Annemarie in de Aktueel....

Ja lieve mensen en nu zie ik jullie denken, de Aktueel, naaktfoto's...want die associatie heb ik ook met het blad Aktueel. Maar via een meneer die Annemarie weer heeft ontmoet op haar reunie, krijgt zij redactionele aandacht in dit blad. Een klein stukje - drie vragen aan Annemarie Smitshuysen, vragen over film, tv en dvd's ..... maar wel wordt hierbij een foto geplaatst, melding gemaakt van haar kunstenaar zijn en een verwijzing naar haar website gegeven. Als het meezit staat zij volgende week al in dit blad, zoniet, dan een week later. Ik zal het blad gaan kopen....leuk he...
En zo gaan marketing en de kunst van Annemarie hand in hand...en met plezier denk ik terug aan ons gastcollege bij de Hogeschool van Amsterdam. Een gezamenlijk succesvol optreden...
Vandaag is de dag van de vloerbedekking, de dag waarop het traject bij Onderwijs, Cultuur en Wetenschap gaat starten met een mindset-sessie. Bijzonder dat ik dit allemaal mag beleven...maar er is een minpuntje, het nederlandse weer. Het zeikt werkelijk van de regen, en wij gaan verhuizen....ongelooflijk. Wind, regen, kou alweer zo vroeg in de ochtend, ongelooflijk...met dit soort weer moet ik altijd aan de boerderij denken. Dan hoorde je als je nog in je warme bed lag, de wind ruisen door de bomen, de regen kletterde dan tegen je raam en ik wist altijd, dat ik dan 10 hele lange kilometers over de dijk moest fietsen. En voor je gevoel had je altijd wind tegen. En als je dan je prachtige oranje regenpak niet aandeed, dan kwam je werkelijk zeik- en zeiknat op school aan. Want dat regenpak, dat vond ik zo stom werkelijk...maar eigenlijk maakte het niet uit, want iedereen had zo'n exemplaar aan. En het grappige is, dat Floortje nu ook door de regen moet fietsen naar Wassenaar, 6 km. En zij heeft een blauw regenpak (staat al een stuk bescheidener moet ik zeggen dan oranje, of geel), maar ook zij verkiest het soms, om nat te worden in plaats van die suffe broek aan te doen en ik begrijp het geloof ik wel....althans als surrogaat moeder/opvoeder/partner van de moeder vind ik het wijzer als ze dat pak wel aandoet. Want anders vat ze misschien wel kou...
Ondanks het barre herfstweer, ondanks het feit dat het nog helemaal donker is nu buiten, verheug ik me op deze dag en ik hoop jullie ook...we gaan weer veel beleven, geloof mij maar...
Anita

Zou het niet gaan vervelen...weer een stukje over mooie momenten????

Dit is een mooie foto he...en lijken ze niet op elkaar Rosanne en Annemarie???

Helaas ontbreekt Annemarie op deze foto, en Floor was bij Maaike...

Rosanne aan de champagne, nee...de fles is leeg...en kinderen mogen geen alcohol!!!

Mijn charmante schoonmoeder en echt dat meen ik!

Dag allemaal, ja en daar ben ik weer. Schreef ik vorig jaar alleen maar over kanker, en kuren en weet ik wat voor vervelende momenten, zo lijkt het wel alsof ik dit jaar alleen maar vertellen en schrijven kan over leuke nieuwe contacten, over mensen, over mooie momenten met elkaar. En echt volgens mij is de wereld zo leuk omdat we met elkaar netwerken, continue weer. Zo was Annemarie op de reunie van haar oude middelbare school en daar heeft zij een man gesproken, met wie zij vroeger een 'briefjes-verkering' had. Via zijn jongere broertje (die bij Annemarie in de klas zat) stuurden zij elkaar over en weer briefjes. En toen heette dat 'verkering'....ach Floor zou eens moeten weten hoe dat vroeger ging....Het leuke is dat deze man nu schrijver is en o.a. schrijft voor het blad Aktueel. En jawel, An ging netwerken en over ca. 2 weken (dus kopen dat blad) komt Annemarie in dit blad, met een interview en een verwijzing naar haar website. Op dit moment heeft hij al geschreven over Annemarie op zijn weblog http://deduistering.blogeiland.nl/?showtopic=1222680977
Geweldig he...het werkt. En ook Annemarie die dit doodeng vindt, doet het. Ik ben zo trots...

