Mooie muziek van Claudia de Breij

Goedemorgen allemaal! Het is zondagochtend/begin van de zondagmiddag...we hebben net een lang lekker ontbijt gehad, rustig, Florine en Annemarie praten nog wat na. Rosanne is met haar nieuwe drumstokken in de weer boven en ik zit even rustig aan de computer om mijn weblog weer eens wat meer aandacht te geven! Lekkere momenten zijn dit, niks hoeft, de krant wacht...en ondertussen luisteren we naar Claudia de Breij, zij heeft een hele mooie cd gemaakt, die ik speciaal voor het liedje - Voor haar - voor Annemarie heb gekocht...een liedje van Frans Halsema. Mooi, intens, een soort liefdesverklaring...een lied wat ik (stel dat ik zou kunnen zingen) ooit voor haar zou willen zingen, ik brom het nu maar gewoon een beetje mee...ook goed, het gaat om het gevoel toch...We hadden aan tafel een leuk gesprek over karma. Rosanne kwam met dit woord....En over de echte betekenis ervan. Mooi als de echte betekenis hiervan tot je doordringt, dat je zomaar dingen voor iemand anders doet. Niet om er iets voor terug te krijgen, want dan heb je het over een ander begrip!
Gisterenavond was suprise-avond...bewust kies ik voor dit woord, omdat het vooral niet gaat om dure kadootjes. Ik zou eigenlijk al niet meer weten, wat de kinderen nodig hebben, niks volgens mij, ze hebben alles, dus proberen we hier vooral die gezelligheid toe te voegen...maar het blijft in mijn beleving altijd ingewikkeld. Want hoe doe je dat nu goed? Hoe voeg je iets toe, aan kinderen die luchtjes van 45 euro willen hebben ofzo, of laarzen van 200 euro...hoe maak je dan, dat een klein kadootje ook nog leuk wordt gevonden. Maar daar zit mijn eigen valkuil, dat ik me hier nog mee bezig wil houden. Ik heb hier blijkbaar nog wat te leren. Ik hoef niet mee te doen in dit alles.....gisterenavond was een leuke avond. Veel leuke momenten, vrolijke foto's die ik later nog een keer zal laten zien! Grappig terwijl ik dit schrijf, worden hier de leuke jongens en meisjes uit de klas besproken tussen moeder en dochter. En hebben we het over 'mooie ogen' en meer van dit soort uitdrukkingen. Zo leuk he...als kinderen groot worden. Dan gebeuren er van die spontane dingen. Komen er jongens en meisjes aan de deur, om Florine te halen! Dan gaan ze lekker films kijken bij elkaar, chillen, leuk is dat! Het doet me ook terugdenken aan mijn eigen middelbare schooltijd, op de RGO in Middelharnis. Al die oude bekenden, die nu net als ik, gewoon vijftigers zijn...grote kinderen hebben, pubers opvoeden, mooie banen hebben, leuk!
Nu vanmiddag rustig de tijd. Het is vies weer, het regent...een boek, een filmpje, zomaar niets.
Ik wens jullie een mooie zondagmiddag. Ik hoop dat jullie ook genieten van elkaar, met elkaar, van dit moment. Liefs, Anita oh ja...woensdag komen Pa en Els eten. Ik vind het zo fijn!!

Vrijdagmiddag of avond alweer bijna....

En na een mooie intensieve middag bij een klant, een groep docenten van een ROC College, begint nu geleidelijk aan het weekend. Langzaam aan ruim ik de dingen hier op. Morgen nog iets doen aan mijn surprise...en dan mag Sinterklaas komen, op de Papelaan 58! Een weekend voor de boeg....vanmiddag telefonisch contact met iemand die voor de derde keer hodgkin heeft gehad en nu eruit geknikkerd gaat worden bij zijn werkgever. Lekker gedoetje zeg, hoezo zorgvuldig werkgeverschap! Welnu...gelukkig kennen wij goede advocaten en daar zal aan gewerkt worden! Ondertussen hebben wij de film 'komt een vrouw bij de dokter' gezien...dus kanker, en alles wat daarbij hoort, is weer onderdeel van ons leven geworden. Een mooie, intense film. Tranen, verdriet, pijn en herkenning soms....maar wel met een heel groot verschil....'ik ga door met leven'!
Het weekend ligt voor ons en ik heb er zin in. Gewoon simpelweg zin in, morgen de krant met Rosanne rondbrengen. Dan nog een poosje hier naar kantoor. Wat dingen regelen en doen....en morgenavond surprise-avond.....altijd heel erg leuk!
Voor nu, genoeg, veel liefs....Anita

Ramses Shaffy is dood!

