En jawel, vandaag vrijdag 19 juli 2019, is de grote dag. Er lopen hier zes mannen rond, en voor de deur staat de verhuiswagen. In no time brengen zij dozen en spullen naar beneden. En vandaag wordt ons mooie huis in Wassenaar op een paar kleine dingen na leeg gemaakt. Na 4 jaar en 7 maanden, verlaten wij deze fijne plek. Grappig een aantal mannen die er toen waren, zijn er nu weer bij. En weten dus precies, hoe de vorige keer de piano bijvoorbeeld naar twee hoog is getild. Een precisie werkje, en het lukt. Steeds maar weer. En temidden van al dit geweld, ja dit lijkt op geweld, maar wel geweld met aandacht, zit ik aan tafel en schrijf deze blog. Mijn rol is faciliteren vandaag, kopjes koffie, glaasjes cola, straks warme saucijzenbroodjes, koeken etc. dat is wat ik doe. Gisterenavond kwamen er al wat buren, even langs om gedag te zeggen. Onze burenborrels zijn een mooie herinnering aan het wonen hier. Rekening houden met elkaar. Zorgen voor elkaar. Fijn.
Dit weekend zal verder een weekend zijn, met eten met vriendinnen, eten met Joke en Suzanne, op bezoek bij Max en Marijke, met Jolanda en Daan. Borrelen, eten, en vooral ook gezellig samenzijn.
En weer sluiten we een hoofdstuk af. Deze week is van het afsluiten. Mijn mooie matgrijze Mercedes GLA is ingeleverd, mijn laptop en mobiele telefoon overgenomen van Yarden, en gisteren was ik ook nog even in Almere, bij Yarden. Om alles van mijn mobiel en mijn laptop weg te halen. Leuk om daar te zijn, waardering voor alle collega's die in deze moeilijke tijd, hun meters blijven maken. Trots zal ik altijd blijven op dit bedrijf! Weer een afsluiting, formeel 1 september, maar nu is het vakantie. En dit jaar is vakantie voor ons verhuizen, sjouwen, regelen en onze nieuwe woonplek in orde maken. Fijn. Ik heb er zin in. En als alles dan achter de rug is, dan mag ik mij met volle aandacht richten op mijn nieuwe baan. Bij de Uitvaartstichting Hilversum. Leuk, om met alles wat ik in me heb, samen met een nieuwe groep mensen, deze Stichting tot een succes te maken. Fijn.
Ik zal dus de komende tijd, wat minder intensief van me laten horen. Ik ben even 'in de luwte' en ik ben even druk, met ons huis, en alles wat daarbij hoort. Tuinkamers bouwen, keukens, badkamers, toiletpotten, etc. kortom veel en anders. En daarna, daarna zal ik jullie meenemen in mijn leven, daar waar Zeeland Brabant kust. Een leven, waar ik hoop stil te staan bij de mooie natuur, de stilte, de rust, de begraafplaats achter mijn huis. Maar ook de prachtige begraafplaatsen in Hilversum. Kortom van Loon komt terug, mijn moeder zou zeggen 'een echte van Loon geeft nooit op' en dat doen we ook niet.
Dus wens ik al die mensen, die vertrekken naar Toscane, Sardinië, Zuid-Frankrijk en verder, een heerlijke vakantie toe. Ik stuur later wat foto's van het mooie Zeeuwse land, van onze logeerpartij bij Roos, van alles wat nu voor ons ligt. De afgelopen periode heb ik mooie dingen beleefd in Dornbirn. Bij de Wereldgymnaestrada samen met Jacqueline en nog een hele mooie groep mensen. Een sportevenement met 65 landen, met ruim 18 duizend deelnemers, en het bijzondere was, geen ruzie, geen dronkenschap, geen politie, geen gedoe, het thema was ook 'come together, show your colours'. met het lied 'like a Rainbow in the sky'. Geweldig, wat een mooi samenzijn. En wat was dit een heerlijk intermezzo, zomaar eventjes tussendoor. Prachtige shows, een vergelijking met Cirque du Soleil, werkelijk bijzonder, hoe jong en oud, hou mensen vanuit de wereld hier dansten op dit ene lied. Like a Rainbow in the sky.
En last but not least heb ik veel publiciteit op mijn hals gehaald in Hilversum, met mijn wens om op zondag te mogen cremeren. Vandaag weer een stuk in de krant. Het komt goed, uiteindelijk komt alles goed. Want weet je, het leven wordt iedere dag een beetje beter. En citaat van mijn moeder, recht uit haar hart. Als je soms verdrietig bent, het even niet meer weet, realiseer je dan, dat op enig moment, het iedere dag een klein beetje beter zal gaan. Soms lijkt het alsof je drie stappen achteruit gaat, en op enig moment bemerk je, dat je weer in beweging komt, en dat je weer de goede kant opgaat. Ik denk aan mijn vriendinnetje Monique nu. En voel je maar omringt, door de liefde van je vrienden en familie. Soms draagt het leven je even.
Een wat zwaar einde wellicht, maar de zomer is er, de zon schijnt, het wordt lekker weer, de cabrio bevalt me goed. En ik, ik heb zin in alles wat voor me ligt! Fijne zomer!!!
