Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 26 november 2017

Power en Love tja dat is best ingewikkeld...

Afgelopen week mocht ik weer twee dagen samen zijn met Danielle Braun en Jitske Kramer van de Leergang Corporate Antropologie. En met hen en mijn mede deelnemers aan deze Leergang, ervaren hoe wij als mensen omgaan met macht en met verbinding, in dit blok genaamd Power en Love. En eigenlijk als je jezelf onder laat dompelen en simpelweg de dingen laat komen, die er komen, dan voel je precies wat macht en verbinding met jou doet als mens. Wat doet het als een mens je aanraakt, of zijn of haar bewondering voor jou uitspreekt. Wat doet macht met je, wat doet het als je non verbaal eigenlijk een soort overwicht neemt, maakt, pakt naar de ander toe. En weet je, op dit soort momenten, dan voel ik, dat ik heel erg sta voor verbinding, veel minder voor macht, maar dat er ergens in mij een ongelooflijke power zit. En dit straal ik blijkbaar uit, ongeacht wat ik doe. Weet je, eigenlijk gun ik iedereen dit soort momenten van bezinning in zijn of haar leven. Het brengt je veel, het laat je reflecteren naar je eigen gedrag. Het maakt mij altijd duidelijk, waarom ik me in de ene situatie heel goed voel en in de andere niet meer wil zijn. Veiligheid, vertrouwen, het goed hebben met elkaar, het zijn allemaal van die essentiƫle zaken in ons leven, waardoor het je wel of niet goed gaat. En jij zelf, jij hebt hier toch wel veel in te zeggen, als je goed luistert naar je innerlijke stem. Dit blok laat mij anders kijken naar mensen, naar relaties, naar hoe we de dingen doen met elkaar. Grappig dat ik gisteren een bijeenkomst van de Ledenraad mocht hebben, en hier kon ik in stilte reflecteren, op wat er allemaal zich afspeelt in dit gremium. En terwijl ik dus naast de voorzitter van de directieraad, Ron zit, observeer ik wat hier gebeurt. Ook belangrijk is hoe we luisteren naar elkaar, hoe we elkaar wel of niet verstaan. Kortom ook mijn zaterdag was weer heel erg leerzaam. In mijn support challenge groep, mag ik samenwerken met Ine, Marije en Kor. Mooie bijzondere authentieke mensen, met wie ik denk ik, nog heel veel mooie momenten ga meemaken. Nu, zondagochtend, na een heerlijk diner bij Mila gisterenavond met mijn schoonouders en Annemarie, zit ik te luisteren naar het live concert van Leonard Cohen in Dublin. Geweldig, An en ik hebben deze man in zijn nadagen in Amsterdam, in het Olympisch Stadion in de openlucht mogen horen, en dit was werkelijk zo bijzonder. Wat een prachtige man. Een paar weken geleden heb ik een documentaire over hem mogen zien. En ging ik terug in de tijd, ik denk dat ik 15 of 16 was toen ik met vrienden van de middelbare school, Leonard Cohen voor het eerst in AHOY live zag. Ik heb er nog foto's van in mijn foto album. Ik was verliefd op Beatrice, en de liedjes van Cohen, maken dan dat je een soort van geluk ervaart. Kun je nagaan 43 jaar geleden luisterde ik al naar deze muziek. De komende weken zijn nog erg vol, veel en intensief. Mooie momenten wachten ons nog. Afscheid nemen van vier leden van het Hoofdbestuur, veel bijeenkomsten, ontmoetingen en geleidelijk aan schuiven wij door naar het einde van het jaar. Annemarie die 55 jaar mag worden, een weekje naar een boshuisje ergens in de natuur, met een houtkachel, wandelschoenen mee, boeken mee, kerst vieren daar, de stilte ervaren, zomaar niets...ken je dat? Zomaar niets, oud en nieuw, met Emmy en Reynaud, of met vrienden bij Mila en Simone, het kan allemaal...gezellig. Mensen missen van wie ik zielsveel hou. Tijdens de Leergang werd er een filmpje getoond, 'zie je mij' over een oude meneer, die niets meer kon, niet meer zelfstandig kon zijn, niet meer kon praten, en hierdoor leek op een wat bozige oude man. En deze man heeft een brief geschreven waarin hij vraagt om hem te zien, als die man die hij was, toen hij 30, 40, 50 jaar was, maar ook als een man, die mooie en lieve dingen heeft en heeft gedaan, hij vraagt om gewoon te worden gezien als mens. En toen dit filmpje begon, zag ik de hand van die oude meneer op de hand van iemand anders, en begon ik te huilen. Het was net alsof ik de hand van Pa van Loon zag en voelde, op de mijne. En of ik zijn verhaal zag, want als je niet meer bent wie je was. Als je niet meer kunt wat je kon, als je niet meer kunt uitdrukken, wat je uitdrukken wilt, dan ziet men jou misschien niet meer. En toch ben jij gewoon nog jij. En ik voelde de onmacht van mijn vader, toen hij invalide werd, toen hij verschoond moest worden, toen hij ....ja nog zoveel meer. Ik voelde zijn verdriet en het werd even mijn verdriet. Mooi om dit zo te mogen voelen, te mogen ervaren, wat wij mensen met elkaar doen en kunnen doen. Maar ook, en dat is mijn rijkdom, hoeveel ik van die man hou. In de Leergang vertel ik over hem, over onze passie voor die ster, over onze liefde voor vrouwen, voor wijn, voor elkaar. En weer was dus Pa van Loon bij me...ik deelde mijn emotie met Danielle. Heel lief, legde zij haar hand op mijn rug. Ja vanuit verbinding en weer mocht ik ervaren, hoe mooi dit soort gebaren zijn. Ondertussen heb ik zomaar een bericht gestuurd naar mijn team. Want ook nu realiseer ik me, hoe gelukkig ik ben, ook met mijn baan, mijn team, mijn rol in dit team, bij Yarden. Ik zou iedereen wensen, dat hij of zij deze rust mag ervaren. Ruimte, vrijheid, je eigen keuzes kunnen maken, je eigen vrijheid voelen, vrijheid in verbondenheid, je liefde voor je gezin, je medemens, de mensen die je bij je mag dragen, en die niet meer fysiek hier dichtbij zijn, maar wel degelijk in je hart. Je kent me ondertussen, Nespresso, Spa Henriette, boterham met ham (ook dit is al jaren hetzelfde...beetje saai of niet...)en gewoon zomaar de muziek. Vandaag gaan we lekker even genieten, even niet zoveel hoeven, en simpelweg zijn. Ik hoor nu een prachtige versie van Who by Fire...wow, met een harp, een gitaar, prachtig, ik wens jullie een mooie zondag.