Nu ik spreek over geel, moet ik even iets vertellen. Annemarie en ik, zaten in Parga op een prachtig terras, een klim omhoog langs allerlei trapjes, en dan keek je uit over het water, de kleine eilandjes, en daar dronken we een heerlijke kop koffie en een watertje. En zomaar opeens kwam daar een prachtige donkergele vlinder even langs, hij stopte even bij mij en vloog toen weer weg. Tja...en gele vlinders zijn er deze zomer steeds, hier in de tuin en ook in Parga. Dus Pa van Loon houdt me nog steeds goed in de gaten, de gele vlinder is bij me, sinds hij is overleden. Hij was kleurenblind en de enige kleur die hij zag was geel, lekker geel. En soms is hij er even niet, en ook als ik nadenk, over van alles en nog wat, dan komt hij even langs. Dan aait hij me als het ware over mijn wang...dag Pap!
Hier thuis wonen we naast meneer pastoor. En hij kwam op de thee, toen we net thuis waren. Hij had Ria, onze vriendin die met haar man Hans, hier in ons huis was en voor Teun en de poes zorgde al een prachtige pioenroos uit zijn tuin gebracht. En gisteren kwam hij ons even groeten, en snoepte hij lekker mee van de vers gebakken appeltaart van Ria. En toen ik hem deze foto liet zien van de pastoor of priester in Parga, toen zei hij 'oh wat een mooie man, dat is een goed mens'. En deze pastoor vond het goed toen ik deze foto maakte van hem en die andere meneer. En als ik hem daarna tegenkwam, dan groette hij me vriendelijk. Dus weer een soort van zegen, daar in dat mooie stukje Griekenland, Parga. Parga ligt op het vaste land van Griekenland, tegenover Corfu. Je vliegt op Preveza, kortom een geweldig mooi stukje Grieks leven. En een van de geneugten daar is ons kopje koffie of onze maaltijd bij de Brazilian Cup. Een geweldig mooi tentje, gerund door een echtpaar, al 25 jaar, met overheerlijk koffie en een paar eenvoudige goede gerechten op de kaart. Een fijne Griekse wijn erbij, kortom, genieten. Persoonlijke aandacht, vriendelijkheid, een groet, en een omhelzing als je gaat. Mooi, een beetje zoals onze Uitvaartstichting in Hilversum. Dichtbij, persoonlijk, met aandacht, veel aandacht. Zo eenvoudig kan het leven zijn.Aniets Log
Een weblog over mijn waarden, mijn leven - lees je mee, je bent welkom!
Een nieuw begin...in een nieuw jasje....
Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....
donderdag 22 mei 2025
Zo'n heerlijk zomers gevoel....
donderdag 17 april 2025
Van dikke kabels en toekomstdromen....
En Teun, die vindt het gelukkig weer allemaal prachtig. Gisteren was er zomaar opeens iets, waardoor hij ongelooflijk bang was. Hij trilde over zijn hele lijfje, en dit hield maar aan, het begon zomaar opeens op de begraafplaats en tot vannacht was hij enorm angstig en bang. Hij liep met zijn staart tussen de benen, trilde en durfde hier niet uit de auto. Ik heb hem naar binnen gedragen en vanmorgen was het zomaar weer onze oude Teun. Hij snuffelt, hij kijkt, hij ruikt, hij rent, hij speelt, hij eet en drinkt. En ik, ik had zomaar een hele slechte nacht. Spoken, denken, piekeren en doen. Terwijl ik nooit pieker. Grote ingewikkelde problemen worden opgelost. Thema's blijven nooit lang hangen, daadkrachtig kan ik keuzes maken en doorgaan zal ik altijd. Maar gek, hoe kwetsbaar ik ook kan zijn. Als er iets is met de mensen van wie ik hou. Of als er iets is met mijn Teun. Onze Teun, maar stiekem ook een beetje mijn Teun.
En ondertussen ben ik vanuit huis ook een beetje aan het werk. De Paasdagen komen er aan. Mensen zijn even vrij. De agenda is weer gewoon gevuld, niet extreem maar heel gewoon. Waardoor iedereen even op adem kan komen. Waardoor we met elkaar in gesprek kunnen over die dingen, die wel of niet goed gaan. Tijd is soms zo kostbaar. Tijd om even te lezen, even dat mooie gesprek te hebben met je vriend of vriendin. En die tijd, die is er soms te weinig merk ik. Gisteren was mijn vriendinnetje jarig en door allerlei dingen kon ik daar niet bij zijn. Gek, ongezellig en ongemakkelijk ook. Ik voel me schuldig maar ga nu wel lekker eten met haar, gewoon samen. Soms is dat fijner, elkaar even samen te zien. En dit soort keuzes maak ik, steeds meer. Even een ontmoeting een op een. Jij en ik. Afgelopen weekend was een heel goed vriendinnetje van ons hier in Nieuw-Vossemeer, van vrijdag tot maandag. Heerlijk even tijd hebben, gewoon een dagje hangen in de tuin. Genieten van de zon, en tijd voor elkaar. Tijd.
De beukenhaag wordt langzaam groen. Het laatste blad valt eraf. Heerlijk vind ik dit. De mooiste tijd van het jaar breekt aan. De tuin staat bomvol met bloemen en planten, vol met kleuren, de berk is prachtig groen al en laat zien, hoe heerlijk de zomer gaat worden. En Teun, Teun is gewoon overal bij. Fijn.
woensdag 2 april 2025
Zomaar zomer!
