Brabant viert feest. Leuk, overal op straat en langs de weg ligt confetti, en tot diep in de nacht hoor je ergens muziek, hele vrolijke 'blaas' muziek vandaan komen. De 'pekskes' komen uit de kast. Genieten. Toen ik vanmorgen vroeg met Teun langs de Kreek liep, sliep het hele dorp nog. En Teun blafte tegen een ballon. Heerlijk om op afstand dit te mogen voelen en ervaren. We wonen in een dorp waar carnaval nog leeft. Vandaag speciaal voor kinderen, morgen de blauwe maandag, als ik het goed heb.
Vandaag mijn donderdag thuis. Na alweer een week vol indrukken. Mooie gesprekken, een beetje schuren hier en daar. Een nieuwe schep voor Valentijn gekregen, kortom een week die nu alweer waardevol voor me is.
Donderdag 15 februari 2024
En toen ik dit stukje schreef, was het carnaval nog in volle gang. En nu is het dorp volledig in rust. De horeca nog even dicht. Zij zijn aan het bijkomen van het grote feest. De beurzen zijn leeg, het geld is op, er wordt weer gewerkt of katers worden uitgeslapen.
En hoe bijzonder, het feest vol vrolijke kleuren gaat verder. De kleuren buiten zijn groen, worden feller, het gras glimlacht je tegemoet en daartussen zie je krokusjes, de eerste narcissen gaan open, hele kleine tulpjes en de zon maakt, dat je weer buiten gaat staan.
Groene aanslag overal, wil aangepakt worden, de coltrui wil de kast in, en de polo en straks de korte broek wil er weer uit. Een buurman overleden in de straat. En mijn andere buurman, mijn grote vriend, in het ziekenhuis. Hoe gek, het leven lijkt door te gaan en soms staat je hart even stil. Leven en dood, het gaat hand in hand. Wij mensen in dit kleine dorpje leven met elkaar mee. Net zoals ik dat in Hilversum ervaar. Bij ziekte en ongemakken, bij rouw en verlies, komen mensen samen. Staan we op en dragen we elkaar. En ondertussen laat de tuin zien, de natuur zien, dat ook zij zin heeft in een beetje zon, een beetje kleurigheid en fleurigheid. In Hilversum een echtpaar aan wie ik twee mooie boompjes heb verkocht op de natuurbegraafplaats. Mevrouw is ernstig ziek en gaat overlijden. Het boomstammenbankje bij hun boompjes zal meneer verwelkomen, en hij zal er in het zonnetje af en toe gaan zitten, dichtbij zijn geliefde met wie hij zoveel jaar lief en leed gedeeld heeft. De wilde bloemetjes zullen hem omringen, de vogels zullen voor hem zingen....
Teun en ik door de polder, langs de Kreek en even zomaar een mooi gesprek met de buurman. Ja ik heb een heleboel buurmannen, in de straat, om ons heen. Jong, oud, ertussen in, en weet je, het is zo fijn, om je zo thuis te voelen. In de straat waar wij wonen, zien we naar elkaar om. Juist op dit soort momenten. Vandaag is ook de dag dat mijn beste vriendinnetje uit den Haag geopereerd wordt. Heftig, om te zien, hoe iemand vanuit volle gezondheid ooit, zomaar opeens genadeloos op haar donder krijgt, borstkanker, nieuwe nekwervel, nu weer rugoperatie. Het leven pakt je soms aan. Als ik hierover nadenk, dan zijn veel mensen om mij heen ziek. Kanker, ALS, kanker, kanker en nog eens kanker. Een genadeloos heftige ziekte, die me steeds opnieuw tranen geeft. Die herinneringen oproept aan ooit, aan mensen die er nu al niet meer zijn. Maar ook, en vanmorgen kreeg ik post, KWF, Dierenlot, Alzheimer, ja ik betaal overal aan mee. Waarom? Omdat het kan. Omdat ik zo hoop, en ook al zie, dat er medicijnen komen, dat er onderzoek is, en dat steeds meer mensen kunnen blijven leven. Daarom.
En voor al die mensen, voor al die vrienden, voor al die mensen van wie ik zielsveel hou of ooit gehouden heb, een tuin vol kleuren, vol bloemen, vol liefde, speciaal voor jou. Jij daar, mijn buurman Jan, mijn Jannie, nu in het ziekenhuis. Maar ook voor Manon, voor die dochter van de meneer bij de Gemeente Hilversum, voor die ouders wiens kind is overleden, voor jou en voor jou...een bloem om je dag te kleuren.
