Gisteren was weer zo'n heerlijke vrijdag. Lekker geslapen en rustig aan opgestaan. En zo rond een uur of elf kwam eerst Marion Lips met een overheerlijke taart op bezoek. Daarna stonden, pa, tante Anita en oom De voor de deur, met allerlei bladen, lekkers, heel veel lekkers en vers fruit. Tante Anita had het fruit in het oude eiermandje van de boerderij, waar mijn oma (die zou nu 107 zijn geweest) vroeger de eieren mee uit het kippenhok haalde, gedaan en dit eiermandje is nu in ons bezit...geweldig he...krijg je zomaar een stukje historie van de boerderij in Voorschoten. Zo staat hier ook nog een oude melkbus van onze boerderij.
Op zich hecht ik niet zo heel veel aan de familie historie, maar ik vind af en toe zo'n stukje van onze boerderij wel heel erg leuk.
Het was een gezellige ochtend, lekker gepraat, geluncht en voorafgaand aan de lunch nog een glaasje champagne gedronken. Heerlijk toch weer....
Tussendoor nog telefonisch contact gehad met Hylke. Fijn gewoon proberen wat mee te denken over mijn werk, waardeer ik zo, deze betrokkenheid.
Daarna ben ik lekker gaan slapen, en gek hoe je dan toch gewoon moe bent van....gisterenavond kwamen Eveline en Leo op bezoek. Eveline is een vriendin van mij, nadat we samen de opleiding 'Talentvolle Vrouwen' bij De Baak hebben gevolgd. En Eveline heeft gekozen voor nieuw geluk, net als Annemarie, en moeilijk om te zien is hoe dit nieuwe geluk overschaduwd kan worden door verdriet, door het feit dat je iemand met wie je veel hebt gedeeld, toch in de steek laat, om je hart te volgen. En toen Eveline en ik elkaar in de armen sloten, zag ik haar pijn en verdriet. Gelukkig heeft zij grote dochters, en zal uiteindelijk het begrip wel komen, voor het feit dat zij deze keuze maakt. Ik hoop het zo...ik heb dit van heel dichtbij bij Annemarie gezien en ik merk dat als de kinderen je keuze accepteren, dat die pijn wel blijft, maar dat je ook meer kunt en mag genieten van je nieuwe geluk. Als ik nu naar ons gezinnetje kijk, dan denk ik, dat ondanks de scheiding, de kinderen hier gelukkig zijn. En ook gelukkig zijn bij hun vader. Ingewikkeld zo'n proces....want wanneer kies je echt voor jezelf en laat je alles los, om je hart te volgen....en ik als partner van....ben zo blij, dat Annemarie dit aangedurfd heeft en ik zeg wel eens 'Annemarie je hebt leeuwenmoed nodig gehad om deze stap te zetten...' en zo zie ik dat ook bij Eveline. En dan absoluut niets ten nadele van degene die je achter moet laten........
Het was goed om hen even te zien, te spreken weer en met elkaar dat glas wijn te drinken...
Vandaag gaan we eventjes naar mijn broer, mijn nichtje Noor wordt 12 jaar en we gaan voor alle drukte komt, eventjes naar haar verjaardag toe.
Voor iedereen een mooie zaterdag. Ik geniet nog even twee dagen optimaal...dikke zoen!
Aniet
zaterdag 23 juni 2007
donderdag 21 juni 2007
Vandaag is weer zo'n super mooie dag...met een gouden randje!
Soms heb je van die dagen, die je zou willen inlijsten. Vandaag is ook zo'n dag, nog lekker geslapen, na mijn nachtelijke rondzwervingen door ons huis...en langzaam opgestaand. Kopje thee op bed, samen met Annemarie, heerlijk moment is dat...die rust...samen genieten, voelt zo goed! Daarna onder de douche, hier win ik altijd tijd nu ik mijn woeste haardos niet meer hoef te drogen, en lekker in mijn korte broek met mijn prachtige nieuwe blauwe polo uit Barcelona, naar beneden.
De post brengt mij iedere dag lieve dingen, soms gecombineerd met een rekening voor het een of ander, maar al met al vind ik TNT of Sand wel sympathiek. Vandaag kreeg ik eerst wat geld terug van de energie-nota, gelukkig maar, ik vond het maandbedrag in dit huis al zo schrikbarend hoog! En bij die post zat een ongelooflijk lief kadootje van Gabija, een van mijn lieve collega's uit Utrecht. Het boek 'the Secret' een prachtige gebonden versie over het eeuwenoude Geheim, symbolisch zo waardevol, met een lief persoonlijk woord van Gabija...oh wat kun je je bevoorrecht voelen met al die liefde om je heen! Zo voelt het echt...gisteren toen ik op kantoor was, nadat ik hier in de tuin met Hylke al heel fijn had gesproken, stond daar Kirsten op me te wachten, met die mooie zwangere buik. Zo bijzonder, ik heb maar steeds dat beeld voor ogen, waar ik met mijn kale koppie, Kirsten's nieuwe kindje in mijn armen heb...ik vind het zo fijn voor haar/hen en ik voel er zo heel dichtbij...dat nieuwe leven is typerend voor mijn leven vind ik, ik krijg ook een nieuwe kans, althans zo voelt het...en die kansen die krijg je maar af en toe en die moet je pakken!
