Mijn laatste reflectie in 2008!!!!

Tja...en 2008 zit er bijna op. Zoals Daan Fousert zegt 'schrijf je eigen reisverslag'....zo heb ik ook mijn reisverslag over 2008 bijna klaar. En in deze aflevering zal ik voor het laatst een reflectie met jullie delen, althans voor het laatst in 2008...ik zal nog eenmaal terugblikken. Nog eenmaal terugkijken naar het afgelopen jaar. En Paulo Coelho zegt 'Volg je droom, verander je leven' en ja dat hebben wij gedaan. Ik schrijf bewust wij, want volgens mij heeft Annemarie haar leven echt drastisch een andere wending gegeven. Met alle verdrietige dingen die daar bij horen, je kinderen voor een deel niet meer meemaken. Geen invloed meer uit kunnen oefenen op dingen, die je echt graag anders zou willen zien bij hen...maar it's all in the game. Maar mogen voelen wat je voelt, gelukkig zijn, lachen en plezier hebben, eerlijk zijn naar jezelf toe...wat is dat al niet waard? En je kunst niet meer als bijzaak zien, maar als werk, als een serieus gegeven, als iets wat mensen mooi vinden, als iets wat mensen willen kopen van je...hoe moet dat wel niet voelen? Gisteren een mailtje of zij mee wil doen met een tentoonstelling in het Museum van Voorschoten, geweldig toch? Een afspraak om foto's te gaan maken, om vervolgens een dame te kunnen gaan schilderen...een schilderij wat ergens boven een bank in Voorschoten hangt, om te kijken of dit blijvend is en dus verkocht zal zijn...En dan die giraffe, dat mooie schilderij, bijna gekocht door een bekende Nederlander....maar nee, het rode stickertje zat er al op.....

En dan ik, vandaag wordt mijn mooie zwarte mercedes opgehaald...terug naar de Lage Landen Translease...en eigenlijk is het wel goed zo. Ik mocht er slechts in rijden...maar leuk was het wel...zoals hij daar stond in Zweden in de sneeuw. Met skibox op het dak, kijk maar...maar wat is nu eigenlijk een auto...En we hebben een prachtige zwarte gold. Basic, netjes en correct. Niet te overdone...ook richting opdrachtgevers een prima beeld!

Mijn droom is werkelijkheid geworden. En op de een of andere manier komt het helemaal goed! Gisteren geevalueerd met John...onze samenwerking voelt goed. Mooi, eerlijk en open. Een samenwerking gebaseerd op respect, op waardering. Geen krachtmetingen, geen inzet met als verwachting een dikke bonus. Nee gewoon doen waar je goed in bent. Dichtbij jezelf blijven...vandaag is mijn laatste dag bij NorthgateArinso. Leuk...gisteren had ik een gesprek met een wildvreemde meneer. Op advies van Daan Fousert. Hij en ik gaan samen iets ontwikkelen, in het kader van Servant Leadership...en weet je, hij is goed bevriend met Peter Bouten. Mijn oude directeur van NorthgateArinso. De wereld is klein. De wereld is een groot netwerk, vol met lijntjes...lijntjes naar mooie mensen. Lijntjes naar mensen, die dichtbij staan.

Vandaag valt de miljoenprijs in postcode gebied 2593...en jawel hier heb ik vroeger gewoond. Vrienden van mij wonen er nog...spannend he...Ik woonde daar in mijn armste tijd.....maar oh wat was ik daar gelukkig! Zoals ik overal gelukkig ben, want geld is wel gemakkelijk, maar met een beetje minder geld kun je nog steeds gelukkig zijn! Vandaag drink ik mijn nespresso, geniet ik van mijn huis en straks haal ik prachtige bloemen voor Annemarie...bij Suzie.

2008 - om mij heen hoor ik soms verdrietige berichten, een dochter van vrienden van me, een jonge energieke vrouw, bij haar is Hodgkin geconstateerd. Een oud-collega van me, een hersentumor. Een meneer die ik via via ken, bij zijn vrouw is een vorm van kanker geconstateerd...ongelooflijk. En zo zijn er nog zoveel meer mensen die geconfronteerd worden met die ongelooflijke rotziekte. En ik, ik zit hier gewoon met een enorme woeste haardos (ik ga in het nieuw jaar naar de kapper), gezond te zijn. Ik heb gewonnen...meer dan al die miljoenen, ik heb gewonnen, het leven gewonnen. Ik mag nog heel veel meemaken, in 2009 wordt mijn vader 80, wordt Els 70, word ik zelf 50, allemaal mooie ronde getallen. Mag ik genieten met mijn vrienden, koffiedrinken met Jannie, naar Griekenland of iets anders lekkers met Annemarie, slapen, lachen, eten, drinken, vrijen, vriendschappen hebben, werken, mooie mensen ontmoeten, dat heb ik allemaal gewonnen. 2008 was een prachtig jaar...een machtig mooi jaar, waarin ik me meer dan ooit gerealiseerd heb, hoe geweldig het is te mogen leven!

Ik duim dan ook voor al die mensen, voor die voor mij onbekende vrouwen, die mij mailen over hun man, hun partner, hun ziek zijn, ik bid voor iedereen die het nodig heeft. Voor Cathelijne in het bijzonder en zou al die mensen die getroffen zijn door kanker toe willen roepen - vecht! Knok je werkelijk kapot en op dit moment denk ik even aan mijn moeder - zij was een fan van Ramses Shaffy en samen zongen wij 'Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder....' en als zij zong 'vecht' dan zag je haar vechten...en ziehier, het bewijs dat vechten de moeite waard is!

Dag lieve mensen, sterkte, kracht, liefde, wijsheid, vriendschap en vooral gezondheid voor 2009!

Ik hou van jullie!

Een prachtig oudjaar en een geweldig begin van 2009! Wij knallen er op los hier op de Papelaan 58! Champagne! En vuurwerk!

Anita

Een aantal mooie beelden van Zweden...

Een van de twintig husky's....

Annemarie en Anita...

Hoezo koud....brrrr....dit is de laatste dag, een van onze laatste tochten op de ski's

Annemarie, Rosanne en Florine, een mooi plaatje mama met haar meisjes....

Mooie luchten in Zweden......prachtig he....

En hier zijn we weer....thuis, na een goede reis, we hebben veel gezien, Zweden, Noorwegen, Denemarken en Duitsland....geweldig! Mooie sneeuw, prachtige luchten, lekker op de lange latten, en op de terugweg was de buitentemperatuur op een bepaald moment - 18,5 ongelooflijk he...we gaan nu lekker chillen, lekker in bad, lekker vroeg naar bed en even bijkomen....terugdenken aan een mooie vakantie in Zweden!

Het jaar 2008 zit er bijna op, ingewikkeld, stevig...een jaar waarin we beslissingen hebben genomen, gekozen voor zelfstandigheid en nu in 2009 moeten we het gaan maken, Annemarie als kunstenaar, Anita als zelfstandige...bloedje spannend! En geloof me het gaat lukken!

Ik ga nog twee dagen werken met John in Wijk bij Duurstede. Dan sluiten we samen onze samenwerking af, we evalueren alles nog even. Heerlijk!

En voor jullie allemaal hoop ik dat 2009 jullie geluk zal brengen, gezondheid, liefde en vriendschap!

Dag, liefs,

Anita

Zweedse kou, mooie luchten en spelletjes doen....

Vandaag hebben we voor het laatst genoten van brede pistes, van mooie luchten en lange ski-tochten in Zweden....vanavond gaan we langzaam aan inpakken en morgen vertrekken we richting Oslo. Leuk zo'n vakantie, van Nederland, Duitsland, via Noorwegen naar Zweden en dan weer terug...een lange reis, maar een bijzondere reis. Maakt veel indrukken bij me los...gisteren zijn de meisjes met de husky's gaan sleeen. Geweldig...indrukwekkend om te zien. Leuk, lieve honden en vooral Florine wilde er wel een mee naar huis nemen. De hele agenda was al volgeboekt, maar deze aardige mensen (fransen die verhuisd zijn naar Zweden) maakten het mogelijk dat de meisjes tussendoor toch in de slee konden en met de husky's ervoor een tocht konden maken. De foto's zullen boekdelen spreken.
Zweden hoe zal ik het omschrijven, rustig, mooi, weinig mensen, veel brede pistes, koude wind, veel houten huizen, genieten van de natuur...van buiten zijn. Van elkaar...een intense en intensieve vakantie...
Dag, op naar het einde van 2008...een mooi jaar, een goed jaar, een gezond jaar vooral!
Op naar de champagne...oh ja grappig, champagne is in Zweden goedkoper dan rode wijn...bijzonder he....en dat voor een liefhebber!
Anita

Een warme kerstwens voor iedereen die ons lief is!!!

Lieve allemaal....het is 24 december 2008, wij, Annemarie, Florine, Rosanne en ik zijn in Zweden. In Idre Fjall, een prachtig ski-gebied met mooie rustige brede pistes. We genieten van de kou, ons huisje, en alles wat daarbij hoort...Zweden is prachtig, het is een eindje rijden, daar niet van...maar als je er bent, en met je auto glijdt over de besneeuwde wegen, als je suist op je skies over prachtige brede pistes, geniet van schitterende luchten en korte dagen, dan is dit een soort van hemel op aarde...
Gisteren was Annemarie jarig, Rosanne had de kamer prachtig versierd met zelfgemaakt letters op de muur. Mooie en lieve kadootjes...smsjes en telefoontjes van de ouders.
En ondertussen is het kerstavond en zitten wij in onze ski-pakken een spelletje te spelen. Straks gaat Roosje koken en begint voor ons de kerst. Morgen staan we op de latten, in ons huisje branden kaarsjes en is het gezellig en warm. Een soort droogkast voor natte pakken en handdoeken.
En vanuit dit prachtige plekje op aarde wensen wij jullie een hele mooie gezellige en liefdevolle kerst toe. Wij kijken terug op een prachtig jaar, 2008, het jaar waarin ik weer gezond mocht worden. Het jaar waarin Annemarie en ik ons eigen kantoor/atelier hebben geopend, het jaar waarin we weer meegaan met de flow van het leven...heerlijk!
Voor 2009 wensen wij een ieder alle liefs, veel geluk en gezondheid!
Veel liefs, eet smakelijk morgen en overmorgen, geniet van elkaar, dag...
Anita, Annemarie, Florine en Rosanne

PS. en Lex de schilder schildert in onze afwezigheid de keuken...heerlijk he...wordt het heel mooi tijdens onze afwezigheid!

Als je je leven niet kunt verlengen, moet je het verbreden.....

Tja en met deze tekst wil ik jullie nog even bereiken! Want geleidelijk aan heb ik mensen mogen ontmoeten, of via mijn weblog, of via de mail, die heel dichtbij zijn gekomen. Doordat zij samen zijn met een partner die ziek is, ernstig ziek is. Of doordat zij iemand hebben verloren, en met deze donkere dagen in het vooruitzicht. Deze dagen waarop 'verbinding' hoogtij viert, deze dagen waarop we elkaar mooie wensen toesturen, zou ik tegen iedereen wil roepen - carpe diem, pluk de dag of leef vandaag - en ja ik hoor je nu denken 'Anita jij hebt makkelijk praten...'. En dat is ook zo, ik heb een prachtig kado gekregen, of weer terug gekregen - mijn leven - en toch, ook al is de kans op verlenging niet zo groot, zorg ervoor dat je elkaar alles zegt. Dat je die dingen nog deelt met diegenen die je lief zijn, want iedereen moet verder, juist ook degene die je achterlaat...
Vandaag heb ik een module afgerond in Utrecht, met een groepje prachtige vrouwen. En onze 'reflectie-oefening' gaf zoveel intensiteit, zoveel tranen, zoveel verbinding ook. Twee vrouwen waren hun partner verloren, een vrouw haar vader...en met elkaar stonden we stil bij het verlies, het verdriet, maar ook weer bij het leven, bij alles wat voor ons ligt...
En eigenlijk zou ik willen zeggen, ongeacht wat er voor je ligt, zorg voor verbreding, verdieping...en sta stil bij waar het echt om gaat...
Dag, een mooie kerst, veel liefde, veel samenzijn, een mooie vakantie als je weggaat...dag, dank jullie wel, allemaal voor 2008! Het was een prachtig jaar...dag Arinso, dag NorthgateArinso...ik kreeg mijn laatste loonstrook, een afscheid met cijfertjes...dank u wel!
2009 ligt vlakbij...met mooie nieuwe ontmoetingen, opdrachten en mensen...ik heb er zin in...samen met mijn geliefde Annemarie, samen met al diegenen om ons heen, met mijn vader, die nu ook al mijn zakelijke relaties kent..tot ziens in 2009!!

