Gezond, gezond, gezond!!!

Jawel...vanavond waren An en ik bij meneer van Riel. Onze (zo noem ik hem altijd) homeopatische arts. Hij ziet en zag altijd hoe het met me is. En toen ik hem zei 'meneer van Riel ik ben zo vreselijk moe...' toen gaf hij als antwoord 'niet zo gek, je bent keihard bezig voor jezelf en daarnaast ben je nog heel hard aan het werk tegen je ziekte, je leeft twee levens, maar je doet het heel erg goed hoor, er zijn geen actieve cellen'. En toen kreeg ik een verhandeling over de mexicaanse griep waar ik een tik van heb gehad, het begon met mijn koortsaanval, pijn op mijn zwakke plekken, mijn rug, mijn darmen, het klopt allemaal. Een hele rits met druppels kreeg ik mee, als aanvulling op mijn gestel, zodat ik verder kan gaan met mijn leven, en mijn lijf weer gezond kan en mag blijven!! Dus wij glimlachten naar elkaar, rekenden 150 euro af voor al die potten en nu zit ik gewoon zomaar te genieten met een glas wijn in de hand! Heerlijk he...Dus geen zorgen allemaal. Ondertussen heb ik in januari voor de zekerheid een afspraak in het LUMC, een keer de scan in, maar Anita van Loon is een echte, een hele echte van Loon en je weet het...die fietst door de kou naar Voorschoten, die van Loon die geeft niet op. We gaan door...vandaag was een mooie dag, naast Ede en Barneveld, mag ik nu ook een klus gaan doen bij de volgende bouwmarkt...ik ben apetrots, de directeur/eigenaar himself belt gewoon even op. OCW gaat door, de Leergang Defensie Coach gaat door. Nieuwe coachtrajecten, mooie opdrachten, mijn cursisten halen prachtige cijfers en zijn trots en blij! En ik...ik ben gelukkig. Heel erg gelukkig...en terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat heel erg dichtbij, mensen veel verdriet en ellende meemaken nu, onze vrienden Fer en Irene, zij zitten echt dik in de shit, om het maar eens even grof te zeggen....en ondanks mijn geluk, realiseer ik me, hoe snel je leven zomaar op zijn kop kan staan! Ik leef en voel mee...liefs, slaap lekker allemaal! Anita.....met een big smile!!

Fietsen door de vrieskou...

Jawel en na mijn avond bij Voorwaarde in Den Haag, ben ik samen met Carice door de vrieskou naar huis gefietst. Heerlijk. Ik was kwart over tien ongeveer thuis...met een heel koud hoofd, heerlijk! De avond was, zoals steeds weer, mooi en intens. Een avond vol bijzondere mensen, met mooie theorie, over authenticiteit, over leiderschap, over de gendertheorie. Een avond die altijd samengaat met 'bijpraten' met ontwikkelingen op het gebied van werk, maar ook over wat persoonlijker dingen die van invloed kunnen zijn op je werk, op je leven. Bijzonder...maar ook een avond met goddelijk lekker eten van de italiaanse traitteur en een mooi glas wijn erbij. Dus wederom was het heerlijk om daar te zijn! De nacht was een nacht vol krampen in mijn benen, terwijl ik toch medicijnen had ingenomen, dus tig keer uit bed, er weer in en er weer uit. Onrustig. Maar vanavond gaan we naar onze arts, meneer van Riel om eens even te horen hoe het met me is. Mijn lijf doet gek, mijn rug doet wat zeer, en ik ga vandaag voor alle zekerheid ook even bellen met het LUMC voor een afspraak. Puur controle, zekerheid is nu gewenst, dat er niks geks aan de hand is. Het begon met die koortsaanval, en het moet gewoon hierbij blijven. Ik informeer jullie weer, zodra ik wat meer weet. Geen zorgen, geen paniek, dit alles is slechts uit voorzorg.
Vandaag een rustige dag. Eventjes niets, helemaal niets....bijkomen en wat voorbereiden voor morgen, de bijeenkomst bij Coachboulevard. De voorbereiding op de Leergang. Dag, een mooie dinsdag gewenst...Anita

Lunchen in het dorp....met Loes!

