Afscheid is de deur naar de toekomst

Een mooi begin van 2010! Zoals ik al eerder heb aangegeven moet je soms dingen achter je laten en van hier uit kun je weer deuren openen naar de toekomst. Sta je weer op een kruispunt om een nieuwe weg in te slaan. En voor mij betekent dit dat ik steeds weer zal zoeken naar een weg, die mij wat rust geeft. Dus op dit moment betekent dit dat ik die dingen die ik niet goed doe, of niet goed kan doen, doordat ik die rust niet heb, los laat. En zo heb ik mijn Boksbond alweer losgelaten. Mijn bijdrage aan deze sportbond is minimaal geweest tot nu toe, los van leuke wedstrijden bekijken en een paar vergaderingen bijwonen, stukken lezen enzo..En daarbij staan er vergaderingen ingepland die samenvallen met opdrachten van mij, waardoor ik zelfs een aantal vergaderingen niet kan bijwonen helaas....
En ik vermoed van mijzelf, dat ik nog meer van dit soort keuzes ga maken. Enerzijds om meer kwaliteit te kunnen bieden aan de dingen die ik wel doe. En anderzijds om rust te organiseren en meer tijd voor onszelf, voor Annemarie en de kinderen, voor mijzelf te krijgen. Dus dit afscheid is een deur naar de toekomst....ik wens jullie een fijne werkweek, rijd voorzichtig, het is glad, ik ben al heerlijk op kantoor. En ga lekker aan de slag. Liefs, Anita

zaterdag 2 januari 2010

Goedemorgen, terwijl de tuin bedekt is met een heel dun laagje bijna poederachtige sneeuw, althans om te zien, was ik al lekker vroeg wakker. Een hoestje zat me dwars en ik wilde Annemarie nog even laten slapen. Heerlijk op zaterdagochtend vroeg de krant lezen, even bijkomen...even genieten van de stilte nog! Nu ontwaakt geleidelijk aan het huis, de douche draait even overuren, de kachel wat hoger gezet, een rustig muziekje op de achtergrond, een hoofd wat nog een beetje slaapt, ondanks de douche, maar door de weldaad van de rust! Zo dadelijk ontbijten met zijn viertjes, heerlijk....en dan zien we het wel weer. In onze keuken hangt een soort schoolbordje waar iedereen op schrijft wat er gekocht moet worden en Rosanne begint altijd met haar lijstje : chips, koekjes, 7-Up, drop, kauwgum, Fanta. Dit weekend de kerstboom en al die versieringen eruit...weer een gewoon huis van je huis maken. Heerlijk toch...even met zijn viertjes, dan is het zo gebeurd. Dit zijn altijd van die klussen die Annemarie alleen doet hier, en nu hebben we besloten dit met elkaar te doen. Zodat zij ook maandag haar eigen dingen kan gaan doen, als de meisjes weer naar school gaan. Dit is een van de nieuwe dingen voor 2010. Dat Annemarie meer tijd krijgt voor haar werk. En niet altijd klaar hoeft te staan voor anderen, niet altijd alleen alle zorgtaken hoeft op te pakken. Annemarie heeft het vermogen om zichzelf altijd op de laatste plaats te stellen. Eerst de kinderen, haar partner, de strijk, etc. en dan pas mag ze schilderen. En nu is schilderen haar vak, haar werk, het is uit de hobby-sfeer verdwenen en dus betekent dit dat je hier een duidelijker aandacht voor mag vragen/nemen. En boodschappen doen kunnen we ook met elkaar.
En wat nemen jullie je voor voor het nieuwe jaar? Ik wil wat meer rust inbouwen in mijn agenda, mezelf wat minder uitputten, wat meer vanuit de balans zien te werken. Waardoor ik weer wat kleur op mijn wangen krijg, maar ook zomaar eens een wandeling kan maken met Annemarie samen. Heerlijk....of met de kinderen en Annemarie natuurlijk! In mijn horoscoop stond dat we een weekje vakantie moeten boeken samen, zou goed zijn....welnu, eens kijken of we dit ergens voor elkaar kunnen krijgen....lijkt me heerlijk een weekje voorjaarszon pakken!
Voor nu, een mooie witte dag, ik hoop dat de chaos niet weer ontstaat op het spoor en op de weg...Anita

2010 is begonnen.....

