Koninginnedag....

De kermis, de fanfare door de straat, oranje tompoucen, de vrijmarkt, veel bekenden tegenkomen (wat ken ik al veel mensen in Voorschoten), muziek, een spontane lunch met Anke en Ruud bij Angels, Rosanne die hele grote knuffels wint met 'gokken' (ja ik weet het absoluut niet verantwoord dat een meisje van 10 gokt...), eentje voor haarzelf en eentje voor Florine. Praatjes maken met iedereen, champagne drinken met oliebollen en Emmy en Reynaud en toen zomaar opeens even lekker slapen in de stoel. En nu gewoon lekker koffie drinken en tv kijken...misschien wel een beetje saai, maar o zo lekker...Koninginnedag 2008!!
Vorig jaar zat ik met vreselijk veel pijn in mijn rug in een stoeltje op de vrijmarkt, ik kon niet op of neer en nu...nu loop ik zomaar rond, helemaal gezond! Ongelooflijk, ik ben er een beetje emotioneel van...geloof ik....Berty kwam ik tegen en die zei 'ik moet maar steeds denken aan vorig jaar Anita, hoe je daar zat...'
Dinsdag 6 mei een PET-scan. Ik ben heel benieuwd. Ik moet even aan Nicolien in Amerika denken, die mij aan het begin van mijn ziek zijn attendeerde op de PET-scan, waar men in Amerika al veel meer mee werkt. Voor mij een soort check of alles goed is. Spannend wel vind ik. Maar op Koninginnedag 2008 geloof ik in al het goede...denk ik aan vrolijke dingen en als ik de achterdeur open doe, dan hoor ik in de verte het geluid van de kermis. En als ik aan de kermis denk, dan denk ik aan Annemarie, die met tranen in haar ogen van het lachen in een of ander eng ding zit...wat op en neer gaat, en heen en weer...heerlijk...en als ik nu naast me kijk dan zit hier een hele grote knuffel die me vriendelijk aankijkt. Gewonnen door mijn 'gokkertje Rosanne'...en zomaar heel eventjes vind ik het leven wel een beetje ingewikkeld. Ik kan alleen niet zo goed aangeven waarom ik dat juist nu voel...'t geeft niet, het mag er zijn, zelfs op Koninginnedag 2008!
Terwijl ik vanmorgen nog aan Ada zat te vertellen, dat ik me niet zo druk maak om alles wat voor me ligt, dat ik niet zo emotioneel ben over alles wat achter me ligt, maar soms is er zomaar een momentje, zomaar 'floep' zomaar onverwachts, dat ik me wat verdrietig voel, zomaar....
een dikke kus op deze Koninginnedag 2008! Voor iedereen die dansend door de Voorstraat gaat vanavond, voor iedereen die feest aan het vieren is, ik zie jullie weer op Koninginnedag 2009, goed? En dan zal ik vrolijker zijn....
Anita

Een jaar geleden! Het was op zondag 27 april 2007....

En toen heb ik mij ziekgemeld bij Arinso en nu een jaar later, ben ik gewoon weer aan het werk en sta ik weer in het leven. Krabbel ik op, in een duizelingwekkende snelheid, en gaat het goed met me...en gisterenochtend om elf uur ging de bel. Wij (Milou, Rosanne, Annemarie en ik) zaten nog aan het ontbijt en daar stond Marga, een vriendin van ons, met een prachtig boeket bloemen, vrolijke gele bloemen om ons een gelukkig nieuw jaar toe te wensen! Ongelooflijk he...hoe lief, hoe vol zorg en attentie mensen om ons heen zijn! Iedere keer weer sta ik hier versteld van, maakt dit me zo enorm blij! Dus dank je wel Marga en ons nieuwe jaar is begonnen in een pretpark, in Drievliet, waar ik met mijn ogen dicht in een of ander eng ding zat met Rosanne, de X-factor of zoiets...loopings draaiend, maar wel feestvierend, gewoon omdat ik weer beter ben. Gewoon omdat Annemarie en ik, samen met de meiden, dit jaar achter ons laten. En nu...nu beginnen we aan een nieuw jaar. Vol nieuwe dingen, vol ontwikkelingen, vol vriendschap...
Zaterdagavond zaten we hier tot laat in de tuin met Eveline, Leo en Iva en met Jannie en Lisa. Leuk dat vrienden al grote kinderen hebben. Eveline kwam het schilderij halen wat ze heeft gekocht voor het nieuwe huis van Leo..dus Annemarie's schilderij komt bij Leo in Utrecht te hangen, leuk is dat he...
Leuk dat je weet waar je kunst terecht gaat komen. En volgende week wordt het laatste verkochte werk gehaald...bijzonder he...
En nu op 28 april, ga ik naar een begrafenis. En morgen op 29 april weer. Bijzonder hoe vrolijkheid en verdriet, zo dicht bij elkaar ligt, hoe leven en dood naast elkaar bestaan. Hoe je eerst dacht dat je zelf dood zou gaan, en nu zit je gewoon weer in de achtbaan, de achtbaan van ons leven...met duizelingwekkende snelheden ga je door. Maar wees gerust, ik pas me af en toe aan. Ik stop af en toe even en ga even zitten. Ik neem mijn rust, en mijn achtbaan loopt heel lekker door, alleen wat minder snel, wat minder spectaculair wellicht, maar hij loopt zo geweldig mooi, is zo intens, dat ik heel graag zou willen, dat deze achtbaan, nog minstens 30 jaar blijft lopen...ik ben er zuinig op.
Een mooie dag
Anita