Liefs, Anita

Wat een fantastische opening!!!

En vandaag hebben wij ons kantoor geopend, en hoe...met geweldige mensen, van Delta Lloyd, van ISS (exen), familie, vrienden, mensen uit mijn netwerk, mensen en vrienden uit Voorschoten, mooie mensen, bekende en minder bekende mensen, mensen met wie ik verbinding voel, oud-collega's van ADP, oud-collega's van Arinso, mensen van de Haagse Intervisie Groep al dan niet met partner, super, mensen van OPB, nieuwe mensen uit Wijk bij Duurstede, nieuwe relaties met wie ik samenwerk, of samen ga werken in de toekomst, kortom heel veel mensen met wie we genoten hebben van ons mooie kantoor/atelier. En weet je wat zo geweldig is, Annemarie heeft een schilderij verkocht, en er is een optie genomen op een schilderij van haar! Fantastisch, wat een mooie ontwikkeling. Twee nieuwe werken, bijzonder, opvallend, mooi...veel mensen hebben haar werk gezien! De gang op de tweede etage zag er fantastisch uit, de Giraffe was bijna verkocht aan Anita Arts, alleen helaas deze was al voorzien van een rode sticker! Dus Annemarie kijkt terug op een geslaagde middag/avond en ikzelf ook, en alles is netjes en opgeruimd en wij zijn ongelooflijk verwend, met prachtige likeuren, wijnen, bloemen, planten, bonbons, boeken, kadobonnen, kaartjes..en vooral aandacht. Van een groep mensen met wie wij nog veel gaan doen in de toekomst, in 2009!
Het was een super dag 16 december 2008! Dank jullie wel! Dank voor jullie komst, Casper ik hoop dat je niet al te lang met panne hebt gestaan...je houdt een paar mooie glazen wijn tegoed ok? Wij gaan lekker slapen, heel moe, heel voldaan, het is geweldig geweest...ik zit te glimmen terwijl ik dit schrijf...
Een mooiere opening kan een mens zich niet wensen....
Anita

Complete remissie....

Lieve allemaal...

even kort voor het slapen gaan, goed onthouden, 15 december 2008 Anita van Loon heeft een complete remissie bereikt. Is schoon en mocht zomaar naar huis, tot over 3 maanden LUMC! Genezen, gezond en sterk...en nu met de juiste balans verder leven! Deze strijd hebben wij gewonnen, ik, wij, met mijn geliefde Annemarie, met mijn vriendinnetje Jannie, mijn lieve vader en familie, onze vrienden, An's familie...en nu...een mooi glas wijn, die fles van Yolanda Frie, die mooie St.Emillion daar drinken we nu van!
Op ieders gezondheid met liefs!

Anita en Annemarie

Maandag 15 december 2008

En op deze maandagochtend maak ik even de balans op, vlak voordat we naar het LUMC gaan. Ja 'we' want dit soort bezoekjes doen we zoveel mogelijk samen...gek, vreemd, en toch ook alweer zo gewoon....
De balans voor 2008 :
- ik ben 'schoon' al sinds mei ofzo...ongelooflijk!
- ik ben 'vrij' al sinds de zomer ofzo....heerlijk!
- ik ben 'gelukkig' met mijn Annemarie, als sinds 20 augustus 2005, ongekend gelukkig!
- ik heb zoveel mooie mensen in mijn leven, al mijn hele leven!
- ik ben 'los' van de drive naar steeds maar meer....wie had dat gedacht?
- ik ben samen met Annemarie nu echt zelf verantwoordelijk voor ons leven, ons werk...spannend!
- ik ben een 'netwerker pur sang' nu nog meer...
- ik ben klaar voor 2009 en zal alles geven wat in me zit...
- ik ben zelfstandig, zie www.anitavanloon.nl
- ik ben partner van, zie www.annemariesmitshuysen.nl
- wij hebben een kantoor annex atelier ongelooflijk....en we openen dit morgen de 16e vanaf 16.00 uur!!!

Heb een mooie dag, een mooie maandag!
Anita

Zoek je 'verbinding'....kom dan naar de opening van ons kantoor op dinsdag 16 december a.s. vanaf 16.00 uur...

Jawel, dinsdag 16 december a.s. openen wij ons kantoor/atelier aan de Van Beethovenlaan 69b, en als je de gang instapt op de tweede etage...dan zie je mooie schilderijen van Annemarie hangen....bestaand werk, nieuw werk, experimenteel, gedetailleerd, mooie vrouwen, een danseres, een naakt, maar ook een woeste stier...van alles.
Een mooi moment, om stil te staan bij waar we nu staan, wat we nu doen. Om kennis te maken met onze diensten, onze kunst, onze combinatie maar ook om 'verbinding' te vinden, te voelen met allerlei prachtige mensen. Uit onze vriendenkring, familie, uit Voorschoten, relaties en mensen die zomaar op je pad komen, zodanig dat we al deze mensen met elkaar kunnen verbinden...
ik verheug me zo op dinsdag....
Maar eerst is er nog de maandag, de uitslag van de PET-scan (daar drinken we dinsdag een glas rode wijn op!), een ontmoeting in Amsterdam, een gesprek bij OC&W samen met John, en een college in Voorburg...kortom een inspirerende dag, vol mooie momenten...ik zie er naar uit...verheug me erop!
Heerlijk!
Dag, tot maandag of tot dinsdag! En ik moet even denken aan mijn contacten bij Maandag, het bedrijf!
Anita

Stel er staan twee engelen bij de deur aan het einde van 2009...wat zeg je dan tegen hen?

En deze vraag werd me gesteld bij de start van de Leergang Servant Leadership in Hilversum afgelopen donderdag....want eind 2009 dan hebben we de Leergang afgerond, dan zijn we met elkaar aan de slag geweest en hebben we ongelooflijk in de spiegel gekeken, naar wie we zijn en wat we doen of hebben gedaan. Naar jezelf kijken, reflecteren, wat ging goed, wat ging niet goed...waar heb ik gefaald, waar ben ik geslaagd, hoe sta ik nu in het leven...
en mijn antwoord was :
'aan het einde van 2009 ben ik gezond, ben ik gelukkig met Annemarie en haar dochters. Dan is mijn vader 80 jaar, en dan hebben wij een mooi, intens en zakelijk gezien rustig maar goed jaar achter de rug. Dan zijn mijn vrienden, mijn vrienden. Dan heb ik verbinding gemaakt met prachtige mensen, dan ben ik 50 jaar...en zielsgelukkig met mijn vrouw' en weet je, toen ik dit alles zei, toen glimlachten die Engelen dat begrijp je wel.....
Dag,
Aniet

Mooie momenten.....

En nu is het zaterdagochtend, zo'n hele rustige...zo'n relax-ochtend, met leuke kerstkaartjes bij de post, met een kopje koffie en de krant, heerlijk!
Gisteren hadden wij een prachtige avond in het Keldertje in Voorschoten, Berty werd 50. Mooi, intiem, intens en emotioneel. Met een speciaal nummer van Il Divo ter nagedachtenis aan Berty's moeder, aan mijn moeder, of aan jouw moeder...prachtig, de tranen rolden over mijn wangen, maar ook over veel andere wangen. Want hoe mooi is het om stil te staan bij de vrouw die je op de wereld heeft gezet, die je gevormd heeft en die hoe dan ook, op een wolkje zit te kijken naar hoe het met je gaat! Zo voelt het...een soor 'walking diner' met prachtige tapas, een lekker glaasje wijn erbij, een mooi lied, en mooie speeches, van Milou voor haar moeder, van een zus en natuurlijk van haar partner Jelle..en toen Annemarie en ik gisterenavond naar huis liepen, was dat zo'n tevreden moment, zo'n moment dat je weer heel goed weet waar het echt om gaat in het leven!
En op het kaartje wat Berty ons meegaf staat :
'Naast me'
Loop niet voor me
misschien volg ik niet
Loop niet achter me
misschien ga ik niet vooruit
Loop naast me
en wees gewoon mijn vriendin!
Albert Camus

En lieve mensen, met deze wetenschap kan ik jullie gerust een heel mooi weekend toewensen. Want hoe kan het mooier beginnen. Het is geweldig, dus lieve Berty dank je wel voor deze mooie manier om 50 te worden! Ik voelde me zo rijk erbij te mogen horen....
En nu, maandag de uitslag van de PET-scan. Dan een rommelige, leuke en soms wat drukke week. Met een hoogtepunt op dinsdag, de opening van ons kantoor. En een hoogtepunt op woensdag, zomaar een dagje met mijn tante Tanneke en nicht Annemarie naar Flakkee. Jeugdherinneringen ophalen van tante Tanneke, die nu 83 jaar, de nog enige in leven zijnde tante is van mijn moeders kant. Mijn tante waar ik ieder jaar nog naar toe ga. Om gewoon weer eens even herinneringen op te halen, om even te zijn.
Dus alles wat voor me ligt, is weer zo bijzonder...

Thuis
Alsof je een plek bereikt
om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent
alsof je dit al kende
voor je het zag
er geweest was
voor je er zou komen
zo thuis
door Kees Spiering

Dag, wij genieten dit weekend van 'thuis zijn'. En dit gevoel herkende ik toen ik Annemarie voor het eerst zag, 20 augustus 2005, thuis....
Liefs,
Anita

Unicef en vroeger....

Het is weer de tijd waarop we aan tafel gaan zitten en elkaar een mooi woord schrijven, een kaartje sturen en even stil staan bij het afgelopen jaar...of even vooruit kijken naar wat komen gaat! En altijd denk ik dan aan Unicef, omdat ik mijn kaartjes koop bij Unicef. En Unicef is onlosmakelijk verbonden met mijn moeder, met samen op pad gaan om kaarten te verkopen vroeger! Wij waren er trots op en we deden dit graag. We scoorden een goede omzet en hadden trouwe en soms ook grote klanten. En dit is nu weer typisch iets, wat ik heb meegekregen van mijn moeder. Het bewustzijn om iets te doen voor dit soort goede doelen. Voor mensen en kinderen die het zoveel minder hebben dan wij...en ik heb het boek 'Kinderen van de Wereld' gekocht van Unicef. Een prachtig boek, met indringende foto's en nog indringender teksten bij die foto's. Een initiatief van Paul van Vliet...en eigenlijk vind ik dat wij, die ons misschien druk gaan maken over ietsje minder in 2009, dit boek aan elkaar kado moeten geven. Zodat we met elkaar stil kunnen staan waar het echt omgaat...en Hans Hagen, een kinderboekenschrijver, schreef het volgende gedicht in dit boek :
Vlinder

slapen, dromen
zachtjes wiegen
als een vlinder
vredig vliegen

broos en roze
vleugels lang
voor de toekomst
nog niet bang

de wereld lacht
soms zoet, soms rauw
de wijde wereld
wacht op jou

Dank je wel mam, dat je me dit besef hebt bijgebracht!
Anita

Netwerken...

De afgelopen week heb ik zoveel mogen netwerken. Mensen mogen ontmoeten, gesprekken mogen voeren. Kaartjes mogen uitdelen...en kadootjes mogen krijgen. Kadootjes, omdat ik begonnen ben bij Daan Fousert. En toen ik daar weg ging, kreeg ik prachtige boeken mee, stapels prachtige boeken voor de kerstdagen...
en steeds weer werd er gevraagd naar mijn visitekaartje, voor een coachingstraject, voor een inleiding bij een bedrijf!
En gisterenavond hadden we de jaarafsluiting bij John en Gitta in Wijk bij Duurstede, ongelooflijk fijn, met mooie woorden, en uiteindelijk werd ik verrast door een prachtige mand met kadootjes van de medewerkers van OPB....
Anita

De beloning....