Terwijl het winterse weer ons land is binnengekomen, ik met handschoenen aan op de fiets zit, trap ik door het dorp! Heerlijk vanmorgen vroeg naar kantoor. Lekker op tijd beginnen, een prachtig coachgesprek. Daarna op de fiets naar het Wapen van Voorschoten, een lunch met mijn oude jeugdvriendin Loes Jongejan, nu Stevens. Loes en ik hebben elkaar een jaar of twintig of langer niet gezien. Vroeger zaten wij samen op school, moesten wij collecteren in de remonstrantse kerk. Waar mijn moeder in de kerkeraad zat. En dat ging niet altijd even goed, zo liepen wij (omdat we dachten dat ma ons een seintje gaf) door de kerk heen met de collectezakken, terwijl dat nog niet echt de bedoeling was. Mijn moeder keek altijd streng achterom omdat wij zaten te 'scheuren van de lach' en dat was dus nog niet het seintje om naar achteren te lopen en te gaan collecteren. Loes en ik hebben dus vanmiddag in het Wapen herinneringen opgehaald, aan onze jeugd op Goeree- en Overflakkee. Heerlijk, en ondertussen zagen wij daar veel bekenden, Lineke, Berty, Elly, kortom bekenden van Loes, van mij, of van allebei...twee Flakkeese meisjes die nu een leven in het Westen hebben opgebouwd, Loes woont in Warmond en Anita in Voorschoten. Bijzonder hoe ons leven is verlopen....
Het is koud en fris. Heerlijk. Ik hoop dat ik de moed heb om straks op de fiets naar Den Haag te gaan, voor mijn Authentiek Vrouwelijk Leiderschap. Dan kan ik met een van de deelneemsters die ook in Voorschoten woont en altijd per fiets komt, terugfietsen, door de koude nacht. Dan slaap ik vast heel erg lekker....lijkt me wel wat.
Ik ga nog even denken en laat het jullie snel weten. Voor nu, nog een mooie maandag gewenst...die laatste weken van dit jaar, die doen mij veel....het lijkt wel alsof we met elkaar alles afronden, en even tijd nemen om bij te praten met elkaar. Heerlijk....Anita

Lekker wandelen door donker en koud Voorschoten...

Gisteren was zo'n zaterdag waarvan je er nog wel 100 wilt. Rustig, niet te veel gedaan, lang de krant lezen, nog een kopje koffie, paar boodschapjes doen. Alles te voet door Voorschoten. Heerlijk..aan het einde van de middag zijn wij bij een neef van mijn vader Jan-Willem gaan eten, in Rotterdam. Gezellig, bijpraten, praten over de familie en met mijn neus in de stamboom van de familie van vaders kant. Leuk...herkenning, van namen en verhalen over de familie. Een schilderij waarop de vader van Jan-Willem staat. En ondertussen werden An en ik verwend door een mannelijke kok, ook bijzonder, en vooral lekker! Dus dank je wel Jan-Willem, het was goed. In 2010 doen we het over, hier in Voorschoten! Daarna nog even een borrel drinken bij Berty...lekker te voet door Voorschoten, dikke jas aan, koude neus, en bij Berty gezellig aan de Malbec, een goed glas rode wijn. En vannacht om 1 uur wandelden wij dus lekker samen door het koude Voorschoten, leuk, genieten van kerstversieringen, genieten van huizen die al slapen, lichten die geleidelijk aan doven en de nacht die valt. En daarna zo ontzettend lekker geslapen in ons schone bed. Vanmorgen laat wakker worden, kopje koffie en thee op bed. En nu, zomaar niks...blaadjes lezen, de krant. Vanmiddag een spelletje, hoe lekker kan het leven zijn en vanavond....dan gaan we weer wandelen door Voorschoten, omdat de nacht in je bed, dan nog lekkerder is, dan nu. Heerlijk....je slaapt veel lekkerder, je hebt minder kramp, het is heerlijk...
Ik wens jullie allemaal een heerlijke zondag toe! Geniet van de rust, van het niks hoeven (ik kan nog zoveel doen, maar geef mijzelf vandaag vrij, morgenochtend vroeg ga ik aan de slag). Liefs, Anita

Een vrije ochtend....