Daarna kwam Jannie helemaal uit Zwolle hierheen gereden, met prachtige rozen, en een tas vol lieve en vooral lekkere kadootjes, lekkernijen uit de winkel van Jonnie Boer, van de Librije, een van de restaurants waar ik ooit ongelooflijk lekker heb mogen eten...en nu dan mango/witte chocolade creme of pasta, volgens mij moet je zo'n potje gewoon met je pink leeglikken, heel smerig maar o zo lekker...
Spontaan stapten toen Jannie uit Den Haag en Anke en Patrick, twee lieve vrienden van me uit Rijswijk (die bruin uit Italie kwamen en misschien volgende week nog wel even weg vliegen voor een weekje Griekenland...oh heerlijk..)binnen en hebben we met elkaar heerlijk in de tuin koffie gedronken. Ik zit dan als een blij kind met allemaal lekkere dingen, een grote puntzak drop, een prachtige blauwe fles met water, en voel me zo rijk als de koningin, of misschien nog wel rijker....'t maakt niet uit....
Tussendoor zijn we nog even naar Den Haag gegaan, naar de Frederik Hendriklaan. Om die schoenen van Annemarie te halen en die cd met hele vrolijke zomerse hits, die we nu draaien, te kopen. 100 zinderende zomerhits ofzo...welnu, heerlijk, je wilt dansen en dat doen we dan af en toe maar....want ook al ben ik nu ziek, er is nog zoveel om van te genieten. En die momenten dat dat kan, dan doen we dat ook optimaal. Ik voel me zo gelukkig.
En om deze dag mooi af te sluiten gaan Annemarie en ik vanavond lekker uiteten in dat kleine nieuwe italiaanse restaurantje hier in het dorp. Lekker samen, een kwaliteitsavondje, een glaasje wijn...zomaar samen, morgen komen de meisjes weer, drummen, hockey, zweeds pesten, spelletjes, de verjaardag van Noor en Sanne (die laatste is heel groots met 50 mensen ofzo...dus daar kan ik niet naar toe...)en dan ziet ons leven er weer heel anders uit.
Morgen komen Pa, tante Anita en oom De, langs, erg fijn is dat. En nog wat vrienden zullen binnendruppelen om me weer sterkte te wensen voor maandag, mijn tweede chemokuur. Ik zal jullie dan weer schrijven, hoe mijn lijf hierop gaat reageren, hoe het ons allemaal zal vergaan...tot die tijd, alleen als ik echt weer iets te melden heb.
Het bizarre van dit alles vind ik, dat mijn leven zoveel waardevoller is geworden. Dat contacten intenser zijn dan ze ooit waren. Dat ik zoveel warmte en liefde mag ervaren. Dat ik voel, dat het leven voor mij zoveel diepgang heeft gekregen. Dat ik zo bewust bezig ben en ik hoop dat ik dit niet weer zal verliezen, dat ik me hier zo bewust van zal blijven. Dat ik niet weer opgeslokt zal worden door heel hard werken, en racen tegen de klok....maar dat ik samen met mijn lief, achterover zal leunen en kan genieten, van die mooie groene bladeren in de tuin, van de bloemen die stiekem groeien langs de borders, en eigenlijk zo leuk staan....Het leven is zo verleidelijk, soms denk ik na over geld, of meer geld, terwijl ik me realiseer dat het hier niet om gaat...dat minder ook kan. Dat samen een kop thee of koffie drinken, al zo heerlijk is....
soms denk ik, 'Aniet daar hoefde je toch niet ziek voor te worden.....' nee ik denk wel dat ik al heel bewust leefde, maar nu is daar nog iets bijgekomen...en dat kan ik alleen maar voelen, het zit een laagje dieper lijkt het wel. En soms praat ik nu met iemand, waardoor ik hem of haar zo heel anders ga zien. Dank je wel....ik had het nooit willen missen.