En dan nu zomaar de beloning, even niets...in alle rust op kantoor. Afspraken voor morgen voorbereiden, een leuke lunch morgen met een mevrouw met wie ik ooit heb samengewerkt...mijn laatste les dit jaar in Amsterdam, afsluitend met een glas wijn met elkaar! Leuk, gezellig, informeel..mooie theorie om als afsluiting nog met elkaar te delen!
En hier op kantoor, kijk ik naar de schilderijen van Annemarie...mijn afspraak die hier vandaag was, vond het werk van Annemarie mooi...zoals zoveel mensen dit vinden. Mooi en realistisch, rustig en liefdevol...en ik mag er zomaar van genieten. Ik heb net alles opgeruimd hier op kantoor. Heerlijk...en zo mijmer ik maar eventjes...
Morgenochtend een afspraak in het LUMC, een controle bij de radioloog...en als ik daar loop, is het net alsof ik voor iemand anders kom. Bijzonder he...en maandag weer bij Willemze voor de uitslag van de PET-scan...
Dag, de beloning van al die dingen die niet lopen, is rust. Simpelweg rust.
Groet,
Anita

Test met goed gevolg afgelegd????

En soms is het net alsof je gewoon uitgetest wordt, om te kijken of je je niet teveel laat leiden door alles wat er om je heen aan het gebeuren is. Zo had ik 10 november een internetabonnement afgesloten bij KPN voor kantoor...brieven, telefoontjes, uren wachten in een wachtrij a 1 euro per minuut en misschien dat het nog lukt voor 20 december 2008!! En anders, opnieuw beginnen in 2009!
Zo kreeg ik gisteren de melding dat de cv in mijn huis in Schoonhoven was uitgevallen. Dus bellen met Feenstra, waarmee we een service-contract hebben...deze week geen tijd...gelukkig was en is daar de lokale ondernemer.
Zo kreeg ik vanmorgen een nieuwe telefoon en moest ik hiervoor thuis zijn, van Vodafone...maar helaas....mijn rijbewijs is vernieuwd, en dus klopte mijn legitimatie niet. Alles terug, in contact treden met Vodafone en nu maar hopen dat het nog lukt dit jaar...
Zo kreeg ik gisteren tijdens het rijden naar Zaltbommel, waar ik na de tandarts, na Schoonhoven om half zes naar toe ging, weer een melding dat mijn bandenspanning niet goed was...brrrr...
En toen ik gisterenavond om elf uur thuis kwam, was het mij eventjes te veel allemaal. Vond ik dat onze lieve heer, mij wel een erg zwaar karretje heeft gegeven om te trekken.
En volgens mij zijn dit tekenen, dat ik eventjes rust in moet bouwen, om even te landen, bij te komen, te praten met leuke mensen. En me niet al te druk te maken om alle verantwoordelijkheden die op mij rusten in dit leven...En dat doe ik dus nu. De telefoon met groot gemak weer terug laten gaan. Eventjes lekker koffie drinken, wat mailen, wat praten, en dan zo naar kantoor voor een afspraak. Vrijblijvend, tot niets verplichtend...en morgen komen we in de krant, An en ik met een prachtig interview. Mooi verwoord, leuke foto...
Dag, een fijne dag gewenst...
en soms zijn er ook hele lieve dingen, een vader die champagne voor me koopt, een andere vader die ons vakantiegeld geeft, Albert Heijn die de excellent gids laat bezorgen, waar allemaal overheerlijke dingen in staan, Servant Leadership wat donderdag gaat beginnen, echt geweldig...ik geniet ervan. En volgens mij is dat de balans die ik weer nodig heb.

Anita

Schoon....

En alles is schoon, heerlijk. De auto, het huis, Annemarie heeft keihard gewerkt en ik iets minder hard. Het ruikt lekker, is fris, de meisjes zijn zwemmen en naar een vriendje...gezellig! En straks komen opa Wim, opa Reynaud en oma Emmy. Om gezellig met elkaar te eten op zondagavond...
nu zomaar niks. Even wat mailen, wat bijpraten. Een kop koffie met Jannie drinken die zo even binnenstapt. Heerlijk...het is een fijn weekend, zomaar rustig en fijn. Heerlijk...ik zit in een prachtig boek, van Doeschka Meijsing het heet - over de liefde - mooi, intens, verdrietig ook...maar wel zo'n boek wat je uit wilt lezen.
Dag, een fijne zondag gewenst allemaal. Ik moet zomaar opeens aan mijn vader denken. En hoeveel ik van hem hou....mooi he...
Liefs
Anita

Zaterdagochtend het is nog vroeg.....

Althans voor mij, want ik wil meestal wel een beetje uitslapen. Maar vanmorgen hebben we een afspraak op kantoor om 10 uur. Annemarie komt even voor zij naar Rosanna en haar hockey gaat kijken. Een afspraak met de krant en een fotograaf...over de opening van ons kantoor, over twee dames die in tijden van financiele crisis samen een kantoor annex atelier openen. Over de kansen in dit leven en hoe je deze ziet...of kunt zien!
en ik wil jullie nog verklappen, dat ik een heel mooi Sinterklaasgedicht heb gekregen van....jawel Annemarie. Zij was mijn Sint...met daarin verwerkt heel onopvallend, echt waar een liefdesverklaring...dus je begrijpt mijn Sinterklaas kan niet meer stuk. Mijn dag niet, mijn leven niet...ik wens jullie een hele mooie zaterdag!
Liefs, Anita

Teksten, beelden en dit alles wil ik delen....

Een gelukkige Aniet....na een intensieve mooie week!

Een optreden van Rosanne, Annemarie geniet op de achtergrond, dansen en muziek, heerlijk!!!

Annemarie wordt verrast door de Sint....Rosanne!

Mooi he...mama Annemarie met haar twee prachtige dochters!

Mijn uitzicht op kantoor...niet slecht toch he....

En na een intensieve week, mooie gesprekken, wie weet weer nieuw werk, we zien wel...was vanavond onze Sinterklaasavond...een ongelooflijk intense en leuke avond...de beelden spreken voor zich. Het is goed zoals het is!! En daarnaast wil ik jullie deze spreuk niet onthouden :

'Als jij thuis bent, is thuisblijven mijn hobby....' lekker he...

Een heel fijn weekend gewenst, met veel liefs, Anita

En nog wat teksten...geweldig!

Deze citaten zijn bekend, en las ik op een website van een prachtig bedrijf!

‘Het grote verschil, het leven werkt pas goed als je ervoor kiest.’ Nicola Phillips

‘Elk nieuw begin komt voort uit het einde van een ander begin.’ Semisonic Lyrics

‘Alleen diegenen die het risico nemen om ver te gaan, kunnen er mogelijk achterkomen hoe ver ze kunnen gaan.’T.S. Eliot

‘Communiceren vanuit je buik is een ode aan de authentieke manager.’ Birgitta van Loon

Zie je en die 'van Lonen' die kunnen schrijven he...want die Birgitta kan er ook wat van of niet dan?
Anita van Loon

Mooie teksten...

En zomaar even een moment van reflectie...vanmorgen hoorde ik het nummer van Marco Borsato op de radio over dochters. En als je eens goed naar deze tekst luistert, dan hoor je weer hoe mooi woorden kunnen zijn. Hoe intens het gebruik van woorden kan zijn...geweldig! Soms zegt iemand iets tegen je en dan blijft zo'n zin heel lang dichtbij je...mijn moeder was een ster hierin! Vaak hoor ik mijzelf dingen zeggen, die bij haar horen...en daarom begrijp ik ook waarom mijn broer, mijn vader en ikzelf haar nog dagelijks missen. Het was een prachtig mens, en het is juist zo verdrietig dat zij door haar ziekzijn zo langzaam aan haar kracht aan het verliezen was...maar 'iedere dag een beetje beter' is een zin, waarbij ik haar van heel dichtbij weer zie...
En Loesje met haar 'leven is het meervoud van lef' vind ik ook zo bijzonder soms...en afgelopen week schreef iemand me 'jij leeft het leven en hoe!' en dat wens ik iedereen toe, dat je het leven leeft, met alle diepen dalen en hoge pieken die erbij horen. En nu ik dit schrijf denk ik aan de moeder van een vriendinnetje van mij. Deze mevrouw zit op dit moment ergens op haar diepste punt...en zoals zij altijd aan mij heeft gedacht, voor mij heeft gebeden, zo zal ik nu haar mijn liefste wensen toesturen. En laten voelen dat ik aan haar denk...en ik hoop dat zij zich realiseert, dat er na ieder enorm diep dal, een mooie weg terug is die we mogen en kunnen gaan!
Het leven is zo'n intense ervaring, dat het soms ook een kunst is, deze ervaring goed te leven, te voelen, te delen ook vooral!
Lieve groet,
Anita

PET-scan en prikken...

Het lijkt wel alsof we terug gaan in de tijd...als ik mezelf zie schrijven PET-scan en prikken. En dat dacht ik ook vanmorgen in het Bronovo Ziekenhuis, toen ik de stralingsvloeistof kreeg ingespoten, eerst de naald in mijn arm, er weer uit, het liep niet. En toen gaf ik aan 'mevrouw prikt u maar in mijn hand, de huid is weliswaar wat stug, maar de aderen daar zijn goed' en uiteindelijk lukte het en kreeg ik via mijn hand het spul ingespoten. Een beetje liggen op een bed, een uurtje ongeveer en zo rond kwart voor twaalf zat ik aan de koffie met een broodje in het ziekenhuis. Toen mijn auto vol met wijnen geladen bij Schutter, waar het een drukte van jewelste was, om alle kerstbestellingen de deur uit te krijgen. Tussendoor wat bellen en nog wat afspraken maken tussen alle bedrijven door. Wie weet wel een hele leuke afspraak voor 2009...spannend, vrijdag weet ik meer. Het zou wel een gaaf sinterklaas kadootje zijn toch...een lekkere opdracht erbij?
Ondertussen heb ik alle wijn naar boven gebracht hier, heb ik glazen besteld voor onze borrel op kantoor, heb ik een ski-box en sneeuw-klauwen (normale auto's krijgen sneeuwkettingen, maar als je dikke wielen onder je auto hebt liggen krijg je sneeuw-klauwen) besteld voor de wintersport...kortom alles is in beweging.
Dus zomaar een dagje van alles doen, druk, rommelig en wat klooien hier op kantoor. De komende drie dagen vol aan de bak, in Wijk bij Duurstede, Utrecht, Den Haag en tussendoor nog een Vereniging van Eigenaren in Schoonhoven, met een borrel met buurman Jan. Leuk en intensief...en ondertussen is mijn surprise en gedicht voor de Sint ook helemaal klaar.
Dus een goede dag, en vanavond lekker vroeg naar bed. Heerlijk!
Voor jullie een fijne avond. De uitslag krijg ik ergens de 11e december ofzo...wordt vervolgd, niks aan de hand!
Anita

Mijn boek in het blad Kracht van KWF!!

En afgelopen vrijdag kreeg ik het blad Kracht van het KWF in de bus. En jawel daar staat mijn boek, leuk is dat toch, om dan volkomen onverwachts je eigen boek terug te zien....gestaag loopt de verkoop door. Langzaam, heel langzaam...en soms geef ik het zelf aan iemand kado. Zomaar omdat iemand me geraakt heeft door er simpelweg te zijn! Dan schrijf ik er iets in, speciaal voor die persoon. Ik zou nog wel een boek willen schrijven, zal er nog een keer over na gaan denken...
Op dit moment ben ik even thuis. Annemarie is met haar mama naar meneer Van Riel. Om te kijken hoe zij haar verdriet (er zit veel verdriet in Annemarie, wellicht al van heel veel jaren terug) een plekje kan geven. Hoe zij om kan gaan met de situatie zoals deze is, dat zij een week wel haar dochters bij zich heeft en dan weer een week niet. Ingewikkeld...en verdrietig. Maar andersom net zo, ook voor de vader geldt dit. Ik was bij Maandag. Een leuke organisatie, dynamisch, en ik had daar een leuk gesprek, over van alles, over dienstverlening, cultuur, imago, merken, internationalisering. Kortom heerlijk zo van gedachten te wisselen met twee heren, iemand uit de Raad van Bestuur en een kwaliteitsmanager.
En straks sta ik voor een groep in Den Haag, communicatie, Public Relations, en nog veel meer...genieten is dat vind ik. Les 5 alweer...dit jaar ronden we ook deze module af!

