12 februari 2013

En vandaag is de verjaardag van mijn tante Anita...zij wordt 89 jaar! Vorige week is ze gevallen, voorover op haar gezicht...en als zulke dingen gebeuren, dan realiseer ik me opeens, hoe oud mijn familie aan het worden is. Hoe langzaam aan de wereld om hen heen verandert..en lopen en de gewone dingen doen, zomaar geleidelijk aan veranderen. Maar vandaag en dat weet ik bijna zeker, zal zij haar broer in zijn rolstoel, mijn vader dus, en Els, zeker verwennen met allerlei lekkere hapjes en drankjes. Dus zal het een feestje zijn, daar in Sommelsdijk. Want 89 worden is toch wel iets...
Dus lieve tante, ook op deze manier, van harte gefeliciteerd! Vandaag was ik stil, had ik niet zoveel zin om veel te zeggen en mijn bijdrage te leveren, merkte ik...en nu, ben ik alweer even thuis en heb ik lekker wat voor mijzelf gewerkt. Wat administratieve dingen gedaan. En straks kruip ik heerlijk onder de zonnebank, om mijn vermoeide lijf, wat rust te geven. Want ik ben moe, moe en nog eens moe...soms een opleving, een mooie positieve flow...en dan verval ik weer, in mijn rustige sfeertje...dus voor vandaag is het genoeg. Ik wens iedereen een mooie avond toe. Ik zoek nog een mooi woord wat ik met jullie wil delen speciaal voor deze dag, de verjaardag van mijn tante Anita.

Tel niet de jaren
Tel de sterren
De uren van vervulling
De stappen naast de jouwe
De ochtenden vol schoonheid
De woorden die bezielen
De tekenen van vriendschap
De plaatsen van ontmoeting
De ogenblikken van verwondering
De redenen tot dankbaarheid
De ontelbare namen voor geluk!

Een jaartje ouder
Een haartje grijzer
En zoveel dagen wijzer!

Anita

Zomaar even....

Terwijl de bloem, die een collega naast mijn bureau heeft geplaatst, langzaam aan droog wordt en eigenlijk daarmee bijna kwetsbaar mooi, schrijf ik even. Zomaar vanaf kantoor, omdat ik daar zin in heb. De kalender voor vandaag zegt 'eventjes helemaal niks' en dat is soms wel goed. Eventjes nadenken over alles...en ik merk, dat ik juist nu weer, na een heel mooi telefoongesprek met een vriendin van mij, zomaar zin heb om me eventjes terug te trekken. Eventjes in stilte te zijn. Gisteren heb ik een telefonisch intake gesprek gehad voor Mastering your Excellence...een mooie training, welke start in april...een soort verdieping van mijzelf. En dan in juni mijn klooster...dus ik merk, dat ik veel behoefte heb aan verdieping, aan simpelweg zijn, aan 'eventjes helemaal niks'.
Ondertussen is er hier een meneer, die mijn mensen observeert bij hun telefoongedrag, die kijkt en hoort, wat zij doen of juist niet doen. Ik ben benieuwd, want het kan zomaar heel spannend zijn, als er iemand naast je zit...en naar je luistert. Ik realiseer me, misschien ook wel door de gesprekken die ik voer, dat ik in mijn leven bepaalde patronen laat zien. En het is goed, om ook hier eens bij stil te staan. Niet de eeuwige optimist uit te hangen, en ook eens te voelen wat er echt is...dus ik, als 53jarige heb nog veel te doen. Dank je wel...en de laatste maanden voel ik dat ik moe ben, moe ben van het zorgen voor alles en iedereen om me heen. Moe ben van het zijn van die sterke Anita van Loon. En dus ben ik het soms maar eens eventjes niet...en leun ik even. Ik merk ook, dat het gesprek met mijn directeur, over mijn rol, mijn zijn me geraakt heeft...geeft niks, zolang dingen schuren, ben ik mij bewust van het feit, dat ik nog veel te groeien heb...wat een dag, wat een mooi begin.