Zo weer terug. We waren vroeg en ik kon rond negen uur al naar binnen, omdat degene die voor me was, nog in de file stond. Een neuro-radioloog met een radioloog en een dame die heel lief was en me vooral vertelde wat er ging gebeuren. Ze liet alles zien, de naalden, het apparaat waarmee ze de biopsen gingen uitvoeren. En toen kwam de heer Erkel, de neuro-radioloog. Hij vertelde dat hij vanmorgen nog contact had gehad met de heer Pondaag, de neuro-chirurg die hem had gevraagd verschillende biopsen te doen bij mij. Ook gaf hij aan dat het proces versneld moest worden en dat de uitslagen van de biopsen vrijdag door het medisch team besproken worden. Hij gaf ook aan dat de neuro-chirurg mij vrijdag hoogstwaarschijnlijk zou bellen voor de vervolgplannen/stappen.
Eerst heeft hij aan de hand van een echo de plaats vastgesteld waar hij een gaatje wilde maken, en vanuit dit ene gat draaide hij met de naald en nam hij op verschillende plaatsen een stukje weefsel weg.
Uiteindelijk heeft hij 6 stukjes weefsel op verschillende plaatsen weggehaald, eigenlijk alleen de rugprik deed pijn en op het moment dat hij een stukje weefsel pakte voelde je dat. Hij liet me een hele lange naald zien waarmee de biopsen gedaan zouden worden...eng hoor..ik lag op mijn buik en zei 'ik hoef het geloof ik niet te zien allemaal'....brrrr ik ben toch al zo'n held.
Gelukkig nu alweer thuis en lekker aan de koffie. Vanmorgen hing er een doos bonbons aan de voordeur, Marion Lips stond gisterenavond voor de deur, maar we hebben de bel niet gehoord. We lagen in bed een dvd te kijken, maar die bel die hoor ik wel vaker niet. Annemarie zegt 'doof, blind en mank...wat wil ik nog meer....' nee hoor dat meent ze niet. Ze is zo zorgzaam, super. Vanmorgen wilde ze mee naar binnen en toen zei die mevrouw....'het wordt wel een beetje bloederig hoor' en toen besloten we maar dat Annemarie gewoon op de gang bleef wachten. Is maar beter ook denk ik. En ik, ik moet gewoon flink zijn.
Welnu, het proces wordt versneld, het onderzoek is uitgebreid, en zo hoop ik dat we nog voor de Pinksteren een uitslag hebben en weer een volgende stap kunnen zetten. Nu even wat telefoontjes plegen en dan even lekker slapen ofzo...
Dank jullie wel allemaal voor de lieve smsjes, mailtjes en berichtjes, het voelt geweldig om zoveel steun van jullie allemaal te krijgen. Ik ben trots op al deze warme aandacht...dank! Duizendmaal dank.
Dikke zoen, fijne dag, fijne werkdag...tot snel allemaal!
Aniet
2 opmerkingen:
Hoi Aniet,
Soms weet een mens even niet wat ie moet zeggen, laat staan schrijven .... het gaat je bevattingsvermogen te boven en je beseft je,voor de zoveelste keer, waar het echt om gaat in het leven!
Met veel bewondering je weblog gelezen (wat een uitvinding trouwens!) en al lezend ook even een traantje weggepinkt.
Hou de zonzijde... enne dat boek schrijven moet je echt gaan doen, weet zeker dat het een bestseller zal worden.
Denk aan je , Everdine
Hoi Anita,
Wat een uitvinding zo'n weblog, zo kunnen we allemaal lezen wat er speelt en hoef je het verhaal niet tig keer te vertellen.
Sja meid, wat een spannende tijd! Hopelijk krijg je inderdaad de uitslag voor het weekend, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. We leven allemaal mee!
Liefs en veel groeten,
Joke
Een reactie posten