Ik lees momenteel een prachtig boek - Wat ik je nog wilde zeggen - over omgaan met mensen met kanker. En als je het boek in je handen hebt, dan zie je een zeilbootje laveren op volle zee...en dit beeld is volgens de schrijfster typerend voor iemand die kanker heeft. Laveren tussen leven en dood...
Kanker krijgen is ingewikkeld vind ik nu. Het doet je beseffen dat alles eindig is. Het laat je voelen dat je lichaam de regie even over neemt van je. Het laat je zien dat je beperkingen hebt en dingen niet meer kunt. En het maakt dat je met een enorme rotklap terug op aarde komt, als je daar eventjes van af leek te dwalen. Of als je teveel met je hoofd in de wolken liep...En aan de andere kant, ben je ongelooflijk bang, dat je je leven juist hier op aarde gaat verliezen. Dat je je geliefde kwijt raakt. Ik geloof dat ik daar nog het meest bang voor was, om Annemarie te verliezen, mijn vader, Jannie mijn vriendinnetje...want ik wil nog zoveel met hen delen.
En het mooie is nu dat ik terug mag kijken, net alsof ik in het reuzenrad zit en naar beneden kijk, net alsof ik naar iemand anders kijk dan naar mijzelf. Als ik nu iemand zie die kaal is, dan voel ik mee, dan sta ik stil bij dit verdriet. Dan wil ik die persoon iets liefs zeggen, of gewoon zomaar, dat ik haar of hem bewonder. Of de partner even aangeven, dat ik meeleef....
Kanker krijgen is alsof je sensitiever bent dan ooit. En geloof me, ik gun niemand ziek zijn. Maar ik zou zo graag willen, dat mensen die gezond zijn, die kunnen werken en leven en genieten, gewoon wat meer stil willen staan bij de ander. Wat sensitiever zijn, wat meer oog hebben voor het gevoel van de ander. Jeetje wat zou de wereld dan een stuk aangenamer zijn...soms zou ik iemand wel wakker willen schudden. Vorige week nog, had ik ook weer zo'n ervaring, dat ik dacht 'ach man, wat heb je nog veel te leren...' en weet je wat zo jammer is, sommigen leren nooit! Gelukkig heb ik mijn lesje mogen leren, en steeds weer gaf ik aan, het ziek zijn heeft me veel gebracht...welnu, onder andere dit...
Dag, liefs,
Anita

Vandaag is het MAANDAG

Vandaag is MAANDAG...en ik ga op bezoek bij het bedrijf MAANDAG. Een leuke club mensen, ruim 2000, en ik heb een gesprek met de financieel directeur en de secretaris van de Raad van Bestuur. Spannend...een contact, ingezet door iemand uit mijn netwerk. Het voelt wel goed...zo dadelijk even naar huis, nette kleding aantrekken en vervolgens op weg. Spannend vind ik dit...
en lieve mensen, het is 1 december 2008. De laatste maand van dit jaar is aangebroken, de laatste maand van 2008. Ongelooflijk....we gaan er een prachtige maand van maken!
Geniet van deze maandag!
Anita

Ingrijpen van boven af....

Tja, zondagochtend...en soms dan ben je wel te veel bezig met het werk. Dan open ik steevast mijn mailbox als ik thuiskom om nog even alert te kunnen reageren. Om bij te blijven in het geweld wat communicatie heet vandaag de dag. Altijd alert reagerend! Voor nieuwe business of anderszins. En vanmorgen kom ik gewoon simpelweg mijn mailbox niet meer in...lastig, aangezien dit mijn verbinding met de wereld is. Met klanten en opdrachtgevers en mijn netwerk is...
maar volgens mij is dit gewoon een signaal, dat ik eventjes andere dingen moet gaan doen. Eventjes mij moet concentreren op de sinterklaassurprise ofzo...De nieuwe laptop even moet installeren ofzo..gezellig met Annemarie en tante Anita en oom De moet gaan brunchen, ja laten we dat maar doen! Wij gaan naar de Veurseweg naar Van der Valk en daar verblijven zij. En wij zijn uitgenodigd voor een lunch aldaar...lekker, leuk en gezellig!
Net zoals gisterenavond, een uitgebreid diner, met van alles en nog wat met mooie wijnen, mooie port en kazen, met prachtige amuses, en veel gangen, bij Gitta en Sander, met Eveline en Leo. Mooi en warm deze ontvangst, op een prachtig plekje in Haarlem...geweldig werkelijk waar!! Vooraf nog even door de stad gelopen, wat een heerlijke stad is Haarlem toch....
dus mijn prioriteit dit weekend ligt bij dit soort dingen, genieten vooral...en lekker slapen, rust...
dus iemand heeft weer even ingegrepen. En afgelopen week gaf Emmy me al per mail aan, dat zij dacht dat ik wel weer volop bezig zou zijn en druk...dus vandaag even geen berichten, even geen reacties, het is rusttijd...zondag! Tijd voor overpeinzingen, tijd voor elkaar, tijd voor de balans...
Met liefs, een mooie zondag...
Anita

Nieuwe kunst en mooie interacties....

Anita aan het trainen bij OCW op 18 november jl. in het Carlton Beach Hotel...

De dierenfamilie....kom kijken op de Beethovenlaan 69B te Voorschoten...

Pffttt wat een dikkerd he...

Lieve mensen, vandaag was een echte P-factor dag. Een dag vol contacten bij OPB in Wijk bij Duurstede...bekenden, relaties en onbekenden...een constructieve interactieve dag! Nu met een mooi glas Saint Emillion op de bank, met An, heerlijk...moe maar voldaan!

En eventjes voor de beeldvorming, nieuwe kunst van Annemarie...dieren....leuk he?
Kus, Aniet

Politie Zuid-Holland-Zuid

En vanmorgen was ik zomaar onverwachts bezig weer voor de Politie Zuid-Holland-Zuid in Hendrik Ido Ambacht...een inleiding over coachen, over coachend leiderschap. Dankzij vriendin Artje...die mij gisterenmiddag een sms stuurde of ik iets kon vertellen over coachen. En om een uur of drie werd ik gebeld door haar collega of ik vanmorgen een verhaal wilde vertellen hierover! Leuk, leuk, ongelooflijk leuk. Een mooi 'klusje' tussendoor, zomaar bezig zijn met dingen die leuk zijn. Praten met praktijkmensen bij de Politie over het coachen van jonge collega's die op de Politie Academie zitten.
En vanmiddag weer wat werken op kantoor, na eerst in slaap te zijn gevallen onder de zonnebank...want wat was ik moe, gewoon zomaar moe. En er zomaar aan toegeven...en vanavond lekker dim sums gegeten met Eveline bij The Village in Voorburg, een ongelooflijk gezellige tent. Met lekkere wijntjes! Wij gaan elkaar twee keer per jaar gewoon zien, een keer in het westen en een keer in Oldemarkt, bij Giethoorn...leuk he. Mooi contact....
En net, ongelooflijk huilen omdat ik het programma 'Ik mis je' van de EO altijd bekijk en vanavond ging het over een klein meisje en zij is overleden aan kanker...een soort nagedachtenis aan iemand die er niet meer is...heftig...en eerst was zij schoon...En weet je op dat soort momenten dan ben ik eventjes heel bang. Maar dat verdwijnt ook wel weer, maar het maakt dat wij samen lekker huilen op de bank!
Een mooie avond...
Anita

Verwondering....

De contacten met onbekenden, die via via mijn weblog bereikt hebben, raken mij tot in iedere vezel...dus alle deze mooie mensen, die of direct, of indirect iets hebben met datgene waarover ik schrijf, ik wens jullie geluk, liefde en heel veel kracht toe...
want het is zo ongelooflijk ingewikkeld om naast iemand te staan die kanker krijgt. Of zelf kanker te krijgen, of je liefste vriendinnetje te verliezen aan kanker, of zomaar een programma op tv te zien, waarin je ziet dat mensen niet lang meer te leven hebben...
Kanker is zo ongelooflijk ingewikkeld, en langzaam aan komt er een kringetje van mensen rondom mij te staan, dichtbij of veraf, die allemaal een lijntje hebben met kanker...mensen die elkaar vast kunnen houden, liefde en kracht kunnen geven. Die een kaarsje voor elkaar kunnen branden, elkaar een warm woord kunnen sturen...sterkte en kracht van mij!
Anita

Het sneeuwt!!!

Een koude zondag, vanmorgen heb ik volgens mij alle laatste bladeren van de Catalpa en andere boompjes/struiken opgeveegd, takjes, rotzooi rond het huis. Het ziet er weer netjes uit. Rosanne was naar het zwembad (brrrr....ik moet er niet aan denken nu), Floor zit met haar vriendje Sjoerd op de bank een dvd te kijken. Annemarie en ik in de keuken, mooie muziek 'Candlelight' en een intensief gesprek over het opvoeden van kinderen. Ingewikkeld, omdat ik geen ouder ben, geen kinderen heb, en dus vanuit een soort 'helicopterview' kijk naar de interactie tussen ouders en kinderen. En ondertussen voel ik mij heel betrokken, want de kinderen van Annemarie zijn ook een beetje 'iets van mij' geworden, ik maak veel met hen mee. Emoties, geluk, blijdschap, vriendschappen, we gaan met elkaar op vakantie. Ik koop kadootjes voor hen, ik zorg voor hen, ik deel met hen wat ik te delen heb, ik ben de partner van hun moeder. En ik realiseer me zo dat dit ingewikkeld is, je moeder te zien met een andere vrouw. Je vader met een andere vrouw, of alleen, maar als kind ben je zo verdomde sensitief en voel je zoveel, krijg je zoveel mee...
En dus praat An nu als moeder met haar Rosanne op de kamer van Roosje. Over hoe het gaat met haar, want blijven zitten, terwijl je klas de leukste van je leven was, en dat gecombineerd met ouders die niet meer samenzijn. Een Anita, die kanker had, nu misschien wel weer helemaal gezond lijkt, maar toch...de impact is niet uit te vlakken...
En dit alles schrijf ik hier op, terwijl het buiten sneeuwt, mooie vlokken, die maken dat de heg langzaam wit kleurt, het terras langzaam aan wit wordt, de tafel, stoelen en banken buiten bedekt zijn met een mooi wit laagje sneeuw...de winter doet zijn intrede. Met alle risico's van dien, sneeuw op de wegen, glibberen en glijden, kortom de kachel wat hoger, een glaasje dieprode wijn....en samenzijn in huis is weer een van onze meest intense bezigheden!
Net had ik mijn vader aan de telefoon en realiseerde ik me weer, steeds maar weer dat hij langzaam aan ouder aan het worden is. Dat ik bang ben mijn familie te verliezen, en een soort van alleen op de wereld te zijn, samen met Arie. Zonder ouders zijn, lijkt me zo onveilig, zo bijzonder ook...want zij hebben met toch gemaakt, tot wie ik nu ben...
Mijn familie wordt ouder, tante Anita al 84, tante Tanneke 83, oom Wim 84 of misschien wel 85, oom De 82 geloof ik, Pa bijna 80 en Els gelukkig nog maar bijna 70...tante Suus ook al iets van 82, Annemarie's vader al 84, An's moeder gelukkig een stuk jonger, Reynaud ook...dus daar hebben we nog voldoende tijd, als alles mee zit en god dit zo wil....
Leeftijd....in 2009 ga ik 50 jaar worden, ongelooflijk he...een halve eeuw! Maar nu voorlopig 49 en sneeuw! Dag, wat een serieus gedoe zeg...
Lieve allemaal, proost, ik ga mijn laatste fles champagne aanbreken!
Anita

De boerderij staat op funda!!!

