Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 16 juli 2007

Chemokuur 3 zit erin!!!

Hallo, net thuis uit het ziekenhuis en mijn lijf is weer volledig gevuld met alle mogelijke troep en ellende...en zo voelt het ook. Bewust is geprobeerd de mabtera langzamer te laten lopen via het infuus, maar ik voel me weer niet lekker. Beetje duf en gammel, koud, grieperig, misselijk, kortom het feest mag weer beginnen. Maar eigenlijk is het wel een beetje feest, want ik heb een geweldige MRI-uitslag. De tumor is weg aan het gaan, het beeld is goed. Alles krimpt, de arts is tevreden. Er zit nog wel iets bij de L2 ofzo...maar dat gaat allemaal goed komen. Leuk dat berichtje van Carla over die neusharen die wegzijn, dus ja het klopt ik heb regelmatig een loopneus, het water loopt er zo uit...bizar allemaal. Mijn keelpijn is door de prednison vanmorgen verdwenen, dus prednison werkt ook hier.

Gek toen ik in het ziekenhuis kwam, stond er een man in een ochtendjas op de roltrap en ik zei tegen Annemarie 'dat is Jix' mijn huurder uit Schoonhoven. Hij was goed aangepakt, had tumoren in hals en nek die tegen de slokdarm aandrukten die zijn weggehaald. Hij moet nabehandeld worden met chemo's en bestralen, maar ziet hier van af. Hij is alleen. Heeft niemand en geeft aan gewoon dood te willen gaan. Bizar....en triest...ben erg benieuwd hoe dit gaat aflopen. Realiseerde me en zei ook tegen hem dat het aangaan van chemo's je toch kans geven op een continuering van je leven. En realiseer me ook hoe rijk je bent met mensen om je heen die van je houden, die met je meeleven en je steunen. Geweldig en mijn perspectief neemt toe, dat moge duidelijk zijn. Ik ga dit gevecht winnen.

Vanmiddag in het ziekenhuis lag ik naast een mevrouw, iets ouder dan ik (begin 50 schat ik in) en zij werd begeleid door haar vriend. Zij vroeg 'hebben ze tegen jou ook gezegd dat je nooit kunt genezen....' en we hebben een tijdje gepraat over kanker en wat dit met je doet. Er liggen overal boekjes over het verwerken van kanker, over het gevoel wat je hebt als je 'klaar' bent, dat de kans groot is dat je dan in een diep dal terecht komt. Dat je dan pas zelf van alles gaat verwerken. Ik hoop dat door het schrijven van mijn boek ik dit al eerder kan gaan doen en dat door de steun, de support van jullie ik dit niet alleen hoef te doen. Ben benieuwd.....tot nu toe gaat het goed. Ik ga nu aan de thee en straks naar bed. Het komt helemaal goed met Anietje....dank voor de lieve kaartjes, de bloemen, de smsjes, de steun. Ik voel me rijk.
Liefs, Aniet