Intens mooi.....

Zomaar op een hele stille rustige zaterdagochtend, zijn we lekker met Teun naar de Grevelingen gereden en daar tussen de Philipsdam en Bruinisse, speelt Teun heerlijk bij het water, als het eb is natuurlijk. Vandaag was het zo rond 10.34 uur eb, had ik opgezocht en als je over het zand liep was het nog nat en zacht, en Teun geniet dan intens en rent als een dolle achter zijn bal aan. En wij, wij lopen tot aan de waterkant, we zien de kitesurfers, we genieten van elkaar en de wind. Mooi, het licht, het water, de kleuren grijs en blauw, de wind erbij. Daarna een tochtje gemaakt, via Bruinisse, uiteindelijk langs de Brouwersdam naar Ouddorp. Wat rondgelopen, een broodje gegeten, en bijzonder hoe je dan toch altijd weer mensen van vroeger tegenkomt, een 'buurmeisje' van een boerderij verderop. Grappig, met haar jeugdvriendin die ik zowaar nog herkende. Terug in de tijd 47 jaar he..., herinneringen ophalen en glimlachen bij die tijd. En al die tijd was Teun erbij, een auto vol zand, een geur van schelpen, water, mosselen, lekker. En als ik dan maandag die auto weer pak, dan ruik ik nog even die intense geur. Fijn.

Dit zijn voor mij de intense en mooie momenten in mijn leven, die er ook zijn, naast mijn drukke en nu zeer zeker veelzijdige werk. Een nog even wat onderbezette Uitvaartstichting, de aanleg van de nieuwe natuurbegraafplaats, drukte overal en alle zeilen bijzetten, om de hectiek de baas te blijven. En ook dat lukt weer. Knetterhard werken en het lukt. En als je dan een weekend mag hebben zoals dit weekend, dan is het goed. Dan is de balans weer daar. Want ook de afgelopen week, als het even teveel was, ging ik wandelen over die mooie begraafplaats. En zo'n wandeling van een kwartiertje hooguit geeft energie en voldoende inspiratie om te weten waarom je doet wat je doet. Iedere dag weer. Maar ook die mooie gesprekken met bezoekers, collega's en vrijwilligers, die uitvaartleider die ons een compliment geeft, of die bezoeker die trots is op wat we aan het doen zijn. Want dat is ook wat ieder mens nodig heeft. Dat stukje aandacht. Die aai over je bol.

Als ik hier op de Bosdrift rondloop en omhoog kijk, dan voel ik dat intense gevoel weer. Omdat er deze week weer iemand bij ons begraven wordt, die zo hoort bij deze plek. Een jonge vrouw, veel te jong, die haar verhaal altijd vertelde vol levenslust, is niet meer. Zij zal echt haar rust vinden hier bij ons, op de Bosdrift. Wij dragen haar met ons mee. Gek, hoe dat werk, waar het leven en de dood dagelijks hand in hand gaan, zo bij mij is gaan horen. Hoe dit in mijn ziel verweven is, hoe dit met mijn hart verbonden is, hoe ik kijk naar de bomen, de graven, de doorkijkjes, de luchten, de kleuren groen. Maar ook hoe ik meekijk als er uitvaarten zijn, hoe ik graven uitzoek en prachtige ontmoetingen heb met hele bijzondere mensen. Afgelopen week de officiële start van de aanleg van de natuurbegraafplaats op de Noorderbegraafplaats. Een prachtige plek, waar veel mensen kwamen en waar ook Teun gewoon bij aanwezig was. Of in de armen van Gert-Jan of gewoon zomaar tussen de aanwezigen rond scharrelde, Teun hoort net als ik, een beetje daar en een beetje hier. Zo bijzonder. Teun.

Prachtig beeld toch. Teun die mee mag rijden met Gert-Jan overal naar toe. Parmantig voorin de bus, genietend van alles wat hij ziet. En overal is hij bij. Teun en Gert-Jan. Mooi stel. 

Vandaag heb ik voor het eerst weer eens wat kaartjes geschreven. Omdat het zo leuk is, en volgens mij ook blijft, om af en toe eens even aan iemand te denken, iets liefs over de post naar iemand toe te sturen. Een dankjewel, een woordje vol liefde, een bemoedigend woord. Vroeger schreef ik heel veel. En ik heb, met de nieuwe kinderpostzegels die ik besteld had, besloten af en toe eens een lief kaartje de deur uit te laten gaan. Even stil te staan bij iemand, die ik te weinig zie. Of iemand met wie ik te weinig contact heb. Hoe leuk is het, als iedereen dat zou gaan doen. Af en toe weer eens schrijven. Ik heb een vriendin in Friesland, en zij schrijft mij af en toe hele mooie brieven. Intens genieten is dat voor mij. Ongekend. En ondertussen klinkt er hier hele fijne muziek, schrijf ik mijn blogje, maakt An haar puzzel, branden de kaarsen, drink ik een fijn glas witte wijn, en An een rode en zijn we zomaar samen thuis. Fijn. Soms is dat kleine ook zo fijn. Afgelopen week hebben we samen, allebei een stuk, de leilindes geknipt en ziet het er allemaal weer mooie en strak uit voor onze deur. Morgen nog wat blad wegzuigen en misschien een laatste keer grasmaaien voor dit jaar. Zin in, wat onkruid wieden, wat terugsnoeien. Lekker rommelen buiten. En natuurlijk met Teun. Niks bijzonders, gewoon fijn thuis zijn. 

Ik denk aan iedereen die het even nodig heeft, dat er aan hem of haar gedacht wordt. Ik voel me zo dankbaar voor alles. Voor deze intens mooie zaterdagen, voor het feit dat ik omringd mag zijn met zoveel liefdevolle aandacht, en prachtige mensen. Ik hou je vast, als jouw leven er zo anders uitziet, als het niet meer gaat, of even niet gaat. En als je geliefde niet meer hier is, hij of zij blijft altijd bij jou. Blijft altijd onderdeel van jou en jouw leven en liefde. En voor die man, wiens grote liefde deze week begraven wordt, zij leeft voort in jouw hart. Toen mijn moeder overleden was, zei mijn toen nog kleine nichtje in de kerk 'jullie hoeven niet verdrietig te zijn want oma zit in je hart'.......