Ja en ik zie jullie al denken, 'dat weten wij ook wel', lees de krant, kijk tv en merk hoe Nederland rouwt om het verlies een groot levenskunstenaar! Prachtig, gisteren heb ik naar DWDD gekeken en gezien hoe uit allerlei hoeken mensen verdriet hebben om dit verlies. En zo heb ik mijn eigen emotie bij dit verlies. Want Ramses hoort bij mijn moeder, hier achter mij op kantoor hangt het schilderij wat Sophie gemaakt heeft voor me met de tekst 'Zing vecht huil bid lach werk en bewonder' het strijdlied van mijn moeder. Het lied wat zij tot haar dood wilde horen en als het woordje 'vecht' kwam, dan ging haar arm omhoog, ook nog toen er niets meer omhoog ging of kon, toen zij nergens meer de kracht voor had, bij dit liedje kwam haar laatste stukje kracht naar boven. Ik heb een cd box met 100 liedjes van Ramses, met en zonder Liesbeth, geweldig...dit was haar cd. Ik weet zeker dat ik dit nu weer zal gaan draaien...meer zal gaan draaien, zoals altijd rond deze decembermaand zij weer meer op mijn netvlies komt, dan de maanden ervoor..dit was haar maand, haar maand waarop wij voor het laatste van alles met elkaar hebben gedeeld. Voordat zij zich hulde in lange zwijgende uren, waarop ze lief naar je keek en soms ook lachte, waarop haar ogen steeds vaker zich sloten en zij insliep, voordat zij uiteindelijk haar ogen sloot! Dus zeg ik nu heel stil 'dag Ramses dank wat je voor mijn moeder hebt betekend' een lieve groet, Anita

'Pijn is tijdelijk, verliezen is voor altijd'

Goedemorgen! Op deze mooie dinsdagmorgen, lekker vroeg alweer op kantoor, van alles vergeten, dus weer terug naar huis, een rommelig begin. En het mag er zomaar zijn...deze uitspraak is van Sven Kramer, onze topschaatser. Mooi he...staat voor mij ook voor, doorbijten, gewoon net iets meer moeite doen, en een beetje voelen dat het je moeite kost, en dan je doel bereiken. Gisterenavond kwam ik terug uit Amsterdam met de trein, na een leuke op een na laatste les, en toen kwam Annemarie me tegemoet gelopen, weet je en dan ben ik zomaar heel erg blij!
Vandaag is een lekkere dag, een dag waar ik stil sta bij Servant Leadership. Er komt iemand met me praten over dit onderwerp, een mevrouw die het over Servant Leadership gaat hebben in haar afstudeerscriptie of zoiets. Dan een bezoekje aan Dennis en dan de eerste certificering van de Leergang Coach Defensie. Leuk al die mannen in die mooie pakken, een feestelijk moment, een hoogtepunt. En nu zeker voor mij, nu ik als hoofddocent aan deze Leergang ben verbonden. Trots voel ik me hierop, blij ook voor deze nieuwe kans. Langzaam aan ontstaan er van die hele mooie momenten. Momenten waar ik blij mee ben, echt blij. Momenten van waardering, alsof al die zaadjes die ik gezaaid heb, geleidelijk aan uit gaan komen. Ik voel me zo rijk hierdoor. Morgen is weer zo'n lekkere dag...op kantoor, lekker met de fiets, in de middag even naar Den Haag en dan komen eindelijk Arie en Fransje weer eens bij ons eten. Ik ga koken...heb er zin in!
Als ik hier op kantoor zit, lees ik af en toe hele mooie boeken. Boeken die ik gebruik voor mijn lessen, voor mijn coachtrajecten, of zomaar om te genieten. Vanmorgen is zo'n moment....en nu lees ik weer zoiets leuks 'een schip is het meest veilig als het in de haven ligt. Maar daarvoor is een schip niet gebouwd' en soms laat ik mensen dit soort uitspraken lezen en vraag hen hoe zij dit zien. Leuk is dan de verschillende invalshoeken, de verschillende zienswijzen die je te horen krijgt. Gisteren vroeg ik een groep mensen 'wat is leiderschap' en zij hadden allen prachtige documenten geschreven over de beste stijl van leiderschap, maar deze basisvraag gaf nog heel verrassende uitkomsten. Woorden, als motiveren, charisma, verbinding, oog en oor voor de medemens, dienstbaarheid, interesse komen dan boven drijven. Leiderschap, ik lust er wel pap van. Zo'n boeiend onderwerp....en zo kijk ik nu vol verwondering naar Servant Leadership en hoe wij mensen dat uitdragen. Gisteren las ik een artikel hierover, dat in tijden van crisis Servant Leadership wellicht een stijl is die ons verder kan helpen. Ik denk er over na. Ik ga mijn kopje koffie drinken en wens jullie een hele mooie dag toe. Met veel liefs, Anita

Gezond weekend....