Leven, werken, geluk en verdriet....

Leuk he...deze hangt boven onze bank nu! Gemaakt door...jawel
Annemarie...

Prachtig he...gemaakt door Suzie, van tante Anita en oom De...

tegelligger...nieuw werk van Annemarie

En soms ligt geluk en verdriet zo dicht bij elkaar. Dat realiseer ik me weer iedere dag, ik ben weer gezond en sterk. Ik kan voor mijn gevoel de hele wereld aan, ik geniet weer van mijn werk, van ontmoetingen met mensen. Zo heb ik deze week met twee relaties van vroeger geluncht, en dat was mooi en bijzonder. Soms ging het over mijn boek, soms over werk, of zomaar over wat het leven voor ons in petto heeft. De ene persoon is directeur/eigenaar van een ICT-bedrijf, de andere persoon mijn oude mentor, iemand uit de Raad van Bestuur van een heel groot bedrijf. Mooie contacten, mensen met inhoud, geweldig en wat voel ik me rijk op zo'n moment dat ik dit soort mensen in mijn leven heb mogen ontmoeten. Moet je je voorstellen, dinsdagmiddag zomaar op het terras van het Zalmhuis in Rotterdam, aan de Maas...de schepen varen voorbij. Super..en gisteren een geweldige lunch in een prachtige hippe tent in Utrecht, Divianto of zoiets in Utrecht, hip, design en goddelijk eten...en tenslotte zijn we gisterenavond met de meisjes gaan eten in Lof der Zotheid in Wassenaar, een lekker, leuk en hip eetcafe...om te vieren dat we vakantie hebben. Om stil te staan bij Florine, die vandaag zomaar een weekje mee mag met een vriendinnetje naar Parijs, met een dagje Disney erbij! En Rosanne die dan heel lief een kadootje gaat kopen voor haar zusje en haar vriendinnen.

En tussen al dit moois door, zijn er in onze omgeving deze week twee mensen overleden. De vader van een collega van me en de moeder van Nathalie, een vriendin van ons. Dus maandagochtend heb ik een begrafenis en dinsdagochtend gaan An en ik naar de plechtigheid van Nathalie's moeder. Verdriet, pijn, en dat hele bijzondere gevoel als een van je ouders overleden is...dat doet zo'n zeer. Terwijl ik dit nu schrijf, voel ik weer hoe ik dat zelf heb ervaren, toen mijn moeder voorgoed haar ogen sloot...dat gevoel maakt je op zo'n moment zo eenzaam. Dat doet zoveel zeer.
En vorige week toen mijn vader in Den Haag was voor de expositie van Annemarie, toen realiseerde ik me, hoe geweldig het is, dat hij nog bij me is. Dat ik nog in ieder geval een ouder heb. Met wie ik lief en leed mag delen...ongelooflijk, ik kan me niet voorstellen, hoe het zal voelen zonder ouders. Dus heb ik me voorgenomen nog veel mooie en intense momenten met mijn vader te ervaren....En nu voel ik mee, op afstand, met mijn collega, met Nathalie en haar familie. En weer realiseer ik me hoe gelukkig ik ben, dat ik dit leven mag leven, dat ik dit leven mag genieten, iedere dag maar weer. Stil staan bij de goede dingen, stil staan bij ons geluk. Het geluk van Annemarie en mijzelf. Gisterenavond zeiden wij het weer tegen elkaar, hoe blij we zijn met ons geluk. Hoe intens dit voelt...en hoe bijzonder het is dat je eerst zoveel jaar in het leven moet staan, voordat je dit gevoel mag ervaren. Het is net als leren fietsen ofzo...eerst probeer je het, en gaat het een aantal keren wat minder goed, en opeens...dan fiets je zomaar weg.....Wel een rare vergelijking vind ik nu, fietsen en de liefde...maar voor allebei geldt, dat als het mis gaat, het zeer doet....waarbij je een fiets nog kunt repareren als die kapot is gegaan nadat je gevallen bent, maar hoe doet je dat nu met een ex...tja, daar heb je er twee voor nodig...en dat merk ik steeds maar weer! Is ook wel iets ingewikkelder hoor, scheiden, loslaten en ieder voor zich weer verder gaan.Vandaag is het mooi weer...Milou komt logeren, zodat Rosanne ook wat plezier heeft, vanmiddag eventjes naar Schutter, even wat praten over wat we voor elkaar kunnen betekenen!De papieren voor de Kamer van Koophandel liggen klaar. Annemarie's eigen bedrijf is gestart! De eerste factuur ligt klaar...het eerste schilderij is betaald en weggebracht, vanavond het tweede, volgende week nummer drie. De opdrachten, daar kan Annemarie na de vakantie aan gaan beginnen...spannend.We organiseren ergens in mei/juni nog een kleine proeverij rondom haar expositie voor diegenen die nog niet geweest zijn. An heeft al een lijst met namen opgesteld. Dus wil je er nog bij zijn, laat het me/ons weten, dan nodigen we je uit.Mooie foto's he...ons huis staat vol bloemen, nog van de expositie...weer een boeket van tante Suus, om me te bedanken voor mijn boek! Leuk he...ik wens jullie allemaal een mooi en zonnig weekend toe. Geniet ervan...en voor al die mensen met verdriet...veel sterkte, ik denk aan jullie...