Hier een prachtige foto, gemaakt volgens mij door René Krijgsman, een afscheidsfotografe bij mij op de begraafplaats. Deze foto was de basis voor de benaming van 'Teun de troosthond van de Bosdrift'. En door deze foto is Teun 'beroemd' geworden en in de krant terecht gekomen. Hoe leuk, die Teun. Vanmiddag lagen we samen op de bank buiten, lekker in de zon, ik met mijn boek, en Teun dichtbij me. Zo fijn. Fijn ook om alvast wat kleur op de wangen te krijgen, voordat we naar het mooie Parga vertrekken. Genieten van het Griekse leven, de zon, het water, en van eventjes helemaal niets. Lekker samen zijn. Want dat is echt wat we nu missen, het samenzijn. Mijn werk is veelomvattend en veel en lange dagen. De avonden zijn super kort en als ik vrij ben, is An vaak aan het werk. Door onze keuze voor Teun. Geen klagen, want we hebben het zelf gedaan, maar het is wel wat we nodig hebben, meer tijd voor samen. Gewoon lekker genieten, en om te genieten is er hier niet zoveel nodig. De prachtige tuin, bomvol met bloemen laat je vanzelf al genieten. Morgen nog een beetje onkruid wieden. Het bijhouden, want de tuin ligt er verder netjes bij. Schoon ook wel, en nu kan ik het goed bijhouden. Heerlijk vind ik dat, werken in de tuin. Alles op orde krijgen en brengen.
En deze prachtige door Annemarie gemaakte foto laat zo mooi zien, waarom ik zo geniet van alles hier om ons heen. Vanmiddag zat ik even op het bankje bij een soort van uitkijkpunt en keek ik over het water en het land. En volgens mij is zo'n momentje, samen met Teun, weer zo'n moment om dankbaar te zijn.
donderdag 13 maart 2025
Dromen en schatten en vriendschap......
2025 is voor mij het jaar waarin ik mijn vrienden vaker en meer wil zien. En deze dag in Amsterdam was een soort van werkdag, maar wel met een gouden vriendschapsrandje. Mijn vrienden zijn van alle leeftijden, maar ook heb ik een aantal oudere vrienden. Sommigen zijn ziek, of zelfs erg ziek en sommigen nog kerngezond, maar ik realiseer me, dat hard werken prima is en fijn ook. Maar dat tijd en aandacht voor je vrienden hebben minstens net zo belangrijk is. Want we krijgen steeds meer te maken met verlies, met gemis, met rouw. En dus wil ik vandaag en morgen en al die dagen die er zijn, tijd maken om met vrienden te zijn en om te gaan. Om stil te staan bij ons leven samen. Hier thuis en elders. En om het leven te vieren, iedere dag maar weer. Want de grootste 'schatten' in mijn leven zijn mijn vrienden, en dat hele kleine stukje familie dat er nog is. Mijn nichtje die 70 gaat worden, heerlijk, we gaan wandelen met elkaar. Fijn. Teun erbij het komt goed. En het wordt en is goed.
woensdag 19 februari 2025
Vrij zijn en vrijheid ervaren.....
dinsdag 4 februari 2025
Goedemorgen allemaal! Wat een mooie dag!
woensdag 29 januari 2025
Buiten!
Zaterdagavond is onze Avond vol Licht en Liefde in Hilversum. Een bijzonder mooie intense avond, waar mensen samenkomen om hun geliefde, hun dierbaren in het licht te plaatsen en te herdenken. Een prachtig programma gemaakt samen met Luizter en Marcel onze huisgitarist. We gaan samen zingen, samen luisteren, samen zijn en onze Zuiderhof begraafplaats zal baden in een prachtige licht. We lichten de hemel een beetje op we glimlachen naar onze buurman, en steken kaarsen aan. We houden elkaar vast op het moeilijkste moment in ons leven. De billboards hangen door Hilversum heen. Dus wil jij je geliefde herdenken, of wil je hem of haar een liefdesbrief sturen, en deze voorlezen en dan ritueel verbranden buiten, kom naar ons toe. De aula is open vanaf 18.30. Er is koffie, thee, wat lekkers, voor de kinderen zijn er ballonnen en bellenblaas, we zingen samen en luisteren naar dat mooie verhaal over de liefde. Een avond die voor mij veel waarde heeft, omdat ook ik altijd mijn eigen verlies ervaar en voel, juist deze avond. Dan denk ik aan Henri, aan Hans en Manon. Aan die mensen die in 2024 overleden zijn en ergens in mijn hart een plekje hebben ingenomen. En langzaam aan, is het vol daarbinnen in dat hart van mij. Teveel verlies, teveel gemis soms, en met mij ervaren veel mensen dit zo. En dus vieren wij ook de liefde zaterdag. De liefde voor het leven, met jou in mijn hart.
En met deze foto van Teun in de B&B sluit ik deze blog af. Teun was twee nachten met mij in Hilversum, zo leuk, hij is daar net als hier thuis. Veel mensen kennen hem, hij begroet iedereen, of je nu de burgemeester bent, of die oude dame die altijd in de Huiskamer komt, voor Teun is iedereen gelijk. Fijn. Ook daarin lijken we op elkaar. Teun en ik. Niks rangen en standen, doe maar gewoon, ben maar wie je bent.