Anita
De post brengt mij iedere dag lieve dingen, soms gecombineerd met een rekening voor het een of ander, maar al met al vind ik TNT of Sand wel sympathiek. Vandaag kreeg ik eerst wat geld terug van de energie-nota, gelukkig maar, ik vond het maandbedrag in dit huis al zo schrikbarend hoog! En bij die post zat een ongelooflijk lief kadootje van Gabija, een van mijn lieve collega's uit Utrecht. Het boek 'the Secret' een prachtige gebonden versie over het eeuwenoude Geheim, symbolisch zo waardevol, met een lief persoonlijk woord van Gabija...oh wat kun je je bevoorrecht voelen met al die liefde om je heen! Zo voelt het echt...gisteren toen ik op kantoor was, nadat ik hier in de tuin met Hylke al heel fijn had gesproken, stond daar Kirsten op me te wachten, met die mooie zwangere buik. Zo bijzonder, ik heb maar steeds dat beeld voor ogen, waar ik met mijn kale koppie, Kirsten's nieuwe kindje in mijn armen heb...ik vind het zo fijn voor haar/hen en ik voel er zo heel dichtbij...dat nieuwe leven is typerend voor mijn leven vind ik, ik krijg ook een nieuwe kans, althans zo voelt het...en die kansen die krijg je maar af en toe en die moet je pakken!
Daarna kwam Jannie helemaal uit Zwolle hierheen gereden, met prachtige rozen, en een tas vol lieve en vooral lekkere kadootjes, lekkernijen uit de winkel van Jonnie Boer, van de Librije, een van de restaurants waar ik ooit ongelooflijk lekker heb mogen eten...en nu dan mango/witte chocolade creme of pasta, volgens mij moet je zo'n potje gewoon met je pink leeglikken, heel smerig maar o zo lekker...
Spontaan stapten toen Jannie uit Den Haag en Anke en Patrick, twee lieve vrienden van me uit Rijswijk (die bruin uit Italie kwamen en misschien volgende week nog wel even weg vliegen voor een weekje Griekenland...oh heerlijk..)binnen en hebben we met elkaar heerlijk in de tuin koffie gedronken. Ik zit dan als een blij kind met allemaal lekkere dingen, een grote puntzak drop, een prachtige blauwe fles met water, en voel me zo rijk als de koningin, of misschien nog wel rijker....'t maakt niet uit....
Tussendoor zijn we nog even naar Den Haag gegaan, naar de Frederik Hendriklaan. Om die schoenen van Annemarie te halen en die cd met hele vrolijke zomerse hits, die we nu draaien, te kopen. 100 zinderende zomerhits ofzo...welnu, heerlijk, je wilt dansen en dat doen we dan af en toe maar....want ook al ben ik nu ziek, er is nog zoveel om van te genieten. En die momenten dat dat kan, dan doen we dat ook optimaal. Ik voel me zo gelukkig.
En om deze dag mooi af te sluiten gaan Annemarie en ik vanavond lekker uiteten in dat kleine nieuwe italiaanse restaurantje hier in het dorp. Lekker samen, een kwaliteitsavondje, een glaasje wijn...zomaar samen, morgen komen de meisjes weer, drummen, hockey, zweeds pesten, spelletjes, de verjaardag van Noor en Sanne (die laatste is heel groots met 50 mensen ofzo...dus daar kan ik niet naar toe...)en dan ziet ons leven er weer heel anders uit.
Morgen komen Pa, tante Anita en oom De, langs, erg fijn is dat. En nog wat vrienden zullen binnendruppelen om me weer sterkte te wensen voor maandag, mijn tweede chemokuur. Ik zal jullie dan weer schrijven, hoe mijn lijf hierop gaat reageren, hoe het ons allemaal zal vergaan...tot die tijd, alleen als ik echt weer iets te melden heb.
Het bizarre van dit alles vind ik, dat mijn leven zoveel waardevoller is geworden. Dat contacten intenser zijn dan ze ooit waren. Dat ik zoveel warmte en liefde mag ervaren. Dat ik voel, dat het leven voor mij zoveel diepgang heeft gekregen. Dat ik zo bewust bezig ben en ik hoop dat ik dit niet weer zal verliezen, dat ik me hier zo bewust van zal blijven. Dat ik niet weer opgeslokt zal worden door heel hard werken, en racen tegen de klok....maar dat ik samen met mijn lief, achterover zal leunen en kan genieten, van die mooie groene bladeren in de tuin, van de bloemen die stiekem groeien langs de borders, en eigenlijk zo leuk staan....Het leven is zo verleidelijk, soms denk ik na over geld, of meer geld, terwijl ik me realiseer dat het hier niet om gaat...dat minder ook kan. Dat samen een kop thee of koffie drinken, al zo heerlijk is....
soms denk ik, 'Aniet daar hoefde je toch niet ziek voor te worden.....' nee ik denk wel dat ik al heel bewust leefde, maar nu is daar nog iets bijgekomen...en dat kan ik alleen maar voelen, het zit een laagje dieper lijkt het wel. En soms praat ik nu met iemand, waardoor ik hem of haar zo heel anders ga zien. Dank je wel....ik had het nooit willen missen.
Anita
Slapeloze nacht....
