CT-scan is goed! Ingewikkeld gesprek met professor Willemze.....

Na een ongelooflijk onrustige nacht (blijkt nog een nawee van de chemo te zijn zo zegt de professor, dat je hoofd niet ophoudt met denken, dat je rusteloos bent, niet stil kunt liggen...) waren we vanmorgen net op tijd in het ziekenhuis. Met name het parkeren kost tijd. Bloed geprikt, witte bloedlichaampjes erg naar beneden gegaan, maar ook dat hoort erbij. Trekt nu wel weer aan. Rode bloedlichaampjes zijn goed, als deze gaan zakken, wat hij wel verwacht, krijg ik tussendoor gewoon een nieuwe zak bloed. En dan krijg je vanzelf weer nieuwe energie.
Professor Willemze gaf aan dat de CT-scan goed is, op de wervels na, maar dat wisten we al. Ik mag absoluut niet tillen, bukken of andere gekke dingen doen. Hij zei 'u was hard op weg naar een dwarsleasie...vandaar dat we zo snel en stevig hebben ingegrepen' en dit wisten wij gelukkig niet. Maar dat de druk op de benen en de rug weg is, stemde hem tevreden.
A.s. donderdag heeft hij nog overleg met collegae over mijn beeld/situatie en wil hij dan bepalen of er ook slechte cellen in mijn ruggelmerg zelf zitten. Is dit het geval en is het risico dat de chemo in mijn hersenvocht terecht komt nul, dan probeert hij nog naast de CHOP en de MABTERA op 25 juni, via mijn ruggewervels nog een extra chemo in te spuiten om deze kwade cellen te stoppen. Hij zei letterlijk 'dat is niet heel fijn, maar ook niet zo heel erg, een beetje neuroloog doet dit zo voor u...' En zo zei hij 'verder heb ik geloof ik geen verrassingen meer voor u'. Hierover kan ik hem vrijdagochtend om kwart voor negen weer bellen.
De uitslag van het beenmerg was nog niet binnen. Maar het enige wat hier nog uit kan komen is dat hier ook iets in gevonden wordt en dat hij deze handeling na een aantal kuren, of aan het einde van de cyclus nog een keer moet herhalen.
De misselijkheid wil hij bij de volgende kuur bestrijden door mij twee dagen langer een wat lagere portie prednison te geven, totdat mijn lichaam dit zelf weer aan gaat maken. Ik schijn hier nogal heftig op te reageren.
Alle afspraken zijn gemaakt voor de 25e, vanaf 12.00 uur in de middag, eerst bloedprikken, gesprek met de arts, daarna een bed geregeld voor alle kuren van die dag. Zo ook al afspraken gemaakt voor de derde chemo op 16 juli a.s. gek is dat, maar daar gaan we nu maar voor.
Daarna zijn we nog even langs de gipskamer gegaan, om mijn gipskorset wat bij te laten stellen, nieuw randje erop en toen weer naar huis.

Zo en het zit er nu dus weer even op. De medicijnen stoppen, we gaan weer gewoon lekker eten, een beetje genieten met elkaar. Zin in bezoek, dus meiden van Arinso kom maar op hoor! En die jubilarissen gaan me zeker zien...en ik, ik weet het zo zeker, ik ga beter worden. Ik heb professor Willemze ook gevraagd, 'dokter, met mijn ziektebeeld en de behandelmethode zoals u die mij voorschrijft, moeten we de boel toch weer onder controle zien te krijgen.....' en zijn antwoord is 'daar ga ik wel van uit'.....
Dus lieve mensen, we hebben nog wat voor de boeg, lange dagen, lange nachten, afwachten, spanning, pijn en verdriet...maar in 2008 zijn we er weer helemaal bij! Ik had altijd gedacht 2007 wordt het jaar van Annemarie en mij, gesettled in ons huis met de meisjes, alles op orde, financieel wat beter, wat langer bij Arinso in dienst, ook daar mijn sporen verdiend. Ik zal dat niet waarmaken, maar ik hoop wel hier en bij Arinso in 2008 weer mijn steentje bij te dragen. We schuiven gewoon alles een jaartje op....
Samen met jullie allemaal lukt het ons zeker. En Annemarie zei net (ze is nu weer weg, boodschappen doen) 'ik voel me wel een beetje opgelucht....' en ik ook!
Dag, een fijne dag!
Liefs, Aniet

PS. wist je dat 2% van de patienten hun haar niet verliest....zou toch leuk zijn...he, maar ik mag er niet op hopen zei de professor!