Dag allemaal, ik krijg zojuist bericht van de makelaar dat onze boerderij op funda staat, voor wie een prachtig beeld wil krijgen van mijn geboorteplek, of voor diegenen die een ongelooflijk mooie vrijstaande woning willen kopen en geld genoeg hebben om hier een droompaleis van te maken, kijk www.funda.nl en zoek onder Stad aan 't Haringvliet, Oostmoersescheidweg nummer 1
en laat je verrassen!!

Dag,
Anita

Winter....

Het wordt weer winter! BRRR...die kou, de open haard aan, buiten hagelt het, winterbanden onder je auto. Wintersport, rendieren, Zweden, sneeuw, scooters, op de slee...maar eerst nog even werken, veel werken. Leuke dingen doen. Bezig zijn. Maar nu, op deze rustige zaterdagochtend, zit ik gewoon aan de keukentafel en realiseer ik me dat dit wel even lekker is. Annemarie is met Roosje naar de hockey (brrr wat koud) en Floor heeft een turnwedstrijd. En ik, ik heb nespresso, ga straks even bloemen halen en lees lekker de krant. Mail nog wat en doe ongelooflijk lui...ik geniet er eventjes van!
Afgelopen week gaf ik les aan een groep mensen in Utrecht. Een nieuwe groep, en het was weer zo'n mooie dag. Zo intens, door mijn verhaal raakten twee mensen geemotioneerd. En door die emotie was er direct verbinding. Wonderlijk dat dit steeds maar weer er is, er mag zijn. En dit soort momenten geven mijn leven die intensiteit! En de verbinding ontstond eigenlijk doordat zij beiden hun partner verloren hebben. En ik ging vertellen over ziek zijn en de impact op je leven. Ik merk nog steeds dat ik hierover praat, dit wil delen en blijven delen. Het is een stukje van mij geworden...en ik ben zo blij, dat ik erover mag praten! Dat ik steeds weer blij kan zijn met de bladeren die vallen, of de hagel die op het terras blijft liggen. Kinderlijk naief soms....gewoon simpelweg gelukkig zijn, met eigenlijk niets en toch zoveel, met mijn geluk, met dit leven....
en dat is het enige wat ik door wil geven. En daar zit ook mijn pijnpunt als ik zie dat iemand zich druk maakt om dingen die er niet toe doen. Grappig....wil ik nog even vertellen. Vroeger (toen ik alleen woonde in Schoonhoven) had ik af en toe een week dat ik wilde bewijzen aan mijzelf, dat ik met heel weinig geld kon rondkomen. Nu is dat als je werkt niet zo ingewikkeld want je hebt geen tijd het uit te geven. En dan haalde ik bijvoorbeeld 50 euro bij de bank. Stopte dat in mijn portemonnee en keek hoe lang ik ermee kon doen, en toch deed ik boodschappen, en kookte ik een maaltijd. Nu doe ik dit nog wel eens en soms doet Annemarie mee. Het enige verschil is dat dit in een week met de kinderen hier thuis, die zin hebben in wat lekkers, een pakje dit, een zakje zo, een koekje, een beetje chips. Iets speciaals op het brood, knakworstjes, heel moeilijk is. Maar wij doen dit samen nog wel eens. En op de een of andere manier ervaar ik dat weer als een vorm van bewustwording. Een vorm van het je realiseren waar je allemaal geld aan uitgeeft. Niet vanuit zuinigheid, maar meer van het je realiseren. En het bijzondere is, dat je alles wat je dan niet hebt uitgegeven, zomaar in een klap weer teniet kunt doen, door lekker een hapje te gaan eten ergens. Wat zijn wij mensen toch leuk he...
Een fijn weekend!
Anita

Beginnen met de opleiding van Daan Fousert!!!

Wat zijn die bloemen van Suzie toch mooi he....

Nieuw werk van Annemarie Smitshuysen, zie www.annemariesmitshuysen.nl

Dag allemaal, het heeft een paar dagen geduurd voordat ik weer eens eventjes rustig aan de computer kan zitten. Maar nu, op deze winderige, koude, natte vrijdag is het zover. Na een ongelooflijk intensieve week. Vol ontmoetingen, werkafspraken en trainingen. En met een geweldig bericht, want op 11 december is de officiele start van het Certificeringstraject for Servant Leadership bij Daan Fousert. Het gaat beginnen en ik mag er bij zijn. Met 12 mensen starten we de opleiding...genieten volgens mij, en ongelooflijk jezelf tegenkomen. Hard werken, veel literatuur lezen, veel reflecteren. Een traject waarbij ik veel van de dingen die ik doe en voel mag gaan inzetten in mijn zakelijk leven. Eigenlijk doe ik het al, alleen heeft het nu nog geen naampje...

En als ik terugkijk naar 2008 dan vallen mij een aantal dingen op :

- Annemarie en Anita al 2 jaar getrouwd, en nog steeds voelt het super, intens en mooi!

- de kanker is weg en nog steeds houdt mijn lijf zich goed, ondanks drukte, stress soms, hard werken, geweldig toch...binnenkort weer een PET-scan (is even uitgesteld omdat er met de tijden werd geshuffeld, zodanig dat mijn afspraak bij OCW in het gedrang zou komen);

- mijn keuze om te stoppen bij NorthgateArinso, of liever gezegd te stoppen om in loondienst te werken, een keuze die ingewikkeld was, die zeer deed, maar nu zo goed voelt;

- werken als zelfstandige en het aanboren van mijn netwerk, ingewikkeld, intensief, maar heerlijk;

- Annemarie exposeert in Schutter, Mas O Menos en de nagelstudio hier in het dorp;

- Annemarie heeft een aantal werken verkocht en wat opdrachten gekregen;

- het contact met de vader van de meisjes is gelukkig goed;

- oprichting van de Haagse Intervisie Groep, met een aantal enthousiaste dames aan wie ik training heb mogen geven, en het is een leuke succesvolle club die nu formeel vorm gaat krijgen;

- nog steeds of weer contact met Neelie Kroes, we schrijven elkaar, leuk;

- een werkruimte gehuurd voor Annemarie en mijzelf aan de Van Beethovenlaan 69b, een mooie gezellige ruimte, waar het goed vertoeven is;

- een mooie samenwerking met John van Balen en zijn team van OPB in Wijk bij Duurstede;

- mooie opdrachten op trainingsgebied;

- leuke 'klussen' erbij die via mijn netwerk bij mij terecht komen;

- diverse netwerken, o.a. Ladies First in Wassenaar, maar zeker ook nog steeds Managers Netwerk Nederland en natuurlijk mijn Haagse Intervisie Groep;

- mijn mentor van De Baak, Anita Arts , komt binnenkort langs op ons nieuwe kantoor/atelier;

- ik mag de training 'Certificering Servant Leadership' gaan volgen, ongelooflijk!!!

En terwijl het regent, en stormt, er weer overal blad ligt, maar dan nu nat en vies...geniet ik even van een beetje passief netwerken achter de computer. De wintersport naar Zweden komt eraan, maar eerst nog Sinterklaas vieren, wijnproeven bij OPB, kerstkaarten schrijven en dan op 31 december 2008, mijn lieve vertrouwde mercedesje inleveren bij NorthgateArinso...dan een poosje met een auto doen en dan...jawel, als ik genoeg geld op de bank heb, dan komt de mooie oude mercedes hier voor de deur te staan! En nu, een mooie aangename vrijdag voor de boeg!
Ik wens jullie veel plezier, een mooie dag...en alvast een mooi weekend!

Anita

Zo'n luie lome zondag......

En vandaag is weer zo'n luie, lome zondag. Zo'n dag waarop we lang hebben uitgeslapen, na een ongelooflijk gezellige avond met Hans en Ria, een diner met 'haricots noir' en een mooi glas wijn. Maar leuker nog dan dat alles bij elkaar, het samenzijn. Het genieten van elkaar, van de verhalen over nu en toen...
Lekker geslapen, lang geslapen, kopje koffie en thee op bed en daarna weer in slaap vallen. Toen heel lang kranten gelezen, met de bladstofzuiger buiten aan de gang en Annemarie is bezig weer iets heel moois te maken met haar naaimachine...leuk is dat, misschien straks nog een wandeling lekker buiten...heerlijk..dit zijn van die kwaliteitszondagen. Bezig geweest met het 'kado' voor de verjaardag van Pa en Els...jawel, die twee lieve mensen worden 70 en 80 jaar in mei 2009! Een ongelooflijk hoogtepunt...samen 150 jaar! Toen zij samen 140 jaar werden, was het voor mij nog eventjes te vroeg...te kort na het overlijden van ma en kon ik er niet echt van genieten...nu is dat zo anders. Nu ben ik gewoon zomaar heel blij met dit feit en gaan we er iets moois van maken. Wordt vervolgd!!!
En nu mijn weblog. Ik las in de Volkskrant een heel mooi stukje wat ik jullie niet wil onthouden :
"Jij bent het beste wat mij is overkomen
Jij hebt het mooiste uit mij omhooggetild
Door jou heb ik toch nog kunnen reiken aan mijn dromen
Aan wat ik ooit had willen zijn
Aan wat ik altijd heb gewild
En als ik ooit verslagen of doodgelopen
Zal neigen naar berusting en naar "Goed dat was het dan"
Zal ik door jou op morgen blijven hopen
En verder zoeken, nieuw verzinnen
Weer proberen en beginnen
Aan een volgend hoofdstuk, een beter plan"

En dit stukje wil ik eigenlijk opdragen aan Annemarie, aan mijn liefste. Het geeft zo mooi weer hoe ik me mag voelen bij haar...dag, nog een lekkere zondag met elkaar...voor ons ligt een drukke week, veel te doen, veel afspraken, lange dagen, drie avonden weg...pfffttt, maar vrijdag misschien zomaar een vrije dag. Lijkt me heerlijk....
Anita

Een vroege groet....

De schuren achter onze boerderij, Oostmoersescheidweg nummer 1 te Stad aan het Haringvliet

De boerderij, gelegen op 8500 m2 grond, van een afstand gezien.

Terwijl mijn ogen nog een beetje dicht zijn, mijn hoofd nog een beetje slaapt, omdat ik gisteren gewerkt heb in Amsterdam (het was een ongelooflijk leuke vrolijke les...heerlijk) schrijf ik jullie eventjes. Want er is zoveel gebeurd de afgelopen week, het lijkt wel alsof het nooit gaat stoppen.

Zo was ik gisterenochtend op de boerderij van mijn papa...het is nu echt een feit, de makelaar was erbij en we gaan ons huis, wat sinds 1893 in het bezit was/is van de familie van Loon verkopen! De makelaar was een jonge dynamische kerel, die door de ouderdom heen kon kijken en de schoonheid van dit stukje geschiedenis kon zien! Prachtig en mooi om te ervaren...zo spraken we over het gebruik van de voordeur, bij feesten en partijen, en...bij begrafenissen. Zo spraken we over mijn moeder, want de eigenaar van het makelaarskantoor kende haar uit de politiek. Leuk en ook wel weer intens. En ik verhaalde over ons leven daar, over de 'appelkast' op zolder en de oude bedstee. Over het kamertje van mijn broer, en over de vliering. Ons leven ging aan me voorbij, terwijl ik daar liep met die meneer. Het regende, dus het aangezicht was troosteloos. Maar gelukkig heb ik in april prachtige foto's gemaakt van de boerderij en omgeving en deze foto's kon meneer gebruiken. Leuk, bijzonder en toch ook weer ingrijpend. Daarna telefonisch Pa op de hoogte gesteld, hij vindt ook dat het langzaam zijn tijd is, het is zo groot allemaal en hij is er nog maar zo weinig...en gisterenavond heb ik met Arie gebeld en langzaam went de familie van Loon aan dit afscheid. Afscheid van een heel bijzonder huis, waar wij met elkaar bijzondere herinneringen aan zullen blijven houden....heerlijk en toch ook weer goed!