Tja...en daar zit ik dan om twee uur in de nacht. Ik kan niet slapen en hield natuurlijk door mijn gedraai Annemarie weer wakker, dus er maar eventjes uit...beetje lezen en nu dan vast even op mijn weblog schrijven.
Met een tevreden gevoel kijk ik terug op gisteren, mijn bezoek aan Arinso. Het was werkelijk heerlijk om daar even te zijn. Om even met iedereen te praten, om de hele club weer eventjes te ontmoeten.
Toen ik thuis kwam en Annemarie naderhand ook thuis kwam, hebben we lekker gegeten, tv gekeken en een rustige avond gehad.
Vandaag donderdag zal een rustige dag worden. Ik krijg bezoek van Jannie Hoegen uit Zwolle...die al een paar keer is afgebeld en nadat de kinderen hier zijn geweest voor de lunch, hebben Annemarie en ik de tijd aan onszelf. Lekker is dat...nog eventjes quality time...morgen komen die meiden weer naar school, drumles, hockey en van alles te doen om je heen. Vriendjes, vriendinnetjes...gezellig is dat wel. In het begin moest ik enorm wennen aan die drukte om je heen. Aan het feit dat je pas als de kinderen naar bed zijn tijd voor jezelf hebt....maar het is ook wel heel erg leuk. Spelletjes doen, spreekbeurt oefenen, helpen met huiswerk....
Mijn leven is een klein cirkeltje op dit moment. Ik maak niet zo heel veel mee, dus laat ik het eventjes hierbij.
Ik hoop dat jullie allemaal een lekkere nacht hebben of hebben gehad....ik ga het zo weer proberen...dikke zoen!
Aniet
Met een tevreden gevoel kijk ik terug op gisteren, mijn bezoek aan Arinso. Het was werkelijk heerlijk om daar even te zijn. Om even met iedereen te praten, om de hele club weer eventjes te ontmoeten.
Toen ik thuis kwam en Annemarie naderhand ook thuis kwam, hebben we lekker gegeten, tv gekeken en een rustige avond gehad.
Vandaag donderdag zal een rustige dag worden. Ik krijg bezoek van Jannie Hoegen uit Zwolle...die al een paar keer is afgebeld en nadat de kinderen hier zijn geweest voor de lunch, hebben Annemarie en ik de tijd aan onszelf. Lekker is dat...nog eventjes quality time...morgen komen die meiden weer naar school, drumles, hockey en van alles te doen om je heen. Vriendjes, vriendinnetjes...gezellig is dat wel. In het begin moest ik enorm wennen aan die drukte om je heen. Aan het feit dat je pas als de kinderen naar bed zijn tijd voor jezelf hebt....maar het is ook wel heel erg leuk. Spelletjes doen, spreekbeurt oefenen, helpen met huiswerk....
Mijn leven is een klein cirkeltje op dit moment. Ik maak niet zo heel veel mee, dus laat ik het eventjes hierbij.
Ik hoop dat jullie allemaal een lekkere nacht hebben of hebben gehad....ik ga het zo weer proberen...dikke zoen!
Aniet
woensdag 20 juni 2007
Op kantoor geweest!!!!
Sjonge sjonge zeg... met Hylke mee teruggereden naar kantoor. En daar stond Kirsten op me te wachten en zijn we samen de afdeling binnen gestapt. Geweldig....wat heerlijk om daar weer te zijn. Annemarie had aan Kirsten laten weten, dat ik niet gezoend mocht worden, welnu de omhelzingen, de liefdevolle begroetingen waren niet van de lucht. Ik voelde me zo ongelooflijk rijk. Ook alle andere afdelingen even bezocht en ook dat voelde goed. Door Jan weer terug naar huis gebracht, heerlijk! Samen kletsen over leidinggeven en over het werk, lekker....
Ook Annemarie heeft een mooie dag hoop ik. Ze is nog lekker weg, aan het stappen of shoppen met mama Emmy. Kunnen ze wel die twee denk ik...ze houden het vol. Fijn voor haar haar/hen, want Annemarie kon wel even wat ontspanning gebruiken. Is goed voor haar.
Zo was deze woensdag onverwachts een dag vol uitspattingen...
en het voelt gelijk alsof je weer wat meer midden in het leven staat! Allemaal bedankt hiervoor.
Anita
Ook Annemarie heeft een mooie dag hoop ik. Ze is nog lekker weg, aan het stappen of shoppen met mama Emmy. Kunnen ze wel die twee denk ik...ze houden het vol. Fijn voor haar haar/hen, want Annemarie kon wel even wat ontspanning gebruiken. Is goed voor haar.
Zo was deze woensdag onverwachts een dag vol uitspattingen...
en het voelt gelijk alsof je weer wat meer midden in het leven staat! Allemaal bedankt hiervoor.
Anita
zomaar een dag...
