Goedemorgen allen! Voor het eerst, weliswaar met onderbrekingen, een nacht geslapen. Heerlijk zeg...zoals alle gewone dingen heerlijk zijn. Een dropje eten, een bordje macaroni, alleen dat glaasje wijn en die kop koffie lukt nog niet goed....komt wel.
Ja het waarderen van alle goede dingen in het leven was altijd al iets wat ik goed kan/kon, maar nu waardeer ik ook die gewone, kleine dingen nog meer. Die gesprekjes, die er werkelijk toe doen.
Lieve berichten op mijn telefoon van Jo-Anne, ja ik ga je zeker bellen, je weet zoveel en steunt me in dit proces enorm. Leuk als jullie een keertje komen....er is nog zoveel tijd gelukkig ik.
Hester, gefeliciteerd want je was jarig. Leuk, ik ken je (nog) niet, maar dat komt zeker...dank voor je lieve berichtjes.
Ja en mijn haar zit er nog op en ook niet. Regelmatig volg ik een spoor haar hier in huis en trek ik er bossen uit, het valt eruit (als je het was en borstelt) maar er zat zoveel op die pruik. Gisteren zei een mevrouw tegen me 'je ziet er niks van hoor...' die dacht dat ik al met een pruik liep.....grappig he.
Gisteren heb ik twee mutsen gekocht, bij een atelier van een mevrouw die zelf kanker heeft gehad. Was ook wel goed om een kop thee met die mevrouw te drinken en wat te praten over kanker enzo. Ja raar dat je dat nu opeens wilt, maar ja thee drinken is toch ook niet echt mijn ding en dat doe ik nu de hele dag door...en appelsap, dat zijn echt van die drankjes die ik associeer met ziek zijn, terwijl Marion Lips altijd thee drinkt dus...zegt niks, en zij is gelukkig echt niet ziek! En toen ik thuis aan Rosanne die muts liet zien, zei ze 'je lijkt wel een bakker'......leuk he...een of ander gek ding, maar het bedekt wat, er hangt wat in je nek, ach je moet wat het voor het geval dat...maar voorlopig nog die grijze, zich geleidelijk aan uitdunnende pruik.
Gisteren ben ik op de fiets naar het dorp geweest, om een kadootje voor vaderdag te kopen en hele mooie grote bijzondere rozen voor mijn Annemarie. Leuk he...die bloemiste zei 'he Aniet ik heb het druk gehad hoor met boeketten maken voor jou....en er was iemand die jou witte bloemen wilde geven, maar ik heb er maar wat fleurigers van gemaakt....'. En vandaag is het de dag van de jubilarissen, dus Kirsten pikt mij op en ik ga een uurtje mee. Heerlijk. Even gezellig kletsen met iedereen.
Gisteren ook een gesprek gehad met een homeopatisch arts. Tja en wat ik daar nu echt van vind, daar ben ik nog niet uit. Die meneer ziet veel, maar op sommige vragen kon hij niet echt meer zeggen, dan mijn specialist. Hij kijkt naar de patient zelf, en niet alleen naar het ziektebeeld. Hij vond mij eigenwijs en wijs genoeg. Hij verklaart waarom je nu ziek bent geworden en in mijn geval heeft dat te maken met het feit dat ik, zo zegt hij, altijd vooruit ben gegaan in het leven. Altijd vooral een volgende stap wilde maken, door wilde gaan en aan wie dan ook wilde laten zien, dat ik het wel kon. (vroeger werd regelmatig gezegd op school, als ik weer eens iets anders deed dan opletten 'van jou komt niks terecht in dit leven'). En altijd mezelf heb weggecijferd voor de ander.
Boeiende theorie....ik merk dat ik daar heel nuchter over nadenk en het meer als een gegeven neem wat hij zegt. Ik merk dat ik wel heel erg mijn eigen koers vaar in dit leven en ook in dit ziektebeeld heel goed weet wat ik wil/niet wil. Waar ik heen wil en hoe ik er naar kijk. En dat is eigenlijk heel simpel - ik ga deze lastige strijd winnen, hoe dan ook - ik word regelmatig een stoer wijf gevonden. En dat ben ik ook wel een beetje. Stoer en stevig, niet opgeven en gewoon doorgaan. En dus beloof ik jullie...dat ik gewoon weer helemaal terug kom, met een nieuwe look...nieuwe haartjes, wat minder gewicht en vooral erg relativerend denk ik zo.
Ik merk nu, dat ik vaak denk 'mens waar maak je je nu toch druk om...doe het gewoon of doe het gewoon niet'. En zoals ik in het begin al schreef, dat je blij met en dankbaar voor de meest gewone dingen in het leven en dat is echt een kadootje. Dat geld weliswaar iets is wat je nodig hebt in dit leven, maar niet meer zo belangrijk is. Geluk zit em in zoveel andere dingen...
Maar ook merk ik dat er in mijn hoofd een onaflatende stroom gedachten rondspeelt. En dat gaat over werk, de manier waarop je een balans in je leven hebt/krijgt, liefde, vriendschap. Maar ook over allerlei materiele dingen. Dus dit ziek zijn brengt mij veel meer, dan alleen het feit dat we die tumor eruit knikkeren en dat ik erg teruggeworpen word op mijn kracht, en op de liefde en zorgzaamheid van iedereen om me heen. En ik ben blij dat ik dit alles met zoveel mensen mag delen. Haal er uit wat er voor jou in zit zou ik zo zeggen.
Geniet van deze dag...het is prachtig groen buiten, allemaal verschillende tinten. Van bovenaf klinkt al muziek en Florine maakt een tosti voor mij (bizar eetpatroon heb ik nu hoor...soms niks, soms van alles...even wat gewicht erbij eten. Er zit al weer twee kg bij, ik weeg nu 75). Zodat ik kuur twee aankan.
Vandaag is woensdag, kinderdag, de kinderen lunchen hier en Florine neemt haar vriendje Romano mee. Heerlijk, ze is verliefd. En Rosanne vindt het maar wat stoer, dat haar zusje een vriendje heeft en ze vindt het ook heel erg aardig. Lief he...
Daarna gaan ze met elkaar naar een straatspeelmiddag hier in de buurt, waar Rosanne gaat streetdancen met haar vriendinnen. Even kijken natuurlijk. Ik maak nu ook al dit soort dingen mee. Leuk he....
Dikke zoen.
Aniet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten