Inspannende dagen, momenten...en een mooie scan uitslag!

Pfffttt en achtervolgd door een motoragent, jawel met een boete van 70 euro in mijn mik, kwam ik vanavond om bijna kwart voor negen thuis. Terwijl ik vanmorgen vroeg, om kwart over acht richting LUMC reed. Voor de uitslag van mijn scan. En jawel de uitslag is mooi en goed. Een rug van een oude dame, versleten, beschadigd weliswaar, maar niet nodig om te opereren op dit moment. Wel fysiotherapie en onder begeleiding werken aan mijn houding. Dus een soort veredelde sportschool, hier aan het einde van de straat, op doktersadvies, dus oefenen aan mijn houding, gestel, mijn lijf en leden. Welnu en eigenlijk vind ik dit wel ok. Dan ga ik proberen dat de rest van mijn lijf, niet een oude dameslijf gaat worden, maar strak en goed geproportioneerd (haha...nog genoeg te doen dus...)!En dit alles geregeld vanuit de zorgverzekering, mooi toch. En zo begon mijn dag, aansluitende scheurde ik met gepaste snelheid naar Yarden, om overleg te hebben met bedrijfsbureau. Om me zorgen te maken over mensen, om afspraken te maken voor de in de avond, met een ziek mens uit mijn organisatie. En aansluitend kwam ik vijf minuten te laat in een overleg aangesneld in Almere, en kwam ik uiteindelijk in een stevig overleg terecht met mijn collega clustermanagers en Sabrina, veel acties, veel gedoe en om half zeven eindigde ik in de file op de A1. Al bellend met collega's, over aantallen projecten, over cijfers, over rapportages, boos, geraakt en terugkoppelend, een diner maandagavond met mijn directeur. Want voor het eerst in mijn loopbaan heb ik het moeilijk, moeilijk omdat mensen anders willen dan ik. Leerzame momenten, ondertussen genietend van prachtige reflectieverslagen van de Politie, mensen die genieten, geraakt zijn, blij zijn met mijn boek over leiderschap. Mooie ontwikkelingen bij OCW, mooie mails ontvangend, buiten Yarden om en ondertussen ook genieten van goede gesprekken. Deuren openen zich en ik sluit ook deuren. Ik ervaar mijn leven als meer dan intens. Gesprekken met broerlief over zijn ziekzijn, over onze emoties. Meer verbonden dan ooit, doordat het niet zo goed met hem gaat. Terwijl hij gelukkig thuis is uit het ziekenhuis. Over mijn vader nadenkend, pratend over de boerderij, dromend over mijn ambities, sparrend met Monique over Yarden. Kortom een intensiteit, die er vanaf spat. Een leven dat vol is, vol van mooie dingen. Annemarie en ik samen aan een glas wijn, kaarsen aan....samen zijn. Haar schilderij 'unknown land' verkocht aan iemand die zomaar langs kwam in mijn uitvaartcentrum. Een kunstenaar pur sang is mijn vrouw...en zij maakt zulke prachtige dingen. En ondertussen heb ik het gevoel, dat mijn leven weer in de zoveelste versnelling is, of gaat...heerlijk ik ga mee met de flow....trapte zomaar in Amsterdam vol in de poep....een soort uitglijder van jewelste...bijzonder! En daarna die agent, die keurig deed wat hij moest doen...en bijzondere ontmoeting, en nog een ding, in januari ga ik mijn droom volgen, pianoles, zomaar een momentje voor mijzelf....dag, liefs, van een gelukkig mens...slaap zacht! Anita en ik realiseer me, dat het goed is dat ik het zomaar een keer moeilijk heb in een werkomgeving. Goed voor mij...een beetje knokken!