Gisteren was zomaar een heerlijke, goede dag. Opstaan, buiten zijn, een glaasje appelsap op een terrasje, eventjes weg op zoek naar een kadootje voor Annemaire's moeder. Zij wordt op 1 juli a.s. 70 jaar, zou je helemaal niet zeggen hoor als je haar ziet, maar het feit is daar. Lastig, zij wil de verjaardag niet vieren, door mij of om mij, terwijl ik toch al het gevoel heb dat zoveel dingen anders zijn of zijn geworden door mijn ziekzijn. Het patroon van de kuren kleurt je weken, slechte week, mindere week en goede week en dan kan er nog van alles tussendoor gebeuren, dat hebben we gezien. Eigenlijk heb je een paar goede dagen en die je moet je optimaal benutten om op kracht te komen en de juiste energie te hebben of te krijgen voor de volgende kuur.
Gisterenavond belde tante Anita, op nederland I kwam een documentaire over Eelco Brinkman, die ook non hodgkin heeft gehad. En hoe hij nu, nadat hij schoon is, in het leven staat. Boeiend om te kijken vind ik. Ik merk dat ik wel graag dit soort verhalen hoor, lees en zie. Dan zie je kracht van de mens, en dan zie je ook dat er iets te winnen is. En daar gaan we voor, zou Wilma zeggen.
De avond was leuk en rustig, scrabble in de tuin, Ruud die een kop koffie kwam drinken. Vind ik altijd fijn die spontane momenten. Leuk even zo'n contact.
Vandaag is weer zo'n rustige dag, Hylke komt langs, om met me te praten over het werk. Vind ik wel leuk, maar ook wel eng, omdat je niet goed afspraken met me kunt maken nu...alles is zo onzeker. Maar het feit dat hij komt, spreekt me aan. Daar ben ik blij mee. Vannacht ben ik druk geweest met het werk, ik liep in mijn droom door het nieuwe pand, samen met Kirsten.
Annemarie wil wel graag wat schilderijen maken voor dit nieuwe pand, lijkt me wel wat...in de kleuren die bij onze etage horen, paars en rood. Zal Petra van der Welle eens wat staaltjes van kleuren vragen...
Voor de rest rustig aan. Ik merk dat ik sneller moe ben dan vroeger, en dat is wennen. Dat gecombineerd met die kale kop, maakt dat je je altijd een patient voelt. Je kunt geen optimale partner zijn. Je kunt geen optimale werknemer zijn, je zit als het ware een beetje naast het werkelijke leven...en daar moet ik nog even aan wennen.
Lief, die telefoontjes, die ik wel hoor, maar niet altijd aanneem. Van Jo-Anne en Judith. Dank jullie wel. Ik waardeer het medeleven, ben niet zo'n ster er altijd over te praten, maar ik ben er wel blij mee. Soms laat ik de telefoon gaan...ik vind het zo lastig om steeds te praten over mezelf en soms schiet ik hierbij vol. Zeker als iemand me aanspreekt. Sorry, geen onwil.
Geniet van deze dag....
Anita
Gisterenavond belde tante Anita, op nederland I kwam een documentaire over Eelco Brinkman, die ook non hodgkin heeft gehad. En hoe hij nu, nadat hij schoon is, in het leven staat. Boeiend om te kijken vind ik. Ik merk dat ik wel graag dit soort verhalen hoor, lees en zie. Dan zie je kracht van de mens, en dan zie je ook dat er iets te winnen is. En daar gaan we voor, zou Wilma zeggen.
De avond was leuk en rustig, scrabble in de tuin, Ruud die een kop koffie kwam drinken. Vind ik altijd fijn die spontane momenten. Leuk even zo'n contact.
Vandaag is weer zo'n rustige dag, Hylke komt langs, om met me te praten over het werk. Vind ik wel leuk, maar ook wel eng, omdat je niet goed afspraken met me kunt maken nu...alles is zo onzeker. Maar het feit dat hij komt, spreekt me aan. Daar ben ik blij mee. Vannacht ben ik druk geweest met het werk, ik liep in mijn droom door het nieuwe pand, samen met Kirsten.
Annemarie wil wel graag wat schilderijen maken voor dit nieuwe pand, lijkt me wel wat...in de kleuren die bij onze etage horen, paars en rood. Zal Petra van der Welle eens wat staaltjes van kleuren vragen...
Voor de rest rustig aan. Ik merk dat ik sneller moe ben dan vroeger, en dat is wennen. Dat gecombineerd met die kale kop, maakt dat je je altijd een patient voelt. Je kunt geen optimale partner zijn. Je kunt geen optimale werknemer zijn, je zit als het ware een beetje naast het werkelijke leven...en daar moet ik nog even aan wennen.