Terugblikkend op het weekend...na een voortreffelijk diner op vrijdag gekookt door Floor, werd het zaterdag. Het was heerlijk weer, langs de lijn bij de hockey, waar Rosanne een prachtig doelpunt maakte, nadat ze geblesseerd was geraakt. En haar club heeft de subtop bereikt...ze doen het goed die meisjes! En het leuke is dat als je hen een paar weken niet hebt zien spelen, je de vooruitgang ziet!
Floor was lekker aan het chillen die dag, Lex de schilder knapt geleidelijk aan ons huis op en An was naar haar reunie en nadat Roos en ik weer thuis waren, kwam Milou gezellig logeren bij ons. En een logeerpartij betekent lekkere hapjes, popcorn maken, een ijsje uit de ijssalon en gezellig samen slapen boven! En gisteren, zondagmiddag kwam Berty de spullen van Milou ophalen. Wij zaten in de zon, in de tuin, tijd voor een glaasje rose champagne! Gezellig altijd weer als Berty er is, bijpraten, over dingen die er toe doen. Maar ook gewoon plezier hebben, en genieten van de vriendschap! Daarna kwamen Reynaud en Emmy en Roosje ging koken! Geweldig...onze Rosanne is echt een bijzondere kok. Ze maakt een feestje van het diner, met een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert! Kijk maar naar de foto's hoe wij genoten met elkaar. Floor was op bezoek bij Maaike in Delft, een vriendin die zij op vakantie in Frankrijk heeft ontmoet. En ook zij heeft genoten en werd zo rond half negen weer thuisgebracht door de vader van Maaike.
Daarna allemaal op tijd naar bed, het weekend is voorbij.
En maandagochtend begint met werken/mailen/en een prachtige afspraak in Rotterdam. Bij weer een nieuw contact, weer een bureau wat zich bezig houdt met netwerken, met interim opdrachten. En het leuke was, deze mevrouw met wie ik sprak, heeft familie op Goeree en Overflakkee wonen. En ons contact ging over mijn vader en Els, over het eiland, de mooie stranden. Vliegeren bij strand De Punt. Maar ook over werk en opdrachten. Over netwerken, over geld verdienen en contacten. En op een gegeven moment over het leven, over maatschappelijk bewust zijn. Over het Hospice, over kanker krijgen, mijn boek en over KWF, mijn rol als ambassadeur voor hen. En over het contact, wat wij beiden als prettig hebben ervaren. En ik weet het, en voel het, dit contact wordt vervolgd. Deze mevrouw vond mijn energie - rustig en krachtig. En vooral warm en aangenaam. Maar dat kwam door onze interactie. En ook dit contact wordt vervolgd. Ik weet het zeker....

En nu mijn sessie voor OCW voor morgen voorbereiden. En dan kom ik naar kantoor, dan ligt de vloerbedekking daar...geweldig! Dan gaat het beginnen....heerlijk!
Anita

Weekend....

Dag allemaal, en daar is het weekend alweer! De zon breekt door, of is al doorgebroken en de komende week is het echt zover. Dan halen we een bus, dan verhuizen we alles, en dan betrekken we echt ons kantoor annex atelier. Geweldig...dinsdag wordt de vloerbedekking en het vinyl gelegd, diezelfde dag brengen we al van alles die kant op...echt super vind ik het! Arie en Fransje komen ons helpen, heerlijk. Ik heb er zoveel zin in. Tussendoor wat gesprekken, een mindset-sessie bij Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Een nieuwe klant op vrijdagmiddag, werkelijk allemaal indrukwekkend...spannende momenten, ik ga voorgedragen worden voor een leuke klus in de haven van Rotterdam. Ik hou jullie op de hoogte...een mooi stuk werk schat ik zomaar in. Veel netwerken en interactie. Mijn lessen beginnen weer, zo ga ik woensdagavond na de verhuizing weer naar Amsterdam. Een module Organisatie en Informatie..leuk een heel nieuw concept. Ik heb er zin in...de postbode brengt hier iedere dag nieuwe boeken, die ik mag gebruiken voor mijn modules. Oh, ik kan jullie niet zeggen hoe ik geniet op dit moment. Ik merk het, ik lach naar mensen in de file en iedereen lacht terug. Ik maak mooie nieuwe verbindingen en het brengt me zoveel...een coachingstraject...oh wat bijzonder allemaal. Jammer dat er maar vijf dagen in een werkweek zitten he...er is zoveel te ontdekken.
Ondertussen zijn de meisjes hier, Roosje gaat zo naar een feestje, daarna slapen bij een vriendinnetje. Floor gaat volgens mij koken voor ons. Wat gezellig allemaal he...
An gaat morgen naar een reunie van haar middelbare school en ik ga met Roosje naar de hockey, ze moet uitspelen in Delft. Ik vind het helemaal leuk en Berty rijdt met me mee terug...
en An en ik, wij zijn ongeduldig, willen naar onze werkplek, waar we mensen gaan ontmoeten, bezoek krijgen, gaan genieten van het licht, het mooie uitzicht, en alle nieuwe indrukken die we steeds weer opdoen. En oh ja, voor de insiders (mijn vader en Els weten het al) ik heb de koningin een brief geschreven, nadat ik naast haar reed in de file en ik kreeg een prachtige brief terug van haar persoonlijke secretaris, namens Hare Majesteit. Bijzonder.

Tja het leven is bijzonder...ik wist het altijd al, maar het lijkt alsof ik het nu nog intenser voel en ervaar en beleef. En echt, dat is mijn winst, onze winst na vorig jaar.
Een heel mooi, intens en bijzonder weekend gewenst.
met liefs,
Anita

Eye Movement Desensitization and Reprocessing....