Ons weekend was lekker en gezond...veel wind en regen, fietsen, wandelen en schelpen zoeken...de wind door onze haren, veel slapen, heerlijk...Vlieland. Wij zagen huisje 'Rika' van Eveline en haar gezin, waar wij haar 50e verjaardag hebben gevierd. Wij zagen veel duinen, en genoten van het buitenzijn, de kou, de golven met schuimende koppen. En nu weer thuis, weer terug, heerlijk...thuis komen is altijd goed. Nu een drukke volle week voor de boeg, met hier en daar een rustmoment tussendoor. Ik heb een afspraak, een fijne dag...liefs, Anita

Puppy en charisma....

Zojuist was Manon even hier. Manon is een fantastische fotografe uit Voorschoten, dus als je ooit voor je site, je bedrijf foto's nodig hebt...ga naar haar website www.vonkfactor13.nl super! En zij heeft een bruine labradorpup...echt super. Foto's volgen nog.
Ondertussen nog even een stukje tekst wat ik even wilde delen :
'Charisma' komt van het griekse woorde charein 'zich verheugen'. Ons wezen is vreugde. Als je dat wezen, je kern kunt bereiken, word je zelf een bron van vreugde. Je straalt dan een zeer fijne energie uit die mensen tot in hun kern aanspreekt : charisma. Charisma is de energie van onze kern. We hebben deze energie al eerder kracht genoemd.' Mooi he... Aniet

Tv, tijdschriften en toeval...

Dag allemaal! Nadat ik vanmorgen zomaar heb uitgeslapen, want het lichaam was gewoon even moe...zit ik nu heerlijk relaxed op kantoor. Welnu, relaxed, nee niet helemaal...want ook al werk ik me tienduizend slagen in de rondte, dan nog betekent dat niet dat je dan geen zorgen hebt. Want mijn opdrachtgevers zijn erg traag als het om betalen gaat, sommigen laten een factuur wel drie tot vier maanden liggen. Ingewikkeld zo'n proces met dure maanden voor de deur en verplichtingen die doorgaan...dus er achteraan jagen, dat het geld binnenkomt is tegenwoordig ook een aktiviteit van me! Maar uiteindelijk komt alles goed toch...daar geloof ik in. Dus terug naar het begin...nog een keer omdraaien in bed, rustig de krant lezen met een kop koffie(ja ik kan het zomaar doen wat een rijkdom he..) en nu pas op kantoor. En toeval bestaat niet ......gisterenavond zou Irene komen. En uiteindelijk had zij zoveel zorgen aan haar hoofd, dat hoofdpijn het van haar overnam en kwam zij niet. En ik was moe, was om half acht thuis, na een intensieve dag. En ik zette de tv aan, nederland 2, een special over kanker. Heel interessant bij Teleac. En het ging in eerste instantie over darmkanker, over overleven, over chemo, over MRI-scans en de hele mikmak. Heel stil hebben wij gekeken, met al die zieke mensen die we kennen in ons achterhoofd, met veel herkenning. Nog steeds ingewikkeld en ook zat er tussen de post het blad Kracht van KWF, een prachtig blad, waar ik zelf ook in heb mogen staan. En in dat blad staat een interview met Mart Smeets en hij zegt zo mooi 'Er is leven en er is dood. En er is niets tussenin.' En zo voelt het voor mij ook. Ik leef weer als een sneltrein, maar wel eentje die zich af en toe realiseert, dat de pauze iets langer moet duren, dat het onderhoud iets meer tijd vraagt, dat de rust ook echt rust moet zijn. Na mijn koortsaanval probeer ik dit soort pauzes in te lassen. Dan lees ik lekker wat boeken. Dan doe ik soms gewoon maar niks..en dat is wel een ongekende luxe. Ik realiseer me dit iedere keer weer!
Nog eventjes deze uitspraak uit een heel aangenaam boekje 'Grote denkers, kleine denkers' : 'Algemeenheden worden nooit saai. Het zijn wijzelf die saai worden als we opgeven nieuwsgierig en ontvankelijk te zijn. We merken dan dat we niet zozeer een nieuwe omgeving nodig hebben, maar een nieuw gezichtspunt' door Norman Rockwell .
In dit boekje gaat de schrijver uit van het principe 'kijk naar de wereld door de ogen van een kind' en op basis van uitspraken van grote denkers als Ghandi, maar ook van kleine denkers als zomaar een Josje van 12 jaar, komt hij tot prachtige inzichten. Leuk...ga ik gebruiken in mijn leven. Dank je wel...en een fijne dag! Anita