Ontmantelen....

En op deze vrijdag ben ik thuis. Ziek, een beetje koorts, gisteren ook al, kou gevat denk ik, een volgens Annemarie heb ik een zwoele stem, en toen ik uit bed kwam zei ze 'ach wat zie jij eruit'. Beetje jammer dat ik me zo beroerd voel. Donderdag nog niks aan de hand lekker druk geweest die dag, en een gezellig feestje van Suzanne, bij Mila op het terras, kortom heerlijk. En die nacht begon het, koud, koorts, transpireren, kortom gewoon ziek. Mijn keel, mijn hoofd, alles zit vol, en dus zit ik hier gewoon lekker aan de tafel. We meten, en bestellen, Annemarie vooral, spiegels, en weet ik wat al niet, voor in de badkamer, tv-steunen, kortom, Nieuw-Vossemeer, bent u er klaar voor, de dames komen eraan. Mensen die ons kennen, rijden er langs. En de huidige bewoners zullen ook wel denken 'wat is het druk in het dorp'. Leuk vind ik dat, en mijn schoonouders zijn koffie gaan drinken in het café, leuk!

En wij hier, gisteren zijn we wat van onze huisraad aan t uitzoeken geweest en plaats ik advertenties op gratis af te halen, cd's, beeldjes die niet meer meeverhuisd gaan worden en er zal vast nog meer komen. Prachtige spullen, waar iemand anders gelukkig mee mag worden. En ondertussen komen er allerlei spullen uit kasten, die we gekocht hadden met het oog op de B&B, dus twee mooie nieuwe pannen, nieuwe wijnglazen. Zodat ik daar met even aantallen kan beginnen. Want zo gaat dat vaak, ooit kreeg ik van Mila en Simone 12 prachtige wijnglazen, grote kelken voor rode wijn. Zo groot dat ze niet in hun vaatwasser pasten. En nu heb ik er nog 5, steeds weer brak er 1. Gelukkig heb ik nieuwe gekocht. Prachtig wederom voor in de kast in de woonkamer. En scherven brengen geluk, heel veel geluk....En het mooie van uitzoeken is dat je prachtige dingen tegenkomt, of zoals Annemarie zegt 'een Anita doosje' met foto's van mijzelf en Dita, bij de auto van mijn vader. Foto's van mijn vader, toen hij ziek was, en zomaar foto's van vervlogen tijden. Prachtig. Maar ook boeken, waarvan ik bij ieder boek denk 'meenemen of weggeven' en ik merk, dat ik boeken niet zo goed kan weggeven, cd's wel, want al die mooie nummers van vroeger, die heb ik alweer in een playlist staan. Heerlijk! En ondertussen denk ik, waar gaan al die mooie dingen een nieuwe plek krijgen straks. Heerlijk vooruitzicht. Verhuizen en dan daarna nog even vrij zijn, voordat ik ga beginnen in Hilversum. 1 september is het echt waar. Tot dat moment doe ik allerlei leuke dingen, en loop ik met regelmaat in Hilversum rond, maar ook in Amsterdam en Den Haag. Maar ook nog voor Yarden, maandag in Doetinchem. Net nog even contact gehad met Paul, de filmer, want ook de documentaire loopt gewoon door. Gek, als deze straks klaar is. De opening van Zuidoost een feit, dat ik al lang iets anders doe in het leven. Ja, zo loopt het leven soms. Voelt gek, en is goed. Loslaten is wel een proces. Maar ik heb wel het gevoel dat ik een klein meisje ben, die aan het begin van een nieuwe schoolperiode staat, alles anders, alles nieuw. De wegen die bewandeld moeten worden, zijn totaal anders, dan ik tot dat moment heb gedaan. Heerlijk.Hieronder de brug van Tholen naar Brabant, over het Rijn-Schelde kanaal, en dan kom je in Nieuw-Vossemeer.Tot voor kort was ik nog nooit deze brug overgegaan. En kijk nu eens, nu lijkt het alsof deze omgeving mij betoverd heeft. De rust, de stilte, de eenvoud bijna. Heerlijk. Dit wordt mijn brug, haha!

Ik noemde deze blog 'ontmantelen' omdat ik het gevoel heb, dat alles ontmanteld wordt op dit moment. Leeg gemaakt, opgeruimd, ik neem er afstand van, ik doe het weg, ik geef het over in andere handen. En uiteindelijk komt alles goed. Krijgt alles een nieuwe, andere plek, en zal er weer een vorm van rust komen. En ontmantelen gaat verder he. Vanmorgen mailde ik met een collega van Yarden en zei ik, gebruik mijn privé mail maar, want op mijn Yarden mail komt nagenoeg niets meer binnen. Ook dat is ontmantelen. Loslaten en weer verder gaan. Grappig was, dat Suus op haar feestje donderdag aan al die dames zei 'dat zijn Anita en Annemarie en zij gaan in Zeeland wonen'. Suus begrijpt het. Mijn gevoel als bijna Zeeuwse, dat ik dit liever hoor, dan wonen in Brabant, en ach, ik glimlach nu, want wat maakt het uiteindelijk uit, ik ga naar Nieuw-Vossemeer. Een werkelijk unieke plek. De vergunning is rond, de tuinkamer mag gebouwd worden van de gemeente Steenbergen. Heerlijk vooruitzicht. Een werkelijk uniek plekje, wordt ons nieuwe huis in Nieuw-Vossemeer.

En nu ga ik terug naar bed. Ik voel me ziek. En in bed is dan de allerfijnste plek. Lekker rustig liggen. Niet zoveel anders. Ik laat het ontmantelen maar even aan me voorbij gaan vandaag. Fijn weekend allemaal! Take care.