Afgekort EMDR, een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, zoals een verkeersongeval, een misdrijf, of een ernstige ziekte. Bijzonder vanmiddag mocht ik iemand ontmoeten, die zich hiermee bezig houdt in zijn dagelijks leven. Zomaar een contact, zomaar iemand met wie ik in mijn netwerk wellicht ooit te maken ga krijgen. Bijzonder. Deze dag was sowieso weer heel bijzonder, vanmorgen een prachtig gesprek over werken voor en met een bedrijf wat als slogan heeft 'gun jezelf een plek waar alles klopt' een bedrijf wat mensen helpt aan interim opdrachten. Een bedrijf waar mensen centraal staan. Een gesprek, wat zo mooi en intens was. Dat het weer ging over hoe ik in het leven sta nu. Over mijn boek, mijn eigen bedrijf, over het samenspel tussen Annemarie en mijzelf. En mogelijk weer een opdracht...spannend...ik ben vol verwachting over wat komen gaat. Tussen de middag een ontmoeting met iemand uit een ver verleden, een bijzondere vriendschap hebben wij, hij en ik...en toen we afscheid namen zei hij 'bedankt dat je bent blijven leven'....mooi he...met een brok in mijn keel reed ik weg. Het lijkt wel alsof mijn leven nu een aaneenschakeling is van bijzondere momenten, van intense gesprekken, van mooie opdrachten...ik geniet ervan. Ben er blij mee...telkens weer!
Anita

'zonder voorstellingsvermogen kun je niet vrij zijn'

Een 500 SL, ongelooflijk wat een dikke auto..hier hebben An en ik in proef gereden...brrrrr wat een geluid....

Florine, Reynaud en Rosanne, op de verjaardag van Reynaud....

Een prachtige foto speciaal voor Ada, die gek is op brandweerauto's....

Wat een rotklus die vloerbedekking verwijderen uit het atelier van Annemarie

Tja en hoe verwijder ik nu een foto, vandaar nog een keer. De foto is mooi...opa Reynaud met de meisjes.

En 'zonder voorstellingsvermogen kun je niet vrij zij'n' is een van mijn slogans, die je terug kunt vinden op mijn website. En hopenlijk draag ik dit ook uit in mijn werk. Want vanuit een vrijheid van denken, kun je volgens mij heel veel bereiken. Gisteren waren Annemarie en ik druk bezig met het verwijderen van de laatste resten vloerbedekking uit ons kantoor. Ondertussen maakte ik kennis met de advocaat die tegenover ons gehuisvest is. Leuk, het is een mooi, rustig, maar ook vriendelijk kantoor. Met allerlei mensen, met eigen bezigheden, bedrijfjes, die met elkaar een prachtig pand 'bewonen'. Onze ruimte is voor het eerst door ons schoongemaakt, afgesopt, de stofzuiger is er doorheen gegaan...kortom het gaat wat worden. De bewegwijzering met daarop 'Anita van Loon Management Consultancy' zou vrijdag worden geplaatst. Maar de aannemer ligt in het ziekenhuis, dus hier ontstaat wat vertraging. Is niet erg. Komt wel goed. Arie en Fransje komen ons helpen sjouwen enzo...dus het wordt een superdag die 1e oktober!Hier gaat alles goed. Vanmiddag ons gastcollege in Amsterdam aan de Hogeschool. Reuze leuk volgens mij. Annemarie en ik samen aan de slag. Er staan hier allerlei schilderijen die in de auto geladen worden zo dadelijk en ons verhaal is klaar. Een mix van ons beider kunnen. Ik ben benieuwd.

Heb een fijne dag,

Anita

genieten van de Weerribben, op bezoek bij Eveline.....

En gisteren was Eveline jarig. Zij woont sinds kort bij of aan de Weerribben. Prachtige omgeving, dus vertrokken wij rond een uur of een voor een prachtige tocht door Nederland. En toen we eenmaal de snelweg verlaten hadden, en Giethoorn en Steenwijk hadden bekeken, kwamen we door plaatsjes als Basse, Kalendorp en Ossenzijl en uiteindelijk kwamen we in Oldemarkt...wat is een mens blij met een tom-tom...onderweg moesten we even stoppen, omdat er weet ik hoeveel koeien overstaken. Ik moest terug denken aan Groot-Ammers. Als ik dan uit kantoor naar huis reed door de polder, dan stond ik soms zomaar tien minuten tot een kwartier stil omdat de koeien van het ene weiland naar het andere overstaken. Dan genoot je van de stilte, de luchten en de rust. En zag ik heel vaak een luchtballon en nu waren we bij Eveline en Leo. Genoten we van haar mooie nieuwe plek aan het water, en toen we met de prachtige sloep vol vrouwen (met Gitta aan het stuur) en een glas prosecco in de hand, aan het varen waren, kwam er een luchtballon over, heel dicht over het water en later zagen we deze landen. Mooie luchten, een prachtige ondergaande zon en wij aan boord. Wat een weelde...en wat een mooie vriendschap!!
Het was een avond, met een select gezelschap, een mooie sfeer. Het was genieten van elkaar en de lieve zorgen om en voor elkaar. Het zijn van die momenten, waarop ik steeds weer zo blij ben dat ik dit allemaal weer beleven mag. Nog steeds ben ik zo dankbaar dat ik opnieuw het leven mag leven, met mijn gezondheid, met Annemarie, maar ook met dit soort vriendschappen. Ver weg en toch ook zo dichtbij. Heerlijk!
Vandaag een rustige zondagochtend, wakker worden, de tuindeuren open, een kopje koffie, een glaasje jus d'orange...vanmiddag op de fiets naar Ada, een borrel in Leiden...weer zo'n heerlijke dag! Dikke zoen, voor jullie allen. Ik denk aan Annelies in Zuid-Afrika en geef haar een hug op afstand...ik denk aan mijn vader en Els, met de zorgen om de moeder van Els, en stuur ook daar wat liefde naar toe...
Een mooie dag gewenst.
Anita

Koningin Beatrix en Shell....

