En dan opeens is de wereld weer zo maagdelijk wit...dan loop je op zaterdagochtend een beetje slaperig de keuken in, en dan zie je zo'n mooie witte tuin, met prachtig zonlicht er doorheen...en eigenlijk had ik het wel verwacht. Want toen ik gisterenavond zo rond half negen wegreed uit Wageningen, was het werkelijk spekglad. Het had geijzeld, de ruitenwissers zaten vastgevroren en je glibberde werkelijk over de weg. En jawel gisterenavond op het journaal zag je het al, veel aanrijdingen. Onderweg naar huis kreeg ik af en toe een hagelbui, en dan opeens was het weer mooi strak op de weg, niks te zien, dan weer sneeuw...hoe plaatselijk kan het zijn. Maar toen ik bij Alphen nog een keer een hagelbui kreeg, toen had ik wel verwacht dat hier iets zou vallen. Prachtig werkelijk waar. Ik moet altijd direct aan onze boerderij denken, want de wereld die wit is, is daar op zijn mooist, zonder sporen, zonder voetstappen, al die bomen met dat mooie witte dekje...gelukkig maakt Els altijd prachtige foto's. En dus blijven deze beelden altijd aanwezig voor het nageslacht...
Vandaag is een mooie dag, mijn vriendin Ada is jarig, mijn collega Monique van Coachboulevard wordt morgen 45, dus overal zijn feestjes, helaas kun je maar een feestje tegelijk vieren! Maar toch voor al die jarigen 'happy birthday'.
Dit weekend staat in het teken van lekker genieten, ontspannen en samenzijn...ik wens jullie allemaal veel plezier! Liefs, Anita
