Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 28 april 2010

Woensdagavond laat, eigenlijk donderdagochtend vroeg....

En nu is het 5 over 12, midden in de nacht...ik was zo rond half elf thuis vanavond. Ik geef een bijna-prive les aan twee dames bij mij op kantoor. Over projectmanagement, organisatiekunde, en nog meer prachtige theoretische modellen. En daarna ben ik bezig geweest met de voorbereiding van mijn kwartaalopgave voor de fiscus. Want op de dag dat onze Koningin, of liever gezegd 'moeder Koningin'jarig is, moet ik onze kwartaalopgaves versturen richting fiscus. En nog wat andere dingen doen, een half dagje kantoor, een half dagje vrij. En nu, met een mooi glas sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland naast me, en daarbij mijn liefste Annemarie, die avond in, avond uit alleen of met de meisjes thuis is, schrijf ik nog even op mijn weblog. Vandaag had ik veel contact over mijn vader, met Els, met Jantje Roos, en zoals bijna altijd in ons gesprek hier thuis. Mijn vader is dichtbij me, ik denk eigenlijk continue aan hem. Aan zijn status nu...potverdomme wat ingewikkeld! En ondertussen woon ik allerlei overleggen bij, over samenwerking binnen Yarden. Over strategische visies, over mijn rol als leidinggevende in het Uitvaartcentrum. Maar ook coach ik mensen tussendoor, en praat ik over dicht bij jezelf blijven. Over mijn leven nu, in tegenstelling tot mijn leven in dienst, in loondienst. Goh wat een enorm verschil...morgen ga ik zomaar weer een dagje naar Amsterdam, met de trein, een college verzorgen over Persoonlijke Effectiviteit en morgenavond ga ik aan de slag met De Onzichtbare Leider...geweldig...en dan, bijna vrij...zie hierboven! En zaterdag is de dag van mijn vader, gelukkig nu samen met mijn Annemarie. Samen naar de boerderij, maar eerst lekker even langs de vader van Annemarie. Die we bijna vergeten, omdat hij gewoon een heel gezonde kwieke levenslustige man is van jawel 86 jaar. Die alles zelfstandig doet en het leven leeft op zijn eigen wijze...dus we gaan zaterdag met hem lunchen. En dan vervolgens naar mijn vader, waar we tot in de avond zullen doorbrengen. En zondag gaan we nog een keertje bij hem langs...en in die tussentijd...even een momentje zomaar samen, wij, An en ik...waarom???? Omdat we er zo enorm aan toe zijn, samenzijn, tijd voor elkaar...tijd om een stukje te fietsen, of wat dan ook...een lunch aan de waterkant??? Maakt niet uit...want volgende week zouden wij samen een week naar Frankrijk gaan. Vakantie...en deze vakantie is gecanceld vanwege mijn vader. Ik wil niet tien uur rijden bij hem vandaan zijn...ik wil het liefst, iedere dag bij hem zijn. En ik kan het niet, ik kan het niet combineren met al mijn opdrachten...ik kan het niet...en juist daarom, werk ik volgende week weer voor Yarden, voor OCW, voor weet ik wat al niet..en ben ik af en toe een uurtje later aan het werk, omdat ik eigenlijk vakantie had...samen met mijn Annemarie en samen met mijn Annemarie ook volgende week een kwaliteitsmoment wil hebben...zomaar. Want hoe ingewikkeld is het leven, als je een vader hebt, die zomaar opeens een opdonder krijgt. Een vader die diezelfde dag hier nog vrolijk aan de keukentafel zat, op 21 maart en die genoot van de gezelligheid, die schilderijtjes kocht voor zijn Els. Die een glas witte wijn dronk, mijn vriendinnen omhelsde en genoot. En diezelfde man takelen we ergens in de ochtend in een rolstoel, doen we een luier om, laten hem er vrolijk een dag lang in zitten, met alles wat hij kwijt moet, en dan vinden we het gek, dat hij niet meer zo vrolijk is, dat hij moppert op de zusters die zeggen 'laat maar lopen, de luier absorbeert goed'. En eigenlijk mag ik het deze dames niet kwalijk nemen, want ene meneer Klink bedenkt 'washandjes die je niet meer nat hoeft te maken' zodat je met een handeling minder, weer een paar miljoen in de zorg bespaart. En die zorg, die gaat nu net wel over mijn vader....potverdomme!
Oh ja, ik wens jullie allen een mooie Koninginnedag, met veel plezier. Kermis voor de kinderen, een glas oranjebitter, een stukje muziek in de Voorstraat, even niks...dag, liefs, Anita....