Terwijl mijn vader nog ligt te slapen, hij kan zoveel herrie maken in zijn slaap, is zijn laatste ochtend in Voorschoten aangebroken. Een prachtig en intens weekend ligt achter ons. Een weekend vol zorg en aandacht en alle aandacht was voor Pa. En hij genoot...hij kon zijn ogen zomaar oplichten en genieten van alle liefde. En naarmate het weekend vorderde werden zijn ogen helderder en was hij meer aanwezig. In zijn praten, in zijn zijn. Hij heeft mooie gesprekken gevoerd, met Emmy zo gaf hij aan. Vertederend beeld om te zien hoe Emmy, de moeder van Annemarie, mijn vader kleine hapjes eten gaf. Een emotioneel heftig beeld, maar zo mooi...Pa met zijn hand op het gezicht van Annemarie en tegen Emmy zei hij 'je hebt een schat van een dochter'. En toen hij gisteren op bed lag, en Lineke (met als hulpje ondergetekende) hem lekker gewassen had, riep hij me terug. En op dat moment moest hij huilen en gaf hij aan, hoe gelukkig hij is met mij als zijn dochter. Een moment van liefde, waar geen woord tegenop kan. Nu, zo vroeg aan de computer, omdat ik iets moet afmaken voor Yarden, voel ik de vermoeidheid en emotie in alle opzichten. Ik wil mijn hoofd leegmaken en mijn hart weer vol, zo ongeveer voelt het...ik merk, dat ik al maanden, weken lang keihard aan het werken ben, probeer iedereen om mij heen tevreden te stellen, mijn werkgevers, mijn opdrachtgevers, Annemarie, de kinderen, mijn vader, mijn familie en soms mijn vrienden. En eigenlijk realiseer ik me zomaar, dat ik er eentje vergeten ben...en ik als Servant Leader had toch beter moeten weten. Ik ben mijzelf een beetje vergeten...ik wil dagen over het strand lopen, met mijn kop in de wind. Alleen maar zijn en voelen...ik wil eventjes niets, gewoonweg niets....want zoals Servant Leadership zegt....een mens kan pas goed zijn voor een ander, als zij ook goed is voor zichzelf. En dus is het tijd voor mijzelf...hoe gek dit ook klinkt. Dit weekend heeft me doen inzien, dat het echt hoog tijd is. Om naast al die dingen, ook zomaar en momentje voor mijzelf in te bouwen. En meer dan af en toe onder de zonnebank...dus hoe gek dit ook klinkt....dank je wel vader, dank je wel dit weekend...weer heb ik een nieuw inzicht gekregen. En weer zal ik een stapje dichter bij mijn ziel komen...en maken jullie je gewoon geen zorgen. Net zoals een auto af en toe onderhoud nodig heeft, heb ik dit ook. En vroeger betekende dat, dat ik lekker ging fietsen een paar dagen, of wandelen en fietsen...nu betekent dit dat ik naar buiten wil en zal gaan....zonder iets te hoeven. Even zorg en aandacht voor mijzelf. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat Emmy en Reynaud, en dit weekend ook Jannie, me hier al vaak op gewezen hebben. Het komt goed, het mag er zijn...go with the flow...liefs...zo dadelijk komen Lineke en Annemieke om mijn vader te wassen. Krijgt hij nog zo'n prachtig moment, dan verzamelen we geleidelijk aan alle spullen, en genieten we van een laatste ochtend samen in Voorschoten, waar hij zo heeft genoten en geniet. Liefs, Anita heb een mooie dag....