Wat een mooie en bijzondere dag! Zo kreeg ik vanmorgen een opdracht om voor het Shell Womens Network een lezing te verzorgen, over - connecting the world -! Super...was een gesprek met een Amerikaanse, een Canadese en Diana, mijn connectie binnen Shell! Een mooi en leuk gesprek!
En vervolgens kwam Leo van Eveline met een mogelijke opdracht, wellicht een stukje coaching en een advies mbt de P-functie in een organisatie, wordt vervolgd, afspraak is gemaakt! Netwerken...en weet je toen ik zielsgelukkig richting Wijk bij Duurstede reed, en met mijn vader aan de telefoon zat (ik moet vaak aan mijn vader denken en soms wil ik hem gewoon eventjes horen en dat was vanmorgen weer zo, het is zo fijn om met hem alles te kunnen delen in mijn leven, zo mooi, ik koester dit altijd!) toen kwam ik in de file terecht. En er viel mij al iets op, een mooie verlengde donkerblauwe Volvo weet ik wat (groot en dik), gevolgd door een donkerblauwe Audi A6. De Volvo had als kenteken AA en jawel hoor, reed ik toch zomaar een minuut of tien naast Koningin Beatrix. Geweldig, ze zag er mooi uit, een suede jasje, een goudkleurige bril op. Even zat ze te telefoneren en later zat ze gezellig te praten met haar hofdame, die naast haar in de auto zat. En ik, als een klein meisje, zat ik te glunderen en realiseerde ik me opeens dat ik zomaar naast de koningin reed. Mooi he...
Een fijne avond, pa Smitshuysen komt een kopje koffie drinken....ik ben net thuis, het was een mooie drukke dag, vol indrukken, onderwijs-mensen gesproken, evalueren John en mijmerend in de file naar huis....
Dag,
Anita

Gedichtje...

Ik kreeg zo'n lief en mooi gedichtje :

Jij mag zijn zoals je bent
om te worden wie je bent,
maar nog niet kunt zijn;
en je mag het worden op
jouw manier
en in jouw tijd.

Lief he...kreeg ik van Frieda. En Frieda is een vrouw daar heb ik zomaar een heel mooi contact mee. Vanaf het eerste moment. Soms krijg je van die kadootjes in je leven, die maken dat je glimlacht in stilte...
Want op de een of andere manier lijkt het wel alsof ik steeds weer een kadootje krijg, en soms ben ik er gewoon een beetje stil van.
Vandaag sprak ik tijdens een sessie bij Defensie een meneer. En toen ik hem vertelde over mijn leven nu, mijn leven vorig jaar, toen zei hij 'wat een indrukwekkend verhaal Anita...mooi' en hij kneep me liefdevol in mijn arm. Lief he...
Anita

Ontmoetingen, mooie gesprekken....

Al vaker heb ik het jullie gezegd, op dit moment staat mijn leven bol van de mooie en bijzondere ontmoetingen. Van gesprekken die er werkelijk toe doen. En wat dit met me doet, is ongelooflijk. Ik heb het gevoel dat ik als het ware als een spons nieuwe indrukken aan het absorberen ben, en af en toe dan kruip ik hier op de bank en dan is het eventjes genoeg. Zomaar genoeg. Ik heb niet het gevoel dat ik mijzelf moet bewijzen, want ik ben gewoon. En dat is al genoeg. Maar toch, met al die emoties, met al die gevoelens, die indrukken wil ik wat doen...en soms is dat - gewoon maar laten. Omdat ik het eenvoudigweg nog niet weet. Ik mailde zojuist iemand, dat ik nog heel veel met haar wilde delen, en ik weet nog niet wat, maar het komt wel...het dient zich wel aan.
Gisteren hebben An en ik een groot deel van de vloerbedekking verwijderd uit ons kantoor. Vies, stoffig en keihard trekken. Alles plakt....brrrr. Ik was kapot. En An gelukkig ook, want anders denk je maar dat het aan jou ligt. Gisterenavond heb ik lekker gegeten met Roel, mijn vriendje. En dat is altijd weer bijzonder. Ons gesprek ging over de kwaliteit van dit leven, van onze vriendschap. Het gaat er niet om hoe vaak je elkaar ziet, maar om wat je met elkaar deelt, en om de intensiteit van het samen zijn. En het was weer een bijzondere avond samen...dank je wel Roel!
Vandaag naar John, dat zijn altijd lange dagen, Defensie trainen...ik ben benieuwd...spannend...
en als ik thuiskom, gelijk naar bed, althans dat gevoel heb ik wel. Heerlijk...
dag, dikke zoen
Aniet

Goed nieuws!

