Was gisteren een dag met mijn vader in het middelpunt....zo was vandaag een dag waarin de ouders van Annemarie hier waren, los van elkaar, Annemarie's vader en Annemarie's moeder met haar Reynaud, haar vriend...bijzonder hoe verbonden mensen kunnen zijn en blijven, ook nadat zij elkaar hebben verlaten voor een ander....kon het maar zo doorgaan, ook op een volgende generatie...
Het zou toch mooi zijn als de vader van de meisjes hier met zijn nieuwe liefde, of zonder...it depends of er een is of niet...hier gewoon kon komen dunchen, zoals wij dit noemen op zondag, zomaar kon komen eten om een uur of drie, een roseetje erbij, de meiden aan tafel, gezelligheid alom...en daarna gaat een ieder weer zijn eigen weg. Met zijn eigen geliefde, of zonder, mooi was dus deze zondag...met An's Pa en An's Ma en Reynaud niet te vergeten...
vandaag precies een jaar geleden kregen wij te horen wat er met mij aan de hand was, en Reynaud bracht om dit te 'herdenken' mij een geweldig mooie bloem, een bloem symbolisch voor mijn wijze van leven en in het leven staan...zo open, zo vol...zo rijk wellicht...ik zal wederom een foto toevoegen, om dit moment te symboliseren...
Deze zondag is weer een moment met een gouden randje...harmonie, vriendschap, mooie woorden en mooie momenten...
En diep in mij de hoop, dat ooit onze generatie van gescheiden mensen/ouders hier een voorbeeld aan kan nemen, en dit mogelijk kan laten zijn...zomaar omdat het leven te mooi is, om het zo ingewikkeld met elkaar te maken...dus laat dit een uitnodiging zijn...voor het geval de ander dit leest...het zou zo mooi zijn...
En voor al diegenen die morgen weer naar kantoor gaan, vroeg voor de files uitrijden, of er midden in komen te staan, een mooie werkweek gewenst...het weekend was te kort, te lekker, te intens, te gezellig, maar gelukkig hebben we nog een avond en een nacht voor ons....dus genieten maar...
Liefs
Anita
