Verfraaien, verdiepen, intensiveren....

Als je in zo'n mooie 'oude dame' mag wonen, net zoals wij dat doen, dan zijn er soms details, die je nog meer wilt accentueren. En bij ons is dat de deur van de bijkeuken naar de hal. Een deur waar nu een gewoon glasraam in zit waar je niet doorheen kunt kijken. Maar eigenlijk vind ik het niet zo'n mooi glasraam. En glas in lood vind ik zelf iets prachtigs, vroeger in mijn eerste huis in de Van Lansbergestraat in Den Haag, waren de bovenlichten aan de voor- en achterzijde van de woonkamer voorzien van glas in lood. Prachtig. Ooit heb ik zelf een mooi klein raampje mogen maken in een glas in lood atelier en dat raampje staat ergens hier in ons mooie huis. En dit ontwerp hier, is door een bewoonster van ons dorp gemaakt, bij wijze van uitzondering. Want zij werkt niet voor particulieren, en gelukkig waren wij die uitzondering. Draai in gedachten dit raam een slag naar rechts en je ziet een prachtige witte lelie, de bloem die hoort bij Annemarie, je ziet mooie kleine zwart-witte ruitjes, de tegeltjes van de bijkeuken en groene randen, mijn kleur. Dit raam (extra verstevigd mocht Teun een keer zin hebben er tegenaan te gaan staan) prijkt binnenkort in onze hal. Wat zal dat mooi zijn, met het licht en de oude zwart grijze tegels op de vloer van de hal. Een verfraaiing bij alles wat al zo mooi is. Langzaam aan, past een huis je als een jas, steeds meer. Steeds lekkerder gaat dit huis ons passen. Fijn. En soms zijn hierdoor hele kleine dingen zomaar heel erg waardevol. Ik denk aan  het liedje van Willeke Alberti volgens mij 'het zijn de kleine dingen die het doen'. En steeds meer voel ik, dat dit het is in mijn leven. Een leven vol kleine stapjes, een leven waarbij ik de eenvoud voel en proef. 

Vandaag werk ik vanuit huis. Zie ik het gras lekker wuiven in de wind. De passiebloem zit vol knoppen en de gladiolen komen voorzichtig uit. De monnikskap wordt groot en de hortensia's laten prachtige kleuren zien door de hele tuin. Lila, rood, paars en blauw, af en toe iets geels of een Afrikaantje of een andere diep oranje kleur. Genieten van het schoons dat deze tuin ons te bieden heeft. Heerlijk. Teun klimt af en toe lekker op een bankje in de zon, en komt dan weer in het heerlijk koele atelier, om even op adem te komen. Fijn. Hij en ik genieten van deze eenvoud. Af en toe trek ik een grasje tussen de tegels vandaan. En hobbel ik wat met mijn versleten knietje rond. Vanmorgen bloedonderzoek gehad. Even afwachten, door de vele pijnstillers is het goed om dit af en toe te doen. Niks ernstigs niks levensbedreigend, en uiteindelijk merk ik, dat als ik iets rustiger aan doe, dat het veel beter gaat. En als ik dan nadenk over een versleten knie, en alle andere zorgen om mij, om ons heen, dan is dit echt helemaal niks. 

Verdriet is aanwezig deze dagen binnen in mij, en ook binnen in mijn Uitvaartstichting. Mensen die ziek zijn, ernstig ziek, het gemis van onze Henri, van wie we zaterdag massaal afscheid hebben genomen. Zijn foto op de schoorsteen in de Huiskamer, de realisatie, dat hij nooit meer binnen zal stappen. Het afscheid van Annemieke, het ziek zijn van Hans, maar ook het ziek zijn van mijn buurman Jan, kortom het leven komt eventjes keihard langs en binnen. En ook op dit soort momenten, dan realiseer ik me mijn eenvoudige geluk. Het ruisen van de wind, de kleuren in de tuin, de zon die vandaag ons hart verwarmt, het kopje Nespresso hier op tafel. Dat hele lieve blauwe bloemetje, zomaar voor me. Tel je zegeningen, realiseer je, dat jouw glas gevuld is, met de goede gulle gaven van het leven. Tja....het leven. 

En terwijl ik foto's maak van al die kleurtjes in de tuin, heb ik contact met de accountant over de Q2 rapportage. Denk ik na over investeringen, maak ik afspraken voor de toekomst van de USH. 

En daarnaast heb ik een meer dan gave workshop ontwikkeld voor 12 september, mijn Levensles in Levenskunst, hier in de tuin. Kleine groep, nu al 5 aanmeldingen, we gaan door bij 6 en 8 is het maximum aantal deelnemers. Gaaf, een dagje vol energie. Een dagje met een mooi programma. Geleerd in het leven, en in het programma dat ik laatst heb gevolgd in Brugge. En hiervan de vertaalslag gemaakt naar mijn Levenslessen. Het gaat over jouw waarden, jouw kracht, en ook over tegenslag, of dingen die misschien niet meer, misschien nooit meer kunnen en hoe ga je dan toch verder. Interesse, laat het me weten. Het wordt mooi en intens. Ik ben ervan overtuigd. Nu al. 

Ik liep afgelopen week over de begraafplaats. En soms maak je dan van die mooie foto's van een  monument, een tekst een woord. En deze steen vind ik altijd zo mooi, door haar eenvoud, door haar eerbied, doordat deze zo herkenbaar is voor iedereen. Want allemaal zijn wij geboren vanuit een vader en een moeder. En deze steen, deze woorden zijn voor iedereen. Met respect. Dag!