Mijn ritme lijkt wel een beetje de weg kwijt te zijn. Ik ben ongelooflijk moe, maar kan de slaap niet vatten. Ik geeuw en geeuw, maar blijf wakker. Dus ga ik maar weer uit bed en pak een slaappil. Na-effect van de prednison.....ik weet het niet. Mijn wijze raadgevers zullen me wel een antwoord aanreiken.
Vandaag was een lekker dagje...rustig wakker worden, lekker lezen, uitgebreid de krant door, toen even een boodschap gedaan met Annemarie...weliswaar steeds op bankjes zitten tussendoor, en in de winkels op een stoel of krukje...en een schitterend bordje gekocht wat we in een winkel zagen, wat Annemarie direct met de waterpas heeft opgehangen hier in de keuken :
A smile is the prettiest thing you can wear - zo'n op het oog oud en verweerd bordje....echt leuk!
En wel weer een bordje wat past bij ons, bij mij. Annemarie zegt altijd - je bent een aards optimist. Soms te erg, zodat ik de realiteit wat vergeet, ik zie wel altijd de zon, en geniet wel over het algemeen.
Laatst kwam ik in het ziekenhuis en dan zie je wel heel trieste dingen, zieke mensen, erg zieke mensen, mensen die je vorige keer nog zag lopen en nu in een rolstoel ziet zitten. Een grote bak vol ellende zie je daar...en toen ik die wachtruimte zo bekeek en mijzelf met Annemarie bij die balie zag staan dacht ik 'ach van Loon je bent toch wel de meest kwieke van dit stel hier hoor!' en eigenlijk moet ik dan lachen om mezelf, maar het geeft me ook wel moed! Toen ik zat te wachten voor de MRI, hoorde ik de zusters zeggen over degene die op dat moment op de MRI-tafel lag 'ach als ik dit zie word ik helemaal akelig' en toen kwam er een knul van een jaar of twaalf in een rolstoel uit die MRI-ruimte. Zo verdrietig, zo triest vind ik dat, kinderen met kanker, kinderen die zo ziek zijn...ach denk ik dan, dan valt mijn verhaal wel mee! Ik heb 70% kans dat mijn tumor onder controle te krijgen is....da's best veel toch! Die 30% die skip ik gewoon, dat gaat onze deur voorbij. En da's weer die optimist....
Oh ja, volgende week zijn An en ik uitgenodig door vrienden van ons, om lekker te gaan lunchen omdat we getrouwd zijn. Lief he...zo krijgen we steeds lieve kadootjes hier nog voor...we moeten binnenkort ook het kado van mijn collega's om te gaan slapen in een wijnvat, nog gaan verzilveren. Zal ik eens gaan inplannen een zaterdag voor de maandag van een kuur, dan ben ik optimaal en kan ik rustig een nacht in een wijnvat doorbrengen met Annemarie samen en genieten van allerlei lekkere dingen daar omheen! Ik hou jullie op de hoogte...
nu hoop ik dat mijn pil gaat werken en dan ga ik lekker naar bed, hoop dat Annemarie al slaapt.
En jullie ook natuurlijk....morgen gaat de zon weer schijnen.
Ik heb een taak die ik heel voorzichtig mag uitvoeren hier thuis sinds kort....ik veeg met veel moeite ons kleine terras en doe dit dagelijks, want onze Catalpa bloeit en zit vol prachtige witte bloemetjes (net orchideetjes) en met die wind ligt ons terras vol witte bloemetjes...leuk he...ik lever een kleine bijdrage. Ben vandaag ook even naar de winkel gelopen alleen en heb aardbeien gekocht...heerlijk...
Aniet