Lief, die telefoontjes, die ik wel hoor, maar niet altijd aanneem. Van Jo-Anne en Judith. Dank jullie wel. Ik waardeer het medeleven, ben niet zo'n ster er altijd over te praten, maar ik ben er wel blij mee. Soms laat ik de telefoon gaan...ik vind het zo lastig om steeds te praten over mezelf en soms schiet ik hierbij vol. Zeker als iemand me aanspreekt. Sorry, geen onwil.
Geniet van deze dag....
Anita
dinsdag 19 juni 2007
Confronterend de wereld in met mijn kale kop.....
Tja en dan is het zover....dan stap je de voordeur uit met een kale kop. Eerst naar de supermarkt, je ziet mensen kijken en hun blik wegdraaien. Een mevrouw zei 'meneer' tegen me (vroeger toen ik een klein meisje was gebeurde dat heel vaak en dan stak ik heel boos mijn borst naar voren, maar ik had nog geen borsten, dus het effect was nihil...) en toen ik zei 'mevrouw' verontschuldigde ze zich.
Een goede vriendin van ons herkende me niet...en toen kwamen er eventjes de tranen, toen ze me tegen zich aandrukte. Ja het is ook confronterend voor de ander, dat realiseer ik me heel goed.
Daarna zijn we even naar Oegstgeest gegaan, en ook daar weer zag ik mensen kijken. Maar ik geef hen heel stoer mijn glimlach en dan komt het vanzelf goed. Truitje aan waaruit duidelijk blijkt dat ik van het vrouwelijk geslacht ben, en alles is weer onder controle...
Deze week is quality time. Ook, hoe gek dat ook klinkt, omdat de kinderen er alleen tijdens de lunch zijn en misschien op woensdagmiddag. Heb je in de ochtend iets meer tijd voor elkaar en ook in de middag kun je wat ondernemen samen. Voelt wel goed. Ik merk wel dat we genieten van deze goede dagen, je kunt nu de accu weer opladen voor volgende week. Merk dat ik er een beetje tegenop zie....mijn arm van het laatste infuus is nog gevoelig. Zie op tegen het feit dat ik zo lastig te prikken ben, steeds twee of drie keer voor het infuus erin zit...brrrrr en ik ben toch al zo'n held. Maar ja, ook hierin verleg ik mijn grenzen steeds. Telkens weer merk ik dat ik het allemaal wel aan kan. Dat komt vooral door de steun van Annemarie en van jullie allemaal. Het voelt geweldig!
Als ik naar buiten kijk, dan krijgen we vandaag wat zonnestralen....heerlijk. Heb er veel zin in. Zie er naar uit om weer een keer lekker in de zon te zitten...komt helemaal goed vandaag. Ga zo dadelijk wat mails beantwoorden, is ook altijd wel aangenaam!
Dikke zoen, voor jullie allemaal! Geniet van de zon, van elkaar en van zo'n zomeravond met een glaasje rose...ofzo..
Aniet
Een goede vriendin van ons herkende me niet...en toen kwamen er eventjes de tranen, toen ze me tegen zich aandrukte. Ja het is ook confronterend voor de ander, dat realiseer ik me heel goed.
Daarna zijn we even naar Oegstgeest gegaan, en ook daar weer zag ik mensen kijken. Maar ik geef hen heel stoer mijn glimlach en dan komt het vanzelf goed. Truitje aan waaruit duidelijk blijkt dat ik van het vrouwelijk geslacht ben, en alles is weer onder controle...
Deze week is quality time. Ook, hoe gek dat ook klinkt, omdat de kinderen er alleen tijdens de lunch zijn en misschien op woensdagmiddag. Heb je in de ochtend iets meer tijd voor elkaar en ook in de middag kun je wat ondernemen samen. Voelt wel goed. Ik merk wel dat we genieten van deze goede dagen, je kunt nu de accu weer opladen voor volgende week. Merk dat ik er een beetje tegenop zie....mijn arm van het laatste infuus is nog gevoelig. Zie op tegen het feit dat ik zo lastig te prikken ben, steeds twee of drie keer voor het infuus erin zit...brrrrr en ik ben toch al zo'n held. Maar ja, ook hierin verleg ik mijn grenzen steeds. Telkens weer merk ik dat ik het allemaal wel aan kan. Dat komt vooral door de steun van Annemarie en van jullie allemaal. Het voelt geweldig!
Als ik naar buiten kijk, dan krijgen we vandaag wat zonnestralen....heerlijk. Heb er veel zin in. Zie er naar uit om weer een keer lekker in de zon te zitten...komt helemaal goed vandaag. Ga zo dadelijk wat mails beantwoorden, is ook altijd wel aangenaam!
Dikke zoen, voor jullie allemaal! Geniet van de zon, van elkaar en van zo'n zomeravond met een glaasje rose...ofzo..
Aniet
maandag 18 juni 2007
Vader Wim en Vader Piet gezien!!