Daarna naar kantoor, om te stoeien met de netwerkwinkel, een initiatief van Biente en mijzelf...alleen de naam is al geregistreerd. Dus help me met een goede naam - de verbindingsorganisatie of zoiets, want dat is wat wij doen of gaan doen samen...en Joost was onze techneut, die gek werd van onze 'datingsite' nee nee....we bedoelen geen datingsite, waar mensen elkaar ontmoeten en dan met elkaar trouwen ofzo..een datingsite voor bedrijven/mensen die iets zoeken op zakelijk gebied. Leuk, bijzonder...dus mail me met leuke namen, de winnaar krijgt een goddelijk lekkere fles wijn! OK? Mijn mailadres kunt u vinden op http://www.anitavanloon.nl/

En tenslotte naar Amsterdam, waar ik eerst een gesprek had met een cursiste, over haar gave...zij voorziet dingen, voelt dingen. Mooi. En daarna een les, met een leuk gek groepje vrouwen. Gisteren 6, normaal 7. Super om te doen. En hoezo economische crisis - twee vrouwen hebben een huis gekocht, een vrouw is op zoek naar een andere baan in Amsterdam, en een vrouw is ten huwelijk gevraagd. Volgens mij allemaal ingredienten voor een gezonde economie...of niet dan?

Tussendoor nog bellen met allerlei mensen en computers bekijken die ik nodig heb voor het bedrijf en voor de vervanging van onze 'fanta-computer'. Zomaar alsof het niks is....en toen, het hoogtepunt van mijn dag, toen kwam ik thuis en zag ik Annemarie...en dat zijn de mooiste momenten van mijn dag. Zo'n moment geeft mijn dag een gouden randje...mijn lief, en samen bespraken wij onze dag. Met een gesprek over getrouwde mannen die af en toe sex willen met een homosexuele man...tja, is mijn leven leuk of niet? Heb ik een geweldige tweede kans en mag ik drinken uit een beker vol overvloed? En nu een goede rustige dag op kantoor bij John. Heerlijk, met lieve mensen om me heen. Praten over strategie, over de toekomst, over OCW, over nieuwjaarsbijeenkomsten waar belangrijke sprekers voor uitgenodigd gaan worden..

Dag...ik hoop dat je net zo geniet vandaag als ik ga doen!

Ik hou van jullie, liefs

Anita

Oh ja....en zoek je een andere baan, welke dan ook? Bel me even of mail me even...wie weet!

Contacten....

Als je me vroeger gevraagd zou hebben, of het mogelijk is mensen bij te staan, via de mail, dan zou ik zeggen 'nee dat kan niet' en vandaag gebeurt het gewoon. Ik mail met iemand over werkzaken, geef haar tips en advies. Ik mail met iemand anders, die ik nooit gezien heb, zomaar omdat we een verbinding hebben met elkaar. En ondertussen leg ik contacten, werk ik vanuit mijn kantoor en geniet ik optimaal, van alles wat ik doe. Een heerlijke maandagmorgen op kantoor. Beetje administratie doen. Functiebeschrijvingen maken, dingen uitzoeken en doormailen. Contacten leggen en weer uitbouwen. Ordenen en delen....
Even nog iets delen 'verbinding - wij zijn het voorbeeld van verbinding zonder verstrikking, van liefde zonder claim, van hier en nu voor elkaar zijn en onbaatzuchtig delen wat er is' mooi he...staat in een boekje wat ik van Jeanette heb gekregen...zo prachtig. Het boekje heet 'Inspiraties uit de natuur' en is geschreven door Maria Groot. Intens...
Geniet van deze dag...
Anita

Genieten....

En vandaag was een luie dag, wandelen door het dorp om nog ergens een Volkskrant te scoren. Heerlijk, zo maar slenteren in mijn eentje. Daarna lekker op de bank in slaap gevallen, en toen nog een keer onder de zonnebank...vandaag zat ik lekker in mijn eigen ruimte. Was ik stil en op mezelf...en eigenlijk was iedereen dat wel. Heerlijk, de rust straalde je tegemoet. Het was goed en aangenaam...en op dit soort dagen lees ik altijd andere weblog's, ben ik wat aan het surfen op het net en beantwoord ik wat mails. Mooie mails krijg ik toch...zo schreef iemand me, aan wie ik ooit heb lesgegeven, dat zij via mijn site op mijn weblog terecht was gekomen. En dat zij 'een paar dagen achterop was geraakt' omdat zij mijn geschiedenis aan het lezen is gegaan. Zij heeft mijn boek aangeschaft en dit boek mag zij gaan lezen als zij haar examen heeft afgerond, als kadootje voor zichzelf...bijzonder. Ik voel me altijd blij als ik dit kan en mag bereiken bij en met iemand. Afgelopen week gaf ik iemand mijn boek kado. Ook dat is heel bijzonder. Je eigen boek als een kado aan iemand geven, dat is eigenlijk iemand toestaan heel dichtbij te komen. En deze man was er heel blij mee....dat voelt goed en rijk!
Terwijl de kaarsjes aan zijn, An en Roosje op de bank zitten, ga ik weer stoppen en lekker vroeg naar bed...het is heerlijk zo'n luie dag als kadootje...nu mijn nespresso nog en ik glimlach, want net las ik een stukje van Kirsten en dan kan ik altijd ongelooflijk lachen, vroeger zei ik altijd 'scheuren van de lach', Kirsten is ook zo'n heerlijk mens om in mijn leven te mogen hebben!
Een mooie zondagavond gewenst...
Aniet

Chillen op zondag....

Een mooie rustige zondag. Eerst al het blad van de catalpa weer opgeveegd en weggehaald. Daarna ontbijt met zijn viertjes...Rosanne kwam thuis van slaapfeestje, denderde hier enthousiast door het huis en ligt nu weer met wat hockey-vriendinnen in het zwembad. En Floor en ik zitten lekker aan onze laptops te werken hier aan tafel...heerlijk! Annemarie zit te lezen en het is heerlijk rustig. Alleen het geluid van de vaatwasser op de achtergrond, maar dat mag en kan...
Het leuke was gisteren dat we nog even in een kleiner gezelschap hebben nagepraat, Ruud, Anke, Arie, Annemarie en ik...over onderwijs. En het leuke is dat Arie en Ruud veel raakvlakken hebben als het over hun vakgebied gaat. Ook Anke werkt in het onderwijs, dus dat was een leuke afsluiting van de verjaardag van Floor.
Floor heeft leuke en mooie kadootjes gekregen en is hier erg blij mee, boeken, bonnen, en allerlei andere leuke dingen. Een badjas, geurtjes...kortom een verjaardag om op terug te kijken.

En ook op een andere manier kijk ik terug. Nadat ik hier met Annemarie nog even over heb nagepraat. En soms is het goed om de dingen te laten voor wat ze zijn. Om verschillen van inzicht te laten bestaan. Ieder mens is anders. En ziet de dingen anders. Vanmorgen kreeg ik een lieve mail van Kirsten, naar aanleiding van mijn weblog. En zeker gericht op Zweden. Kirsten is een echte fan van Zweden, en zo'n mailtje helpt mij dan weer. Soms voel ik me onzeker omdat ik, wij hier de dingen anders doen dan vroeger gebruikelijk was in An's leven. En allebei de dingen zijn goed. Het is mooi denk ik dat kinderen van gescheiden ouders (want dit is al heftig genoeg) dan ook elkaar aanvullende vakanties krijgen en niet nog meer van hetzelfde. En dat kinderen het goed hebben, op beide plekken. En gelukkig is het contact tussen beide ouders nu goed. En dat is eigenlijk wat iedereen wil. En dat kinderen nieuwe dingen leren en mogen ontdekken in hun leven. Het leuke is dat gisteren Floor zei toen iemand haar vroeg of zij al aan het puberen was, vraag dat maar aan Anita. En vanmorgen zei Rosanne dat ik haar wel goed begrijp. Ach, het is allemaal zo ingewikkeld. Ik wil het goed doen, niet meer en niet minder. Maar ik wil ook dat kleine stukje waardering hiervoor. En dat krijg ik, gewoon door te zijn wie ik ben. En ik realiseer me, dat als we eenmaal in Zweden op de slee zitten en de tocht gaat beginnen, dat we hele mooie ervaringen opdoen met elkaar. En die ervaringen, die zullen wij weer met jullie delen....
Een mooie zondag gewenst..
Anita

Ingewikkeld....stel je open en zie maar....

Soms vind ik het leven zo ingewikkeld...en dan gaat het over normen en waarden. Over verwachtingen, over de manier waarop we in het leven staan. Zo voelt nu onze wintersport naar Zweden als iets, wat niet goed is, niet leuk zou zijn....terwijl ik denk 'alles wat we niet kennen, alles wat we niet weten, hoeft niet op voorhand niet leuk te zijn' en dan realiseer ik me weer, dat ik terecht ben gekomen in een wereld vol merken, vol luxe en als je maar op de een of andere manier afwijkt, dan voldoet dit niet aan de norm, of de verwachting. Een elite maatschappij, waar ik zomaar onderdeel van ben geworden. Want als de wintersport naar Oostenrijk, Zwitserland of Frankrijk was gegaan, dan was het ok. Want dat is bekend, dat is veilig en vertrouwd en past in het plaatje...brrrrrr...en ik voel me hier echt rot bij. Eerlijk gezegd. Het voelt alsof andere dingen, dingen die wellicht terug gaan naar de basis, naar een vorm van eenvoud, al niet meer voldoen...
En op dit soort momenten verlang ik terug...naar....ik weet niet wat. Mijn simpele leven van vroeger. Toen ik blij was met een weekend...Vlieland, of wat dan ook. Toen ik vijf jaar lang geen enkele vakantie had, simpelweg, omdat ik het me niet kon veroorloven....en nu ben ik terecht gekomen in een wereld vol G-stars, tassen, merken en luxe...en verdomd weinig inhoud als het er echt toe doet....en ook al weet ik, dat Annemarie het leuk vindt om met mij naar Zweden te gaan. Om met mij en de kinderen naar een andersoort vakantie te gaan...het voelt steeds door de omgeving als ' niet goed' ....
En aan de andere kant, realiseer ik me. Dat dit een levensles is. Om me, onafhankelijk van de buitenkant, te blijven ontwikkelen. En te blijven delen, want ik geloof en blijf geloven in het feit, dat het leren kennen van nieuwe dingen, van onbekende dingen, je iets brengt. Wat dan ook...een inzicht, een nieuwe zienswijze...een ervaring. En door simpelweg alleen maar je te wentelen in luxe...kom je volgens mij niet zoveel verder. Het brengt je niet zoveel. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me ' oordeel niet Anita, verwonder je slechts' en denk ik aan mijn moeder en met deze zin...zal ik proberen vol verwondering de reis naar Zweden te gaan vervolmaken, zodanig dat ik alle reacties vooraf en achteraf tot me neem...en kijk hoe de realiteit op 20 december zal zijn. En sowieso zal Zweden ons iets brengen, sneeuw, kou, gezelligheid en opnieuw ontdekken of ik nog op de lange latten iets kan laten gebeuren. Of ik het nog kan, de skies onderbinden en heerlijk door de kou suizen en genieten. Of de apres-ski in Zweden anders is dan in Oostenrijk, Zwitserland en Frankrijk. En misschien wel gewoon oog in oog met een eland komen te staan. Een snowscootersafari beleven...ik heb het nog nooit mogen doen? Een tocht op de slee met honden ervoor...ik ben benieuwd. En weet je, al die oordelen vooraf....ik zal erover vertellen op mijn website...en dan mogen jullie weer je verhaal doen. Ik merk, dat ik verdrietig ben...niet meer en niet minder. Terwijl ik er juist zoveel zin in heb...en weer moet ik even denken aan mijn vader en zijn reactie ' Zweden...oh dat zal leuk zijn zeg, dat zal mooi zijn...' ja zo simpel kan het zijn...stel je open en zie maar....
Het is zaterdagavond...half elf, dag nog een fijn weekend!
Anita

'I will always love you....'