Onze 2010 is begonnen, rustig, allebei een beetje ziek. Een tv die het niet meer doet, ongelooflijk harde knallen, veel rookontwikkeling door vuurwerk (en hierdoor het heel benauwd krijgen met een bronchitis), angstige poezen. Minder spectaculair dan ik mij had voorgesteld, maar wel gewoon de realiteit. Dat je niet alles aan kunt, dat je ook grenzen hebt, dat je ook als 50-jarige soms situaties krijgt voorgeschoteld, waar je mee te dealen hebt. Feiten die je niet kunt veranderen.....en misschien is dat maar goed ook. Vandaag hebben Annemarie en ik heerlijk samen met een glaasje champagne een prachtige film gekeken 'Holidays' een mooie lieve vrolijke sprookjesachtige film! En toen kwamen de meisjes, Roos, uit haar doen. Van een week vol spektakel naar een huis, waar de tv is verdwenen en vervangen door een kleintje voor de komende dagen, van feesten, Londen, shoppen, vliegen, naar 'wat eten we vandaag' tja...ook voor kinderen is de overgang soms groot. En toch, we hebben het ermee te doen. Het is zoals het is. We pakken onszelf op en maken er op onze eigen wijze een mooi 2010 van. Minder spectaculair, of toch wel...juist door die basic instelling, juist doordat we er soms zo hard voor moeten knokken. En geloof me...2010 wordt mooi! Want als we het voor elkaar krijgen dat we liefde voelen, vriendschap mogen ervaren, gezelligheid en warmte kunnen realiseren met elkaar, gezond mogen blijven, wat doet dan de grootte van je tv ertoe......volgens mij is de essentie dat je er bent voor en met elkaar! Ik ga naar Annemarie toe....ik wens jullie een 2010 toe, zoals een ieder dat wenst!
Op dit moment ontbreken wij op de nieuwjaarsborrel op de boerderij, een groot feest meestal, omdat ik ziek ben....en in gedachten hef ik het glas op al die mensen daar! Op mijn familie, op An's familie, op iedereen....op 2010!
Anita

Mijn allerlaatste berichtje in 2009.....

Lieve allemaal, luisterend naar de laatste uurtjes van de top 2000 in dit jaar 2009! Annemarie ligt lekker even op de bank, er staat een overschoteltje in de oven. De tv die al een paar dagen gek deed, is er mee gestopt op deze oudejaarsavond, betekent dus dat we een nieuwe gaan kopen begin 2010. Er is een leuke in de aanbieding bij BCC heb ik al gezien, dus dat komt wel goed. 2009...nog 5 uur en 15 minuten te gaan en dan zit dit jaar erop. Een jaar, ons vierde jaar samen realiseerden wij ons vanavond...al de vierde keer dat we echt samen oud en nieuw vieren. Al ruim 3 jaar getrouwd, al 4 keer Annemarie's verjaardag samen gevierd, al vier keer mijn verjaardag gevierd, al vier jaar samen met mijn grote liefde. Wat bijzonder, en daarom hier nog zomaar wat mijmeringen die we vandaag samen deelden. Terwijl wij luisteren naar de top 2000, en dan komen er van die mooie liedjes langs, van vroeger. Toen kwam het nummer - Voor haar - van Frans Halsema. En toen zeiden we tegen elkaar, 'dit liedje draaien we op elkaars begrafenis' de ultieme liefdessong voor je vrouw. Nu prachtig ook vertolkt door Claudia de Breij, maar dat heb ik al eerder gemeld. En dat mooie nummer van Eric Clapton 'tears in heaven' dat moet ook gedraaid worden. Nee niks ingewikkelds, bij het leven hoort de dood. En ik ga niet dood, voorlopig nog niet, dus mag hierover gepraat worden. En als we dan nog een liedje draaien, dan iets vrolijks van Abba ofzo...iets waarop we gaan zingen met elkaar. Ooit had ik een baas, meneer Schipper, en toen hij overleed, werd er hele gekke vrolijke muziek gedraaid, waardoor je ging glimlachen en die meneer voor je zag. Bijzonder, mooi en intens. En zo moet het zijn toch, een stukje muziek waarbij je met een glimlach terugdenkt aan goede tijden met elkaar. 2009 was ons jaartje, het jaartje waarin wij allebei zelfstandig waren, ingewikkeld proces. Een jaar wat we redelijk goed zijn doorgekomen, met wat ondersteuning hier en daar, met veel liefde en support, met trouwe klanten, met mooie opdrachten. 2010 moet staan in het teken van balans, van gezondheid, van eenvoud en soberheid, samengaand met een heerlijk glas wijn, een mooie intiem feestje, goed samenzijn met mooie mensen...een paar vuurpijlen de lucht in, voor liefde, voor geluk, voor gezondheid, voor Fer, voor Jan Roos, voor de schoondochter van Anneke hier in Voorschoten, voor al diegenen die ziek zijn en van wie wij het niet weten. Voor al die partners, die als mantelzorger keihard knokken om hun geliefde bij zich te mogen houden. Ik schiet een vuurpijl de lucht in voor mijn allerliefste Annemarie, want zij is zo'n geweldige vrouw, echt ongekend. Ik ben zo trots als ik haar zie staan, zie lopen, met die lange benen, ik kreeg een mailtje van iemand van vroeger, die had foto's van An gezien en zei 'Aniet wat heb je een mooie vrouw' tja...en dan zit ik stiekem te glimlachen, want dat is toch echt wel een feit he...Ik schiet ook een vuurpijl de lucht in voor mijn lieve vriendinnetje Jannie die ik vaker wil gaan zien, voor onze ouders, onze stiefouders, onze broers, voor Roos en Floor en Noor, en voor al die mensen die ik nu vergeet! En natuurlijk een voor Jan Roos, want hij is jarig vandaag. Proficiat lieverd! Geniet van deze avond...liefs, Anita en tot volgende jaar! Morgen ofzo....:)

