Soms is het leven wel even zoeken....

Ken je dat, dat alles eigenlijk heerlijk is, en dat je toch een stukje onrust in jezelf ontdekt. En ik weet exact, waar dat vandaan komt. Ik merk, dat ik moet zoeken naar een andere energie, had ik in mijn beleving, een baan, waar ik 7 dagen per week keihard werkte, en altijd bereikbaar was. Zo heb ik nu een andere baan, met een ander team. Op een hoofdkantoor. Met ontzettend aardige en lieve mensen om me heen. Maar de dynamiek is anders. De energie die dit bij mij oproept is anders. Ik ben meer vermoeid, dan ik ooit was, en ik ben vol energie als ik op het terras van de wijnbar ben, tussen de mensen. Vrolijk, anders, hard werkend....dus Anita van Loon heeft weer iets te leren, denk ik dan maar. Misschien en dit zei een van mijn vriendinnen, zit dat leerpunt er bij jou in, dat gewoon 10 uur per dag werken, prima is. En dat het niet altijd van 7 uur in de ochtend, tot 8 uur in de avond hoeft te zijn. Dat er ook wel momenten van rust mogen zijn, van reflectie. Welnu ik ben er nog niet uit...voor mij is er een ook een andere laag. Spanning tussen mensen onderling, en ik, ik ben wel van de harmonie...ik merk, dat ik last heb, als ik een vergadering zit (gisteren) en ik zie dat mensen elkaar willen aftroeven, of mij willen aftroeven. Tja...dat is niet zo mijn ding merk ik. En dan ben ik stil. Ja ken je dat...Anita die stil valt. Of is het dat ik zenuwachtig ben..voor de oproep van het ziekenhuis, voor het feit, dat ze een dikke klier uit mij gaan weghalen, onder mijn arm. En dat ik dit wel weer spannend vind....geen idee...en dus, is ook voor mij op mijn 57e het leven soms wel even zoeken.....
Inmiddels heb ik een prachtig draadloze speaker gekocht, eigenlijk gekregen voor mijn verjaardag, door alle cadeaubonnen bij elkaar te leggen. En gisteren heb ik een prachtige play list gemaakt. Geweldig..klassiek, piano muziek, pop, jazz, alles door elkaar. Spaans, Portugees...heerlijk echt wel heel erg genieten. En deze muziek staat nu aan, ongekend mooi. En muziek is wel rijkdom, enorm...gisteren was het alsof ik een muzikale reis door mijn 57 jarige leven heb gemaakt, van de singles die mijn ouders nog hadden, en toen ik dus 4 of 5 jaar was, tot mijn laatste muziek, welke ik op cd gekocht heb, de single collectie van Racoon ofzo. Prachtig, en het bijzondere is, dat bij muziek in mijn hoofd ook beeld verschijnt, mijn ouders dansend in de woonkamer. Of in Rotterdam bij Engels, terwijl ik als klein meisje cola met bitterballen kreeg en mocht tekenen. Of Tina Turner, destijds nog met Ike, in Rotterdam Ahoy, ik was 16 jaar. Of Pia Beck in Scheveningen, geweldig allemaal...en als je dan deze reis weer maakt, dan realiseer je je, dat leven genieten is, en dat een beetje zoeken goed is. Ik probeer te leren van mijn zoektocht en waardeer weer andere dingen. Een lunch met iemand uit het verleden, een jeugdliefde. Geweldig. Ontmoetingen met nieuwe mensen, gesprekken met vrijwilligers van 77 jaar, die een bijdrage willen leveren aan onze Vereniging, aan ons mooie bedrijf. Vitaliteit, en hierover nadenken. Een foto van mezelf terugzien uit 2011 en constateren dat ik er nu veel beter uit zie. Mooi toch, dit leven...gezond zijn, verdrietig zijn om mijn vriendin, die uitbehandeld is, en of ik haar nog kan zien...en toch altijd weer, daarnaast die eeuwige dankbaarheid voor alles wat er wel is. Een mooie fijne dag, heb het goed! Met elkaar, alleen, en vergeet niet af en toe stil te staan, eens om je heen te kijken en te zien wat er wel is....Anita