Op eerste kerstdag is mijn vader opgenomen in het ziekenhuis! Hij had tot twee keer toe, althans zo lijkt het nu, een tia gehad. Dit betekent dat de bloedtoevoer naar je hersenen eventjes stagneert, waardoor je uitval van functies krijgt. Eerst kon hij met zijn linkerhand niet meer op zijn hoofd krabbelen, deed zijn hand het niet meer. Een dag later deden zijn twee benen het niet meer en kon hij niet meer opstaan. Gelukkig is Els vroeger verpleegster geweest en goed alert en heeft zij hem naar het ziekenhuis gebracht. Hij wilde niet, was terug gegaan naar de boerderij, had gezellig kaarsjes aan gedaan in de hoop dat hij dan niet zou hoeven. En in het ziekenhuis werd hij 24 uur aan de monitor gelegd. Dus zat ik op tweede kerstdag om 9 uur in de ochtend in het Van Weel Bethesda Ziekenhuis in Dirksland. Een ziekenhuis wat ik nog wel ken van mijn moeder, die daar ook wel gelegen heeft...en jawel hoor, daar lag hij op de spoedeisende hulp aan de monitor. En iets voor de klok van drie uur die dag, kwam de neuroloog, die het wel bijzonder vond dat hij uitval had gehad aan twee benen tegelijk. Maar de scan van zijn hoofd was goed, zijn bloed was goed. Bloeddruk iets te hoog, cholesterol iets te hoog, levensstijl iets te ongezond, maar verder gaf deze arts aan dat hij mijn vader wel ingeschat had als een man 'die het leven weet te leven' en hiermee slaat hij de spijker op de kop. Hij lag daar in zijn moderne pyama, met allemaal elektroden aan zijn buik, zo gek...mijn vader en ziekenhuizen, dat klopt helemaal niet. Gelukkig is hij nu weer thuis, diezelfde dag nog heb ik hem thuisgebracht bij Els. En gisteren hebben Arie, Noor, Annemarie, Lydia en ik een overheerlijk kerstdiner bereid op de boerderij. Gezellig, fijn en bijzonder. Wij waren half twaalf ofzo thuis, en het was genoeg geweest. Vanmorgen geslapen tot negen uur, toen naar kantoor, waar ik nu zit. Eerst mijn vieze auto wassen, en midden in de wasstraat, stopt alles ermee, dus de auto staat er nog zielig te staan, met allemaal borstels op hem gericht en als het hele spul gerepareerd is, dan kan ik de auto er weer uithalen. Schoon en wel hoop ik...nu mails gelezen, en business cases beoordelen. Heerlijk werkje, in alle rust met een kop koffie en radio 2, de top 2000 lekker aan! Ondertussen heb ik een lelijke hoest opgelopen, voel ik me wat zwak, dus deze week vroeg naar bed, uitrusten voor een nieuw en spannend jaar wat voor me/voor ons ligt...
Vuurpijlen kopen voor 2010, om die samen met Emmy en Reynaud, de lucht in te schieten! En zoals de coachkalender zegt 'Afscheid is de deur naar de toekomst' mooi...ik probeer te bedenken wat 2009 geweest is, en hoe ik afscheid neem van dit jaar, en hiermee de deur openzet naar 2010...2009 was spannend, uitdagend, vermoeiend ook soms, maar vol verrassingen, vol contacten met prachtige mensen. En voor 2010 wens ik iedereen om mij heen gezondheid, en rust, en veel liefde (ik denk altijd als je een liefde mag ervaren, zoals ik dit nu met Annemarie doe, dat gun ik iedereen...gewoon op je 50e de liefde van je leven in je armen mogen sluiten, iedere dag maar weer...)en mooie nieuwe uitdagingen! En kracht en vriendschap, want wat heb ik mooie vriendschappen mogen ontvangen/ontmoeten/krijgen....dank jullie wel!
Anita, een fijne dag gewenst, want we zitten nog volop in 2009!!!