Wat is dit toch een gekke ziekte. Zo lig je in het ziekenhuis aan het infuus, ben je ziek, heb je hoge koorst en zo voel je je werkelijk kiplekker. Ja bizar...ik zit nu in mijn goede week. Moet wel oppassen dat ik niet overdrijf ofzo...en me ook rustig houdt, zodat ik energie kan sparen voor volgende week, kuur 2. Je hebt de neiging om alles te gaan doen, wat je al die weken niet hebt kunnen doen...maar ik moet me een beetje inhouden vind ik.
Gisteren was het vaderdag en eerst zijn Annemarie en ik naar de vader van Annemarie, Wim, gegaan. Hij was erg blij en emotioneel om ons te zien. Leuk was dat de broer van Annemarie, Ruud met zijn dochter Sophie ook kwam, met heerlijke koeken. Was erg gezellig en ik ben heel blij dat ik de vader van Annemarie weer even heb gezien. Voor mij de stap naar buiten met kale kop...en het gaat gewoon. Het gaat goed met de vader van Annemarie. Hij hoort vrijdag of hij mag beginnen aan de periode revalidatie met belasting van zijn been. Hij ziet er goed uit. Hij kan alweer staan en doet trouw zijn oefeningen. Een sterk en positief mens. Ik heb vanaf dag een een goed contact met hem gehad. Een heerlijk mens vind ik deze vader van Annemarie. Leuk he...
Soms kijkt iemand een fractie van een seconde langer, maar ach...ik begrijp het wel. Zien ze zo'n mooie vrouw Annemarie, hand in hand met zo'n kaal boefje met zo'n nike vestje aan met capuchonnetje. Ziet er wel komisch uit...ik zou ook even kijken, ja naar Annemarie dus he...dat moge duidelijk zijn.
Na een uurtje zijn we de auto weer ingestapt en naar Flakkee gereden, waar ik eigenlijk mijn vader wilde verrassen. Maar vlak voor de boerderij heb ik gebeld dat we kwamen, ik was bang dat hij te veel zou schrikken. Arie en Noor kwamen ook en tante Anita en oom De waren er al. Het was een emotioneel weerzien, maar wel heel gezellig en.....ik lust het nog, ik heb champagne gedronken. Het tempo was iets anders dan gewoonlijk, en ik moest even wennen, maar het was erg lekker weer! Feestelijk hebben we getoast op mijn gezondheid.
Pa vond het de mooiste verrassing en hij genoot zichtbaar. Els voelde even heel lief aan mijn koppie...
Beladen met allemaal lieve kadootjes en veel vers fruit van tante Anita zijn we na twee uur weer naar huis gegaan. Hier hebben we een fijne rustige avond gehad samen. Heerlijk.
We hebben de kleine poesjes gezien. Ja want Rosanne krijgt een nieuwe Semmie....en dat gaat alweer over drie weken gebeuren. Ze zijn nu een week of 8, hooguit denk ik en als de meisjes over 3 weken hier zijn, gaat Rosanne een poesje uitzoeken en die nemen we gelijk mee hierheen. Kan ze hem/haar die week zindelijk maken en laten wennen aan haar huis hier...leuk he..ze kwam gelijk kijken gisterenavond en heeft er volgens mij al een uitgezocht! In totaal heeft mijn vader vier nieuwe poesjes, een zwartje die op onze Droppie lijkt en drie cypertjes...of wat daarvoor door gaat. Een van die drie gaat Rosanne uitkiezen. Eigenlijk wil ze vrijdag al...maar wij houden dat nog eventjes af...over drie weken, zit ik weer in mijn goede week...en dat is voor het poesje ook beter, even groeien bij de moeder nog.
Vannacht weer heerlijk geslapen. Ja mijn dagelijkse verhaal is nu even heel gewoon. Zonder al te veel hectiek. Ik hoop deze week Hylke even te spreken, hij komt nu echt op bezoek, vorige week ging dit niet door, doordat ik in het ziekenhuis terecht kwam en dan gaan we het ook over Arinso hebben. Leuk vind ik dat wel, ik zou zo graag even binnen willen stappen daar deze week...gewoon iedereen eventjes zien.
Niet zoenen, in verband met bacterie-gevaar adviseert een ieder me...ik schijn er nogal gevoelig voor te kunnen zijn. Dus als iemand net ziek is geweest of een ziek kind/zieke partner heeft, hoe graag we ook willen, niet bij me in de buurt komen. Vind ik zo gek om te zeggen, maar ik moet mezelf sparen, ik moet met volle kracht kuur 2 in, om er weer goed doorheen te komen! Blijf me maar helpen, zoals jullie tot nu toe hebben gedaan!
Zo vroege vogels, die op het werk zijn, succes allemaal. Ik ga nog eventjes terug naar bed, heerlijk nog een uurtje slapen. Ik denk aan jullie allemaal. Ben reusachtig blij nog steeds met alle lieve kaartjes en reacties, doet me goed. Ik hoop dat jullie een goede dag hebben, niet te veel last van de regen en de files (werd gisterenavond voor gewaarschuwd...)en succes met alles deze dag!