Tja en daar ben ik alweer. Goed nieuws, het gaat goed met Anietje, die tumor die hebben we echt een rotklapt uitgedeeld he...het littekenweefsel slinkt, er zit nog wat necrotisch weefsel, rug zal altijd zwakke plek blijven en jawel...hier komt het, hij zag aan de bloedwaarden dat de hormoonhuishouding ernstig in de war is, en hij voegde hier subtiel aan toe 'u bent ook niet zo extreem jong meer' en toen ik daarna in de rij stond om een vervolgafspraak op 1 december (jawel...de tijd tussen de ene afspraak en de volgende wordt steeds langer!)kwam Ria waar ik normaal altijd bloed moet prikken naar me toe en zij gaf aan 'wat een krullen zeg, echt mevrouwenhaar' tja mensen en op dit soort momenten, moet je toegeven, ben je gewoon een oude tut. Je kunt wel denken dat je de hele wereld weer aan kunt, en dat kan ik, maar aan de buitenkant is er toch wel het een en ander aan het veranderen. Maar ach, ik hoop hier nog lang van te mogen genieten en met alle liefde die in me zit, mogen jullie zeggen, dat ik ouder, grijzer, mevrouweriger of wat dan ook ga worden, want ik word het in ieder geval! En daar zit 'em de winst toch?
En toen we terug naar huis reden zei Annemarie 'ach Aniet wat geweldig he...dat we nu met dit scenario bezig zijn, het had toch ook zo anders kunnen zijn' en ja mensen, daar blijf ik me bewust van. Ik geniet dus, met volle teugen van het leven en alles wat dit leven mij te bieden heeft. Het is geweldig dat er een wereld vol perspectief voor me ligt!
Een hele mooie dag gewenst, van die niet meer zo extreem jonge Aniet, die vol in de overgang zit, maar ook vol in het leven!
Liefs, geniet!
Anita

Vanmorgen naar het LUMC voor de uitslag van de MRI

En iedere keer weer is daar die spanning, wat gaat de arts mij vandaag weer vertellen. Wat zal de uitslag van de MRI zijn. En ik weet heus wel, dat ik allang gebeld zou zijn, als hij ergens weer van die gekke cellen zou zien, maar soms denk ik...'hij is ook maar een mens' of 'hij zit niet meer zo bovenop mijn situatie, soms moet hij de MRI nog bekijken als ik kom....' en als ik dan heel vroeg op sta en aan de keukentafel ga zitten. Mijn laptop open en ga schrijven, dan voel ik weer eventjes dat gevoel van vorig jaar...kanker, ongeloof, oneerlijk, onmacht.
Het afgelopen weekend was het weekend van Voorschoten. Muziek, oldtimers, modeshows, mensen op straat, de zon die scheen, de terrassen waren vol...en An en ik zaten even op een terrasje met wat vrienden. Tussen al die mensen door liep er een echtpaar. Een stel iets ouder dan ik ben (ik ben 49), hij met haar, zij kaal. Een prachtige trotse mooie kale kop en An zag hen het eerst en pakte mijn arm...en ik, ik keek en dacht aan vorig jaar. Toen liepen wij daar ook, An met haar en ik kaal...eigenlijk wilde ik naar die mevrouw toe om haar te zeggen hoe mooi ze is, hoe sterk ze is....maar ik durfde niet. Want ik weet hoe fijn het is als mensen tegen je praten als je kaal bent. Want er is zoveel moed voor nodig, om gewoon aan de arm van je partner te lopen en trots om je heen te kijken en er gewoon bij te zijn. Wat een mooie mevrouw was dat...
en vanmorgen stuurde ik een mailtje aan twee voor mij onbekende mensen. Een mevrouw wiens examen ik beoordeeld heb, en deze mevrouw heeft mijn boek gelezen, omdat er bij haar man ook een tumor is ontdekt en omdat zij bezig zijn met onderzoeken, omdat zij geconfronteerd worden met onzekerheid, en ongeloof en onmacht. En omdat je zomaar, door al deze factoren, een lijntje krijgt met mensen die je niet kent of nog niet kent.
En gisteren, toen ik tussen die oldtimers doorliep, realiseerde ik me opeens, dat ik al nadacht over volgend jaar, want dan wil ik in mijn eigen oldtimer meedoen aan het weekend van Voorschoten. Geweldig lijkt me dat...met mijn mercedes, die mooi aan het glimmen is, er bij aanwezig zijn. Met haar op mijn hoofd en Annemarie aan mijn zijde...wat kan een mens gelukkig zijn.
Ik laat jullie straks weten wat professor Willemze mij te zeggen heeft. Kwart over negen moet ik er zijn. Daarna ga ik werken, want ik kan zomaar zeggen, 'het leven gaat door' en ik geniet er zo van....
liefs
Anita

Herfst.....en Reynaud is bijna jarig...

Deze foto heb ik al een keer geplaatst, maar ik vind de foto zo leuk! En omdat Reynaud morgen jarig is, nog een keertje extra!