Bronchitis

Zo, een heel aardige arts heeft even naar me geluisterd en het was direct duidelijk, bronchitis. Er komt een antibiotica-kuurtje voor een week en ik krijg zo'n puf-apparaat om wat meer lucht te krijgen, voor zolang als ik dit nodig heb. Om vier uur kan Annemarie (die arme ziel doet niks anders dan heen en weer rijden, boodschapjes halen, zorgen voor me etc.) de spullen halen bij de apotheek. Ik ga me gedeisd houden en rustig het nieuwe jaar...dag, lieve groet! Anita

Ziek het jaar 2009 uit....tja....

Jawel ik ben ziek. Het zat er al een tijdje in denk ik, ik voelde me moe, heb keihard gewerkt, wilde en kon geen omzet missen, had af en toe hoofdpijn, voelde mijn rug, een keertje een koortsaanval. Maar steeds ging het weer over, vroeg naar bed en dan lukte het wel weer. Maar als ik de laatste dagen in de spiegel keek, dan zag ik een heel vermoeide Anita. En 'derde' kerstdag heb ik met al mijn kracht, samen met broerlief, Lydia en Annemarie, een kerstdiner op de boerderij in elkaar geflanst en toen wilde ik al steeds zitten. Toen liet ik mij rijden door Annemarie (doe ik bijna nooit...)en gisteren was het op,over en uit. Ik besloot de agenda leeg te maken en in bed te blijven. Heb nog wel wat gewerkt, net zoals nu, maar vanuit de rustpositie. Druppels van dokter van Riel, een drankje tegen de hoest, maar vanmiddag toch nog even langs de huisarts om twee uur, om te horen wat het is.
Dus geen feestje bij Nicolien en Frans vanavond, geen feestje morgenavond hier met Emmy en Reynaud, en geen nieuwjaarsborrel op de boerderij. Gewoon rust nemen en op kracht komen, om volgende week weer aan de slag te kunnen. Ik voel me gewoon ziek, niks meer en niks minder!
Wel wens ik jullie allen, een super mooi uiteinde, denk nog eens na over 2009, hou de goede dingen vast, neem ze mee naar 2010. Maar 2010 is zoals ergens op een kaart stond, ook de kans om die dingen kwijt te raken, die je al lang niet meer wilt. Dus maak een keuze, doe je ding, pak een nieuwe kans, stop met die liefde, die niet lekker meer voelt...maar vooral lieve mensen, geniet, geniet van wat je hebt, geniet vanuit die tevredenheid en kijk dan vooruit naar wat komen gaat! Pak de regie en maak van 2010 jouw jaar, in welk opzicht dan ook. Ik ga het ook doen en hoop jullie weer tegen te komen. Want 2009 bracht me zoveel moois, dank jullie wel hiervoor...ik hou van jullie, alle goeds voor 2010 gewenst, Anita

Ziekenhuis en derde kerstdag!!!

