Het lijkt wel een soort toegift van de CHOP, kots- en kotsmisselijk loop ik rond met mijn emmertje in mijn hand. Ik wil geen eten, eigenlijk ook geen drinken, alles staat je tegen, je wilt constant je mond spoelen, oh zo smerig....
Als ik lig, draait alles in mijn maag, dus er maar weer uit. Ondertussen hyper van de prednison, niet meer naar het toilet kunnen, en me ziek voelen. Koud zweet wisselt zich af met koude rillingen en nu zit ik weer in de kamer, want in bed kan ik niet meer stil liggen. Nog eventjes ervaren, wat ik straks niet meer hoef mee te maken...god zij gedankt dat dit voorbij is...daar ga ik wel van uit. Even afwachten want we krijgen als de MRI gemaakt is de beelden te zien, dat hebben we met de arts afgesproken....maar wanneer de MRI komt, dat is nog niet ingepland....ergens in november.
Nog eventjes dan is al deze ellende voorbij....ik ga verder met mijn boek.
Slaap lekker allemaal.....
Anita
