Lieve allemaal...
Gisterenavond was ik in Dordrecht, samen met mijn broer heb ik gegeten bij Villa Augustus. Een beetje omdat we broer en zus zijn, en eigenlijk ook een beetje omdat vandaag onze moeder jarig zou zijn geweest. Alweer tien jaar geleden is zij overleden en nog steeds wandelt zij met regelmaat door mijn leven, mijn zijn. Regelmatig denk ik aan haar en voel ik het gemis, om een moeder die niet meer fysiek hier bij me is. En met mijn vader praat ik veel over haar...ik liet hem een foto zien van Ma, die bij mijn bed staat. En hij vertelde dat hij toen heel erg verliefd op haar was...mooie verhalen, over een mooie tijd. En gisterenavond in dat drukke volle restaurant, spraken Arie en ik over ons leven. Over zijn plannen en de mijne, over zijn leven en het mijne...over onze ouders, en hoe het nu met onze vader van Loon is...zijn verblijf in Nieuw Rijsenburgh, zijn kleine leventje, toch nog zo gevuld met mooie mensen, met mensen die hem trouw bezoeken....en wat was het fijn, om samen met Arie zomaar samen te zijn. Gaan we zeker vaker doen...
En gisteren was ik dus laat thuis, na een dag Pa van Loon en aansluitend Arie van Loon. En vanmorgen zo rond kwart over zes, vertrok ik in de sneeuw naar de Uitvaartbeurs in Alkmaar. Opbouwen vanaf 8 uur en om half vijf kon ik bijna niet meer op mijn benen staan, zo moe was ik, ben ik...het was een fijne dag, met collega's uit de crematoria, met Aty en Jan Pieter. Het was goed, meer dan goed...een mooie lezing over rouw en verlies. Over afscheid, thanatopraxie...en toen ik thuiskwam, heb ik een uur geslapen onder de zonnebank. En nu, nu zomaar niks...en beetje schrijven. Een beetje zijn. De meisjes zijn er, en dan is eten altijd een drukke boel...gezellig, lachen en gek doen soms. En Annemarie duikt dan het liefst eventjes weg onder de zonnebank, om even tot rust te komen...en ik, ik werk mijn blog even bij.
Morgenavond een training...en een hele volle week bij Yarden, ongekend zo druk...afspraken, veel weg, bezoeken, beoordelingen, kortom...veel en vol. En dat, terwijl Nederland carnaval viert....en feest, en de polonaise loopt...ik ben er niet zo van, los van de zaterdagmiddag samen met mijn vader voor de tv. Dat is wel genieten...voor nu, genoeg...het weekend zit erop...en ik ga zomaar eventjes in stilte aan mijn moeder denken. Dat is wel fijn....in mijn lezing vandaag, vertelde ik nog over haar, zomaar opeens....het ging vanzelf....fijne avond, liefs, Anita
