Zomaar eventjes....

Vandaag ga ik even naar Moneyou, een gesprek met Bjorn. Mijn coachee is er zelf niet en met hem heb ik in mei een aantal vervolgmomenten afgesproken. En zojuist heb ik een heel lang en uitgebreid telefoongesprek gevoerd met Els, de vriendin van mijn vader. Nu een kopje koffie en een stukje tekst voor de omgeving. Vanmiddag naar mijn arts meneer van Riel, en dan neem ik ook een foto van mijn vader, zoals hij nu is, mee. En als je naar die foto kijkt, dan zie je een andere man. Een man, die veranderd is, verdrietig is en soms een beetje somber. Maar als je dan met hem praat over 'later' over bijvoorbeeld Vroonlande...dan gebeurt er weer iets. Dan gaat hij op zijn manier zijn best doen, met fysiotherapie of anderszins. Dus vandaag is er ook even zomaar tijd voor mijzelf, tijd voor mijn kleine kantoortje. En de spreuk van vandaag is 'als je een berg wilt verplaatsen, begin dan met het verplaatsen van kleine stenen' en zo ziet wellicht de toekomst van mijn vader (en daarmee ook de onze) eruit, steen voor steen zullen we zijn leven wellicht weer op de rit krijgen. Morgen ga ik weer een dagje naar hem toe. Wandelen, althans ik wandel en hij zit in de stoel en we gaan samen naar buiten. Dag, geniet van deze dag...ik kwam heel vrolijk beneden vanmorgen in mijn flitsende outfit, zwart-witte schoenen aan...en toen, toen was het weer slecht, en nu ben ik weer zwart-wit, maar iets minder flitsend...ach, dat is maar de buitenkant...de lach komt van binnenuit en die lach die laat ik zien, ook vandaag weer! Liefs, Anita