Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 6 augustus 2007

Chemo nummer vier zit erin!

Hallo allemaal, na een overweldigend weekend met veel zon, doorgebracht op de Sallandse Heuvelrug, samen met Annemarie, na een ongelooflijk heerlijk verblijf in hotel de Zwarte Ruijter in Holten, was het vanmorgen weer zover. Weer naar het LUMC, een gesprek met de arts, professor Willemze, die mij nog tot en met 27/8 zal begeleiden, alvorens hij voor een sabbatical voor vijf maanden naar Parijs gaat en mij hoopt in februari weer terug te zien. Hij vindt dat ik mij er tot nu toe goed doorheen sla. Hij heeft even naar mijn ogen gekeken, die iets van een onsteking hebben, maar zolang er alleen maar vocht uitkomt, is het goed. Tot en met kuur 6 krijg ik ook de Maptera en daarna alleen de CHOP. Dan bestralen en als alles volgens plan loopt klaar op vrijdag 22 december 2007. Dan in overleg met Arinso een reintegratieplan, waarbij ik rekening moet houden met vermoeidheid en rustig aan opstarten. Maandelijks controle, dan na een tijd eens in de drie maanden. Waarbij hij aangeeft 50% kans dat het weer terugkomt en als dit binnen een jaar is, is dit erg vervelend, maar is dit na 3 jaar dan volgt gewoon een nieuwe chemo etc. Je moet hierbij even goed rekenen, want 30% van de patienten herstelt niet. Bij 70% van de patienten is de kans op remissie of volledig schoon zijn, dus er is op dat moment niks meer te vinden. Van deze 70% is er dus 50% kans dat het nog een keer terugkomt.
De beschadigde ruggewervel, hierover heeft de arts contact gehad met de neuroloog. En deze laatste meneer wil de ruggewervel nu nog niet behandelen, omdat de tumor er nog teveel voor zit. Dus dit wordt nog even weggeschoven naar achteren.

Tja en de kuur verliep soepel, wel gelijk weer het misselijke gevoel. En naast mij een klagende, wat ontevreden mevrouw met een ijskap op (dit is als je je haar wilt behouden, je krijgt dan een soort fietshelm op met ijs eronder, een vervelende behandeling en geen garantie dat je haar blijft zitten...). Met naast haar een mompelende man, en werkelijk niets was goed. Lastig is dit hoor, want je kunt je niet goed afsluiten. Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen en dat was wel even lekker....nu gelukkig weer thuis bij Annemarie en lekker even slapen straks. Vieze smaak in mijn mond en gerommel in mijn maag....even kijken wat het nu gaat worden deze dagen!

Dank voor lieve smsjes, mails en woorden op mijn weblog. De helft zit erin, zo zie ik het nu.
Anita