Na een bizar drukke week, met veel spannende momenten, ontladingen bij mensen en soms ook bij mijzelf, is het nu zaterdagochtend. Zo dadelijk wat boodschapjes halen en dan richting mijn vader. Broerlief is aan het wintersporten, dus kan ik niet wegblijven bij hem. Terwijl ik zomaar wel eens een weekendje helemaal niks zou willen...klinkt niet aardig, maar voelt wel zo. Maar als ik bij hem ben en hij mijn hand pakt en een beetje schuin naar me lacht, dan is het goed...dan weet ik waarom ik doe wat ik doe...
Buiten regent het...de dag lijkt wat verdrietig...feestjes heb ik afgemeld dit weekend, om zomaar te kunnen zijn, te slapen, de zonnebank, een boek...het enige voordeel is dat door de vakantie, de wegen rustiger zijn, minder auto's op de weg....ik geniet nog van een nespresso, de krant, de vrolijke tulpen hier op tafel...Rosanne kwam net naar beneden en zei 'ik heb zo'n hekel aan de regen' en ik onderschrijf dit...maar misschien wel het moment voor dat prachtige boek van Coelho...dus soms hebben nadelen ook voordelen. En betekent dit simpelweg terug naar jezelf, dichtbij mezelf blijven is mijn motto.
Ik begrijp uit de mail, dat Hans en Ria ook even bij mijn vader langs gaan, lief he...ik drink daar nog een kop koffie met hen. Leuk! Liefs, een fijn weekend...van een beetje matte, wat vermoeide Anita...geen zorgen. Morgen schijnt de zon weer...Leo proficiat met je 50e. Geniet ervan! Liefs, Anita