En toen ik vanmorgen wakker werd, zag de wereld er al een beetje herfstachtig uit...veel natte bladeren van de Catalpa (ja die ene die we zo rigoreus gesnoeid hadden) en langzaam aan zie je het groen wat geler worden buiten. Een shirt met lange mouwen aan....en koude voeten als ik geen sokken aan doe.

Ondertussen beginnen een aantal trajecten leuk te worden, een mooie klus bij OC&W (Ministerie van Onderwijs, Cultuur & Wetenschappen) waar ik een oude bekende tegenkwam, Koos van der Steenhoven, nu Secretaris-Generaal bij OC&W. Ik zag hem instappen in de auto met chauffeur...hij keek heel ernstig! Met Koos hebben Ada en ik ooit een opleiding tot mediator gevolgd. En Koos zat in onze intervisie-groep. We hebben avonden gebrainstormd bij de open haard in Groot-Ammers, met de nodige glazen wijn. Koos als enige man tussen vier of vijf vrouwen. Geweldig...ik ga proberen weer contact met hem te krijgen. Leuk is dat, dat je zomaar opeens mensen uit het verleden tegenkomt. En het opvallende vind ik wel, dat het allemaal bobo's zijn geworden en dat ik toch maar een gewoon meisje ben gebleven. Ach...ieder heeft zijn eigen kwaliteiten toch? En status doet niet altijd iedereen goed, of maakt niet altijd iedereen blij! Mooi is dat, want Hein, mijn algemeen directeur van ADP vroeg me afgelopen week of ik veranderd ben, doordat ik ziek ben geworden. En ja dat merk ik wel, ik ben enorm veranderd. Ik wilde toch altijd meer, zeker materieel gezien, en groter en ik wilde vooruit. En nu, nu wil ik gewoon hele leuke dingen doen. Met leuke mensen, ergens in geloven. Plezier maken, zomaar vroeg naar bed gaan. Zomaar een middagje op de fiets stappen...en dat voelt als luxe...begrijp je dat?

En iedere dag de dingen doen, die dichtbij je zelf liggen, dat is leuk. Zo ga ik vanmiddag met een aantal deskundigen praten over een concept voor de onderwijsmarkt. Geweldig...hele wijze meneren...met wie ik zomaar van alles mag delen, en zij willen het ook met mij delen, dat is de grootste winst alweer toch.

En nu nog even een stuk maken voor Lineke, had al klaar moeten zijn! En de presentatie voor het gastcollege op de Hogeschool van Amsterdam, over marketing en kunst, is bijna klaar. Annemarie in de hoofdrol...heerlijk!

Geniet van deze mooie dag, wellicht niet zo mooi wat het weer betreft, maar toch...geniet maar gewoon, je krijgt deze dag toch maar weer!

En morgen...dan is Reynaud jarig...maar dat wist je al!

Het leuke is dat mijn vader en ik meestal dezelfde mensen leuk en lief vinden en mijn vader vindt Reynaud ook een geweldige vent. Zo zegt hij het gewoon en ik ook, dus 'lang zal Reynaud leven!'

Dikke zoen

Aniet

Donderdag 11 september 2008....

Lieve mensen, wat een mooie dag! De zon schijnt, Annemarie en Emmy zijn samen naar de Open Art Fair in Utrecht, kunst kijken. Ikzelf ben rustig aan het werk, ontmoet vandaag weer nieuwe mensen en denk na over 'oordeelsvorming' een onderdeel van de dialoog. Lees hier van alles over. Op tafel liggen steeds meer boeken die ik wil lezen in het verlengde van mijn bedrijfje. 'Doen, nieuwe inzichten voor verandering en groei' een boek geschreven door Ben Tiggelaar. In zijn voorwoord staat : 'de problemen waar onze wereld vandaag de dag mee te maken heeft, kunnen alleen worden opgelost als we ons begrip van menselijk gedrag verbeteren'. Dit boek geeft je handvatten om vragen als 'welke factoren beinvloeden je gedrag bij persoonlijke veranderingen' en 'hoe kun je het succes van veranderpogingen in organisaties structureel vergroten'. En het leuke is dat ik dit nu aan het doen ben in mijn hele leven. Hier thuis, in onze relatie, in mijn werk en bij en met mijn opdrachtgevers. Veranderen.
Ik vind het wel ingewikkeld soms, maar ook wel boeiend en verfrissend. En het leuke is, zoals ik gisteren tegen een relatie van me zei (een van mijn vrienden die ik heb mogen ontmoeten bij mijn vorige werkgever) 'ik kan nu zelf bepalen hoe ik iets wil aanpakken, richting mijn klanten' en als ik het fout doe, dan heb ik het gewoon fout gedaan. Niet meer en niet minder. De opsmuk is er van af....
Ik geniet, en hoop jullie ook...
dag,
Anita

Netwerken....

