Een dag vol waarde en vol waarden!

Lieve mensen, en soms zijn er van die dagen, die je als het ware met een sterretje in je zijn wilt bewaren. Prachtige dagen, die glinsteren, die je hart raken, die je bijblijven en die je ook een beetje vormen. Een dag, waarop de verbinding naar je hart, echt volop open lijkt te staan. Prachtig. En gisteren, 5 oktober 2017, was zo'n dag. Ik was al heel vroeg onder de douche 05.42 (ja echt waar) en om 06.02 reed ik hier weg. Ja ik weet het, ik ben een vrouw, die in de avond haar kleding klaar hangt (en bij mij is dat broek, blouse, jasje en schoenen, wel of geen riem). En als ik een paar minuten onder de douche heb gestaan, is het enige dat tegenwoordig wat langer duurt, mijn haar. Want tegenwoordig moet ik dit föhnen. Tja wel een dingetje, die pot gel erin, was simpeler, maar mijn ervaring messieurs/dames was genoeg, en dat zeker vier keer op een dag. En dus is mijn haar nu, zoals Hellen gisteren constateerde anders, een soort van lok (haha terwijl ik dit schrijf moet ik lachen, want ik zit steeds te tutten met die lok), welnu, het valt op, meestal positief, iets vrouwelijker (en dat was de intentie, dus gelukt)dus prima voor zo lang als het duurt. Want met dit soort dingen ben ik nooit zo bezig. Mijn blauwe jasjes (inmiddels al 5) mijn schoenen, een soort handelsmerk, andere schoenen, vaak meerdere kleuren leer, kortom je kunt mij uittekenen. En dat is ook wel makkelijk voor die snelheid in de ochtend, dus ik rij hier weg om 06.02. Moest tanken, dit doe ik net voorbij Leiden, omdat daar zo'n aardige meneer werkt. Ik krijg hier altijd zegeltjes voor een soort lego. Heb al heel wat, maar alleen geen kinderen die er mee spelen, dus als je dit leest en denkt, he mijn kinderen willen dit wel, dan heb ik nog zegeltjes voor je. Ja ik spaar wel zegeltjes voor wijnglazen enzo. Ik ben wel van de zegeltjes, of punten, net als mijn moeder. Oh ja daar is ze weer, ze is er altijd wel ergens bij. Deze dagen, deze weken, is zij veel bij me. Maar hierover later. Nu terug naar die mooie dag 5 oktober 2017. Een volle warme dag, althans zo voelt het nu nog als ik er aan terugdenk. Eenmaal op kantoor, wat mooie gesprekken met andere vroege vogels op kantoor. Die vroege ochtend, is ook vaak een moment van delen. Van even echt contact hebben met elkaar. Even contact met Ron, hij is ook altijd heel vroeg. En daarna me voorbereiden op de afsluiting van de eerste groep collega's die bijna twee jaar hebben deelgenomen aan de leergang Succesvol Leiderschap. Een Leergang die verzorgd wordt vanuit Yarden voor het middenkader, 20 dagen training, waarvan ik er 14 heb verzorgd. Mijn oude modules zoals ik die voor andere opleidingsinstituten mocht verzorgen, Persoonlijk Leiderschap en Communicatie. En in deze groep (en ook in de andere) hebben we zoveel moois mogen delen met elkaar. Persoonlijke dingen, onzekerheid, angst, zorgen over je baan, toekomst, maar vooral heb ik hier prachtige mensen mogen zien groeien. Ongekend en gisteren presenteerden zij zichzelf, naar aanleiding van hun afsluitende opdracht, schrijf een reflectieverslag. En wat een schitterende verhalen, presentaties, voordrachten. Ongekend, zo werd aan de hand van een boeket bloemen, het leven bij Yarden weergegeven en hoe mooi, ik mocht dit boeket ontvangen. Bij sommigen ging het verhaal vooral over veranderingen, en hoe je hierin kunt groeien. Bij anderen ging het verhaal over jezelf, jouw levensloop, jouw leven en hoe je bent gekomen waar je nu bent. Bij de ander een mooie verbinding met de theorie van de leergang kortom ik was stiller dan anders. Voelde dit ook zo, want ook deze afsluiting is een vorm van loslaten. En ik ben aan het loslaten merk ik. Loslaten omdat het goed is, de wereld is anders, dan gisteren, dan vorig jaar en loslaten hoort hierbij. Loslaten is ook groei, het citaat van gisteren was - kijk in de spiegel en zie wat wij zien -. Mooi, hoe je door een dag als gisteren weer eens in de spiegel kijkt. En ziet wat je los hebt gelaten, waar je afstand van neemt en hoe je verder gaat, steeds meer op jouw eigen wijze. Mooi dat ouder worden. Na afloop de certificering, waarbij Ron de certificaten uit reikte en Willemijn de bloemen, met een persoonlijk woord van (bijna) alle leidinggevenden voor hun mensen. Daarna een drankje en heel veel heerlijke hapjes meegebracht door de deelnemers. Een mooie afsluiting van twee intense jaren. Ik kreeg van deze groep, naast de bloemen van Linda, twee prachtige bekroonde flessen Italiaanse wijn. Werkelijk heerlijk en dit raakt me, ook het kaartje met wat persoonlijke woorden, maakt deze reis weer tot een reis, die je niet zult vergeten. Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een prachtig nummer, 'let her go' van Passenger. Zo kenmerkend, voor het proces van loslaten. Schitterend, ook deze dag zal zoveel moois gaan brengen... En daarna nog een kort gesprek met Edward, met mijn andere teamleden. Leuk hoe ons team er nu zo prachtig staat. Ook hier weer het gevoel, dat het leven zo loopt als het moet lopen. Dat dingen veranderen, mensen komen en gaan en dat het dan weer klopt. Het is niet beter, of mooier, het is anders. En als je hier naar kijkt, dan begrijp je ook sommige voordrachten beter, dan weet je dat het goed is zoals het vandaag is. Hiermee doe je mensen die weg zijn, niet te kort, maar realiseer je, dat het leven verandert, ook vandaag weer. Ja vandaag, burgemeester Eberhard van der Laan is overleden. Een burgervader, waar heel Nederland vol van is en terecht. Ik kreeg van een vriendinnetje het boek dat over hem is geschreven en als je dat boek leest, en zijn laatste brief aan de inwoners van Amsterdam leest, dan begrijp je dit zo goed. Wees lief voor mijn stad... Gisterenavond mocht ik als nieuw bestuurslid van de Stichting Een Land Een Samenleving aanschuiven in een vergadering bij de Volksbank in Utrecht. Gereserveerde parkeerplaats, makkelijk dus. Prachtig gebouw, aan de Croeselaan. Mooie mensen, die zich eigenlijk allemaal als vrijwilliger bezig houden met de mensen in onze Nederlandse samenleving. En hoe wij met elkaar verbonden zijn, hoe wij elkaar als gelijken behandelen of zouden moeten behandelen. Hoe wij onze bijdrage kunnen leveren aan de integratie tussen mensen, of van mensen. Prachtig. En hier is het net alsof Ma van Loon naast mij zit aan tafel. Zo voelt het. Wat zou zij hier haar bijdrage aan hebben geleverd, wat zou zij, die altijd al met dit onderwerp bezig was, zich hier hard voor hebben gemaakt. De integratie in onze samenleving, elkaar accepteren en verstaan. Kijk maar eens op onze website en lever je bijdrage, als je kunt, in financiële zin, want we hebben wel wat geld nodig. www.eenlandeensamenleving.nl een prachtige website, gemaakt door een van onze bestuursleden. En weet je, als je daar dan aan tafel zit, en om half acht in je auto stapt naar huis (en toen belde ik Annemarie en zei 'schat heb je nog wat te eten voor me')dan is het zo fraai, om je te realiseren, dat dit je leven is. Dat je leven is vervuld en gevuld met dit soort contacten. En ja die contacten, de afgelopen week, was een week vol rijkdom, Joke uit Friesland, die met me meeliep, de mensen van Zorg en Vervoer, kortom al die gesprekken, mijn nieuwe coachopdracht(en), al die momenten vol rijkdom, de ontmoeting met een vriendin, de ontmoeting zomaar bij de koffiemachine, steeds weer realiseer ik me, wat een rijkdom. Een bezichtiging in mijn huis in Schoonhoven (spannend), een potentiële huurder ernaast, kortom loslaten en weer verder gaan, een nieuwe coupe in je haar, de leergang Corporate Antropologie, nieuwe intervisie groep, jeetje, waarom heeft een week maar 7 dagen. En toch, zit ik nu zomaar hier aan tafel, met een Nespresso om 09.26 uur en ga ik straks even naar de markt, om nootjes te halen. Ja ook die ruimte is er. Dus leven, bedankt, wat kun je mooi zijn, ook al moet je soms wat los durven laten. En ik, ik durf dat wel...een glas wijn met de voorzitter van het hoofdbestuur aan zijn tafel drinken, op het nieuwe levensjaar van zijn vrouw. Of genieten van de bloemen op tafel, hoe vol van waarde kan je leven of zomaar een dag zijn. En terwijl ik dit schrijf, zie ik al een reactie voor me 'oh heb je haar weer, die eeuwige positivo..' en ja dat klopt, zo sta ik wel in het leven. Is het even donker, dan wordt het wel weer licht. Is het ingewikkeld, dan komt de oplossing echt wel dichterbij. En geef niet op, of zoals een van de collega's gisteren zie 'je hebt altijd een keuze'. En jij, jij bent zelf de regisseur! Dag! Liefs!