Weet je hoe langer je bezig bent met chemo-kuren hoe rotter het eigenlijk zou moeten worden, volgens de kenners. In mijn geval zijn er wat kleine ongemakken, ontstekingen en andere voor jullie reeds bekende verschijnselen, maar mijn lichaam lijkt te wennen aan al die troep. Ik voel me sterk, wel moe, maar sterk. Gisteren ben ik vroeg, heel vroeg naar bed gegaan, dan is het batterijtje leeg, dan doet mijn arm zeer, of werken bepaalde spieren niet optimaal. Maar de terugval waar over gesproken wordt, is alleen zichtbaar geweest in mijn bloedwaarden en die moeten natuurlijk wel goed blijven, om de planning, die lekker strak is te blijven halen.
Vandaag is het alweer vrijdag en neem ik mijn laatste 60 mg tablet prednison. En dan weer afbouwen...weer vooruit kijken naar de volgende en laatste CHOP-kuur. Die rugchemo's doen wel zeer, maar ook niet meer dan dat...het opbouwen van energie daar gaat het nu om. Ga toch maar naar een sportschool heb ik bedacht, om conditie-training te gaan doen. Zodat ik die bestralingen gewoon kan pareren. Lijkt me wel wat. Al dit soort dingen bedenk ik in de nacht, ga het er zo eens met Annemarie over hebben. Nu snel onder de douche, want mijn nicht Annemarie uit Amsterdam (die ik voor het laatst heb gezien op de begrafenis van haar vader, mijn oom Piet) komt op bezoek vanmiddag. Fijn he...
Ondertussen is door de kinderen Hyves in mijn leven gekomen en daar kom ik werkelijk heel Nederland tegen...grappig, leuk, ik ben benieuwd welke mensen ik nog meer ga ontmoeten. Dus naast deze weblog zijn er nu nog meer kanalen waardoor ik contacten leg met mensen uit mijn netwerk. Het leven is een geweldig netwerk en daar hou ik wel van....
Een mooie dag voor jullie allen! Dank voor de lieve kaartjes, het is weer druk als de post komt, leuk! En lief....
Anita