Anita

Kunst en wijn en wijn en kunst....

Dit doek is uiteindelijk heel anders geworden....wil je het werkelijke doek zien? Ga dan naar Schutter Wijnservice in de Balistraat, of kijk op www.annemariesmitshuysen.nl

Lieve allemaal....ons weekend stond in het teken van de kunst. Van gezelligheid, van heel veel mensen die Annemarie's werk kwamen bekijken. Van opdrachten krijgen voor nieuw werk tot verkopen van bestaand werk. Geweldig. Annemarie als stralend middelpunt met bloemen, VVV-bonnen, kadootjes, bonbons...alsof het haar introductie was in de wereld van de kunst! Geweldig en dit alles temidden van goddelijke wijnen, oesters, rillettes en heerlijke olijfolie met witte truffel...wat kan een mens zich nog meer wensen. Het feestelijke weekend werd afgesloten met een mooi en gezellig spontaan etentje met Emmy en Reynaud. Heerlijk!

En vandaag gingen we weer over tot de realiteit van alledag. Het begon met een bezoek aan het LUMC, een vingerprikje werd gevolgd door uitgebreid bloedonderzoek (een prik in mijn hand, vanwege het feit dat ik zo lekker slecht te prikken ben, maar dat geeft niet, ik ben er niet meer bang voor!). Een PET-scan is aangevraagd en zal over ca. 2 weken plaatsvinden. En daarna ben ik doorgereden naar Utrecht, een vergadering bij een klant. Even naar kantoor en toen door naar Amsterdam, weer een vergadering bij een andere klant. En toen naar huis, zomaar op tijd.

Mails gelezen, afspraken gemaakt. Morgenavond een bezichtiging in Schoonhoven. Vanavond hebben we An ingeschreven bij de Kamer van Koophandel voor haar bedrijf. Leuk he...alles gaat lopen nu. Mappen gekocht voor de administratie, btw-bonnen, gisteren hebben we al heel veel doeken besteld. Linnen en katoen, ja want ze moet nu gaan werken aan haar opdrachten. Goed he...

Ook gaan we kontakten leggen met galeries, voor het vervolg van haar carriere in de wereld van de kunst!

En ondertussen genieten we van alle dingen om ons heen. En vooral ook van het mooie weer, het is heerlijk!

Dag, een fijne dag...

Anita

Kort verslag van de eerste avond bij Schutter Wijnservice......

En de eerste openingsavond van An's expositie zit erop...en het was een geweldig succes. Mensen uit Voorschoten, Ermelo, Vlaardingen, Spijkenisse, Den Haag, Zoetermeer, en overal vandaan kwamen kijken naar het werk van Annemarie. Mensen die we lang niet gezien hadden, mensen uit mijn verleden, mensen uit ons heden, Annemarie's oude werkgever waar zij 17 jaar voor heeft gewerkt, meneer en mevrouw Slootweg, Lineke en Lianne, An's vader, Ruud en Anke en iedereen die ik nu niet bij naam noem, het was zo leuk....

en Annemarie genoot, zij kreeg bloemen, bonbons, kadootjes, planten en vooral veel aandacht voor haar werk. Er stond een vreemd echtpaar te kijken en die mevrouw zei tegen haar man 'die Annemarie Smitshuysen maakt mooie dingen...' ik stond achter hen en zei 'wilt u dat ik u even aan haar voorstel...' en die mevrouw zei 'hoe ziet ze eruit...' en toen heb ik An even aangewezen.