En vanmorgen had ik zomaar een vrije ochtend. Na een mooie dag in Barneveld, waar ik aan de slag mocht met de bouwmarktmanager en zijn team, kwam ik gisteren zo rond een uur of vijf thuis. Mijn vader en Els waren net binnen, gezellig. Annemarie zag er, zoals altijd, prachtig uit en ik zit dan gewoon een beetje te glimmen, een gezellig huis, kaarsjes aan, prachtige bloemen van Suzie Fleurs op tafel, mijn vrouw en mijn vader met zijn vriendin. Wat een rijkdom!! De meisjes waren thuis, de een ging drummen, de ander turnen. Tante Anita en oom De hadden voor ons allemaal een pakje voor de Sint meegegeven, hoe mooi kan familie dan zijn. Die familie van Loon is klein, maar eigenlijk gaan we door dik en dun voor elkaar. Zo'n stevig, een beetje apart lijntje loopt er door die familie heen. Eng vind ik het, dat mijn familie, mijn vader, mijn tante, maar ook mijn tante Tanneke en oom Wim (van moeders kant) zo oud zijn nu...dit betekent dat ik hen ooit los zal moeten laten, gewoon zal moeten laten gaan...ik wil er nog niet aan denken!
En vanmorgen was ik moe, vanmiddag twee coachgesprekken, vanavond mijn laatste les in Den Haag, weer een module afgerond. En dan morgen een coachgesprek vroeg in de ochtend, een dag naar Ede, veel gesprekken, en last but not least een bijeenkomst over Casa Cochetta. En prachtig buiten in Italie, waar het idee is ontstaan om 12 weken per jaar hier met jonge kankerpatienten aan het werk te gaan. Training, coaching, schilderen, van alles...samen met Fro ga ik daar naar toe. Maar dat betekent wel, dat ik deze week het kei- en keidruk heb gehad. Ongekend....maar ook weer zo mooi, zo intens!
En vanmorgen heb ik mijzelf dus vrij gegegeven, ik heb geslapen tot half elf...heerlijk, ik had het nodig. Emmy en Reynaud gaven mij vorige week aan, dat ik dit af en toe moet proberen, ook Annemarie heeft dit al vaak tegen mij gezegd. En ik heb het zo nodig...ik werk zo hard nu. Ik doe prachtige dingen, maar mijn hoofdje staat niet stil...dus af en toe niks, af en toe een momentje voor mijzelf, zoals nu, is heerlijk! Lieve mensen...ik neem nog een nespresso en lees de krant en ga dan naar kantoor. Deze ochtend was zo lekker...ik ga kijken of ik volgende week, tussen alles door, nog een vrije ochtend in kan plannen...Liefs, fijne dag, Anita

Een hele goedemorgen!

'Alles wat aandacht krijgt, groeit'. Dat is de spreuk van de Coachingskalender van vandaag! EN het kan geen toeval zijn maar zojuist kreeg ik van Harry een mooi document over Servant Leadership toegestuurd. En vaak vragen mensen mij waar Servant Leadership voor staat. Welnu, ik zal een stukje uit dit verhaal citeren, zodat het voor een ieder duidelijk is :
“Een dienend leider herken je aan de mensen om hem heen: die groeien. Maar hij moet bovenal zorgen dat er geld wordt verdiend”.
Medewerkers hebben veel vertrouwen in een dienend leider. Ze worden niet afgeleid door een onveilige omgeving, door de gedachte dat ze op hun tellen moeten passen of door twijfels aan de bedoelingen van hun leider. Dit vertrouwen is essentieel voor het goed functioneren van individuen, teams en organisaties. De dienend-leider moet beschikken over empowerment (faciliteren en ondersteunen), bescheiden zijn en zijn beperkingen erkennen, verantwoordelijk zijn en anderen doelen geven, zich op de achtergrond houden, zodat zijn medewerkers de credits krijgen die ze verdienen, over een ethische visie beschikken en moed tonen.Een Dienend Leider is in staat een leeromgeving voor de ander te creëren, een omgeving waardoor de ander kan groeien en bloeien. Nog meer essenties? Ja, de Dienend leider is bezig met waar het écht om gaat en niet met toeters en bellen. Een andere essentie: Het moet wel enigszins in je genen zitten. Een dienend-leider in een conflict kiest voor een oplossing waarbij beide tegengestelde waarden op zo’n manier verbonden worden dat ze elkaar versterken. Managers die deze methode toepassen merken al snel dat dingen positief veranderen en dat de grootst onoplosbare problemen toch kunnen worden opgelost.
Welnu, en de schrijver van dit document, Ed Voerman, geeft ook aan, dat in deze tijd waar het economisch wat minder goed gaat, dat dienend/dienstbaar Leiderschap nodig is.

En ik denk dat veel mensen, die mij wat beter kennen, en verder kijken dan die mevrouw in dat mooie zwarte leren jasje, nu begrijpen waarom Dienstbaar Leiderschap mij zo aanspreekt. Bezig zijn, bezig gaan met waar het echt om gaat in dit leven! Gisteren sprak ik zomaar onverwachts een vriendin van mij, van ons, en zij begrijpt dit zeker! Zij leest dit tussen de regels door...leuk he!
Vandaag wordt een mooie dag, vanavond de laatste dag van een module in Amsterdam. Een leuke club, enthousiaste jonge mensen. Vol interesse en motivatie om hun document, hun businesscase goed af te ronden. Mensen van ING, ABN-AMRO, Gemeente Amsterdam, UWV, Zorginstellingen, maar ook die jongen van 19 die het bedrijf van zijn vader gaat overnemen de fietsenmaker uit Volendam! Allemaal mensen die ter voorbereiding op een HBO-opleiding een jaar deze opleiding volgen. Mooi en vooral ook erg bijzonder, om deze mensen een stukje te mogen begeleiden in hun leven. Want zo voelt het! Maar vanmiddag is er nog een leuke ontmoeting, met een directeur die ik alleen maar telefonisch heb mogen 'ontmoeten'. Een mooi gesprek, het gaat over vrouwen en zelfleiderschap, over coaching, over vrouwen die de balans zoeken in de combinatie van topfunctionaris en zorgtaken thuis. Ik ben benieuwd...ik hou jullie op de hoogte!
En hiernaast mij, in het atelier, verschijnen hele mooie portretten, prachtig werkelijk waar. Ik ga mij nu even richten op wat publiciteit rondom deze portretten, echt geweldig! Vrouwen in de Voorstraat van Voorschoten, geschilderd door Annemarie Smitshuysen....wow!
Fijne dag, Anita

Maandagochtend....

Sinterklaas is weer naar huis. Vijf graden boven nul. Een volle agenda...zo meteen weer naar de militairen. Heerlijk is dat, ook door de leuke collega's..door de sfeer! Morgen is weer een moment waar ik naar uit kan kijken, een gesprek met iemand, die ik nog niet ken. Maar dit kan zomaar betekenen dat er weer een nieuwe vorm van samenwerking gaat ontstaan. Leuk! Spannend...heeft te maken met doelen stellen, keuzes maken. Geleidelijk aan ontstaat het beeld voor 2010. Met hierin een aantal grotere opdrachtgevers, en veel ruimte voor kleine, leuke bijzondere zaken. Ik denk hier veel over na. Juist omdat die balans nodig is. Om bij te blijven, scherp te blijven. Ik leg geleidelijk aan de focus - trainen, coachen en advies. En trainen is dan op maat, coachen is zowel voor groepen als individuelen en advies kan op allerlei gebied. Ook voor bedrijven. En aan de hand van dit alles, ga ik mijn website aanpassen. Mijn profiel optimaliseren, met een nette foto, maar ook een gekke, een vrolijke, een bijzondere...niet alleen die keurige mevrouw toch, gewoon lekker Aniet, en dat wil ik zijn en blijven....
Oh en dit is een mooie spreuk 'je kunt ergens van houden en het toch loslaten....'
Soms moet je iets loslaten, omdat dat beter is voor je balans, of zomaar omdat je het gevoel hebt dat het niet meer klopt...of omdat die ander misschien niet meer gelukkig is...goh mooie uitspraak. Gaan we over nadenken...ik wens iedereen een bijzondere dag! Geniet ervan, voor je het erg hebt is deze voorbij! Ik ga nog wat mails beantwoorden en vertrek dan, om vanmiddag hier weer terug te komen. Voor een coachgesprek...lekker altijd om zo te eindigen op kantoor.
Liefs, Anita