Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 13 juni 2007

In den Rustwat....jubilarissen van Arinso

Vanavond werd ik opgehaald door Kirsten en Petra, een van onze jubilarissen. Het was erg fijn om eventjes een aantal collega's en directieleden van Arinso te mogen ontmoeten. Een prachtige ambiance, mooie bloemen en een zacht zonnetje. Even bijpraten en zien hoe goed het is om dit soort collega's te mogen hebben. Peter Bouten, mijn algemeen directeur, stelde mij gerust. Ik hoef mij geen zorgen te maken over mijn baan of andere dingen, er wordt een kamer voor mij ingericht in het nieuwe pand en men wacht op mij. Heerlijk gevoel en ook wel de rust. Leuk om mijn jubilarissen Aytrie (heel kort door de files), Petra en Wilma te mogen zien met hun partners. Deed me goed, voelt intens en warm.
Ik ben er een uurtje geweest, heb een appelsap gedronken en nadat ik weg ben gegaan, zouden zij aan tafel gaan. Kirsten zal de speeches verzorgen, die wij samen gemaakt hebben afgelopen zondag hier aan tafel. Petra zorgt voor mooie kadootjes en attenties en alles bij elkaar voel je je als jubilaris bij Arinso gewaardeerd. Prachtig is dat.
Ik was blij Hylke te zien, hij komt vrijdag bij me langs hier, om te praten over mijn werk en watvoor bijdrage ik de komende maanden kan leveren. Voelt goed.

Net even wat gegeten, want Annemarie had al met de kinderen gegeten, Romano is blijven eten. Het is al met al heel gezellig geweest vanmiddag hier in de tuin, met Rosanne, Milou, Romano en Florine. Het streetdance optreden van Rosanne en Milou was erg leuk, veel bekenden gezien, Berty, Monique, Nicolien. Was fijn. Ingewikkeld vind ik het als er iemand komt die niet weet dat ik ziek ben, zo kwam Ingrid naar ons toe en toen schoot ik vol. Annemarie heeft haar verteld hoe het met mij is....ik was ook bang dat ik vanavond emotioneel zou worden, maar uiteindelijk is dat niet gebeurd. Gelukkig. Uiteindelijk was het allemaal maar hartverwarmend en intens.

En nu zit Annemarie en leest het boekenweekgeschenk van de week van de thriller van Saskia Noort en ik schrijf op mijn weblog. Dit is een mooi medium om mijn dagelijkse beslommeringen met jullie te mogen delen. Net even met Rosanne haar geschiedenisles doorgenomen.
Vandaag kwam ik mezelf een beetje tegen, het niets doen, het niets mogen ondernemen, niet mogen helpen in het huishouden en het voelt zo alsof je nutteloos bent. Terwijl je ziet dat er zoveel dingen moeten gebeuren. En ook het gevoel dat je nergens een bijdrage aan levert. Kirsten en Petra zeiden vanmiddag - jij bent aan het overleven en daar ben je nu heel hard mee bezig Aniet en dat is het allerbelangrijkste - en zo voelt het ook. Ik heb mij voorgenomen een soort plan van aanpak voor mijn leven te schrijven voor mijzelf en Annemarie, de komende maanden.

Welnu, een mooie en fijne avond allemaal nog.
Veel liefs, ik hoop dat onze jubilarissen een geweldige avond hebben met elkaar. Ik ben in gedachten bij hen.
Dank je wel Arinso.
Anita

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Anita,
Ik ben heel blij om te lezen dat je iets beter voel. Fijn dat je van je eten kan genieten. Je moet zeker wat kracht opbouwen voor je volgende kuur. Ik mis je ongelooftelijk veel op het werk. Van de week speelde onze "Cuba" lietje (kan even niet op de naam komen)op de radio en ik moest er aan denken hoe je danste op de afdeling. Geweldig! Dat gaan wij zeker nog een keer mee maken toch! Zorg goed voor jezelf.
Love always Sarah

Anoniem zei

hallo anita en Annemarie,
Wat heerlijk dat jullie samen nu even kunnen genieten doet me goed!
Dit geeft energie voor jou en Annemarie.(Annemarie ik denk ook aan jou want het is voor jou ook niet niets) Geniet samen en zorg goed voor jezelf.
Heel veel liefs Jo-Anne

Anoniem zei

Lieve Anita en Annemarie,
Van jullie wel en wee getuige zijn via deze weblog is voor mij een vast ritueel geworden, laat op de avond, iedereen slaapt dan hier en de wijze woorden van Anita klinken dan luid en duidelijk! Tot snel ik denk veel aan jullie!
liefs Lineke

Anoniem zei

Hoi Anita,

Ik sta op het punt om op vakantie te gaan met mijn gezin maar wilde toch nog even reageren op jouw weblog. Ongeloofelijk knap hoe je met alles omgaat. Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen maar ik wilde alleen maar even aangeven dat ik een buitengewone bewondering heb voor je en dat ik jou, Annemarie en iedereen die je lief is de komende tijd heel veel succes wil wensen. Je bent een voorbeeld voor velen. Ze zien je terug bij Arinso. Voor mij geldt dat na 1 september niet omdat ik besloten heb mijn baan bij Arinso per 1/9 op te zeggen en als zelfstandig ondernemer verder te gaan. Ik vond het wel zo netjes dat jou even te melden. Wellicht kunnen we elkaar voor die tijd nog spreken.

Heel veel liefs, Dennis Oldenburg

Anoniem zei

Lieve Anita,

Ik vond het gisteren heel leuk je even te zien. Bij deze wil ik je erg bedanken voor je cadeautje, je kaart en natuurlijk je komst. Ik hoop dat je volgende week een keer langs kunt komen.

Veel liefs en een dikke zoen!
Aytrie

Anoniem zei

Lieve Anita,
Wat vind ik je ongelooflijk moedig om het geneesproces aan te gaan. Je weet waarvoor je het doet, voor jezelf, je Annemarie en de kinderen. Wat ben je een wárm en dankbaar mens, voor alle reacties die je van jullie vriendenkring en collega's krijgt!
Ik ben pas begonnen je vehaal te lezen, van het begin af.... en nog niet bij de dag van vandaag of gisteren. Ik kreeg het door, van mijn vriend Karel van der Linden, die samen met jou dienst deed in het hospice in Gorkum. Hij noemde je naam wel eens eerder... en nu heb ik het gevoel, jou ook, en steeds beter, te kennen. Zojuist stak ik een kaars voor jou aan,via een site van Molenhofje.Ik wens jou en je lief, HEEL veel sterkte toe, om deze strijd te vervolgen.
Lieve groeten van Elsbeth uit Dronten.

Anoniem zei

Lieve Anita,

Ik sluit me aan bij de woorden van Aytrie echt je bent een wereldwijf.
Groetjes aan Annemarie and the kids.

Liefs Wilma en Hans

P.S. ook Hans vond het fijn je even gezien te hebben, alhoewel de herrineringen aan zijn dochter dan weer omhoog komen, zij is genezen maar het laat een spoor achter in je leven.