En weten jullie wat zo leuk is, op deze eerste avond heeft Annemarie twee werken verkocht! Geweldig toch...zomaar spontaan. En misschien gaat er nog wel meer gebeuren, mensen zijn geinteresseerd. Een galeriehouder van het Noordeinde had aangegeven dat Annemarie mooi werk maakt. Er was ook een mevrouw, we noemden haar de zus van Marijke Helwegen, geweldig en daar hebben we zo mee gelachen. Zij vertelde mij dat zij een nieuwe computer had en hier niets mee kon. Ik gaf haar Annemarie's kaartje en zei dat ik haar wel zou komen helpen. En toen ik dat zei kreeg ik drie zoenen! En toen Annemarie dit zag en zei 'pas op hoor mevrouw ze is van mij' riep ze 'heb ik eindelijk een leuke gevonden en is ze van jou'....kortom, lachen, gezellig, mooie en leuke mensen. Veel enthousiaste reacties. Prachtig...Jacqueline uit Ermelo super dat je gekomen bent. Twee uur file hebt getrotseerd om het werk van An te zien. Tonny en Niek, heerlijk dat ik jullie weer heb mogen ontmoeten.

De ambiance was super...oesters met heerlijke sausjes, heerlijk brood met ganzelever, met rilletes. Prachtige olijfolie met witte truffel, mooie serviezen. Heerlijk water en goddelijke wijnen, een franse tafel, een italiaanse tafel, een zuid-afrikaanse tafel, Chili, Argentinie, Australie...kortom genieten...

We waren zo rond een uur of tien thuis denk ik, iets later misschien. En hebben nog even nagepraat in de woonkamer. Mijn manier van lopen was alsof ik een oude dame ben, want zo lang staan, dat hakt er nog steeds in...maar het was zo de moeite waard!

En vanmorgen lagen we lekker op bed, en toen ging de bel. Annemarie's vriend van de pakketservice met een doosje voor Anita van Loon. Jawel een prijs gewonnen, doordat ik weer een slagzin of zoiets heb ingevuld...een schoonmaakpakket. Met een swiffer, voor het stoffen, en zo'n apparaat om vloeren mee te dweilen, met schoonmaakmiddelen, vaatwasblokjes met citroen erin...en weer was ik als een kind zo blij! Geweldig toch...je kunt als mens maar gelukkig zijn met dit soort leuke momenten in het leven!

Ik wel, ik geniet hiervan, optimaal...en ik verheug me nu alweer op vanavond en op al die lieve mensen die ons dan weer komen bezoeken. Het is leuk daar in Den Haag...de wijnen zijn fantastisch...en het is zo geweldig om Annemarie zo blij te zien! En zoveel waardering te zien krijgen voor al die mooie dingen die zij maakt!

Oh ja, en voor al die mensen die nu niet kunnen. Het is altijd mogelijk om zelf een keer naar Schutter te gaan. Het werk van Annemarie hangt daar tot eind mei 2008! En je kunt rustig iets kopen, dan komt er zo'n geweldig rood stickertje bij en dan maak je een afspraak met Annemarie over de betaling/aflevering. Het komt helemaal goed...dus schroom niet en ga kijken!

En op zaterdagmiddag heeft Schutter een aantal wijnen open staan en kun je dus genieten van wijn en kunst...en wat is mooier dan dat...

Een geweldig weekend gewenst! Maandagochtend ga ik naar het LUMC voor een controle...gek he..

Anita

Spannend....

Vandaag is het zover. Om half vijf vertrekken we naar Den Haag, voor de expositie van Annemarie....ik ben reusachtig benieuwd. Volgens mij wordt het erg leuk, druk, gezellig met allemaal mooie schilderijen van Annemarie. Ik ben vandaag op tijd naar huis gekomen, zodat ik nog voldoende energie over heb om vanavond een paar uur te kunnen staan. Maar eerst heb ik Suzie gebeld en mooie vrolijke bloemen voor Annemarie gekocht! Want eigenlijk is het wel een speciaal feestje voor haar...de publiciteit zoeken met al die prachtige werken die zij gemaakt heeft! Ik ben nu al trots en merk dat dit steeds meer gaat worden....ik ben ook benieuwd wat anderen van haar werk vinden!
Ik kwam net een buurvrouw tegen die ook graag haar werken wil zien, maar dit weekend niet kan! En mijn nicht uit Amstelveen gaat ook een keertje naar Den Haag om Annemarie's werk te bezichtigen.
Ondertussen lopen er allerlei akties en contacten voor andere exposities. Allemaal nog heel pril, maar we gaan door.
We gaan ook nieuwe visitekaartjes laten maken, met hierop ook haar website www.annemariesmitshuysen.nl
Alles bij elkaar heel spannend. Ik neem de camera mee en zal jullie na dit weekend informeren.
Een lieve groet!
Anita