Vanmorgen vroeg in de auto hoorde ik het prachtige nummer 'I will always love you' en terwijl ik door een nevelig landschap reed, realiseerde ik me hoeveel ik van Annemarie ben gaan houden! Onze relatie, die toch al heel wat niet geplande dieptepunten heeft gekend, lijkt maar sterker en intenser te worden. Gebaseerd op gelijkheid, ruimte en vooral intense liefde geeft deze relatie mij soms vleugels....
En toen ik vanmorgen hier in Wijk bij Duurstede mijn auto parkeerde, was ik zomaar weer een gelukkig mens. Mijn vriendinnetje Ellen is jarig vandaag, dus ik heb haar een smsje gestuurd toen het nog heel vroeg was! En de bloemen komen later! Vanavond een kinderfeestje voor Roos, met al haar vrienden uit groep 8! Ben benieuwd, zal wat worden denk ik.
En nog steeds mijn oproep, aan enthousiaste mensen, die wat anders willen in hun leven, om mij te benaderen...er is nog zoveel werk. Ik denk dat ik mij maar ga bezighouden met een vorm van Werving en Selectie, op de een of andere manier...is leuke business, gaat over mensen die beweging willen!
Voor nu een hele mooie vrijdag...gisteren had ik een vader-dochter-dagje en dat was heel fijn! Samen rondtoeren op Flakkee, een glaasje witte wijn bij tante Aniet en oom De, gezellig...ouderwets. Ga ik vaker doen, zo samen met mijn bijna 80-jarige vader! Genieten is dat!
Liefs,
Anita

Tante Suus en een opdracht?????

Lieve mensen, kennen jullie mijn tante Suus nog? Die lieve tante uit Goes, die mij vorig jaar trouw bij de start van iedere chemo-kuur een prachtig boeket bloemen stuurde....welnu mijn tante Suus (inmiddels al 82 jaar)is al een tijdje ziek, en pas gisteren hoorde ik van tante Anita hierover. En nu ben ik het, die haar via mijn Suzy Fleurs uit Voorschoten, bloemen heb gestuurd...ongelooflijk he...en eigenlijk heel spijtig, dat ik dit nu pas hoorde. Niemand kan er iets aan doen, maar tante Suus moet weten, dat ik aan haar denk! En het enge vind ik altijd, dat je je dan weer realiseert, dat mijn familie en An's familie ouder wordt, mijn vader, An's vader, mijn tante Tanneke en oom Wim, mijn tante Anita en oom De. En volgens mij moeten we optimaal genieten van elkaar en met elkaar. En daarom ga ik donderdag lekker een dagje naar mijn vader toe...even zo'n kwaliteitsmomentje samen hebben!

En dan nu wat heel anders - werk, opdrachten, netwerken - via mijn netwerk ben ik met de meeste spoed op zoek naar een heleboel mensen. Goede mensen, voor projecten, vaste banen, dus bel me alsjeblieft. Mail me, collega's, oud-collega's, ik heb werk voor jullie...echt waar!
DUS - BEN JE OP ZOEK NAAR IETS NIEUWS, OP MIJN VAKGEBIED OF MIJN OUDE VAKGEBIED, BEL ME MET SPOED.....

En nu, na een intensieve dag, een nieuwe expositie voor Annemarie op 1 april 2009! Een evenement voor het Managers Netwerk Nederland bij Schutter Wijnen op 23 april 2009. En veel mooie en intense contacten, ga ik lekker met An samen voor de buis...ik ben moe en voldaan!
Welterusten...
en liefs, van een enthousiaste, razende reporter bijna,
Anita

Nog eventjes....

Terwijl er hier prachtige rozen, staan, mooie orchideeen in een prachtige pot, met twee schitterende kandelaars erbij (kadootje van het team van Suzie Fleurs!) lees ik op een weblog dat er weer iemand is overleden, ongelooflijk....iemand die ik niet ken, maar via via lees ik al die verhalen over mensen die kanker hebben gekregen en sta ik even stil bij dit verlies, zomaar een jonge vrouw, die een vriend, een moeder en drie kindjes achterlaat. Iemand die de strijd dus niet heeft kunnen winnen....en bouw ik even een moment van stilte in, voor al diegenen die het niet redden, niet maken...niet meer kunnen maken!

Wat ben ik toch een mazzelaar.....
Aniet

Zaterdagochtend.....

De boerderij vanaf een afstand...de plek waar mijn vader al bijna 80 jaar woont....

Zomaar een luie, lome zaterdagochtend. Geen Leuven, dat doen we in januari wel. Annemarie die een beetje ziek was de afgelopen week, de drukke en volle agenda, het is even genoeg zo. Weer pas op de plaats maken. Lui zijn, kopje koffie, nog rond lopen voordat je onder de douche bent geweest, lekker lang de krant lezen. Niets hoeven, heerlijk! We vieren op deze bijzondere manier dat we twee jaar getrouwd zijn. Dat we elkaar al ruim drie jaar kennen, dat we samen zijn...heerlijk!

Buiten is het droog, lekker fris alweer, die bladeren van de Catalpa liggen weer overal. Ik probeer deze elke dag weg te halen. De buitenschilder is even gestopt, in december gaat hij binnen verder. De keuken, de deuren, het trapgat...heerlijk, alles netjes en geleidelijk aan, zodat ons prachtige huis, er weer optimaal uitziet. Ik hou er zo van als alles netjes en opgeruimd is.

Op kantoor heb ik gisteren heerlijk gewerkt, lekker op de fiets er naar toe. Paar uur werken, terug naar Floor voor haar verjaardag. Daarna weer op de fiets, oh wat een geweldig iets om op de fiets naar je werk te kunnen. Deze week, een leuke week, met leuke ontmoetingen. Nieuwe mensen, oude mensen, een afscheidsfeestje van Anita Arts bij Prorail. Anita zat in de Raad van Bestuur van Prorail en gaat nu iets anders doen. Zij was mijn mentor bij De Baak, geweldig wat een prachtvrouw, en dan bedoel ik wat een prachtig mens. Zo echt, zo puur ook!

Coachtrajecten die gaan starten, advieswerk waar ik mee bezig ben. OCW wat een vervolg gaat krijgen hoop ik, nieuwe opleidingen, nieuwe contacten, Marco met Jeugdzorg...wie weet, wat er nog komen gaat. Wat jammer toch dat een week maar vijf dagen heeft om te werken, ik vind zoveel dingen leuk....geweldig! Maar tussen alles door, ook weer een dagje, een momentje met mijn Pa, en misschien wel even een kop koffie bij tante Anita? Zou mooi zijn toch....donderdag 6 november ben ik weer bij mijn vader. Ik realiseer me dat dit de laatste keer veel te lang heeft geduurd. En ik mis hem dan ook weer...en weet je, ik besef me heel goed, hoe geweldig het is als je vader nog leeft. Hij wordt volgend jaar 80. En voor mij betekent dat, dat ik nog veel met hem wil genieten. Met hem wil samen zijn....heerlijk toch!

Een mooi, en lekker weekend gewenst, samen, alleen, met elkaar!

Anita

Opdracht!!!!

Jawel...vandaag was een dag van oogsten...een mail met een opdracht, deels bij de klant, deels op mijn eigen kantoor...leuk, divers werk, nieuwe kansen! Daarna weer een mail, met nieuwe modules vanaf januari 2009! En ondertussen gesprekken, uitnodigingen, nieuwe contacten...wellicht ook perspectief. Een telefoontje, mogelijk wat coachingswerk in Den Haag...maar mooier nog dan al dat werk...zomaar een mailtje van mijn vriendinnen, van oude vrienden, maar ook van nieuwe mensen, en vooral van mensen om wie ik geef. Een telefoongesprek met iemand die ik al zo lang ken. Maar ook met een oud-collega van NorthgateArinso. Dus oogsten is meer dan geld verdienen, is meer dan facturen sturen, oogsten is weer ervaren hoe rijk ik ben als mens. Dat ik dit soort mensen mag ontmoeten, zomaar in mijn leven...
Vandaag zei iemand tegen me 'Aniet, ongelooflijk dat je dicht allemaal mag ervaren na vorig jaar he...en dat het leven je weer zo toelacht, maar het heeft alles te maken met jouw positieve instelling in dit leven!' en ik kan dit alleen maar onderschrijven!
Dag, liefs
Aniet

Bijna 2 jaar getrouwd.....

Jawel jawel...het is bijna zover, wij zijn a.s. maandag 2 jaar getrouwd. En omdat maandag vol zit, met afspraken en trainingen en weet ik veel wat, gaan wij dit weekend....jawel chillen, niks doen, samen zijn, wandelen op het strand, lang in bed liggen, elkaar beminnen, champagne drinken, de telefoon eruit gooien....gewoon thuis zijn, zomaar samen thuis zijn!!! Vieren dat we 2 jaar getrouwd zijn...we zouden naar Leuven, naar het Kloosterhotel gaan en hebben dit arrangement verschoven naar volgend jaar. Gewoon zomaar niks, zomaar samen, zomaar wind in onze haren, zomaar...hoezo zomaar...Annemarie en Anita, twee jaar!
Twee jaar geleden in stilte getrouwd, dwars tegen alles en iedereen in. Rekening houdend met exen en ouders, en kinderen. En nu, zomaar samen, eens heel diep in elkaars ogen kijken, want godallemachtig...wat een twee jaar waren dat wel niet...intens, intensief, ongelooflijk, confronterend en bloedje spannend soms, maar zo mooi, zo dicht bij jezelf en wat je echt wilt...zo dicht bij de essentie waar het volgens mij omgaat...samen zijn, ja samen zijn, met elkaar knokken en praten....en ergens in dat weekend gaan we heel lekker samen eten, een glaasje hele lekkere wijn drinken en ons zomaar weer realiseren dat we elkaar hebben mogen ontmoeten....ik zie haar nog zitten op dat bankje...hier in Voorschoten en toen al wist ik 'oh....wat is ze leuk, daar zou ik wel mee willen trouwen....' en weet je, het is nog gebeurd ook...zomaar een jaar later of net ietsje langer later...
Dag!!!! Aniet

Haagse Intervisie Groep

En jawel hoor...het is een feit, onze Haagse Intervisie Groep. Gisterenavond hadden we vergadering hier op kantoor. Vijf vrouwen, ik schat in twee generaties, die met elkaar een geweldige netwerkorganisatie gaan neerzetten. Voor mensen die met elkaar willen delen, die kennis en ervaring willen delen. Die willen netwerken, willen leren van elkaar. Mijn rol in dit bestuur is adviseur, een bewuste keuze. Onze eerste bijeenkomst is binnenkort in Zoetermeer, en steeds weer merk ik dat ik mensen ontmoet, die met mij mee willen naar de Haagse Intervisie Groep. We gaan sprekers uitnodigen, lezingen delen, zakelijke vraagstukken met elkaar delen. Elkaar helpen aan nieuwe business, andere banen en ga zo maar door...
geweldig!
Momenteel zit ik op kantoor, te genieten van mooie bloemen van Tonny en Niek, zij waren gisteren aan de deur. Ik was er niet, en Annemarie lag ziek op bed. Dus Florine kwam met bloemen aan, voor ons nieuwe kantoor! Geweldig he! Ook geniet ik van een prachtige bloeiende plant (ik ben de naam even kwijt, tante Anita houdt ervan en ook Annemarie's vader, met van die mooie witte bloemen, je hebt deze ook in het roze...)die ik van de 'intervisie-meiden' kreeg! Rosanne is met Annemarie aan het schilderen hiernaast. En eventjes geleden had ik een soort van 'coach-gesprek' met een dame, aan wie ik training geef. Vanavond weer naar Amsterdam voor een praktijkbijeenkomst. Al met al een intensieve week, volle dagen gehad, echt een leerzame week. Ook voor mijzelf....
Het leven is nog steeds de moeite waard. Ingewikkeld, maar zeker erg boeiend!
Dag, tot een ander moment!
Liefs

Anita

Een dagje met mijn vader...

