Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 10 augustus 2016

Vrije woensdag in Wassenaar....

En zomaar verglijden de dagen, en nu is het al woensdag en ben ik heerlijk nog vrij. Ik heb net lekker boodschappen gedaan, op de Luifelbaan. Voor mij altijd zo'n chique bedoening, met mooie winkeltjes, mooie auto's...en bijzondere mensen. Een plezier om daar zomaar rond te lopen, vers fruit te kopen, en wat lekkere dingen in die lekkere winkeltjes. Nu een nespresso, en toch maar mijn korte broek aan...en terwijl ik dat doe, voel ik soms de wind rond mijn benen. Want het is koud in Nederland. Roos zit in Denia, in Spanje weer met vriendinnen, en daar regent het keihard. Dus ik denk altijd maar, ik heb geluk, voor twee weken prachtig weer in Spanje, en nu zomaar lekker genieten van een beetje wind, een beetje zon, een korte broek of een lange, in Nederland. Gisteren waren we in Korgene, in Zeeland. Na eerst even een stukje over Flakkee te hebben gereden. Ik rij altijd langs de boerderij waar ik geboren ben. Sta er even stil...en mijmer wat, niet meer en niet minder. Het doet geen pijn, het is gewoonweg zo als het is. De enige mens, die ik mis, als ik daar ben, is mijn vader. Zijn glimlach, zijn hand op je arm, of je been, of waar dan ook. En de blijdschap die hij liet zien, als hij je zag. Mooi toch..deze herinnering.
Nu met een hoofd en hart vol liefdevolle en mooie herinneringen, probeer ik deze vakantie en dit prachtige gevoel vast te houden. Gisteren bij Cees en Jolanda, aan de oesters met champagne, de witte wijn, met overheerlijke ham, meloen en nog meer lekkers. En  ook gisteren genoten we met elkaar, van het gezelschap, het samen zijn, het delen. Cees die via de sonde zijn voeding krijgt, Jolanda die enorm zorgt en eventjes uit haar leven als mantelzorger stapt. Kortom, zelfs aan het einde van een leven, kun je nog genieten. Knap...vind ik dat.
Ik maak niet zoveel mee. Ik heb niet zoveel te melden. Niet veel meer dan andere dagen. Vanmorgen nog even telefonisch contact gehad met iemand van de VPRO over een televisie documentaire over dood. Wel bijzonder, wordt vervolgd. Dan ben ik zomaar even aan het werk, en komt Yarden weer even binnen. Mooi en intens. Want ook hier gaat het over leven en op de een of andere manier is leven en dood voor mij een rode draad geworden in mijn zijn. Dankzij Yarden, dankzij dit prachtige bedrijf, waar ik onderdeel van mag uitmaken. Vanmorgen zei ik tegen die mevrouw 'ik heb ook een winkel in Amstelveen', toen zij mij vroeg waar zij mij kon en mocht ontmoeten. Leuk he...en ik hoorde mezelf zeggen 'ik zeg steeds ik maar ik bedoel natuurlijk Yarden, ik doe altijd alsof Yarden van mij is. En eigenlijk is Yarden ook een beetje van mij en ik een beetje van Yarden...'.
Lieve mensen, morgen vroeg ga ik een paar uur naar Yarden toe. Voor een workshop. Heb er zin in. En daarna naar mijn wijnbar hier in Wassenaar. Lekker in de bediening. Ik kwam vanmorgen een meneer tegen op de Luifelbaan en hij zei me gedag. Een klant uit de wijnbar. Mooi he...zo leer ik de mens woonachtig in Wassenaar nog kennen. Vanuit mijn wijnbar...gezellig. Fijne dag, allemaal...ik in mijn korte broek, jullie in je eigen outfit, waar je ook bent, wat je ook doet...liefs, Aniet