Annemarie's website

Dag allemaal, het is zover, vlak voor haar expositie gaat de website van Annemarie '' live " en ga maar kijken wat je er van vindt...www.annemariesmitshuysen.nl ongelooflijk mooi.
Gemaakt door Joost Schreuders, van Conceptsense te Den Haag. Professioneel, en erg mooi vind ik..en nu zijn alle ogen gericht op as. vrijdag en zaterdag, haar expositie. Het zal druk worden, maar goed...voor An erg belangrijk. Haar eerste serieuze expositie...en volgens mij wordt het super leuk. Haar werk is super mooi en ik ben benieuwd naar de vele reacties. Laat het haar weten, het is zo belangrijk!

Dag, een fijne dag, ik ga zo naar Arinso. Ik heb vandaag een meeting en ben pas laat thuis, dus ik ben nog eventjes hier bij mijn Annemarie...
Love...

Aniet

Mijn artikel in het AD 'Haagsche Courant'...

Voor al die mensen die niet het AD Den Haag hebben gelezen, hier mijn artikel.

'Je knokt, maar hebt niets te vertellen'

Door MARIA MULDERS

VOORSCHOTEN - Het zal toch niet waar zijn, dacht Anita van Loon toen ze in mei vorig jaar hoorde dat ze een zeldzame vorm van Non-Hodgkin had. De lymfeklierkanker uitte zich in een kanjer van een tumor, die zich als een slingerplant om haar ruggenwervel inclusief zenuwbanen had geslingerd. Maar ík ga niet dood, was haar tweede gedachte.

Want Anita van Loon, nu 48, had net de liefde van haar leven gevonden in de persoon van Annemarie Smitshuysen. Een getrouwde vrouw met twee kinderen, die haar echtgenoot verliet nadat ze haar gevoelens voor Anita niet langer kon ontkennen. Ze trouwden op 3 november 2006 en waren vanaf dat moment co-ouders van Florine (13) en Rosanne (10). Als manager bij Arinso had Anita een topfunctie, met alles wat daarbij hoort: naast een goed salaris ook een leaseauto - van haar favoriete merk Mercedes natuurlijk - en een jaarlijkse bonus. Bovendien verdiende ze lekker bij met lesgeven aan managers en met lezingen. „We hadden net een huis gekocht in Voorschoten, waar de kinderen immers op school zaten. 2007 zou óns jaar worden. Het was gewoon onbestaanbaar dat Annemarie mij zou verliezen aan een ziekte. Van het begin af aan heb ik me rotgeknokt, in de vaste overtuiging dat ik de kanker zou overwinnen,’’ aldus Anita, die inmiddels weer een prachtige kop met haar heeft na maanden kaal te zijn geweest. Knokken tegen kanker, wat houdt dat eigenlijk in? Anita moet lachen, want inmiddels is ze ervan doordrongen dat je gezondheid niet kunt afdwingen. Maar ook in de zwaarste dagen van haar ziekteproces wilde ze daar niets van weten. Ze werd gedreven door een mateloos optimisme. „Ik had er met Annemarie soms zelfs ruzie over,’’ vertelt Anita. „Maar het was gewoon mijn manier van ermee omgaan. Het besef dat ik dood zou kunnen gaan, drukte ik weg. Ik was gefocust op positief blijven. En ik werkte er hard aan mijn energieniveau op peil te houden. De verleiding om de hele dag in bed te blijven was soms erg groot.’’ Begrijpelijk voor iemand die verschillende chemotherapieën tegelijk moet verwerken, uiterst pijnlijke lumbaalpuncties ondergaat en ook nog te kampen heeft met ontstekingen in armen en tenen. Maar Anita ging na haar vijfde chemo lekker fietsen naar haar vriendin in Den Haag, een tochtje van veertig kilometer. Pretlichtjes in de bruine ogen: „Ik was doodmoe, maar heel voldaan. Er waren mensen die het achterlijk van me vonden. Maar ik werd gek van het thuiszitten en niks doen. Ik weigerde alleen maar patiënt te zijn. Afhankelijkheid past niet bij mij.’’ Ze ging dus fietsen, zodra haar lichaam dat toestond. Ook mentaal was ze sterk. Nog voor haar leaseauto op haar eigen verzoek werd teruggehaald naar de garage, begon ze haar re-integratie al voor te bereiden. Anita: „Op de vraag wat ik wilde worden, antwoordde ik vroeger altijd: onafhankelijk. Dat was me goed gelukt, maar na een halfjaar ziek zijn begon ik toch te piekeren. Annemarie was serieus aan de slag gegaan als schilderes. Ik zat erg met het idee dat ze haar vroegere vak van mondhygiëniste weer zou moeten oppakken, omdat ik niet voor haar zou kunnen zorgen.’’ Anita werkt nu alweer dertig uur per week. De interimmanager die haar verving, vertrekt binnenkort. „Eigenlijk ben ik in januari weer begonnen, maar vanwege de bestralingen kon ik dat toch niet volhouden. Bestraling tast zowel je energie aan als je concentratievermogen. Nu gaat het hard vooruit. Ik ben alleen nog wat stram van de prednison. Het duurt erg lang voor alle chemische troep uit je lichaam is verdwenen.’’ Of de tumor helemaal de kop is ingedrukt, is nog niet helemaal duidelijk. „De artsen zien nog ‘iets’, maar dat kan behalve de tumor ook littekenweefsel zijn,’’ stelt ze. „Over een paar weken moet ik uitsluitsel krijgen.’’ Anita is realistisch geworden. Wakker geschud, zegt ze zelf. „Ik wilde te allen tijde de regie over mijn eigen leven. Maar al doe je nog zo je best, je hebt er niets over te vertellen. Er is vijftig procent kans dat de kanker terugkomt, dat kan overal in mijn lijf zijn. Als dat over twee of drie jaar is, ga ik opnieuw het hele behandeltraject in. Maar als het nog dit jaar gebeurt, is alleen beenmergtransplantatie nog een optie. Als die niet effectief is, dan is het einde oefening.’’ Het boek van Anita van Loon Kanker, ongeloof, oneerlijk en onmacht is verkrijgbaar via www.boekscout.nl en kost 15,95 euro.