Zaterdagochtend was ik net na kwart over tien op de boerderij...het blijft bijzonder dat een kind zo blij is en een vader zo blij is, als zij elkaar weer zien! Iedere keer weer als ik bij mijn vader kom, voelt het veilig en vertrouwd. En na een kopje koffie, even kletsen met Jan, vertrokken we naar Terheijden. En het leuke is dat mijn vader enthousiast is en kan genieten van mooie auto's...dus BenzBuzinezz genoot van twee enthousiastelingen, vader en dochter...
Vervolgens hebben we samen een stukje gereden in een prachtige auto...leuk is dat hoe wij samen praten over dat ene merk, mercedes! En voor alle mensen die vroeger wel eens een hapje gingen eten 'langs de snelweg' zijn wij geeindigd bij Kanters, bij Moerdijk. Voor een lekkere lunch.
Fijn om te praten met mijn vader over ouder worden, over relaties, over hemzelf en mijzelf...heerlijk!
En toen ik thuiskwam zijn wij alles gaan voorbereiden, omdat Jan en Mieke kwamen eten. En er allemaal logeetjes kwamen, Milou en Nila. Een huis vol vrouwen, dus een ontbijt met zes vrouwen. Gisteren even gewerkt op kantoor. Annemarie met de meisjes de stad in, wat shoppen voor de meisjes.
En gisteren aan tafel kwam het hoge woord eruit...de computer die wij hebben voor de meisjes, de laptop is kapot...bij het spelen, is er een glas fanta overheen gegaan. En vervolgens hebben ze de computer maar gewoon dichtgedaan en mocht Floor er even mee 'spelen'. Toen zij de computer open deed, plakte deze aan alle kanten. En niks deed het meer. Geen beeld meer niks, volgens mij niks meer mee te beginnen.......tranen met tuiten, en wat erger is, geen computer, los dan die van onszelf. En die mag niet mee naar boven, dus MSN'en enzo...ja het mag wel, maar vanuit de keuken. Ingewikkeld...en zonde, vooral dat laatste.
Vandaag OCW, dus ik ga maar. En wens jullie heel veel moois toe. Geniet vooral.
Anita

Thuiskomen....

En iedere keer weer is thuiskomen zo lekker. Dan kom ik hier aanrijden en zie ons huis op de hoek staan. Dan geniet ik van het grint, het mooie lieve plekje, waar we zo gelukkig mogen zijn met elkaar. Dan geniet ik van alle kansen die we samen hebben en krijgen, om met elkaar ons leven weer verder te leven. En volgens mij heet dat gelukkig zijn...zomaar simpelweg gelukkig zijn....

Welterusten
Anita

Bericht van een verdwaalde bloglezer....

En toen ik gisteren thuiskwam, na een lange en intensieve dag in het Carlton Beach Hotel te Scheveningen, toen stond er een bijzonder mailbericht in mijn mailbox. Een bericht van een verdwaalde bloglezer en een klein stukje tekst wil ik met jullie delen....'Anita, waarom schrijf ik? Om je te laten weten dat een stem zoals de jouwe mensen raakt, zelfs volslagen vreemden. Dat ik jouw levensinstelling prachtig vind, en dat wil ik je laten weten. Dat het me niet verbaast dat je ineens zoveel goeds ‘raapt’ op je weg, omdat je volgens mij minstens zoveel zelfs hebt gezaaid. Dat je me inspireert, een vreemde aan de andere kant van de oceaan (in Londen). Dat ik dingen in je herken en daar blij van word.'
En lieve mensen, als dit is wat ik doe, dan realiseer ik me, dat ik op de goede weg ben. Dus dank je wel onbekende lezer, dank je wel mooi mens in Londen. Ik geloof zo enorm in de verbinding tussen mensen, en daarmee geloof ik in mijzelf en in mijn toekomst als zelfstandige.
En alsof het zo moet zijn, komen er allemaal mensen op mijn pad, die op eenzelfde manier bezig zijn met hun leven, die voor zichzelf beginnen, die met mij willen delen en praten. Ik geniet...nu zit ik op kantoor, Annemarie is in haar atelier, het is rustig en goed. Het leven is zo de moeite waard!
Een warme groet van een tevreden mens.
Anita

Files, Flakkees eten en Bride Flight, en niet naar Walter....

En vrijdagavond zat ik uren in de file (de herfstvakantie, ruim 400 kilometer file op vrijdagavond...) eerst vanaf Wijk bij Duurstede naar Voorschoten en toen uren naar Flakkee, naar Dirksland...waar we heerlijk Flakkees eten hebben gegeten bij Els en Pa en Nicolien. Nicolien de zus van Els is in Nederland, om samen met Els te zorgen voor hun moeder, en iedere keer als Nicolien er is, dan willen wij haar even zien, een glas wijn met haar drinken. Mooi zo'n band met iemand die in Amerika woont...met wie ik af en toe mail. Heerlijk is dat...
Gezellig was het daar in Dirksland, lekker eten, heerlijke potertjes met spek en sla....ongelooflijk lekker. En na al die uren, na al die autoritten waren we om een uur thuis vannacht...moe, maar voldaan! Heerlijk...en vanmorgen kreeg ik om negen uur een kopje nespresso op bed, dat vind ik zo lekker...en dat gebeurt alleen in het weekend. Door de weeks breng ik Annemarie een kopje thee op bed iedere ochtend, en in het weekend dan draaien we de rollen om.
Vanmorgen hadden we een heel bijzondere ochtend, bij The Movies, de oudste bioscoop van Amsterdam..een soort premiere van Bride Flight, de film over drie jonge vrouwen en een man die in 1953 naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Indrukwekkend, mooi, intens...echt prachtig. En daarna een proeverij van (hoe kan het ook anders) Nieuw-Zeelandse wijnen, met heerlijke hapjes...een lekkere Sauvignon Blanc en een Pinot Noir, heerlijk. En daarna hebben we nog lekker rondgelopen en geluncht in Amsterdam en toen waren we zo moe...dat we besloten thuis te blijven. Niets meer te doen...mijn lijf moet weer even rusten en gelukkig het lijf van Annemarie ook. Dus nu is de open haard aan, drinken we een kopje koffie en is het volledig rustig in huis. Geen muziek, niets...Lex had ons terras super schoon gemaakt. Nog wat in de grondverf gezet...en ik ben dus niet naar het feest van Walter, die 50 jaar is geworden en ons had uitgenodigd...ik zal Walter bellen en het uitleggen...soms is het allemaal teveel. Teveel aan leuke dingen, teveel aan mooie gesprekken, teveel aan indrukken..en dan moet je gewoon weer even zomaar niets doen. Genieten in alle rust en in de ontspanning schieten...morgenochtend een zonnebankje...het is weekend, de accu laden we langzaam weer op...
Anita

Een mooie rustige vrijdag...

Vanmorgen was het stil op de weg...ik ben al heel vroeg vertrokken, naar Wijk bij Duurstede. Voor een dag samen met John en Amanda. Heerlijk, in mijn dikke trui, lekker in de auto, met radio 2 aan. Luisteren naar mooie muziek, wat zingen en genieten van de dag die begint. Maar ook genieten van het feit dat het vakantie is, en rustiger op de weg en zo kwam het dat ik al om vijf voor acht, hier binnenstapte in de Oeverstraat. Een plekje waar ik mij ondertussen al wat thuis ben gaan voelen. Door mee te denken, door mee te praten, door het te zien als iets waar ik mij aan verbonden heb.
En ondertussen dacht ik in de auto aan mijn voordracht bij Shell en realiseerde ik me, dat het maken van verbindingen met mensen, bij ons thuis op de boerderij al is begonnen. Door de openheid, de gastvrijheid, het willen en kunnen delen van datgene wat je hebt, met de wereld om je heen...connecting the world, connected to the people...want daar gaat mijn verhaal over, over netwerken, over elkaar de hand reiken...en samen verder gaan!
En gisterenavond, toen ik tante Anita aan de telefoon had. Zij maakt zich zorgen over de economie, toen realiseerde ik me dat de basis is, verbindingen en vanuit deze verbindingen kun je de hele wereld volgens mij aan. Hoef je niet bang te zijn...
zo, een goede dag gewenst...
Anita

Een dag vol kadootjes....

Even een foto van mijn krullen, mijn woeste haardos...zo serieus begon ik deze dag...

En toen deze dag begon met wat gepieker, zorgden mijn vrienden en vriendinnen er weer voor, dat het een dag met een glimlach is geworden! Vanmorgen kwam Ada langs op kantoor, met twee vrolijke potjes met planten, daarna stapte Jannie binnen, en met zijn viertjes, Annemarie was er ook, dronken we gezellig koffie! Heerlijk, lachen en blij zijn dat we elkaar kennen en elkaars vrienden zijn! Daarna heb ik in Utrecht geluncht met Nathalie, mijn vriendinnetje uit Renkum/Zwitserland en ook dat was fijn...mooi om haar weer te zien, om lekker bij te praten! En toen ik in de auto stapte, stond Ria op de voicemail en later in de middag kwamen Hans en Ria op kantoor langs met twee prachtige boeketten, een voor mij en een voor Annemarie...en zo eindigde onze dag gewoon heel mooi!

En toen ik thuis kwam, had Floor gekookt, heerlijk...en nu las ik deze spreuk : 'Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt' mooi he...en hoe vinden jullie deze

'Charme wordt beetje bij beetje ontdekt. Schoonheid valt met de deur in huis'.

En met deze mooie woorden eindig ik deze dag. Het komt weer helemaal goed. Een paar mooie telefoontjes, met perspectief voor de toekomst, soms moet je wat langer wachten, maar leren verlangen naar is ook wel fijn! Als ik vroeger iets heel graag wilde hebben, zei mijn moeder altijd 'leren verlangen naar is ook fijn' en vanmorgen dacht ik aan mijn moeder. Vroeg ik haar in stilte misschien wel om raad en dit is haar antwoord realiseer ik me nu! 'Bedankt mam je bent er steeds als ik je nodig heb!'

Liefs, Anita

Recessie....of niet?

En de kranten staan er vol van en bol van...en soms word ik er een beetje bang van...contacten zijn goed, concrete uitbreiding van opdrachten laat even op zich wachten. Men wil wel, maar...en ook worden mensen met wie ik mooi contact heb zomaar ontslagen. Dus best even spannend. En voor iemand die altijd de regie wil hebben en houden ingewikkeld. Dus vanmorgen ben ik een beetje zorgelijk, vind ik het allemaal een beetje eng. Maar gisterenavond vertelde ik het nog, dat zekerheid in dit leven niet is te beinvloeden. Onze gezondheid, en als ik dit schrijf, moet ik denken aan mijn collega. Een jonge vrouw, die zomaar een ernstige hersentumor, kwaadaardig, heeft. Een tumor die nog niet zo bekend is, en die nu allerlei behandelingen moet ondergaan. Ongelooflijk. En dan zeuren wij over...inkomsten, opdrachten en zekerheden. En terwijl ik dit schrijf, recht ik mijn rug en ga ik er op af. Probeer ik weer nieuwe kansen.
Zo was ik gisteren in Sliedrecht. Bij de Merwebolder, een instituut waar geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen wonen en werken. Om te kijken of ik daar een team wat kan helpen. Ik ga daar nu een voorstel voor schrijven. Leuk vind ik dat. Het mooie is als je daar rondloopt, dat je steeds zwaait naar bewoners, die naar je lachen of 'hallo' roepen. Een omgeving waar je blij van wordt. Heerlijk.
Dag een mooie dag, ik ga Nathalie weer zien, dat is zo lang geleden!
Liefs
Anita

En nog wat meer foto's....

Een hoekje uit An's atelier....
Mijn heerlijke werkplekje...
Een mooi hoekje uit mijn kamer, met boeken en van die mooie speciale dingen...
De giraffe is nu helemaal klaar en ingelijst, de giraffe van Anke of voor Anke....
Dit schilderij is nieuw en hangt even op mijn kamer...

Ons kantoor is een plaats waar schilderijen die klaar zijn, of af zijn, tijdelijk mogen hangen. Tot er weer een expositie komt, of totdat Annemarie het schilderij aflevert bij de toekomstige eigenaar...een wisselende expositie dus op de Van Beethovenlaan 69b te Voorschoten, wil je eens komen kijken? Bel even...je bent welkom!!
Anita en Annemarie