Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




dinsdag 28 februari 2012

De verhuizing van Pa van Loon....





Zo, het zit er weer op. De verhuizing van mijn vader is een feit! Gisterenmorgen al heel vroeg was ik op Flakkee, om de verhuizer te ontvangen, om de nieuwe tv van mijn vader te laten plaatsen. Om zijn nieuwe appartement helemaal mooi in te richten, met zijn spulletjes van vroeger, een supermodern appartement met allerlei zorgmogelijkheden, met moderne technieken, met zusters wat meer op afstand, kortom een enorm grote overgang. Werkelijk van oud naar nieuw...en toen ik gisterenochtend mijn vader om kwart voor acht even ging begroeten lag hij nog in bed, en toen hij mij zag riep hij mij 'he...daar is mijn kind'. Hoe heerlijk. Ingewikkeld was het wel, want ik was samen met Hans en Ria in de nieuwbouw bezig en hij riep de hele ochtend dat hij naar zijn kind wilde...En toen hij uiteindelijk rond een uur of drie kwam, en zag wat Hans, RIa en ik gedaan hadden zei hij al na een kwartier 'ik voel me hier al helemaal thuis'. Geweldig he...ondertussen mocht ik vannacht logeren bij mijn tante Anita en oom De. Een soort vijfsterren locatie om te verblijven, een lekker glas witte wijn, hapjes erbij. En om tien uur in de avond nog een diner...en uiteindelijk was ik erg moe toen ik ging slapen. En vanmorgen om negen uur, na een heerlijk ontbijt, was ik weer in touw en weer bij mijn vader. En vanmiddag om half drie in een optocht, langs ballonnen, gingen we met allerlei familie-leden naar de nieuwbouw. Daar werden we onthaald met champagne en lekkere hapjes. En daar zat hij dan...in vol ornaat, en maar oefenen met die bel om zijn nek. Zodat hij zelf de deur kan openen, zodat hij zelf kan bellen als hij hulp nodig heeft...moderne techniek, ingewikkeld voor een 82-jarige om mee om te gaan. Een lift waarmee je zo uit je bed al hangend naar de douche of je eigen toilet kunt. De foto's spreken voor zich. En mijn vader zei toen ik wegging 'dank je wel mijn lieve kind, het begin is in ieder geval goed'. En na dit alles, ben ik moe maar voldaan. En morgen wacht mij een Yarden, waar keihard gewerkt wordt, waar mensen bekaf zijn. Waar we tijd en aandacht voor elkaar moeten hebben, waar we met elkaar aan de slag gaan, om de drukte het hoofd te blijven bieden. Ik zal mijn energie richten op Yarden en alles waar we voor staan met elkaar. Voor nu liefs, Anita