En lieve mensen, na al deze indrukken, zijn alle ogen nu gericht op de expositie bij Schutter volgende week voor Annemarie....er komen veel mensen, het wordt druk, uit allerlei hoeken, en ik hoop toch zo dat er ook voor Annemarie mooie momenten aanbreken in haar werk. Dat zij schilderijen gaat verkopen, dat haar werk zomaar bij iemand in de woonkamer komt te hangen...het is zo vreselijk mooi...
En als jullie binnenkomen bij Schutter, moet je gelijk even naar haar nieuwste grote werk kijken, bij binnenkomst direct rechts! Prachtig, vol schitteringen, groots en imponerend...
net An zelf....

Fijne dag! Chea komt koken met de meiden...Floor is al druk bezig met haar dessert en Rosanne zit met het kookboek van Jamie aan tafel...spannend...wordt vast heel leuk...
Anita

Zomaar eventjes....

Dag lieve allemaal, ik wil gewoon maar even zeggen dat het allemaal wel goed gaat met me...dat ik vrolijk ben, het naar mijn zin heb. Lekker hard aan het werk ben, volgens mij wel de goede dingen doe. Maar soms krijg je van die terugblikken, zo sprak ik vandaag met Wilma aan de telefoon. Wilma is een collega die met hernia-achtige klachten thuis zit. Zij krijgt speciale pijnbehandelingen door middel van een lumbaalpunctie....en als ik dan met haar praat, dan is het net alsof je het zelf weer voelt. Ook Wilma ervaart de onzekerheid als zwaar. Je weet niet hoe lang je behandeling duurt, je weet niet wat morgen je brengt qua pijn, en of je ooit weer in staat bent andere dingen te doen! En Wilma ik durf te veronderstellen, dat hoe lang de weg ook is, je uiteindelijk ook weer bij Arinso in de lift stapt naar de vierde etage...ik zie het je doen en ik wacht op je, ok?
Ondertussen ben ik druk bezig met mijn boek, er heeft een mevrouw gebeld van de Krant Groot Voorschoten voor een interview. Ik heb contact gelegd met het blad Overleven van KWF om daar iets te publiceren over mijn boek. Bijzonder is dat de hoofdredactrice van dit blad, Cora Honig, een oude bekende van mij is. De wereld is klein en in dit blad stond een artikel met Corrie de Jongste, een vrouw die ik nog ken van vroeger. Zij leeft al 14 jaar met eierstokkanker. Ongelooflijk hoe je mensen zomaar opeens weer tegenkomt in je leven.

