We zullen doorgaan...

Goedemorgen! En na een onrustige avond, nacht, ben ik vanmorgen weliswaar met een pijnlijk been opgestaan, maar ook met een andere energie. En dit is te merken. Ik bombardeer mijn collega's, mijn hoofdbestuur, mijn directeur met mails en zit volop in de actie stand. Heerlijk. Mijn kop niet meer laten hangen. Doorgaan. We zullen doorgaan, een liedje klinkt door in mij. En we gaan ervoor. Soms kan een situatie je uit je energie trekken en dit wil ik niet meer. Ik wil niet geregeerd worden door angst, ingewikkelde situaties, ruzie of wantrouwen. Zo ben ik niet en zo zal ik niet zijn. Dus het roer gaat om. We staan rechtop, voor zover dat kan en gaan vooruit. Heerlijk om mezelf te kunnen herpakken. Nu nog even thuis werken, straks naar een geweldige afspraak, waar ik veel zin in heb. Vanmiddag nog wat gesprekken en dan twee dagen training - Corporate Antropologie. In Baarn. Leuk. De Nespresso staat naast me, Nederland en ik dus ook, gaat stemmen vandaag. Alsjeblieft mensen pak je kans. Laat van je horen. De tijd dat we het maar laten gebeuren is voorbij. In ieder geval voor mij. Hier zit een actieve dame. Ik heb een fietsweekend afgesproken met mijn nicht. Mijn beste vriendin wordt 60 en dat gaan we vieren. En de zon gaat schijnen, dus de cabrio gaat open. Yes...een weekend weg, Picardië heerlijk. Ik zie ons al gaan, scheurend in de cabrio, de nekscarfe aan, wat kan mij nog gebeuren... Gisterenavond was zo'n lekkere avond, An was met haar nieuwe collega's lekker uiteten bij Catch by Simonis. Echt heerlijk. Ik weet nog, toen ik bij Mila mocht werken, dat wij als team daar een keer naar toe zijn gegaan. Mila kon je geweldig trakteren op wijn en spijs sessies. Met de bus er naar toe, want niemand was de BOB, haha. Genieten, mooie wijnen, mooie spijzen. Welnu, gisteren zat ik aan een kliekje zuurkool (nee ik ben niet zielig) en kreeg ik wat telefoontjes. Ik ben normaal niet zo'n beller maar gisterenavond wel. Heerlijk. En op tv was een item over voedselverspilling. En toen realiseerde ik me, dat ik wel van de kliekjes ben. Ik kan alles opeten, wat er nog is. Wil eigenlijk ook geen voedsel weggooien. Iets van vroeger denk ik. Heerlijk, ken je dat een kliekje zuurkool met kaas, heerlijk echt waar.. Ik glimlach terwijl ik dit schrijf. En denk natuurlijk weer aan mijn vader, mijn jeugd. Hoe wij vroeger samen heel vroeg op konden staan, dan gingen we naar het land, Pa en ik en dat kwamen we terug om half negen en gingen we verse wordt, met uien en tomaten bakken. De keuken stond blauw, wij aten een boerenontbijt, en mijn moeder vond het vreselijk. En we gingen daarna weer terug naar de trekker, mijn vader en ik. Ik kan me voorstellen dat je het zat bent, al die verhalen over vroeger, over mijn ouders. Welnu, dan lees je het niet meer toch. Je bent zelf de regisseur. Ik zal er niet mee stoppen, want deze man, is voor mij steeds weer een baken in mijn leven. En eerlijk gezegd, samen met mijn moeder. Want zij was de sterkste. Zij gaf nooit op. En ik hoop, ik wil zo graag op haar lijken. Ik denk dat ik dit ook wel doe...op Flakkee herkent men in mij 'mevrouw van Loon'. Mooi he... Dus allemaal een fraaie ochtend, een mooie dag. Zorg goed voor jezelf. En kijk naar alles wat er is. De zon, de glimlach, de mens naast je. Geniet!