Goedemorgen. Het is nog lekker vroeg, iedereen slaapt nog...en dit zijn momenten voor een kopje nespresso en de krant. Straks weer snel op weg, naar mijn vader toe...wat kun je iemand missen...
Terugdenkend aan La Belle Coulette, is mij de rust, de stilte bijgebleven...soms liepen wij door een dorpje, en vroegen wij ons af of er mensen woonden en zoja, waar ze dan waren...de prachtige vergezichten, de mooie natuur, in de verte de besneeuwde bergtoppen...de wandeling naar de bakker, langs twee ezeltjes...ach wat heerlijk!
En als je thuis komt, dan komt de stevigheid van het leven weer direct bij je binnen. Dan ligt de agenda op tafel en worden er afspraken gemaakt...dan worden mails weer een onderdeel van je dagelijkse zijn. Maar nu nog even niet...want de momenten bij mijn vader, samen aan een glaasje appelsap, zijn ook van die momenten, waarop de rust je tegemoet komt. Waar ik intens van kan genieten...en vanavond samen met mijn broertje naar een feestje! Leuk...ik ben wel blij met al die kleine stukjes familiegeluk. Een beetje een tutje ben ik geloof ik, op dat gebied...voor nu, de krant en eventjes tijd voor mijzelf...geniet allemaal van het weekend. De catalpa verliest zijn blad en dat betekent dat de tuin vol ligt, Reynaud had alles opgeruimd...maar gisteren lag er weer veel...wel een bijzondere tijd die nu weer voor ons ligt, de kachel aan...liefs, Anita