En hier, hier gaat het goed. KPN baart ons zorgen, Annemarie kan al ruim een week slechts mail versturen, maar niet ontvangen. Maar er is hoop...
De keukendeuren gaan af en toe open, de zon schijnt...heerlijk, het voorjaar begint en komt langzaam dichterbij. De hyacinten zijn mooi paars van kleur, de tulpenbollen komen voorzichtig omhoog, de tafel en de bank buiten zijn weer lekker schoon, af en toe kun je al even lekker in de zon zitten...heerlijk!
Een fijn weekend gewenst allemaal!
Met veel liefs,
Anita

artikel in de AD Haagsche Courant

En jawel vandaag stond ik zomaar met een foto in de Haagsche Courant met een artikel 'Je knokt maar hebt niets te vertellen' een foto erbij van Anita met een gekreukte blouse, zoals Annemarie direct opmerkte. Ja helemaal echt Anita, met Annemarie mijn vrouw zoals erbij vermeld stond, op de achtergrond. Een mooi symbool voor onze liefde, want dankzij het feit dat zij achter me staat, sta ik waar ik nu sta....weer volop in het leven. Het leven wat weer zijn gang gaat, met dien verstande, dat ik op tijd naar huis ga van mijn werk. Probeer om 14.00 uur te stoppen, soms wordt het iets later, maar over het algemeen lukt het me nog wel...en als ik thuis kom kruip ik wel eens onder de zonnebank. En dan val ik zomaar in slaap.....heerlijk is dat!
Naar aanleiding van dit artikel werd ik gebeld door een mevrouw die mijn artikel gelezen had...ik ga haar vanavond terugbellen. Zomaar spontaan, geweldig he...
Oh ja, en morgen ligt mijn boek echt in de winkel hier in het dorp, bij De Kler, de boekhandel...goed he!

En ook vandaag zijn allerlei uitnodigingen voor de Art & Wine van Annemarie de deur uitgegaan! Dus morgen ligt deze uitnodiging in je brievenbus. Hier in het dorp ga ik nog twee posters op laten hangen bij een Grand Cafe en bij Suzie als het mag...ik ga dat straks even proberen te regelen...leuk he...
Gisteren hadden we een sneak preview bij Schutter samen met de andere kunstenaars...en wat zo ongelooflijk leuk was, dat Joost kwam (hij maakt een site voor Annemarie zie www.conceptsense.nl) en An's moeder met Reynaud en later stonden Hans en Ria Zwijnenburg voor mijn neus. Vrienden van mij van vroeger, die ik 23 jaar niet gezien had! Ongelooflijk zij hadden met gegoogeld vorig jaar en kwamen zo op mijn site terecht...en nu stonden we oog in oog. En het was alsof er niet zoveel gebeurd was, we pakten de draad weer op en houden deze vast nu. Geweldig!`

Dus volgende week is het echt zover...Annemarie gaat veel bezoekers ontvangen bij haar expositie in Den Haag. Wil je een uitnodiging laat het me weten...
Dikke zoen....

Aniet

Fietsen, homeopathie en nog veel meer moois....

Gisteren, op die prachtige zondagmiddag lekker gefietst naar Den Haag. Een kop koffie, een glas wijn bij Jannie, Joost en Lisa...praten over de site van Annemarie! En daarna lekker gegeten bij An's mama en Reynaud. Weer gezellig, weer warm en intens en toen in het donker terug op de fiets...door de polder tussen Leidschendam en Voorschoten, het deed me denken aan fietsen door de Oostmoer, toen ik kleiner/jonger was...alleen het geflikker van je fietslicht voor je zien en verder alleen maar donker...
Vandaag een mooie dag bij Arinso, gewerkt van 07.00 tot 14.30 uur, dus 7 uur gewerkt en een half uurtje pauze met Zenaida...mooi he..
en daarna had ik een afspraak bij dokter Van Riel, een homeopaat of iets wat er op lijkt..een man die mij gezien had toen ik net kanker had gekregen. En nu zag hij me weer en toen ik hem vroeg hoe het met me ging zei hij 'perfect' en dit heeft te maken met hoe ik naar het leven kijk. Hoe ik in het leven sta, hoe ik me gedraag, ik heb dingen losgelaten en van me af gegooid. En gek om hier te zeggen, maar zo voelt het ook. Alsof ik klaar ben, alsof ik mijn leven veranderd heb, mijn instelling veranderd is. Daarom voelt het ook zo goed....een heleboel mensen zullen dit niet begrijpen. Maar dat geeft niet. Voor mij, voor ons voelt het goed. En toen hij daarna nog even voor de vuist weg opmerkte wat Annemarie moest doen aan haar schildklier en watvoor effect dit op haar heeft, toen keken we naar elkaar en glimlachten. Want het is heel bijzonder als iemand als het ware dwars door je heen kijkt...en meer zeg ik niet hierover. Want dit moet je voelen...dank je wel Emmy en Reynaud. Het was weer een moment met een gouden randje en dit soort momenten moet je koesteren en vasthouden, en nooit meer moet je jezelf verliezen in de run van het leven. Of terugvallen in oude patronen....
en voor jullie nu, een mooie avond...wij gaan genieten. Van elkaar. Van dit alles. Vandaag sprak ik zomaar een collega, die ik nog niet kende tot voor kort op de gang bij Arinso. En toen had ik zomaar een heel mooi gesprek over ziek worden, over weer beter worden en wat dit proces met je doet. Hij zei en dat vond ik zo mooi 'toen ik het gevoel had dat ik kanker had (dit bleek achteraf niet zo te zijn) toen realiseerde ik me opeens wat dit zou betekenen voor mijn partner, mijn kinderen en toen realiseerde ik me opeens wat geluk is in je leven....' en dat is nou net wat ik bedoel...ik ben me zo optimaal bewust van alle mooie dingen om mij heen, dat ik me het gelukkigste mens van de wereld voel!
Dag, dikke kus, mooie dag...