Volgens mij is dat het mooiste wat er is...netwerken. Steeds weer ontmoet ik mensen, zomaar live of via de mail en uiteindelijk vragen mensen mij steeds 'je kent zoveel mensen, ik zoek nog....' dus ik denk dat netwerken ook een essentieel onderdeel van mijn business gaat worden.
Dus heb je een vraag, over een baan, over een training, of zomaar een levensvraag, stel hem mij...dan help ik je bij het vinden van een nieuwe weg....ok?
Ooit was ik Annemarie's gids in dit leven en volgens mij is dat wat ik wil gaan worden - gids - en met mijn levenservaring, mijn werkervaring, denk ik dat ik voor veel mensen gids kan worden!
Ik ga gelijk Joost mailen, want hier gaan we iets meedoen op mijn site!

Een mooie dag!
Anita

WEBSITE in de lucht

Dag allemaal

mijn website is de lucht in.....kijk maar op www.anitavanloon.nl

Hier en daar moet nog iets aangepast worden...maar ik ben wel tevreden!
Aniet

Werken als kleine zelfstandige....

Het werken als kleine zelfstandige heeft twee kanten, de vrijheid, de ruimte, die dingen doen waar je je goed bij voelt...maar ook, continue alert zijn, continue kansen benutten, altijd in touw zijn...en bij deze mevrouw resulteert dat in een hoofd wat niet meer stopt met denken. Dag en nacht is mijn hoofd heel druk. Reynaud zei al dat ik voor het slapen gaan, moet gaan fietsen, lopen, sporten...welnu, als jullie mij dus op onmogelijke tijdstippen door Voorschoten zien fietsen, of lopen...heb geen zorgen, dan maak ik alleen mijn hoofd even leeg. Dan ruim ik op. Dan sluit ik de dag af. En nu moet ik weer denken aan mijn vader. Mijn vader is altijd als zelfstandige werkzaam geweest, als boer. En in tijden dat de aardappelprijs wat lager was, dan vroeg ik hem of hij zorgen had en of hij wel kon slapen. En hij zei altijd dat je moest slapen, om morgen weer gezond verder te kunnen werken en dat hij 'als hij zijn broek uitdeed voor het slapen gaan, hij de zorgen in zijn broekzak liet zitten en lekker ging slapen. En als hij dan weer wakker werd, gedoucht had en zijn broek aantrok, dan waren die zorgen er weer. Maar dan had hij wel lekker geslapen...'. En nu heb ik niet zoveel zorgen, maar toch...
Ik geloof niet zo in astrologie, maar mijn sterrenbeeld gisteren ofzo gaf het volgende aan :
'In kleine dingen gaat het de maagd voor de wind. Denk niet dat het allemaal niet zo veel voorstelt, want veel kleine overwinningen maken een grote. Langzaam maar zeker gaat alles precies in de door u gewenste richting. Wees dus blij met ieder succesje, hoe klein het ook is en blijf geduldig naar uw grotere doelen toewerken.'
En volgens mij werkt het precies zo...stapje voor stapje kom ik dichterbij mijn doelen. Ik sprak er nog over met John, een bedrijf starten, de stap naar zelfstandigheid maken, zonder bij een bank aan te kloppen. Langzaam aan te investeren, vanuit de eigen krachten, langzaam aan self supporting te worden, dat is best bijzonder en mooi. En daarnaast gewoon je maandelijkse lasten als hypotheek, alimentatie, huur etc. te kunnen betalen.
Ik hou jullie op de hoogte. Het komt goed. Ik moet denken aan dat verhaal van iemand, die ook voor zichzelf was begonnen. Een pand had gekocht, met veel moeite de hypotheek had kunnen regelen, en toe kwamen als vanzelf langzaam aan de opdrachten binnen....mooi he...geloof ik eigen kunnen, geloof ik mogelijkheden!
Een mooie zaterdag gewenst...Annemarie staat langs de lijn bij Rosanne, Floor slaapt uit, dan gaan de meisjes weer naar papa toe! En wij naar het Gelredome, naar Lionel Richie en Trijntje Oosterhuis, Candy Dulfer....
Een fijn weekend en liefs...
Anita

MRI en prikken in mijn hand...

En vanmorgen vroeg was ik weer een keer in het LUMC, een uitgebreide MRI was de bedoeling. En weer bleek dat ik moeilijk te prikken ben, eerst de rechterarm, geprikt....mislukt, toen links, maar daar waren de adertjes te dun, en uiteindelijk in mijn rechterhand...door de taaie huid. En als je daar zo zit, dan lijkt het net alsof er een film voorbij komt. Uiteindelijk besloot de verpleegkundige mij een uitgebreide MRI aan te bieden, aangezien de vergelijking met mei dan optimaal te maken is. Dus dik een uur lag ik in de tunnel...ik kreeg slaap en kriebel in mijn neus...maar het zit er weer op. Maandag de 15e uitslag bij professor Willemze...ik hou jullie op de hoogte. In november een PET-scan!
En nu eventjes rust voordat ik naar OCW en Shell vertrek, leuke afspraken en daarna een intervisie-groep in Den Haag.
En volgens mij zijn er veel mensen om me heen die sterkte nodig hebben, voor hun partner, of voor zichzelf, dus ik duim voor jullie allemaal. Voor morgen, voor Annelies, voor Henk volgende week...voor al die mensen die een ingewikkelde weg te gaan hebben.
Ik weet hoe het voelt, en ik weet dat het allemaal goed kan komen! Dus daar gaan we voor!
Een mooie dag, een zonnestraaltje af en toe, en geniet van al het mooie om je heen!
Anita

Samen werken.....

