Ook op mijn werk ben ik thuisgekomen. Na allerlei prachtige banen, in de profit en not for profit, nationaal en internationaal, ben ik aangekomen, thuisgekomen in Hilversum. Ben ik aangekomen op al die mooie begraafplaatsen, waar we het weekend van 10 en 11 september a.s. weer gaan genieten van live muziek, van theater, van wandelingen, van elkaar, kortom ook daar ben ik thuisgekomen, in de voormalige beheerderswoning met wachtruimtes aan de Bosdrift 12. In mijn rol als directeur van die kleine Stichting, geniet ik van de kleinschaligheid, van de mensen die bij ons komen, van alles. Ik hou er zo van.
Thuiskomen, wat zegt dat mij nu eigenlijk. Het voelt als veilig. Als vertrouwd, je kent de verhalen van vroeger en je probeert er nog meer over te weten te komen. Een plek waar je mag zijn wie je bent, waar je alles voor over hebt, om deze plek mooi te houden, en misschien nog wel mooier te laten worden. Een plek die je graag wilt laten zien, aan ieder ander, aan die mensen die interesse in en voor deze plek hebben. Maar ook een plek waar je even mag uitrusten, mag nadenken, mag ontspannen. Op de Bosdrift is dat onze Huiskamer van Springer. Straks weer met de houtkachel aan, gezellig, warm, knus bijna...waar mensen even landen, even binnenwandelen en naar toe terug keren. Thuiskomen is ook mijmeren over vroeger, over hoe het ooit was en herdenken, herinneren. Thuiskomen is het vroeger in takt laten en het heden leven. Thuiskomen is doorleven met de herinnering aan wat ooit was. Thuiskomen is geland zijn, is rustig, is stil soms. En ik gun iedereen dat hij of zij thuiskomt, of weer thuiskomt. Dat je een plek vindt, die bij jou past. Waar je je jas ophangt en weet dat die er over een jaar of weet ik hoe lang, nog hangt. Thuis heb je ook vaste plekjes voor die dingen die belangrijk voor je zijn. Zoals mijn moeder vroeger haar lades in de kast had, of waar je op je kamertje, je eigen hoekjes had, met steentjes, boekjes, gekke dingen die je hebt gekregen en koestert. Thuiskomen is koesteren, ook zo'n mooi woord. Koesteren wat je liefhebt. Wow...dat voelt lekker zeg.
En deze weken was ik veel thuis. Veel gefietst op mijn nieuwe fiets, gewandeld met Teun, mijn stappen weer op niveau gebracht, gerommeld, maar niet echt veel gedaan. En toen ik thuis was, voelde ik me zo intens thuis, hier. In de tuin, het atelier, het huis zelf. Mijn boekjes. Simpelweg genieten van wat is. Zomaar een weekje vrij, en dit weekje heeft me doen beseffen, dat vrij zijn, en in balans zijn tussen werk en privé ook erg fijn is. Nodig is ook. Voor mij en voor de ander. Deze week koesterde ik wat ik liefheb, wie ik liefheb. En voelde ik me veilig.
Ooit toen ik mijn ouderlijk huis verliet, zocht ik naar een nieuwe plek waar ik me thuis kon voelen. Want die veiligheid van mijn ouders wilde ik niet loslaten. En nu, jaren nadat mijn ouders zijn overleden, ben ik weer thuis. Heb ik mijn eigen plekje, waar ik me veilig en onafhankelijk voel, waar ik me vrij voel en waar ik mag zijn, wie ik ben. Ik ben thuis. Ik ben gelukkig thuis. En met dit gevoel, sluit ik mijn vrije weekje af. Ga ik maandag weer fris en uitgerust terug naar Hilversum, geniet ik nog twee dagen na. Stil en rustig, veilig en vrolijk, heerlijk in de natuur, zet ik er kilometers bij op mijn nieuwe fiets, en blijf ik heel hard meetrappen. Heerlijk. En na zo'n tocht, kom ik altijd weer thuis. En met die wetenschap kan ik de hele wereld aan, ik kom altijd weer thuis.
