hoe blij je bent met hem of haar. Doen we niet altijd even goed he...en dus, doe ik dit straks even bij hem. Lieve mensen, ik heb nog zoveel meer te zeggen. Maar ik zit hier gewoon nog, met mijn Nespresso, stapel kranten, en moet nog onder de douche. Dus, de tijd dringt, wat straks komen Emmy en Reynaud, een kop koffie drinken, voordat zij naar de Hermitage gaan. Dus hurry up...Dus, er gaat veel veranderen in mijn leven, op dat punt sta ik nu. Wat en hoe nog geen idee, wordt vervolgd dus. Ik ben gezond, dat been zit er gewoon nog en doet gewoon soms nog even zeer. Mijn pak, leuk hoe mensen daar op reageren, en hoe trots ik ben, soms kan ik als een klein kind zo trots zijn op iets...deze week werd ik nog super verrast, door Annemarie, maar eigenlijk door Marc en Jolanda, het echtpaar, dat ik mocht trouwen.
Met een heerlijk etentje, hier in Wassenaar, wat een verrassing, met super gave cadeautjes. Wat kun je je rijk voelen he...ik wel, ik voel me rijker als een koning. Hier zit een gelukkig mens, opgelucht, door keuzes die ik gemaakt heb, door waar ik nu sta in mijn leven, door mijn vrienden, door...vul maar in, gelukkig.
en ziehier hoe leuk een richting op gaan, kan zijn....
En het publiek was laaiend enthousiast. Fijn en leuk. En ik geloof zomaar, dat Jitske uitgenodigd wordt bij veel bedrijven weer, na deze sessie. 
Jitske liet ons wederom zien, dat het goed is om een Harry in je midden te hebben. Iemand, die op een andere manier naar het leven en de dingen kijkt. Ik voel mij in dit leven, maar hier schreef ik al eerder over, een Harry. En gisteren was ik dit samen met Ron. Inspirerend en enthousiast, gevoed door een positieve energie, vertrok iedereen huiswaarts. Ik stapte in de auto, kap naar beneden en ik reed terug naar mijn Wassenaar, heerlijk! Het fijne is, dat ik eenmaal thuis, mijn gewone kloffie weer aan kon doen, ik had namelijk gisteren mijn supermooie pak aan. Mijn pak, speciaal voor mij gemaakt, in Amsterdam. En ik weet nu al, dat ik er nog een ga bestellen. Want ik voel me wel heel erg mooi met dat pak. Haha, ik moet glimlachen, omdat ik hier normaal gesproken niet zo van ben. Maar gisteren kwam ik in Almere uit die cabrio, met dat mooie pak (colbert lag achter in) en toen had ik een enorm woeste bos met haar, door het open rijden. Dus ik was gewoon heel erg Anita, maar dan in het net. Ik glimlach terwijl ik dit schrijf, want dit is zo wie ik ben. En daarna ging ik even bij Mila het diner voor a.s. donderdag bespreken. 
Donderdag vergaderen mijn team en ik hier thuis, en daarna gaan we 'uit' naar Mila, waar een live optreden is die avond van Joke Bruijs en de bigband van Frits Landesbergen. Geweldig, wij gaan daar als team van genieten. En altijd als ik bij Mila ben, dan kriebelt het weer. En gisteren hebben we gesproken met elkaar, of ik niet weer wat wil gaan werken in de wijnbar. En ik heb 'ja' gezegd. Even dit goed regelen, en inpassen in mijn agenda. Ik word blij van het bedienen van mijn vriendinnen, van het zorgen voor mijn medemens. En bij Mila en Simone, voel ik me altijd heel welkom. Dus we gaan het weer doen. Het lijkt, door al mijn gepieker, alsof de pijn in mijn been minder opspeelt. Zou het stress zijn? Wat zou het zijn, de dokters weten het niet. Ik al helemaal niet. Het is er nog, maar anders...ach laat maar. Met mijn gezondheid zit het wel goed. Dus Pa, je kunt gerust zijn. Het komt goed met je kind, of nee het is al heel goed met je kind. En wat de toekomst brengen moge, dat hoor je nog wel...maar het leven gaat er voor mij anders uit zien, daar ben ik van overtuigd. Ik kom er vanzelf op terug...
Vaderdag...
he lieve Pap, er is nog een vader, die ik even wil eren nu. En dat is Reynaud, mijn tweede schoonvader, An's vader is helaas ook overleden, maar Reynaud, is voor mij een bijzonder mens. En speciaal voor hem heb ik gisteren een meer dan bijzondere fles wijn gehaald, die hij samen met Emmy, mag opdrinken, op een feestelijk moment. Soms zijn er van die momenten in je leven, waarop het fijn is, dat ene bijzondere glas wijn te drinken. En voor zo'n moment, heb ik voor hem een fles wijn gekocht. Weet je zomaar moet je soms mensen, die je in je hart een bijzondere plek geeft, eventjes bij leven eren. Even gewoon eens tegen elkaar zeggen, hoe blij je bent met hem of haar. Doen we niet altijd even goed he...en dus, doe ik dit straks even bij hem. Lieve mensen, ik heb nog zoveel meer te zeggen. Maar ik zit hier gewoon nog, met mijn Nespresso, stapel kranten, en moet nog onder de douche. Dus, de tijd dringt, wat straks komen Emmy en Reynaud, een kop koffie drinken, voordat zij naar de Hermitage gaan. Dus hurry up...Dus, er gaat veel veranderen in mijn leven, op dat punt sta ik nu. Wat en hoe nog geen idee, wordt vervolgd dus. Ik ben gezond, dat been zit er gewoon nog en doet gewoon soms nog even zeer. Mijn pak, leuk hoe mensen daar op reageren, en hoe trots ik ben, soms kan ik als een klein kind zo trots zijn op iets...deze week werd ik nog super verrast, door Annemarie, maar eigenlijk door Marc en Jolanda, het echtpaar, dat ik mocht trouwen. 
Met een heerlijk etentje, hier in Wassenaar, wat een verrassing, met super gave cadeautjes. Wat kun je je rijk voelen he...ik wel, ik voel me rijker als een koning. Hier zit een gelukkig mens, opgelucht, door keuzes die ik gemaakt heb, door waar ik nu sta in mijn leven, door mijn vrienden, door...vul maar in, gelukkig. 
en ziehier hoe leuk een richting op gaan, kan zijn....