Vandaag was een dag van samen werken, met allerlei bijzondere mensen in Wijk bij Duurstede, op het kantoor van OPB...een manier van met elkaar een gezamenlijk doel nastreven. Samen ergens voor willen en durven gaan. Maar ook stil staan bij elkaar en bij begrippen als gelijkheid, tijdelijkheid en weet ik wat nog meer. Bijzonder...een werkoverleg bijwonen en bloemen ontvangen, omdat je er bent...mooi he...
Vanmiddag even naar Ikea en toen ik daar zat (we moesten iets terugbrengen) toen bewonderde ik de mensen aan de balie. Ze krijgen rotopmerkingen, mensen die niet luisteren en ze blijven beleefd. Klantenservice, dienstverlenen is zo simpel nog niet. Daarna heb ik examens nagekeken, en kreeg ik leuke en lieve reacties op mijn feedback.
En vanavond mocht ik samen met Lineke en Lian zomaar nadenken over marketing in de zorg. En over dementie. Mooi dat ik er bij mag zijn. En dat is nu ondernemen denk ik dan...investeren, stukjes van jezelf geven en wat je er voor terugkrijgt, is waardering, en het gevoel dat jij er toe doet. En dat is nog maar het begin. En toen ik thuiskwam in een huis vol slingers, en met Annemarie een glas rose dronk, voelde ik me rijker dan een koning. En nu, het is half een, is Rosanne jarig en ga ik gauw naar bed. Iedereen slaapt al. En morgen om 7 uur gaan we zingen en kadootjes brengen, en kijken hoe ze reageert. Roosje gaat trakteren in haar nieuwe groep 7, maar ook in groep 8 en Milou mag met haar meelopen. Vandaag moest ze trainen en ook daar trakteren. Een slaapfeestje met haar vriendinnen bij papa zaterdag. En daarna een stoer feestje met haar vrienden bij mama. Ja soms heeft het zelfs voordelen, als je ouders gescheiden zijn. Floor zei het een tijdje geleden ook tegen een vriendin 'ja je hebt twee huizen, twee kamers, het heeft ook wel leuke kanten'.
Dus morgen hebben we taart en feest, en bezoek...want Rosanne wordt 11 jaar! Dus ben je in de buurt, stop maar even, bel even aan, er is al heel veel post gekomen...leuk he...
welterusten allemaal!
Anita

Werken en goed nieuws!

Nadenkend zit ik te genieten van een glas water in de tuin...


Tja en na zo'n leuke, warme mooie verjaardag, was het vandaag gewoon weer maandag. Een afspraak in Maarssen, leuk, zomaar met een mevrouw, die ook een eigen bedrijfje heeft. Maar nog meer bijzonder is, dat ook deze mevrouw kanker heeft gehad, nu bijna vijf jaar geleden. Zij heeft vier chemo's gehad. Het gekke is dat je samen praat over de behandelingen, over het ziekenhuis, maar vooral over wat dit alles met je doet als mens. Waarom je keuzes maakt...
en daarna vanmiddag ben ik naar meneer van Riel geweest. Meneer van Riel is de arts die mij op afstand zo gevolgd heeft vorig jaar en nu nog. En hij gaf aan dat het heel goed met me gaat. Dat mijn lichaam alles weer zelf doet. Dat ik heel veel heb losgelaten en dat het heel goed met me gaat. Hij zei ook dat de dingen die ik aan het doen ben, goed zullen gaan. Juist doordat ik zo dicht bij mezelf blijf. Mijn plannen voor de toekomst, mijn bedrijfje, het gaat lopen! En we hebben afgesproken elkaar over een half jaar weer te zien...goed he...En dit was weer zo'n bevestiging van alles wat ik al weet, al voel. Langzaam aan, loopt de agend wat voller, ontmoet ik mensen, krijg ik opdrachtjes en opdrachten.
Op mijn visitekaartje staat 'zonder voorstellingsvermogen kun je niet vrij zijn' en Sarah heeft dit voor mijn 'biography' vertaald in het engels (voor Shell) 'without imagination you can't be free' mooi he...mijn grote vriend Mohammed Ali heeft dit ooit gezegd!

Een mooie avond...
Anita

Een zonnige verjaardag....

Annemarie en Reynaud in de keuken....
Tonnie, Eveline en Aniet.....
Vera en Evy hadden een prachtig huisje gevonden en op het dak lagen allemaal snoepjes....
Heerlijk buiten in de zon, wijntje erbij, hapje....
Emmy en Annemarie snijden altijd de taart, en dan mag je ook samen het laatste stukje eten toch?

Tja en gisteren was ik jarig...de zon scheen, de sfeer was bijzonder, gezellig, vrolijk, gek en het gezelschap was zo aangenaam! Allemaal ongelooflijk bedankt voor de lieve wensen, de mooie kadootjes, en zodra de fiets is besteld, zal ik een foto plaatsen, want reken maar dat dat gaat lukken...

Aniet