Anita
Gisteren was het vaderdag en eerst zijn Annemarie en ik naar de vader van Annemarie, Wim, gegaan. Hij was erg blij en emotioneel om ons te zien. Leuk was dat de broer van Annemarie, Ruud met zijn dochter Sophie ook kwam, met heerlijke koeken. Was erg gezellig en ik ben heel blij dat ik de vader van Annemarie weer even heb gezien. Voor mij de stap naar buiten met kale kop...en het gaat gewoon. Het gaat goed met de vader van Annemarie. Hij hoort vrijdag of hij mag beginnen aan de periode revalidatie met belasting van zijn been. Hij ziet er goed uit. Hij kan alweer staan en doet trouw zijn oefeningen. Een sterk en positief mens. Ik heb vanaf dag een een goed contact met hem gehad. Een heerlijk mens vind ik deze vader van Annemarie. Leuk he...
Soms kijkt iemand een fractie van een seconde langer, maar ach...ik begrijp het wel. Zien ze zo'n mooie vrouw Annemarie, hand in hand met zo'n kaal boefje met zo'n nike vestje aan met capuchonnetje. Ziet er wel komisch uit...ik zou ook even kijken, ja naar Annemarie dus he...dat moge duidelijk zijn.
Na een uurtje zijn we de auto weer ingestapt en naar Flakkee gereden, waar ik eigenlijk mijn vader wilde verrassen. Maar vlak voor de boerderij heb ik gebeld dat we kwamen, ik was bang dat hij te veel zou schrikken. Arie en Noor kwamen ook en tante Anita en oom De waren er al. Het was een emotioneel weerzien, maar wel heel gezellig en.....ik lust het nog, ik heb champagne gedronken. Het tempo was iets anders dan gewoonlijk, en ik moest even wennen, maar het was erg lekker weer! Feestelijk hebben we getoast op mijn gezondheid.
Pa vond het de mooiste verrassing en hij genoot zichtbaar. Els voelde even heel lief aan mijn koppie...
Beladen met allemaal lieve kadootjes en veel vers fruit van tante Anita zijn we na twee uur weer naar huis gegaan. Hier hebben we een fijne rustige avond gehad samen. Heerlijk.
We hebben de kleine poesjes gezien. Ja want Rosanne krijgt een nieuwe Semmie....en dat gaat alweer over drie weken gebeuren. Ze zijn nu een week of 8, hooguit denk ik en als de meisjes over 3 weken hier zijn, gaat Rosanne een poesje uitzoeken en die nemen we gelijk mee hierheen. Kan ze hem/haar die week zindelijk maken en laten wennen aan haar huis hier...leuk he..ze kwam gelijk kijken gisterenavond en heeft er volgens mij al een uitgezocht! In totaal heeft mijn vader vier nieuwe poesjes, een zwartje die op onze Droppie lijkt en drie cypertjes...of wat daarvoor door gaat. Een van die drie gaat Rosanne uitkiezen. Eigenlijk wil ze vrijdag al...maar wij houden dat nog eventjes af...over drie weken, zit ik weer in mijn goede week...en dat is voor het poesje ook beter, even groeien bij de moeder nog.
Vannacht weer heerlijk geslapen. Ja mijn dagelijkse verhaal is nu even heel gewoon. Zonder al te veel hectiek. Ik hoop deze week Hylke even te spreken, hij komt nu echt op bezoek, vorige week ging dit niet door, doordat ik in het ziekenhuis terecht kwam en dan gaan we het ook over Arinso hebben. Leuk vind ik dat wel, ik zou zo graag even binnen willen stappen daar deze week...gewoon iedereen eventjes zien.
Niet zoenen, in verband met bacterie-gevaar adviseert een ieder me...ik schijn er nogal gevoelig voor te kunnen zijn. Dus als iemand net ziek is geweest of een ziek kind/zieke partner heeft, hoe graag we ook willen, niet bij me in de buurt komen. Vind ik zo gek om te zeggen, maar ik moet mezelf sparen, ik moet met volle kracht kuur 2 in, om er weer goed doorheen te komen! Blijf me maar helpen, zoals jullie tot nu toe hebben gedaan!
Zo vroege vogels, die op het werk zijn, succes allemaal. Ik ga nog eventjes terug naar bed, heerlijk nog een uurtje slapen. Ik denk aan jullie allemaal. Ben reusachtig blij nog steeds met alle lieve kaartjes en reacties, doet me goed. Ik hoop dat jullie een goede dag hebben, niet te veel last van de regen en de files (werd gisterenavond voor gewaarschuwd...)en succes met alles deze dag!
Anita
Abonneren op:
Posts (Atom)