Op eerste kerstdag is mijn vader opgenomen in het ziekenhuis! Hij had tot twee keer toe, althans zo lijkt het nu, een tia gehad. Dit betekent dat de bloedtoevoer naar je hersenen eventjes stagneert, waardoor je uitval van functies krijgt. Eerst kon hij met zijn linkerhand niet meer op zijn hoofd krabbelen, deed zijn hand het niet meer. Een dag later deden zijn twee benen het niet meer en kon hij niet meer opstaan. Gelukkig is Els vroeger verpleegster geweest en goed alert en heeft zij hem naar het ziekenhuis gebracht. Hij wilde niet, was terug gegaan naar de boerderij, had gezellig kaarsjes aan gedaan in de hoop dat hij dan niet zou hoeven. En in het ziekenhuis werd hij 24 uur aan de monitor gelegd. Dus zat ik op tweede kerstdag om 9 uur in de ochtend in het Van Weel Bethesda Ziekenhuis in Dirksland. Een ziekenhuis wat ik nog wel ken van mijn moeder, die daar ook wel gelegen heeft...en jawel hoor, daar lag hij op de spoedeisende hulp aan de monitor. En iets voor de klok van drie uur die dag, kwam de neuroloog, die het wel bijzonder vond dat hij uitval had gehad aan twee benen tegelijk. Maar de scan van zijn hoofd was goed, zijn bloed was goed. Bloeddruk iets te hoog, cholesterol iets te hoog, levensstijl iets te ongezond, maar verder gaf deze arts aan dat hij mijn vader wel ingeschat had als een man 'die het leven weet te leven' en hiermee slaat hij de spijker op de kop. Hij lag daar in zijn moderne pyama, met allemaal elektroden aan zijn buik, zo gek...mijn vader en ziekenhuizen, dat klopt helemaal niet. Gelukkig is hij nu weer thuis, diezelfde dag nog heb ik hem thuisgebracht bij Els. En gisteren hebben Arie, Noor, Annemarie, Lydia en ik een overheerlijk kerstdiner bereid op de boerderij. Gezellig, fijn en bijzonder. Wij waren half twaalf ofzo thuis, en het was genoeg geweest. Vanmorgen geslapen tot negen uur, toen naar kantoor, waar ik nu zit. Eerst mijn vieze auto wassen, en midden in de wasstraat, stopt alles ermee, dus de auto staat er nog zielig te staan, met allemaal borstels op hem gericht en als het hele spul gerepareerd is, dan kan ik de auto er weer uithalen. Schoon en wel hoop ik...nu mails gelezen, en business cases beoordelen. Heerlijk werkje, in alle rust met een kop koffie en radio 2, de top 2000 lekker aan! Ondertussen heb ik een lelijke hoest opgelopen, voel ik me wat zwak, dus deze week vroeg naar bed, uitrusten voor een nieuw en spannend jaar wat voor me/voor ons ligt...
Vuurpijlen kopen voor 2010, om die samen met Emmy en Reynaud, de lucht in te schieten! En zoals de coachkalender zegt 'Afscheid is de deur naar de toekomst' mooi...ik probeer te bedenken wat 2009 geweest is, en hoe ik afscheid neem van dit jaar, en hiermee de deur openzet naar 2010...2009 was spannend, uitdagend, vermoeiend ook soms, maar vol verrassingen, vol contacten met prachtige mensen. En voor 2010 wens ik iedereen om mij heen gezondheid, en rust, en veel liefde (ik denk altijd als je een liefde mag ervaren, zoals ik dit nu met Annemarie doe, dat gun ik iedereen...gewoon op je 50e de liefde van je leven in je armen mogen sluiten, iedere dag maar weer...)en mooie nieuwe uitdagingen! En kracht en vriendschap, want wat heb ik mooie vriendschappen mogen ontvangen/ontmoeten/krijgen....dank jullie wel!
Anita, een fijne dag gewenst, want we zitten nog volop in 2009!!!