Van teleurstelling naar waardering...

Ingewikkeld proces omgaan met teleurstellingen. Vind ik. Maar door de reactie van de man zelf, met wie ik in gesprek ga, zou gaan is dit overgegaan naar waardering. Waardering omdat uit deze reactie spreekt dat meneer gaat voor eerlijkheid. Gaat voor eerst het een afmaken, een kans geven en dan weer verder zien. Een persoonlijke mail sturen naar mij en uitleg geven over het waarom. Prachtig. Wat zou het leven leuk zijn, als iedereen zo met elkaar om zou gaan. Dus de teleurstelling die ik wel gevoeld heb, heeft plaats gemaakt voor waardering. Voor meer simpele dingen als een fietssleutel die nergens meer te vinden is. Ongelooflijk. Ik ben meestal wel van de structuren, leg dingen graag op eenzelfde plek neer. En nu zomaar weg...heel het huis overhoop halen. En dus toch maar weer in de auto...welnu, dit morgen even regelen. Even gewoon lekker bezig zijn met simpele, lastige dingetjes, die gewoon ook bij het leven horen. En ondertussen veel nakijkwerk, de rust daalt bijna over het land, althans zo voelt het. Reacties blijven langer uit, de druk lijkt even van de ketel. Hier op kantoor is het rustiger. Minder mensen in het gebouw. De zon verrast ons nog steeds...en weet je wie me ook steeds weer verrast, Lance Armstrong. Ik kijk altijd even naar hoe hij het gewoon weer doet. En dat komt vooral door zijn intentie, zijn belangstelling, zijn goede doelen, zijn aandacht voor diegenen die ziek zijn. Wat een kanjer die man! Dag, heb een mooie dag! Anita