Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




dinsdag 22 mei 2007

Dinsdagavond 22 mei 2007

Vanavond om 20.50 uur komt er op Nederland 2 een documentaire over Hedwig. Zij was een vrijwilligster in mijn Hospice en is zelf aan kanker overleden. Dit programma is een videobrief voor haar nabestaanden. Inmiddels is Hedwig overleden....dus kijken met zijn allen! Indrukwekkend dit programma...ondertussen is deze dag, met veel bellen, praten en vertellen over de biopsie alweer voorbij. De pijn neemt geleidelijk aan toe...ik word geleidelijk aan krommer. Hoe langer de dag duurt, hoe korter ik word...gek gezicht, of korter, ik ga helemaal scheef lopen en als ik Annemarie wil zoenen, moet ze bukken, maar dat blijkt lukken gelukkig! Ik moet vaak denken aan mijn moeder, die ook helemaal krom was aan het einde van haar leven. Maar het grote verschil zit 'em erin dat ik nog midden in dit leven sta. Vandaag heb ik de zus van Ma, tante Tanneke, gebeld...ingewikkeld hoor om aan zo'n oude tante te vertellen dat je de strijd aangaat, en dat er nog niks verloren is. Voor ouderen is iets als dit vaak verbonden met doodgaan en ik zie dit zelf niet zo...gelukkig. Ik pieker wel meer merk ik nu, dan twee weken geleden...maar dat is ook omdat ik het eng vind wat er allemaal moet gebeuren, of gaat gebeuren. Ik ben ongelooflijk blij dat ik vrijdag al uitslagen krijg, ben ook benieuwd hoe het allemaal dan verder zal gaan...

Ik kreeg vandaag heel veel leuke post, mooie gekke en lieve kaartjes, uit allerlei hoeken, van de mensen bij Shell, van een vriend uit Drachten, een hele vrolijke gekke kaart van het ISS-team...heerlijk al die leuke gekke berichten! Vaak voel ik een glimlach op mijn gezicht verschijnen....
Rosanne reageerde zo schattig toen ze hoorde dat de vakantie niet door zou gaan 'mama ik was zo graag met Anita op vakantie gegaan, dat halen we toch nog wel een keertje in he....'.
Voor die meiden is het ook wel ingewikkeld realiseer ik me steeds weer.

De bel gaat, ik ga ermee stoppen, even kijken wie er komt...zien ze me weer aan de champagne zitten...ik krijg nog een naam!
Oh nee, een meneer van het astma-fonds, dus mijn reputatie komt even nog niet aan de orde.
He de zon gaat schijnen...belooft morgen weer een goede dag te worden. Ik wens iedereen een mooie avond toe...zomaar liefs, Aniet

De neuro-radioloog in het LUMC

Zo weer terug. We waren vroeg en ik kon rond negen uur al naar binnen, omdat degene die voor me was, nog in de file stond. Een neuro-radioloog met een radioloog en een dame die heel lief was en me vooral vertelde wat er ging gebeuren. Ze liet alles zien, de naalden, het apparaat waarmee ze de biopsen gingen uitvoeren. En toen kwam de heer Erkel, de neuro-radioloog. Hij vertelde dat hij vanmorgen nog contact had gehad met de heer Pondaag, de neuro-chirurg die hem had gevraagd verschillende biopsen te doen bij mij. Ook gaf hij aan dat het proces versneld moest worden en dat de uitslagen van de biopsen vrijdag door het medisch team besproken worden. Hij gaf ook aan dat de neuro-chirurg mij vrijdag hoogstwaarschijnlijk zou bellen voor de vervolgplannen/stappen.
Eerst heeft hij aan de hand van een echo de plaats vastgesteld waar hij een gaatje wilde maken, en vanuit dit ene gat draaide hij met de naald en nam hij op verschillende plaatsen een stukje weefsel weg.
Uiteindelijk heeft hij 6 stukjes weefsel op verschillende plaatsen weggehaald, eigenlijk alleen de rugprik deed pijn en op het moment dat hij een stukje weefsel pakte voelde je dat. Hij liet me een hele lange naald zien waarmee de biopsen gedaan zouden worden...eng hoor..ik lag op mijn buik en zei 'ik hoef het geloof ik niet te zien allemaal'....brrrr ik ben toch al zo'n held.

Gelukkig nu alweer thuis en lekker aan de koffie. Vanmorgen hing er een doos bonbons aan de voordeur, Marion Lips stond gisterenavond voor de deur, maar we hebben de bel niet gehoord. We lagen in bed een dvd te kijken, maar die bel die hoor ik wel vaker niet. Annemarie zegt 'doof, blind en mank...wat wil ik nog meer....' nee hoor dat meent ze niet. Ze is zo zorgzaam, super. Vanmorgen wilde ze mee naar binnen en toen zei die mevrouw....'het wordt wel een beetje bloederig hoor' en toen besloten we maar dat Annemarie gewoon op de gang bleef wachten. Is maar beter ook denk ik. En ik, ik moet gewoon flink zijn.

Welnu, het proces wordt versneld, het onderzoek is uitgebreid, en zo hoop ik dat we nog voor de Pinksteren een uitslag hebben en weer een volgende stap kunnen zetten. Nu even wat telefoontjes plegen en dan even lekker slapen ofzo...

Dank jullie wel allemaal voor de lieve smsjes, mailtjes en berichtjes, het voelt geweldig om zoveel steun van jullie allemaal te krijgen. Ik ben trots op al deze warme aandacht...dank! Duizendmaal dank.

Dikke zoen, fijne dag, fijne werkdag...tot snel allemaal!
Aniet

Vakantie gecanceld....

Na overleg met de neurochirurg is de vakantie die we met de meisjes zouden hebben naar Tunesie...gecanceld. Bizar...krijg je van zo'n annuleringsverzekering maar een deel van het geld terug...kost een reis die je niet maakt, je toch 1800 euro...maar ja dat is maar geld zeg ik dan heel stoer...
Voor de meisjes wel heel verdrietig, zij hadden zich er zo op verheugd...de neurochirurg gaf aan dat herstel na een lichte operatie minimaal 6 weken zal duren en hij gaf ook aan, dat dit geen lichte operatie is...dus rekent u zelf maar...dan ligt 21 juli wel heel dichtbij...

Zo nu een nespresso en dan de auto in...naar Leiden...
Dikke zoen van twee nerveuze meiden.
Aniet en Annemarie

Spannend.....

Annemarie staat onder de douche...ik ga nu naar boven...een rampzalige nacht, volgens mij dood zenuwachtig en nu naar het LUMC...maar met al die steunbetuigingen, al die vriendschap moet zo'n punctie peanuts zijn toch...brrrr en ik ben al bang voor een prikje...kan nog wat worden...

straks meer....
Anita