Goedemorgen 1 maart 2009! Een prachtige zondag, voorjaar, en vanmorgen om kwart over acht vertrok ik, met wandelschoenen aan, op weg naar een ontmoeting bij het station Voorschoten. (en terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan mijn eerste ontmoeting met Annemarie, het begon ooit ook bij het station van Voorschoten en ziehier het resultaat....). Maar vanmorgen had ik afgesproken met een meneer, dus geen zorgen, om samen te gaan wandelen en te gaan praten. Zomaar spontaan afgesproken. Hij coacht ook mensen, net als ik en hij wandelt met veel mensen. Voor mij een uitdaging om voor het eerst weer eens flink te wandelen. Dit heb ik na mijn ziek zijn in deze vorm niet meer gedaan...en weet je, het was heerlijk! Heerlijk om zo vroeg buiten te zijn, de vogeltjes te horen, de sneeuwklokjes te zien, wandelaars en fietsers tegen te komen...mensen die houden van stilte, van natuur, van buiten zijn. Heerlijk om te praten met een man, die veel wijsheid in zich heeft...geweldig! Maar ook heerlijk om met een man te praten, die veel herkenning heeft bij mijn verhaal. Elkaar als het ware wat te coachen, en met elkaar te delen....
En toen ik zo vroeg buiten liep, realiseerde ik me dat ik dit gemist heb. Wandelen in de natuur, buiten zijn, heerlijk. En dus is hier het moment dat ik weer meer wandelend door het leven zal gaan. Nu voel ik wel mijn rug, mijn vermoeidheid, maar dat mag er zijn. En weet je wat ik zo graag wil....een steen verleggen in willekeurig welk riviertje, zodat het ietsie anders gaat stromen. Zomaar zodat iemand zich weer beter voelt, zijn of haar weg weer kan vinden, of een nieuwe weg kan inslaan...zoals Bram Vermeulen ooit zong 'ik heb een steen verlegd in de rivier op aarde....'
Dag, geniet van deze prachtige zondag, Kirsten en haar gezin komen zo dadelijk lekker hier...gezellig. Nu nog een nespresso...
Anita
