Vanmorgen vroeg was ik de eerste klant bij de afdeling Radiotherapie in het LUMC. En toen heb ik een kop koffie gedronken met de verpleegkundigen. Ongelooflijk wat een bedrijvigheid. Ik zag toen ik wegreed dokter Thys, de neuroloog nog aan op de fiets. Leiden en het LUMC is net een klein dorp...en toen realiseerde ik me weer hoe mijn leven veranderd is het afgelopen jaar.
Vanmorgen stond ik om zeven uur onder de douche en bracht ik Annemarie een kopje thee op bed. Vorig jaar rond deze tijd zat ik om zeven uur al op kantoor in Maarssen. Ongelooflijk hoe anders alles is geworden. Gisteren toen ik met Peter zat te praten in zijn nieuwe kantoor (vroeger zat Peter in het World Trade Center in Rotterdam)en later zag ik ook allemaal collega's die ik niet ken. Aan de andere kant hou ik wel van afwisseling en nieuwe dingen, dus je kunt dit ook weer een positieve wending geven.
Gisterenavond heb ik met Annemarie testen gedaan op www.intermediair.nl dit is erg leuk. Hier kun je allerlei intelligentietesten en persoonlijkheidstesten maken. Testen die je herkent van de nationale IQ-test op tv, maar ook van een assesment. Leuk want hier kun je ook oefenen en proberen bijvoorbeeld bepaalde onderdelen in jezelf wat te verbeteren. Heerlijk is het dat alles zo binnen handbereik is door internet.
Zo langzaam aan probeer ik andere dingen te gaan doen, om toch goed bezig te zijn. Zo heb ik gisteren de theorie rondom conflicthantering van een communicatie-opleiding nog een keer doorgenomen. Boeiende stof, die ik graag met sommige collega's zou willen delen. Maar iemand moet hier wel open voor willen staan en dat weet ik nog niet zo goed...
Want wat doe je nu, als je een aantal pogingen onderneemt, om uiteindelijk zonder hard feelings verder te gaan, na een confrontatie, en die persoon reageert gewoon niet. Niet op een sms, een mail, een telefoontje...vroeger zou ik gedacht hebben 'verrek maar' maar op de een of andere manier ben ik nu wat milder, wat meer gesteld op harmonie. Maar ook hier zijn er twee voor nodig, dat blijkt maar weer. Ach laat maar ook, ik heb waarschijnlijk meer tijd hierover na te denken...en soms moet je gewoon concluderen dat je elkaar niets meer te zeggen hebt. En zelf vind ik dit altijd ingewikkeld, om de deur netjes dicht te doen en je te beperken tot een 'hallo' of 'dag'. Dit is soms ook zo na een echtscheiding, opeens is het contact voorbij. Heb je niets gemeenschappelijks meer, en kom je er eigenlijk achter dat dit al heel lang zo was. Welnu dit hoofdstuk laten we voor wat het is en we gaan verder. Verder op de weg terug. Ik merk dat ik moe ben, dat ik wil blijven slapen. Dat mijn darmen lekker tekeer gaan, maar ook dat ik de rust heb gekregen en gevonden gisteren na mijn gesprek op kantoor. En dat doet goed. Straks belt de arbo-arts nog en dan praten we hier nog eventjes over.
Vandaag gaan we ook nog naar het Holy Ziekenhuis voor Annemarie. Die is best wel een beetje in de lappenmand, iets met de schildklier, ze krijgt hier nu medicijnen voor. Vandaag wordt ze geopereerd aan haar ogen, zodat ze met een open vizier de wereld weer kan aanschouwen. Fijn dat ik nu een keer voor haar kan en mag zorgen. Komt wel goed.
En nu, nu ga ik nog even lekker slapen geloof ik.
Fijne dag.
Anita
