Vision quest is een methode die gebruikt werd tijdens de Leergang Servant Leadership, om vanuit stilte te komen tot nieuwe inzichten, een heerlijke manier, die je in eerste instantie in verwarring brengt, totdat je ziet dat juist vanuit de rust, je komt tot nieuwe inzichten! En gisteren was ik met mijn vader samen. Eerst nog even gezellig met Els erbij, en toen hij en ik...samen zochten we een mooie plek op, bij de vijver, een beetje wind, en al snel kwamen er drie kleine eendjes bij mijn voeten zitten, en Pa genoot. Van het spel van de natuur, de eendjes, de dreiging van de vijand (een poes in dit geval) en de waakzaamheid van de moeder eend...een mooi en ook aandoenlijk schouwspel. Net zo mooi bijna, als vader en dochter die in stilte, soms hand in hand, naast elkaar buiten zijn. Hij viel af en toe een beetje weg, hij dommelde wat in, schrok dan van een geluid, waarbij hij opmerkte 'ik ben zo schrikachtig...'en weg was hij weer. Ik las een tijdschrift over reizen, mooie wandeltochten, kano-tochten, de natuur en nog veel meer. In gedachten was ik soms zomaar eventjes op reis...en opeens was daar weer die oude hand op mijn arm, en die wat schuine glimlach van mijn vader, blij om simpelweg dat wat er is....hij en ik, zomaar samen. Momenten van waarde, een stukje kwaliteit in een kwetsbaar leven...en je realiserend dat wat wij hebben, bijna niet te duiden is....
En een aantal keer merkte hij op 'ik kom toch zo tot rust als jij er bent' en hij lachte weer, terwijl hij ook opmerkte dat hij verdrietig is, en veel moet huilen, alleen en ook samen met Els. En soms ook zomaar in verwarring is, en praat over iets wat ik op zolder moet pakken. Of over Jantje, die hem weer komt helpen, als hij in Dirksland gaat wonen...mooi hoe in zijn hoofd, nog steeds perspectief is op meer zelfstandigheid...of ben ik nu gewoon een hele gekke aarsoptimist? Kan maar zo zijn...laat me dan maar gewoon eventjes voor dit moment!
Hier thuis een heerlijke rust, een schitterend ontbijt met zijn viertjes in de tuin, met watermeloen, ruisende bladeren door de wind. Annemarie die al helemaal mooi is, en ik die in een grote polo hier zomaar zit....krant lezen, boekjes kijken en nespresso drinken, hoe heerlijk kan het zijn. Gisterenavond gedanst op het feest van Lineke, met dames uit Voorschoten, die ik ken van gezicht, van naam soms, lekker swingen op oude nummers van vroeger, op 'let's stick together'van Bryan Ferry en op de fiets naar huis...weer zomaar zo'n moment, dat je trots mag en kunt zeggen, dat Annemarie mijn vrouw is...wat een rijkdom...op momenten als vandaag, voelt het leven als iets wat intens en prachtig is...ik wens jullie ook zo'n prachtige dag! Geniet!
Lieve groet, Anita