Anita

Van alles en nog wat...op zomaar een natte zaterdagmiddag....

Vanmorgen eventjes bij de boekhandel langs geweest, voor de Voorschotenaren, nog even geduld...de verwachting is, dat mijn boek daar vanaf dinsdag zal liggen. Ongelooflijk hoe lang het duurt, mijn excuus hiervoor. Maar de uitgeverij is niet heel erg vlot mag ik veronderstellen...
Ondertussen heeft de familie mijn boek ontvangen en zijn er al 108 exemplaren verkocht...leuk toch?
En met ons gaat het goed. Gisteren hadden we een etentje met de tennisvriendinnen van Annemarie, jammer dat Mieke er niet bij was. Iedereen had een gerecht gemaakt, Joyce (en Caspar) het voorgerecht, Ilse een salade, Annemarie de rest van het hoofdgerecht en Lineke het dessert...en het was heerlijk en gezellig! Een prachtige tafel, met kaarsjes en bloemetjes, en de sfeer was optimaal...over drie maanden doen we dit weer en dan gaan we naar Ilse, en dan varen met de boot naar de Kaag, naar tante Kee...heerlijk!
Gisteren heb ik voor het eerst een ouderwets lange dag gemaakt, ik ging hier om half zeven weg, even naar kantoor geweest in Nieuwegein en toen door naar Zaltbommel, waar we de hele dag, tot vijf uur vergaderd hebben en daarna weer naar huis. En dit alles, zonder problemen...voelt super. Vanmorgen een beetje uitgeslapen...en nu straks eventjes naar Den Haag. Lekker even samen weg...
Dag, een mooie dag voor jullie allemaal...
Liefs

Anita

De boeken zijn binnen en komen er aan...

He..he...eindelijk zijn mijn bestelde boeken binnen. Dus familieleden ze komen er aan...ik bel jullie om dit op zo kort mogelijke termijn te regelen.
Ik stuur er een paar op, en de rest breng ik persoonlijk! Ondertussen ben ik gewoon aan het werk, deze week al vier keer. Vandaag is de laatste dag dat ik 'zomaar' thuis ben, in afwachting van het telefoontje van de arbo-arts...ik wacht al vanaf 9 uur...en ze belt maar niet! Straks ga ik zelf even bellen denk ik.
Op mijn werk is het als vanouds...gewoon lekker bezig zijn, er zijn leuke ontwikkelingen, goede gesprekken en vanaf 15 april a.s. mag ik weer helemaal zelf verantwoordelijk zijn voor mijn baan! En Hans, mijn interimmer, die verdient meer dan een flesje wijn, dus daar zal ik nog eens over nadenken...
En hier thuis, hier gaat alles goed. De schilderijen van Annemarie zijn in Den Haag, en hangen al bij Schutter's Wijnservice op. Er was daar een partij van Shell, en deze mensen hebben het werk van Annemarie al kunnen bewonderen. De uitnodigingen voor de expositie verwacht ik ieder moment en dan komen ze naar jullie toe!
Ik ben bij mijn familie in Zeeuws Vlaanderen op bezoek geweest, bij oom Wim en tante Tanneke. Heb nicht Leonoor nog even bezocht en eventjes bijgepraat met Annemarie (mijn andere nicht). En het was weer ouderwets gezellig, lekker eten en lekker praten en lachen. Heerlijk...
Tot zover deze opsomming van mijn leven, wat weer een gewoon leventje lijkt. Er staat een leuk artikel met foto in de Voorschotense Courant en ook heb ik een interview gehad voor de Haagsche Courant, met een heuse fotograaf, die een heleboel foto's van me heeft gemaakt...was een goed interview vind ik. Ik hou jullie op de hoogte wanneer dit geplaatst gaat worden...
Dag, we gaan weer verder.
Liefs
Anita