Gisterenavond geprobeerd te gaan slapen met 2 morfine tabletten. Maar nee hoor, die benen breken me op....2.12 uur, 3.49 uur, 4.......uur en ik me maar afvragen of Arie nog lekker aan het feesten zou zijn. Ik hoop het zo voor hem...zou geweldig zijn toch daar op de boerderij?
Vanmorgen vroeg weer een morfine genomen en toen nog even lekker geslapen tot 9 uur. Toen kwam Kees, de vriend van Annemarie (een heel aardige meneer die altijd de pakjes brengt) met een pakje....hij heeft Annemarie al 100 keer in haar pyama gezien...wel schattig denk ik, volgens mij komt hij bewust zo vroeg...
Nu zit ik op mijn stoel en lees mijn mail, de berichten op mijn weblog en voel me zoals zo vaak, blij met al die lieve reacties van iedereen. De mensen om me heen zijn geweldig...ik wist niet dat collega's en vrienden, zo belangrijk voor me zijn. Dank jullie wel. Familieleden, mensen uit allerlei onverwachte hoeken...het is fantastisch hoe iedereen aan me denkt.
Grappig de kinderen hebben door mijn ziektebeeld heel andere gevoelens, of de vakantie nog wel door gaat, of ik nog wel geld krijg van mijn baas (want zo zegt Rosanne, dan worden we ook nog eens arm....)en of we de vakantie nog wel kunnen meemaken...tja en dat laatste daar ben ik een beetje bang voor 23 juli zouden we twee weken met de meiden op vakantie gaan....volgens mij wordt dit ingewikkeld om te halen...nog even afwachten, dan weet ik het. Na het pinksterweekend weet ik meer....ik ben er wel benieuwd naar, maak me er ook wel zorgen over...spannend...
De zon schijnt, de deuren naar het terras zijn open. De bedden om te zonnen zijn gekomen, dus wie weet kan ik wat bijkleuren deze week...
eerst dinsdag de punctie...ik moet maar steeds aan mijn moeder denken, die ook een aantal keer een punctie kreeg...zo gek dat het nu om mij gaat....
Allemaal een heel lekker weekend...
Anita
